Upphitun fyrir Skagafjörð
á Hafnarfjallsöxl syðri

Það viðraði ekki nægilega vel fyrir glæsilega miðnæturgöngu á Hróarstinda þriðjudaginnn 16. júní sem var síðasta æfingin með þjálfurum fyrir sumarfrí þeirra... og það einmitt kvöldið fyrir þjóðhátíðardaginn sem hefði hentað svo vel fyrir langa kvöldgöngu... en þar sem við erum vön aflýsingum og breytingum á ferðaplani vegna veðurs þetta erfiða ár 2015... þá slógumst við ekkert út af laginu við þetta heldur skottuðumst bara full tilhlökkunar yrir því sem framundan er í sumar upp á þann tindinn sem okkur þótti skaplegastur þetta vindasama og þungbúna kvöld...

Við fórum nýja leið upp á öxlina... slóða sem við sáum upp vesturhlíðarnar... meðvituð um að staðarhaldarar í bústöðunum við dalsmynnið hafa fjarlægt tröppur yfir girðinguna ofan landsins og meinað smalamönnum útgang úr dalnum um þeirra land... og töldum að þetta hlyti að vera leiðin sem þau vildu að menn færu um... en sáum þegar gengið var til baka að líklegast er ráðlegast að fara sunnan megin árinnar næst (Ölversmegin), ganga yfir brúnna neðan við gljúfrin og ganga með gljúfrinu upp í dalinn... þurfum að fá staðfestingu næst frá staðarhöldurum um hvort þetta sé leiðin sem þeir vilja að menn fari frekar um.

Það var sumar í lofti, láði og legi þrátt fyrir hryssinginn og við nutum þess að ganga í laufguðú birkinu sem er merkilegt nokk nýsprungið út þessa dagana... grænum mosanum sem gefur ekkert eftir og spriklandi lækjarsprænunum sem fengu hugann á flug með komandi sumarævintýri...

Hróarstindarnri í skýjunum sem og Blákollur sem við hefðum helst viljað hafa sem varaleið... Hafnarfjallsöxlin var sú eina sem var skýlaus þetta kvöld og við vorum í of miklu hátíðarskapi til að vilja ganga um í þoku...

Þjóðhátíðardagurinn á miðnætti og íslenska grjótið er með þetta allt ef vel er að gáð...

Þungbúið til allra átta og ansi vindasamt þegar ofar dró en þetta var samt dásamlegt eins og alltaf...

Veltum því alvarlega fyrir okur að sleppa efsta tindinum í mesta rokinu neðar...
en Örninn fór á undan og veifaði okkur alla leið upp... þetta slapp ágætlega... og við rifjuðum upp erfiðasta veðrið í sögunni þegar við gengum á þetta fjall í mars í myrkri, hálku, fannfergi og bjálaðuðm blindbyl sem skall fyrirvaralaust á okkur þarna uppi og við máttum hafa okkur öll við að komast til baka... þökk sé öruggri fararstjórn Arnarins því þarna var erfitt að fóta sig niður... ein lærdómsríkasta gangan frá upphafi...

Svala, Súsanna, Guðmundur, Gerður Jens., Björn, Svavar, Ósk Einars., Steingrímur, Örn og Bára tók mynd...
fámmennt í þessu veðri sem fyrr... og jafnréttisáætlun alveg 100 % :-)

Fljótt og vel vorum við komin í gott veður á leiðinni til baka... þar var sumarið...

... og orkan fór í vangaveltur um færi á hálendinu... útileguna í Skagafirði... hálendisævintýrið að Holuhrauni...

... enda nánast allir á leið í Skagafjörðinn sem mættu og dúndrandi stemning í hópnum...

Alls 5,3 km á 2:55 klst. upp í 589 m hæð með alls hækkun upp á 641 m miðað við 66 m upphafshæð.

Gleðilegt sumarhlé elskurnar
... þið eruð langbest og dásamlegustu göngufélagar í heimi...

Gangi ykkur vel í klúbbmeðlimagöngunum án okkar þjálfaranna... þær hafa alltaf slegið í gegn...
og góða ferð í Skagafjörðinn og í öll önnur ævintýri sem bíða ykkar allra í sumar...

Hlökkum til að sjá ykkur aftur þann 21. júlí í hinum enda Hafnarfjallsins
og þá byrjum við að pakka fyrir hálendisævintýrið að Holuhrauni, Hágöngur og Tungnafellsjökul...
það verður eitthvað !
 

Gleymdu börnin
hans Keilis

Hvar eru þessi Keilisbörn... ha?... þarna hvar?... ekki nema von að menn spyrðu þegar bílum var lagt við gönguleiðina á Keili og allir búnir að upphugsa einhverja flotta tinda "norðan við Keili"... og ekkert sást nema Keilir sjálfur og sama gönguleiðin og allir hafa farið... sumir nokkrum sinnum eða jafnvel oft...

Jú, kvenþjálfarinn sem hafði upphugsað göngu kvöldsins reyndi að sannfæra menn um að það væru ansi smartir hnúkar þarna undir Keili... "það sést ekkert í þá héðan en þeir eru spennandi að ganga um og skoða..."

... og jú, þetta var bara ansi fallegt svona í tunglslegu landslagi Keilis og nágrennis... afskiptir móbergshnúkar sem láta lítið yfir sér en hafa eflaust lokkað fleiri forvitna til sín gegnum árin þó fáir séu og lítið hafi frést af því...

Bergmyndunin þarna lokkandi falleg þegar niður var litið og vel hægt að gleyma sér í því
eins og fleiru sem er einkennandi fyrir þetta svæði...

Við byrjuðum á Austurbarninu sem mældist 221 m hátt og rennur úr Keili þar sem göngustígurinn liggur neðarlega norðaustan megin... og stefndum svo á Hrafnafell sem hér sést framundan ofan af fyrsta hnúknum...

... og reyndist Hrafnafellið 204 m hátt...

Sjá hér til baka hvernig austasta Keilisbarnið hefur ekki enn sleppt hendinni af Keili... ekkert frekar en miðbarnið sem við kölluðum svo hér hægra megin á mynd.... litli, dökki hnúkurinn þarna undir Keili... en við gengið ekki á hann sem er "dæmigert fyrir miðbörn" að sögn samsærisradda innan hópsins... "alltaf afskiptara en hin systkini sín" :-)

Landmælingar hér að skrásetja flekaskilin...

Við vorum frá okkur numin af berginu sem þarna var...

... hvílík snilld af náttúrunnar hendi eins og svo oft áður...

Vestasta Keilisbarnið kippir mest í kynið... ávalt og strítulaga eins og Keilirinn...
... og kominn aðeins lengra frá honum en Miðbarnið og Austurbarnið...

...hvílík auðn þarna í kring...

Gulur, rauður, grænn og blár... svartur hvítur... vantaði bara fjólubláan... :-)

Ólafur Vigniur, Ágúst, Irma, Ester, Guðmundur Jón, Jón Tryggvi, Katrín Kj., Gerður Jens, Örn, Svavar og Bjarki en Bára tók mynd... og enn og aftur eru karlmenn í meirihluta á æfingu :-)

Loks var komið að Keili... "það tók því ekki að ganga á Miðbarnið"... og fórum við óvissuferð upp suðvesturhlíðarnar...

... sem reyndist eiginlega besta leiðin sem við höfum farið á Keili... því stígurinn sem vanalegar er genginn er orðinn svo troðinn og sleipur... og suðurhlíðarnar sem við gengum gjarnan á fyrstu árin eru brattastar og lausagrýttastar... það er líka fín leið suðaustan megin sem gaman væri að ganga einhvern tíma upp um...

Gestabókin uppi á Keili var slæpt og rök og löngu fullútfyllt...
kannski ekki skrítið þegar menn sóa svona miklu plássi við að skipta um blaðsíðu... 

Niður og til baka var farið geyst... leiðin sem manni fannst óskaplega löng að Keili hér áður fyrr... leið eins og fimm mínútna ganga bæði að honum í upphafi kvölds og frá honum í lokin... hvað þetta verður afstætt og breytist með stöðugum þrammi vikum, mánuðum, árum, jafnvel áratugum saman...

Bjarki og Ágúst á einum af ansi mörgum skemmtilegur augnablikum þetta kvöld...
Ágúst í sérlega góðu formi og spriklandi glaður og þakklátur eftir góða þjónustu Bjarka á LSH :-)
en við missum því miður Bjarka í sérnám til Svíþjóðar í haust...

Þarna liggja þau Keilisbörnin og Hrafnafell... það eina þeirra sem fær sérnafn...
enda það eina sem sleppt hefur alveg hendinni af Keili...
eða jæja, kannski hægt að deila um Vesturbarnið... hvort þetta séu leifar af fingrum þarna suðaustan megin...

Alls 9,2 km á 3:35 klst. upp í 221 m á Austurbarni, 204 m á Hrafnafelli, 202 m á Vesturbarni og loks 393 m á Keili
með alls hækkun upp á 484 m miðað við 124 m upphafshæð.

Mjög skemmtileg og einstaklega glöð ganga þar sem stemningin var spriklandi góð
... sem er kosturinn við fámenna göngu og bætti vel upp slaka mætinguna :-)
... já það er þjálfarans að kvarta yfir lélegri mætingu ! :-)
... en við skildum það samt vel... þessi kuldi og vindur er greinilega að taka allan kraft úr mönnum
... en NB það var fínasta veður þetta kvöld þó svalt væri, bara smá gola á köflum og alveg þurrt :-)

... en gleði og kátínína sem einkenndi þessa ferð sem og margar aðrar er klárlega mannbætandi, sálarbætandi, heilsubætandi...
og alveg í anda hins stórmerkilega boðskapar læknisins Patch Adams sem reyndi að fá gleðina, kærleikann og húmorinn inn í læknisfræðina við mikið mótlæti kollega sinna en gefst aldrei upp og er enn að...
...br. fyrirlestur hans næsta sunnudag 12. júní !
https://en.wikipedia.org/wiki/Patch_Adams

Hláturinn einfaldlega lengir lífið :-)
 

Baby boom fréttir
í Botnsdal !

Þær voru ansi sérstakar gleðifréttirnar sem Björn flutti hópnum þriðjudaginn 26. maí
þegar gengið var óhefðbundna leið að Glym um Stóragil og önnur minni í vesturhlíðum Hvalfells...

... nefnilega að Gylfi og Lilja Sesselja eiga von á barni í október !
... sem er skýringin á því hvers vegna þau hafa ekkert sést í göngu frá því snemma í vor...
þó það hafi hingað til átt sér eðlilegar skýringar í kaupum þeirra á glæsilegu húsi í stekkjunum í Breiðholti...

Eftir mikil fagnaðarlæti yfir þessum fallegu fréttum... við eigum sko mikið í þessu barni takk fyrir !...
...héldum við för okkar inn í Botnsdal og ákváðum að fara með gljúfrunum öllum að Glym
og sleppa Hvalfelli að sinni þar sem þungbúið var yfir... og ansi vetrarlegt í fjallinu...

Aldrei verið jafn miklir skaflar í Hvalfelli allar þessar maí-göngur okkar þarna um... og aldrei verið komið svona lítið vor öll þessi ár í Botnsdal eins og nú... birkið varla farið að grænka og enginn birkiilmur í lofti... við trúðum þessu varla...

En það var sko stuð í hópnum... og allir til í alls kyns stiklanir á steinum yfir ár... hopperí niður af klettum í skafla...
að ekki sé talað um víðsjárvert klöngur utan í tæpigötum...

Gengið var upp með Botnsá að mótum Hvalskarðsár og Botnsár... þar sem stiklað var yfir Hvalskarðsá á svipuðum stað og við höfum áður farið yfir tvisvar gegnum tíðina... og gengið upp með ánni að neðsta fossi hennar...

...sem er einn af mörgum sem skreyta hana alla leið upp í Hvalskarðið sjálft milli Hvalfells og Botnssúlna...
og gaman væri að rekja sig upp eftir alla leið eitthvurt árið...

Við sniðgengum birkikjarrið sem oft hefur flækt okkur í alls kyns ógöngur áður fyrr og náðum að komast upp fyrir trjálínu
þaðan sem við gengum að Stóragili...

... sérlega glæsilegu gljúfri sem skartar þessum litríka fossi...

... sem fangaði aðdáun okkar drykklanga stund...

... og er heimili múkkans (og ritunnar?) m. a. en hann lét ansi friðlega þessa stund okkar þarna...
ekkert garg né læti enda mjög upptekinn við að liggja á eggjum sem við sáum stundum glitta í utan í klettunum...

Já, það væri gaman að rekja sig einhvern tíma upp með Botnsánni frá ármótunum og upp gilið að fossinum...
okkur sýndist það vera fært göngumönnum...

En við ætluðum líka að Glymsgljúfri... og þurftum því að sniðganga gljúfur og gil eins og hægt var
með því að hækka okkur sem því nam ofan í Hvalfellshlíðar...

... og lentum því í alls kyns snjósköflum og öðrum skemmtilegheitum...

... sem gáfu á köflum vetralegu landslaginu svolítinn lit í hlátrasköllum og fíflagangi...

Stundum þurftum við aftur að hækka okkur upp fyrir hin ýmsu gil...

... til að komast áfram norður að Glym og var sérlega áhugavert að sjá hversu stórskorið landslagið er utan í Hvalfelli...

Eitt gilið reyndist torfærara en hin... og þar þurftum við að handlanga hvort annað niður og yfir þrönga skoru...
en sumir hoppuðu í skaflinn ágætis stökk... hvar var myndavélin eiginlega þegar við vorum að hoppa ? !

... en þessi náðist af handlangaranum honum Inga sem allt getur vopnaður stafnum sínum góða...

Óvissuferðin um giljatungurnar leyddi okkur beint að Glym sem skyndilega kom í ljós stuttu eftir giljahoppið
... og þar rak okkur enn í rogastans...

Aldrei hefur fossinn verið svona skaflaður né svona vatnsmikill eins og þetta kvöld...
... og líklega aldrei jafn fagur nema maður gleymi þessu alltaf ?

Hópmynd aftur neðan við fossinn... virkilega fallegur þetta kvöld og dumbungurinn sem var ofar
jók bara á fegurðina ef eitthvað var...

Nú var gengið niður með suðurslóðinni í stað upp eins og oft áður... og leiðin sú sveik ekki frekar en fyrri daginn... já það er svo sannarlega hægt að fara árlega þessa leið og verða alltaf jafn hugfanginn af þessari "útlensku" fegurð sem þarna er...

Veðrið með ágætu móti... dumbungur ofar en þurrt nánast alveg þar sem við vorum allan tímann...

Og auðvitað þurftum við að fara tæpistigurnar sem eru eiginlega úreltar þar sem búið er að gera betri leið ofar við gljúfrið...

...en það var gaman að fara gömlu slóðirnar enda greinilegt að menn fara þær áfram eitthvað líka...

Skyldi staurinn vera kominn yfir ánna?
... við fengum nett hláturskast þegar við sáum að hann virtist vera eingöngu hálfur yfir ánna
þar til við mundum að það er klöpp sem liggur að honum vestan megin
og vatnsmikil Botnsáin rennur léttilega yfir hana þessa dagana í "vorleysingunum" sem enn eru í fullum gangi þarna inn frá
því lítið fer fyrir sumrinu enn sem komið er því miður...

Búið að gera ansi mikið við stígana og setja reipi, tröppur og staura...

Staurinn sleipur í bleytunni en gerði sitt gagn svo ekki þurftum við að fara að vaða þarna yfir
eða leita leiða um hvalskarðsánna aftur sem var léttir :-)

Og menn fóru þetta mishratt og örugglega eins og yfir stiklurnar fyrr um kvöldið...
alger fossa-vatna-ár-ganga sem við gerum kannski ekki nógu mikið af
til að þjálfa öryggi í því að stikla, vaða og fóta sig...

Sjá gulu slóðina þetta kvöld og bláu okkar hefðbundnu Glymur-Hvalfell-göngu sem var farin hér áður fyrr í maíkvöldgöngu.

Alls 7,8 km á 3:51 klst. upp í 367 m hæð með alls hækkun upp á 509 miðað við 66 m upphafshæð.

Yndisleg kvöldstund sem leið furðulega hratt miðað við að þetta voru fjórir tímar
enda reyndi vel á að stikla, klifra, hoppa, tæpistiga og jafnvægisstaurganga
í mjög fjölbreyttu og sérlega fallegu landslagi :-)

Hrútsfjallstindarnir allir fjórir framundan um helgina en svo fór að vegna forfalla varð að breyta ferðinni í hefðbundna Hrútsfjallsferð sem var mjög miður en við eigum þessa fjórtinda þá bara eftir í dúndurferð síðar.. og það verður sko megaflott ferð farin að ári til að bæta þetta upp ! :-)
 

"Unbroken"
... óbrókaðir Toppfarar ...
á Krýsuvíkurmælifelli og Drumbi
... göngu sem klárlega fer á ToppTíuListann fyrir einstaka frammistöðu ;-)

Toppfarar eru Evróvisjónaðdáendur með eindæmum og flykktust að sjálfsögðu fyrir framan sjónvarpið þriðjudaginn 19. maí
og datt ekki í hug að mæta á þriðjudagsæfingu sem ráðgerð var á syðst á Sveifluhálsinum... :-)

... en þó fyrirfinnast einstaka Toppfarar sem segjast ekki horfa á Söngvakeppnina....
þetta séu "alltaf eins lög og hvert öðru lélegra" og það sé "ekki horfandi á þetta"
og "hvað þetta Evróvisjónæði sé eiginlega að mönnum í maí"...

Olgeir, Guðmundur, Sjöfn, Kristján, Ólafur Vignir, Ester, Alda og Ósk en Örn tók mynd.

... og mættu því að sjálfsögðu í göngu á hin ægifögru fjöll Krýsuvíkurmælifell og Drumb...
með hliðarspori upp á Syðra Sveifluhálstagl þrátt fyrir að spáin segði suðvestan rok og rigninu
vera komið upp að suðvesturströnd landsins þetta kvöld...

... og prísuðu sig alsæla með afrekið því annað eins hefur vart upplifast á þriðjudagskveldi...
hvílík fegurð, hvílíkt landslag, hvílíkt útsýni...

Engin orð né myndir geta lýst þeirri dýrð sem blasti við mönnum á þessari leið...

Tröllaukin björg og fleiri litir en nokkru sinni í sögunni...

... form og bergmyndarnir sem aldrei fyrr...

... á ægifagurri leið upp Krýsuvíkurmælifellið og um Sveifluhálstaglið syðra til norðurs sem hér sést vinstra megin á mynd
og þaðan loks yfir á Drumb sem hér sést hægra megin á mynd...

Á tunglinu?... í teiknimynd?... í Hollywoodmynd?...
...menn vissu vart hvar í stórbrotinni veröldinni þeir voru...

Þessari þriðjudagsgöngu gleyma menn aldrei...
hún fer beinustu leið í sérsérsérflokkinn og verður vart toppuð næstu árin... ;-)

En að öllu ofarngreindu gamni slepptu...:-)... þetta var flott kvöld í fallegu landslagi og mun betra veðri en áhorfðist og allt of fáir á æfingu... en kvenþjálfarinn sem tafðist því miður í vinnu vegna verkfalla... verður að viðurkenna að hún var ponsolítið fegin að geta þá horft á Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva í staðinn... jebb, verandi ALGER Evróvisjón-nörd!... og skildi vel hvers vegna menn létu hana ekki framhjá sér fara... hhmmmha? :-)

Alls 7,1 km á 2:43 klst. upp í 248 m á Krýsuvíkurmælifelli, 309 m á Sveifluhálstagli syðra og loks 243 m á Drumbi með alls hækkun upp á 541 m miðað við 117 m upphafshæð við Borgarhól en farið var lægra en það á gönguleiðinni.
 

Sól og blíða
á Helgafelli Hafnarfirði

Þriðjudaginn 12. maí fyrir jöklaferðina stóru á Hrútsfjallstindana alla fjóra
var ákveðið að fara í fremur stutta og létta göngu að sinni með stuttum akstri
svo Helgafellið í Hafnarfirði lá vel við áhlaupi...

Farið var upp um gilið góða sem var nánast snjólaust...

... enda verið sólríkt síðustu vikur en kuldinn það mikill að ekkert hefur verið sjálfgefið
í leysingum og vorhreingerningum náttúrunnar...

Dásamlegt veður þó svalt væri og kærkomið að fá blíðuna með sólinni sem fengið hefur að ráða síðustu vikur...

Fáir Hafnfirðingar í göngunni en Vallý var að fara í sína fyrstu Helgafellsgöngu í ár sem þótti ótrúlegt en greinilega brjálað að gera í ferðabransanum hennar enda spennandi og mjög frumlegar ferðir sem hún býður upp á:
http://arttravel.is/

Mættir voru:

Efri: Olgeir, ?nafn?=gestur Olgeirs, Hjölli, Ólafur Vignir, Bjarki, Ósk Sig., Ester, Gunnar, María E.
Neðri: Svala, Vallý, Ástríður, Aðalheiður Eiríks., Guðmundur Jón og Alda en Örn tók mynd
og Bára var á Húsavík í vinnuferð :-)

Niður var farið um gatið góða... í þurru lausagrjóti
þar sem úrkomulaust hefur verið á höfuðborgarsvæðinu í þrjár vikur eða svo...

Alltaf jafn gaman að fara þarna niður um...

... og gott að æfa lausagrjótsgöngutæknina :-)

Hrútsfjallstindafarar í gírnum eftir magnaða göngu á Rauðakúlur og félaga fyrir tveimur vikum...
vitandi hversu magnað það er að standa á fannhvítum fjallstindum yfirgnæfandi landinu allt í kring...
en veðurspáin sem var svo góð fyrir helgina fer versnandi og óvíst með brottfarardag...

Snjóþungt enn í fjöllum innar upp í landi og enn er vetur í Skaftafelli sem dæmi...
snjór þar niður í 400 m hæð... þetta hlýtur að fara að koma bráðlega..
kannski með áhlaupi slagveðursins sem er að koma upp að landinu um helgina...
... það verður líklega ein allsherjar vorhreingerning :-)

Um láglendið til baka var farið um skóginn svo þetta var orðin Jóhönnu-Fríðu-leiðin á Helgafellið
sem er líklega fallegasta útgáfan af göngu á þetta fjölfarna fjall...

Sumarilmur og brakandi blíða milli trjánna... sumarið er komið hægt og hljótt...
hikandi og stirt eins og við hin eftir þennan erfiða vetur...

Alls 8,1 km á 2:40 klst. upp í 345 m með alls hækkun upp á 472 m miðað við 90 m upphafshæð...

Yndislegt kvöld í alla staði :-)

Vonum það besta með Hrútsfjallstinda... annar jarðskjálfti í Nepal og fleiri væntanlegir...
hvort við fáum gott veður fyrir Hrútsfjallstinda eða þurfum að breyta ferðaplönum
er forréttindavandamál í hinu stærra samhengi heimsins.
 

Á slóðum skíðamanna
um Bláfjallahrygg Kerlingarhnúk og Heiðartopp
þar sem fönnin, himininn, sólin og víðáttan
gáfu orku og upplifun sem hvergi fæst nema á fjöllum

Skínandi góð æfing og ágætis framhald af Rauðukúlum og félögum...
(já þessar "kúlur" eiga frekar skilið að vera í forsæti en Lýsuhyrna)
...var þriðjudagsgangan í kjölfarið á kröfugöngunni 1. maí á Snæfellsnesinu föstudeginum áður...

... þar sem gengið var í mishörðum snjóbrekkum upp skíðaland höfuðborgarbúa
í heiðskíru veðri og mun minni vindi og minni kulda en var í bænum að okkur fannst...

... í hálfgerðu stílbroti að manni fannsts að ganga svona efst í skíðalandinu...

... eiginlega hróplegt stílbrot enda vöktum við bæði athygli og kannski hneykslun einhvurra skíðamanna
sem forvitnuðust um ferðir okkar en þessir hér höfðu vit á að hafa jafn gaman af þessu og við :-)

Brakandi skíðablíða og frábært að sjá allan þennan fjölda í Bláfjöllum...

... varla hægt að trúa því að menn ætli að loka svæðinu í þessari viku með þessari mætingu?

Fjallaskíðamaður Toppfara... einn af nokkrum sem hafa skíðað um jöklana síðustu ár..
nú síðast tvisvar á Snæfellsjökul síðustu helgi ásamt Óskari Wild og Jóhannesi...
var náttúrulega á svæðinu og kíkti á sína menn..
Kjartani var tekið fagnandi og var mjög gaman að sjá hann... í dúndurskíðaformi og á nýjum græjum...
...jebb, fjallaskíði eru eitt af jaðarsportunum sem við skulum prófa á næsta ári :-)

Fyrir þau okkar sem skíðað hafa í Bláfjöllum gegnum árin þá er það líklega enn skrítnara en fyrir hlutlausa
 að ganga svona í jaðri brautarinnar við hliðina á skíðamönnunum niður öxlina úr stólalyftunni...

... hvað þá með hund í för... hana Slaufu sem er svo stillt og prúð... en líklegast er þetta bannað enda klárlega skíðabraut...
en við héldum okkur í jaðrinum og þóttumst löglega og útskýranlega afsökuð þar sem skipulögð ganga í maí í Bláfjöllum
gerði eðlilega ráð fyrir að þá væri löngu hætt að skíða þarna...

...en veturinn er að herðast seinni árin
svo kannski verður þetta svæði opið skíðamönnum í maímánuði næstu árin... aldrei að vita :-)

Fljótlega vorum við samt komin út af skíðasvæðinu...

... og vesenuðumst við að fara í og úr broddunum...
þar sem skaflarnir voru það harðir að þeir leyfðu lítið annað...

... og við rifjuðum upp gullna tindferð um Bláfjallahrygginn allan niður á Vífilsfell í byrjun febrúar á síðasta ári
þegar við náðum okkur í nokkrar gullfallegar vetrartindferðir fram að vorinu..
já, þá voru veðrin betri en þennan veturinn...

Við fórum í raun of snemma niður af Bláfjallahryggnum... hefðum átt að fara alla leið á Hákoll... sem svo heitir hái hlutinn af Bláfjallahrygg norðar en við fórum... og Bláfjallahornið þá sunnar þar sem við gengum upp á... en skiptar skoðanir voru um þessi örnefni í hópnum þetta kvöld þar sem m. a. Njáll sem "ólst nánast upp í brekkunum" á svæðinu vildi meina að Bláfjallahorn væri norðar og Hákollur sunnar... þessi kort eru ekki alltaf rétt svo gaman væri að vita hvort er réttara...

Við vorum því allt of snemma komin yfir á Kerlingarhnúk sem lét ekki mikið yfir sér
en sveik okkur ekki í tandurhreinleikanum...

... með kristaltært útsýni alla leið á Heklu sem við gengum á í krefjandi ferð frá Næfurholti í fyrra í lok apríl...
og þá var mun minni snjór á henni en nú...
... og alla leið á Tindfjallajökul sem við gengum í kröfugöngu á þann 1. maí í fyrra í sama snarkandi fallega veðrinu...
og loks Eyjafjallajökul sem við stefnum enn og aftur á árið 2017...

Ég vissi það... hefðum átt að taka mynd gegnum þennan stein sem skreytti tindinn á Kerlingarhnúk...

Ofan af Kerlingarhnúk freistaði Heiðartoppur okkar svona fagurlega lágreristur
og aflíðandi og umkringdur óskertri snæbreiðunni...

... og við skelltum okkur auðvitað yfir enda fínt að ná í þétta kílómetra fyrir jöklaferðina stóru í næstu viku... :-)

Einhver óspjölluð og skær fegurð einkenndi þetta kvöld...

Jú, við vorum stödd í miðri gönguskíðabraut Bláfjallasvæðisins... nú veit maður hvað gönguskíðamenn hafa verið að tala um..
allt útsýnið og víðáttan og fegurðin og friðsældin og... þetta er virkilega falleg braut...

Verðum að skoða þessa tindaröð sem rís svona fagurlega og hringlaga í gömlum gígbarmi
... jebb, komnir á dagskránna 2016...

Litið til baka ofan af Heiðartoppnum á gönguleið kvöldsins um Bláfjallahrygg og Kerlingarhnúk...

Með skugga hópsins ofan á Heiðartoppi í baksýn og Geitafellið enn fjær og svo Eyjafjallajökull í beinni línu enn, enn  fjær...

Stefán A., Ástríður, Irma, Ólafur Vignir, Anna Sigga gestur og nýskráður Hrútsfjallstindafari og flottur göngumaður,  Bjarki, Örn, Guðrún helga, Anton, Arnar, Njáll, Súsanna, Sigga Sig og Slaufa, Arna, Ósk og Olgeir en Bára tók mynd.

Jú, urðum að klára þennan þriðja tind á Heiðartoppsvæðinu úr því við vorum byrjuð...

... því þaðan gátum við horft niður að sjó...

... og enduðum á annarri hópmynd sem flæddi bara svona inn með öldunum...

Jæja, komum okkur niður... með þessum englum í för...

Gengum í beinustu línu til baka gegnum hjarnið og sólin skein til okkar í dásamlegri kyrrð og fegurð...

... þar sem fjöllini öll blöstu við frá Grindaskörðum, Þríhnúkum, Stóra Kóngsfelli og fjær til norðurs alla leið á Skjaldbreið og ég veit ekki hvað...og upp á Skaga, að Esjunni og enn fjær um Snæfellsnesið allt sem enn og aftur sannaði fyrir okkur um daginn
að er ævintýri líkast ef maður kemur sér upp á fjöllin þar..

Sérkennilegar ísmyndanir við bílastæðið... minnti á Aconcagua og fleiri fjallgarða...

Alls 8,2 km á 2:45 klst. upp í 706 m á Bláfjallahorni ef heitir svo, 657 m á Kerlingarhnúk og loks 632 á Heiðartoppi
með alls hækkun upp á 420 m miðað við 527 m upphafshæð.

Virkilega fallegt og friðsælt kvöld
þar sem víðáttan og tandurhreinleikinn var einstakur.
 

Fallegt og friðsælt
um Borgarhöfða, Skinnhúfuhöfða og Björgin
 meðfram Úlfljótsvatni og Þingvallavatni

Fjallganga var ekki á dagskrá þriðjudaginn 28. apríl...

... heldur falleg og notaleg ganga með ströndum vatnanna í Grafningnum...

... þar sem kaldur vindur hélt okkur við efnið til að byrja með...

... en svo lægði og við gengum síðari hluta göngunnar í logni og blíðu...

... í notalegri samveru og endalausri glettni...
innan um sorgina sem einkennt hefur síðustu daga vegna hamfaranna í Nepal...

Gengið var meðfram ströndum... um þúfur og mýrar, möl og bala... með björgum og klettum...

... og farið fremur rólega yfir... svo sumum var nóg um... hvað var að gerast með Örninn ?

Fuglalífið að taka við sér á öllum vígstöðvum...

... lofandi sumri og betri tíð...

Fjöllin sem við gengum á fyrir rúmum tveimur vikum síðan trónuðu yfir okkur í suðri...

... og fjallahringurinn við Þingvallavatn sem við höfum gengið um allan...

Gengið var að Steingrímsstöð og upp brekkurnar þar...

... þar sem lognið kom loksins...

... og reyndist ekki bara skjól heldur hafði lygnt alveg og hélst sú blíða út kvöldið...

Það var því ráð að nesta sig og sóla...
Dimma kát að sjá félaga sína eftir litla samveru síðustu vikurnar á þessum harða vetri...

Skinnhúfuhöfði var endastöð dagsins þar sem sjá mátti stífluna sem skapaði Úlfljótsvatn...

... og þarna blasti svo Þingvallavatn við...

... í allri sinni dýrð...

Mættir voru:

Ágúst, Lilja H., Lilja Bj., Svavar, Bjarki, Ósk S., Njáll, Alda, Arnar, Guðmundur Jón, Hjölli, Ólafur Vignir, Olgeir,
Súsanna, Örn, Guðrún Helga, Ástríður, Gunnar og Jóhannes.
Neðri: Svala, Jóhanna Fríða, Jón Tryggvi, Arna, Helga Bj., Gerður Jens., Ester og Bára tók mynd
... og loksins var Dimma með okkur aftur :-)

Björgin... sem blöstu við okkur í fyrra af Gildruklettum... komu á óvart og stóðu undir mikilfengulegu nafni sínu...

... og þarna gerðum við ekki annað en staldra við og njóta...

Kuldinn enn það mikill að grjótið við vatnsyfirborðið var ísilagt í báðum vötnunum...

... en sumarið hefur vinninginn þó hægur sé...

Fjallasýnin kristaltær og við okkur blöstu öll fjöllin sem við höfum gengið á gegnum árin...

Ansi áhugavert að þræða sig með ströndinni þarna niðri einhvern daginn og horfa upp...

Dásamlegt að brölta upp og niður þúfurnar... sumarlegra gerist það ekki...

Ölfusvatnsfjöllin, Einbúi, Gildruklettar og Lambhagi sem við gengum á í fyrra
og horfðum þá yfir og ákváðum að ganga næst um þessar tignarlegu brúnir...

Tunglið komið á loft er á leið með sitjandi sól...

Klöngrast upp á alla kletta úr því við fengum enga fjallgöngu út úr kvöldinu :-)

... og enn og aftur var stundarinnar notið til hins ítrasta...
áður en haldið var beinustu leið til baka yfir þúfur og gras alla leið í bílana...
og endað á 9.2 km á 3:11 klst. upp í 122 m á Borgarhöfðum, 181 m á Skinnhúfuhöfða og 187 á Björgunum
með alls hækkun upp á 293 m miðað við 146 m upphafshæð...

Lýsuhyrna og félagar á dagskrá á föstudaginn 1. maí og veðurspá dásamlega blíð...
getur virkilega verið að við fáum loksins fallegt og friðsælt veður?
 

Um litríka króka og kima
Þúfufjalls í Hvalfirði

Loksins bættum við Þúfufjalli í Hvalfirði í safnið þriðjudaginn 21. apríl...

...þegar gengið var upp með gilinu milli þess og Brekkukambs undir Smáhnúkum
með gjallandi fílinn ofan okkar...

Mættir voru 17 manns... Ágúst, Svavar, Örn, Olgeir, Doddi, Kristján, Bjarki, Sjöfn,
Guðrún Vala, Jóhanna Fríða, Súsanna, Játi, Irma, Ósk, Guðmundur og Alda en Bára tók mynd.

Fremur aflíðandi og einfalt fjall að sjá en leynir á sér þegar nær er komið...

... sérstaklega ef farið er með krókum og kimum og tekinn góður hringur eins og við gerðum...

... til að ná sem flestum litum... eða reyndar mestri vegalengd út úr kvöldinu :-)

Jú, vorið hefur betur gegn vetrinum svona hægt og sígandi...

Þegar upp var komið og gilið orðið að engu var ráð að koma sér yfir á Þúfufjall í skjól fyrir smá nesti
og halda svo á tindinn sem við vorum viljandi komin framhjá í giljagauraganginum
og hímdum við bak við smám klett meðan við mauluðum og spáðum í jaðarsportkeppnir næstu árin
þar sem hjólakeppnin kringum landið var efst á blaði...
http://www.wowcyclothon.com/
... og nokkrir Toppfarar heitir fyrir því að mynda Toppfarasveit þar eitthvurt næsta árið... :-)

... og þarna inni á heiðinni reis svo tindurinn eftir smá rölt upp og niður hóla og hæðir
enn sleginn skafli að hálfu leyti langt niður brekkurnar norðan megin...

... ótrúlegur munur oft á suðurhlíðum og norðurhlíðum... bara ekki sami heimurinn...

Önnur hópmynd og aftur smá kynjaskiptingamynd þar sem karlmenn voru í annað sinn í meirihluta
á saklausri þriðjudagsgöngu...níu á móti átta konum
og upp hófust rökræður um deildar meiningar um orsakir og afleiðingar :-)

Skyggni lítið á toppnum en þó birti öðru hvoru til svo sást niður í glæsilega Hvalfjörðinn...

... og niðurleiðin var farin nánast í einum samfelldum rykk á dásamlegu spjalli
sem einkennir alltaf bakaleiðina og gefur félagssálinni svo mikið...

... enda ætluðum við aldrei að koma okkur í bílana eftir gönguna... hölluðum okkur bara að réttarmúrunum
og mauluðum bara dásamlegt nammi frá Öldu og Ósk
 sem enn og aftur komu færandi hendi með góðgæti frá Nóa Síríus :-)

Alls 7,5 km á 2:56 klst. upp í 555 m með alls hækkun upp á 573 m miðað við 89 m upphafshæð :-)

Fín kvöldganga þar sem við létum 7,5 km nægja eftir strembra síðustu viku
þar sem þeir allra ákveðnustu á leið á Hrútsfjallstinda náðu rúmlega 50 km göngu !:-)