Æfingar alla þriðjudaga frá júlí út september 2009
Í öfugri tímaröð:

Esjan 29. september
Litli Meitill 22. september
Háihnúkur og tæpigata Akrafjalli 15. september
Kristjánsdalahorn og Þríhnúkar 8. september
Móskarðahnúkar og Laufskörð 1. september
Blákollur og Sauðadalahnúkar 25. ágúst
Vörðuskeggi 18. ágúst
Litla Sandfell og Geitafell 11. ágúst
Arnarfell Þingvöllum 4. ágúst
Gullbringa Kleifarvatni 28. júlí með Jóni Inga í sumarfríi þjálfara
Ingólfsfjall 21. júlí með Jóni Inga í sumarfríi þjálfara
Sýlingafell og Þorbjörn 14. júlí
Kristín Gunda og Hjölli á 24 tindum Glerárdals
Björn sigraði Kilimanjaro
Tjarnarhnúkur, Lakahnúkur, Hrómundartindur, Tindagil, Klambragilslaug 7. júlí

Esjan á sprettinum...

Alls mættu 43 manns í tímamælingu á Esjunni upp að steini 29. september í lok sumartímabils Toppfara árið 2009 og rættist vel úr veðri þar sem við fengum úrkomulaust og lygnt veður þrátt fyrir hryssingslegt veðurútlit.

Fyrstu menn voru rúmar 44 mínútur upp að steini og voru margir á góðum tímum og undir 60 mín og því hæstánægðir með frammistöðuna.  Aðrir voru ekkert að stressa sig og tóku bara góða fjallgönguæfingu en síðasti maður skilaði sér inn á tæpum 70 mín í rólegheitunum sem er frábært enda vorum við sem rákum lestina alls 2:05 klst. með alla gönguna í heild, 6,9 km upp í 614 m (597 m) með 601 m hækkun.

Ein var að koma  niður þegar þau fyrstu lögðu af stað, tvær fóru styttra en upp að steini og enginn fór lengra en upp að steini enda veðrið ekki það besta fyrir klettaklöngur... en annars var farið í nokkrum hópum upp og niður og var gleðin svo sannarlega við völd á Esjunni þetta kvöld og einhver galsi í mönnum...

Mættir voru:
Anna Elín, Anton, Ágústa, Ásta, Bára, Eiríkur, Ellen, Erna, Gerður, Gnýr, Gylfi Þór, Halldóra Á., Harpa, Heiðrún, Helga Sig., Helgi Stefnir, Hermann, Hjölli, Hugrún, Ingibjörg, Inga, Ingi, Júlíus, Kristbjörg, Kristinn, Linda Lea, Lilja K., Lilja Sesselja, Nanna B., Nanna P., Ólafur, Óskar K., Roar, Rósa, Silla, Sigga Ingva., Sigga Sig., Sirrý, Sigrún, Steinunn, Svala, Valgerður og Örn

Nýir meðlimir voru fimm; þau Anton, Hermann, Nanna Bergþórs., Ólafur og Svala
og hundarnir átta; Dimma, Rapp, Stormur og Þula og nýir voru Brútus, Komma, Tinni og Tína:-)

Látið mig vita ef það vantar Toppfara eða hund á listann !

Flott æfing sem tekin er tvisvar á ári í klúbbnum, í lok mars (lok vetrartímabils) og lok september (lok sumartímabils).

Við mælum með því að menn taki tímann sinn upp að steini reglulega
og setji sér markmið um betra gönguform og betri tíma að hálfu ári liðnu...

 Hér með hefst vetrartímabilið frá október til loka mars
 og við hittumst við fjallsrætur kl. 17:30 á fjöllunum nær Reykjavík til að nýta birtuna sem mest áður en myrkrið tekur yfir.
Í apríl 2010 hittumst við svo aftur á N1 og sameinumst í bíla fyrir göngur sem margar hverjar farnar eru lengra frá Reykjavík
á sumartímabilinu apríl - september.
Athugið að brottfarir í mánaðarlegar tindferðir eru áfram frá N1 Ártúni.
 

 

Logn á Litla Meitli

Þátttökumet var slegið í fjórða sinn í fjallgönguklúbbnum þetta síðsumarið
þegar alls mættu hvorki meira né minna en 68 manns á æfingu þriðjudaginn 22. september
og gengu á Litla Meitil í Þrengslunum.

Með í för voru fjórir nýjir meðlimir, þau Ágústa, Ásta H., Eiríkur og Steinunn auk þess sem margir nýlegir meðlimir mættu galvaskir innan um kjarnann sem aldrei lætur sig vanta og þar innan um voru nokkur gamalkunnug og kærkomin andlit sem létu sjá sig eftir langt hlé eins og Jóhannes Gísla og Þorleifur.

Þá voru aldurshöfðingjarnir tveir með í för, þeir Björn og Ketill og Toppfararnir ungu, þau Einar Logi og Ester Þorleifsbörn svo aldursbilið í hópnum þetta kvöld var 4ra - 72ja ára sem telst til tíðinda og spá þjálfarar því að þessi mæting í magni og aldurssamsetningu verði seint slegin...

 Einar Logi sem nú er að verða 9 ára á tvímælalaust metið í þátttöku barna í klúbbnum og rifjuðum við upp fyrstu göngurnar hans með hópnum fyrsta veturinn 2007 þegar hann var sex ára að verða sjö og versta veðrið á æfingu þann veturinn geisaði
31. október 2007... og tíu manns mættu á æfingu...  sjá hér.

Og loks voru hundarnir fimm á æfingunni og stóðu sig vel í tillitssemi við göngumenn;
Þula, Día, Dímon, Rapp og Stormur og var Þula óumdeilanlegur foringi æfingarinnar þar sem Dimma mætti ekki...

Veðrið var með eindæmum gott í haustlægðunum þessar vikurnar...
A1 og 3 - 6°C eða logn og friðsælt gönguveður sem hafði sjálfsagt sitt að segja með þessa dúndurmætingu.

Gengið var upp með Meitilstagli í norður með ægifögru útsýni í allar áttir eftir því sem ofar dró.

Hæsti tindur Litla Meitils framundan og Hellisheiðin galvirkjuð í fjarska.

Mættir voru  - 68 manns:

Efst frá vinstri: Birna, Ketill, Jón Sig., Ingibjörg, Elísabet Rún., Ágústa, Sveinn Máni, Steinunn, Eiríkur, Kalli, Óskar K., Halldór, Helgi Stefnir, Alda,  Ella, Gaui, María, Guðjón Pétur, Gurra, Simmi, Jón Ingi, Óskar Bjarki, Björn, Addý, Rósa, Lilja B., Sigga Ingva., Rikki, Gnýr, Jóhannes,
Miðjan standandi frá vinstri: Lilja Sesselja, Gylfi, Sirrý, Áslaug, Hrund G., Kristinn, Anna Elín, Ásta, Gerður, Silla.
Neðst á hækjum eða sitjandi: Bára, Halldóra Þ., Jóhannes G., Helga Sig., Þorbjörg, Ásta, Einar Logi 8 ára, Rakel, Lilja K., Þorleifur, Ester 4ra ára, Elsa, Harpa, Snædís, Íris Ósk, Halldóra Á., Inga, Roar, Sigga Sig., Petrína, Nanna, Kristín Gunda, Hrafnhildur, Sigrún, Sæmundur, Hildur Vals. og Helgi Máni.
Örn tók mynd.

Gengið var niður af tindinum eftir hópmyndina þar sem mönnum var orðið of kalt fyrir nestispásu á sama stað
og tók útsýnið í norðri við.

Lambafell og Stóri Meitill hér nær með svæðið "mili meitla" á milli.

Esjan og Móskarðahnúkar lengst í fjarska.

Mönnum datt í hug að fara yfir á Stóra Meitil í bríeríi veðurblíðunnar en það hefði verið of langt á þessum árstíma nema menn hafi verið tilbúnir til að ganga í myrkri alla leiðina til baka... allt í allt þá 10 - 11 km sem hefði verið fínasta ganga um hásumarið... en þessi heiði þarna á milli leynir á sér... og báðir meitlarnir eru tilvalin dagsganga sbr. nóvembergangan okkar forðum í kristaltæru frosti og snjó árið 2007...

Bláfjallagarðurinn og Jósepsdalafjöllin fjær vinstra megin og Lambafell nær fyrir miðju.
Móskarðahnúkar fjærst í norðri hægra megin.

Eftir niðurgöngu um norðurhlíðina var nestisstopp og skrafað um það sem framundan er í hópnum,
afmæli, námskeið, Perú-kynningin og Leggjabrjótur...

Bakaleiðin var um fallega dalinn í vesturhlíðunum og klettaborgina niður að grasbalanum að Votabergi þar sem hópurinn var þéttur í síðasta sinn og rökkrið tók við að bílunum en fáir kveiktu höfuðljósin og þjálfari er einhvern veginn ekki kominn í gírinn með að setja flassmyndir með myrkrinu á vefinn... það eru víst nógu margar vikur framundan í myrkri fyrir svoleiðis...

Fínasta ganga í fallegu útsýni og friðsælum anda
sem gekk mjög vel þrátt fyrir fjölmenni enda frábær hópur á ferð :-)

Við endum sumartímabilið á Esju-tímamælingu næsta þriðjudag og þar með hefst vetrarævintýri Toppfara í þriðja sinnið.
Smám saman mun myrkrið taka við á æfingunum og þessi þrenna; veðrið, færðin og myrkrið ráða endanlegri för. Við eigum því stefnumót í vetur við þau fjöll sem nálægust eru Reykjavík til að spara akstur og nýta birtuna og eru þessi fjöll í léttari kantinum þar sem áherslan er fremur á útiveruna sem slíka við krefjandi aðstæður vetrarins.

Andstæðurnar milli sumargangnanna og vetrargangnanna eru svo miklar að þetta haustið finnst manni það ennþá óraunverulegt að vera að fara að mæta á æfingu í myrkri næstu mánuðina þó þetta sé þriðji veturinn í röð sem við höldum úti vikulegum fjallgöngum allt árið... (myrkur verður alveg frá byrjun æfinganna í nóv til jan)... en um leið og þessi myrkurhrollur eftir sumardekrið fer um mann minnist maður þess að friðsæl ganga í brakandi snjó, kristaltæru frosti, stjörnubjörtum himni og tungsljósi er tvímælalaust það sem stendur upp úr í minningunni af því sem þessi hópur hefur afrekað frá upphafi... það eru því spennandi tímar framundan... eins og alltaf hjá Toppförum...
 

 

 

Gullbringa við Kleifarvatn

Seinni gangan í boði Jóns Inga var þriðjudaginn 28. júlí á Gullbringu við Kleifarvatn og sendi hann eftirfarandi línur:

"Í gær var gengið á Gullbringu í fínu veðri. Smádropar fyrst til að rykbinda og síðan blankalogn og blíða. Mættir voru 17 manns og hundur einn. Gylfi sendir þér tölfræðina úr tækinu sínu og nokkrar myndir....vélin mín varð eftir heima".

Gylfi Þór sendi hópmyndina ofar með eftirfarandi línum:

"Ganga upp á 315 metra háa hlíð kölluð Gullbringa suðaustan megin við Kleifarvatn.

Gengið með 16 félögum í Toppförum undir stjórn Jón Inga Gíslasonar en Bára og Örn eru í sumarfríi.

Gangan var 7,3 km og tókum við rúma 2,5 klst. í hana með nesti."

Og tengill á myndasíðuna hans af fleiri myndum með ferðasögu:

http://gylfigylfason.123.is/ 

Hjartansþakkir Jón Ingi og Gylfi Þór !

 

Ævintýri á Akrafjalli


Guðfinnuþúfa nær og Geirmundartindur eða nálægt honum fjær.

Þátttökumet var slegið í þriðja sinn á þessu síðsumri á æfingum Toppfara þegar 48 manns mættu þriðjudaginn 15. september og gengu á Akrafjall.

Nýjir félagar voru fimm og hundarnir líka fimm en þar af var Stormur að koma á sína fyrstu æfingu.

Skagamenn voru eingöngu þrír í þetta sinn eða þau Ingi, Heiðrún og Petrína
og voru þau þjálfurum til ljúfrar aðstoðar í göngunni enda bæjarfjallið þeirra og ástríðan augljós...

Gengið var upp vesturbrúnir fjallsins áleiðis á Háahnúk með útsýni til vesturs á Akranes, norðurs á Hafnarfjall, austurs á fjallgarð Skarðsheiðar, Hvalfjarðar, Esjunnar og suðurs til Reykjavíkur.

Veðrið lygilega gott í þessari rigningarroksviku en þó snarpur vestanvindur sem lægði með kvöldinu,
léttskýjuðum himni sem hvarf í mistri þegar leið á sólsetrið og úfin ský á himni eða V9 og 9°C.

Slóðinn upp Akrafjall er eins og á Esjunni... fjölfarinn og þægilegur og fleira göngufólk var á svæðinu bæði sunnan og norðan megin en hér ganga Lilja Sesselja og Rikki ásamt Stormi upp brúnirnar með Akranes í fjarska og magnaða sjávarsýnina af þessu fjalli en vindurinn úr vestri truflaði svolítið tómið til að njóta þess.

Sjá Háahnúk í fjarska.

Tanginn var genginn þar sem veðrið gaf gott tóm í algeru logni þarna niðri í suðurhlíðunum með hvíld frá vestanvindinum uppi. Ekkert nafn virðist vera til af þessum stað eins og hann er fallegur...

Alls lögðu 30 af 48 manns í þennan tæpa slóða sem þó er ekki svo tæpur en virkar það í þessari smæð sem maðurinn er þarna í stærðarinnar grasgrónum klettahlíðum fjallsins.

Sjá myndband þjálfara frá minni tanganum á leiðinni: www.youtube.com/BaraKetils

Þrjátíu Toppfara í heimsókn á Tanganum í 474 m hæð í suðurhlíð Akrafjalls:

Ingi, Gylfi Þór, Bára, Rikki, Anna Elín, Birna, Halldór, Kristinn, Helgi Máni (niðri við steininn) Hrund, Rósa, Óskar Bjarki, Valgerður, Sigrún, Hjölli, Sigga Rósa, Alexander, Gerður, Hildur Vals., Silla, Áslaug, Júlíus, Halldóra Þ., Harpa., Elsa Þ., Lilja Sesselja, Örn og Sæmundur.
Hugrún tók mynd.

Þetta er einn magnaðasti viðkomustaður á fjöllum í nágrenni Reykjavíkur og ekki spurning að þeir sem ekki komu með í þetta skipti setji sér það sem langtímamarkmið að koma með næsta sumar :-)

Sjá slóðann til baka, góðar grasi grónar götur sem verða aðeins tæpar á stöku stað,
m. a. við hornið vinstra megin á myndinni.

Slóðinn hinum megin við hornið að "Þingmanninum" eða "Frambjóðandanum" eða "Framsóknarmanninum" eða "Sjálfstæðismanninum" eða heitir hann "Strákur" ef maður skoðar kortið frá Inga af Hvalfjarðarhringnum?

Örn var með tilræði gegn "Þingmanninum"... eða beindist það að félögunum sem fyrir neðan gengu í mesta sakleysi...
ísköldu íronísku gárungar Toppfara sem engu hlífa í glettninni sögðu hann vera að reyna að rýma til í klúbbnum fyrir enn fleiri nýjum meðlimum... :-)

Þeir sem ekki fóru tangann tíndust upp síðustu metrana á Háahnúk og biðu uppi þar til hinir skiluðu sér.

Nestispása í vindinum á hæsta tindi sunnan megin Akrafjalls...
Nógu hlýtt og það fallegt útsýnið að enginn tímdi niður í skjólsælli nestisstað.

Akrafjallsfararnirfjörutíuogáttaoghundarnirfimm:
 (þetta gerir 48 stafi !)

Efri frá vinstri: Erna, Halldór, Sigrún, Alexander, Halldóra Þ., Júlíus, Silla, Inga, Birna, Örn, Rósa, Sveinn Máni, Jón Sig., Ingibjörg, Elísabet Rún, Helga Sig., Elsa Inga, Gylfi Þór, Harpa, Valgerður, Lilja B.
 Neðri frá vinstri: Elsa Þ., Óskar Bjarki, Lilja Sesselja, Sirrý, Hildur Vals., Petrína, Sigga Sig., Ingi, Heiðrún, Sæmundur, Björn, Rikki, Sigga Ingva., Sigga Rósa, Bára, Inga, Anna Elín, Hrund, Hjölli, Gerður, Kristinn, Guðrún Helga, Helgi Stefnir, Snædís og Helgi Máni.

Þar af voru Elísabet Rún, Guðrún Helga, Helgi Stefnir, Lilja B. og Valgerður að koma í sína fyrstu göngu með hópnum.
 Hundarnir voru Dimma, Día, Rapp, Stormur og Þula.

 Hugrún Hannesdóttir tók aftur mynd en hún er einn fimm heiðursfélaga Toppfara... þ. e. frábærra leiðsögumanna sem hópurinn hefur fengið að njóta samvista við gegnum tíðina en hún hljóp í skarðið í júní í fyrra með mjög litlum fyrirvara af stakri ljúfmennsku þegar Bára slasaðist og tók að sér leiðsögn á Fimmvörðuhálsi með Erni í stað Báru.. ferð sem Bára fór svo reyndar í haltrandi á teygjusokknum að passa síðustu menn... en þá með Hugrúnu sem varamann ef hún þyrfti að snúa við...

Hinir fimm heiðursfélagar Toppfara eru:
Guðjón Marteins fjallaleiðsögumaður ÍFLM,
Jón Gauti fjallaleiðsögumaður ÍFLM,
Oliver í Ölpunum í Frakklandi
og Sæmundur landvörður...

Öll fimm með einstakan anda á fjöllum svo förin er ekki söm á eftir...

 

Hópurinn gekk frá tindinum niður um Dagmálagil austan við Háahnúk sem liggur niður í Berjadal og þar var gengið með Berjadalsá alla leið að Gljúfri við vesturendann þar sem "Tæpigata" var gengin meðfram gljúfrinu í myrkri með höfuðljós. Það var ánægjulegt að sjá hve hópurinn sem samanstendur að stórum hluta af nýrri meðlimum klúbbsins þetta kvöldið var vel búinn í þessari göngu, flestir með höfuðljós og hópurinn bæði samstilltur og hjálpsamur innbyrðis sem eru einmitt lykilatriði í göngu sem þessari þar sem farið er krefjandi aukakrók og gengið í myrkri á tæpri slóð.

Hafið þakkir fyrir þeir sem huguðu að göngufélögum sínum þetta kvöld og réttu þeim hjálparhönd, lýstu leiðina á Tæpugötu og sneru jafnvel við á henni til að lána félaga sínum auka höfuðljós :-)

Þjálfari tók ekki góðar myndir eftir Háahnúk.. hreyfðar og skyggðar og rökkvaðar og loks myrkar... var of áhyggjufull af hópnum um tæpigötuna í bakaleiðinni til að fara út í ljós-ljósmyndir að sinni en hér sjást þó ljós Toppfara í hlíðinni með borgarljós Akraness í fjarska.

Sjá myndir félaganna á fésbókinni og myndasíðu Gylfa.

Kvöldgangan varð eilítið lengri en áætlað var en svoleiðis gerist víst þegar veðrið, vindurinn og útsýnið blæs mönnum djörfung í brjóst... fyrir utan að það er sérstakur andi á Akrafjalli sem gerir mann eins og ósigrandi... hvaðan haldið þið að Skagamenn hafi sinn einstaka anda...?... en við gengum 7,2 km á 2:48 - 2:50 klst. upp í 565 m hæð með 502 m hækkun miðað við 63 m upphafshæð.

Sjá frábært myndband Gylfa Þórs af Tanganum og göngunni allri:
http://gylfigylfason.123.is/flashvideo/viewvideo/19855/

Og smá myndband frá þjálfara á Youtube... sko smá í samanburði við Gylfa!... af tanganum:
http://www.youtube.com/watch?v=IyfC43s8Uao

- Flott ganga á flott fjall með flottu fólki - svo einfalt var það -
 

 

Þríhnúkar í kvöldsól

Alls mættu 41 manns á 106. æfingu þriðjudaginn 8. september
og gengu á Kristjánsdalahorn og Þríhnúka á Bláfjallasvæðinu
í heiðskíru veðri og logni eða N4 og 13°C með smá golu á efstu punktum...

Þar af voru níu nýir meðlimir og nokkrir nýlegir og er innkoma þeirra allra góð
því þau koma öll sterk inn í hópinn frá fyrstu æfingu og eiga greinilega erindi við Toppfara...

Gengið var fyrst á Kristjánsdalahorn sem slútir niður að veginum milli Þríhnúka og Grindaskarða og mældist það 329 m hátt (325 m skv Landmælingum).

Sjá Grindaskörð í fjarska: Stóra Bolla, Miðbolla og Syðstu Bolla sem við gengum um
fyrir nákvæmlega ári síðan2. september  í gullnu kvöldsólarlagi...

Mættir voru:

Efri frá vinstri: Óskar Kristófers., Halldór, Erna Inga, Rósa, Sirrý, Harpa, Hildur Vals, Snædís, Hjölli, Linda Lea, Örn, Gnýr, Nanna, Kristbjörg, Rakel, Óskar Bjarki, Ella, Gaui, Jón Sig., Sigrún, Ingibjörg, Júlíus, Inga, Birna, Sesselja, Rikki.
Neðri frá vinstri: Lilja Sesselja, Grétar Jón, Helga Sig., Helgi Máni, Hrafnhildur, Íris Ósk, Ellen, Gylfi Þór, Gerður, Sigga Ingva, Elsa og Sigga Sig.

Tíkurnar Þula og Dimma pössuðu hópinn eins og vanalega
og buðu Rapp Herðubreiðarfara velkominn á sína fyrstu göngu með hópnum.
Á mynd vantar Hildi Á. og Jón Finn sem sneru við.
Bára tók mynd.

Þar af voru Birna, Elsa Inga, Erna, Gerður, Lilja Sessselja, Óskar Bjarki, Óskar Kristófers, Sesselja og Snædís
að mæta í fyrsta sinn.

Gönguleiðin var um dúnmjúkan mosa í byrjandi haustlitum og grýti upp snarpar brekkur Kristjánsdalahorns og svo um heiðina yfir á Vesturhnúk sem hér sést á mynd en hann er hæstur Þríhnúka og mældist 563 m hár.

Útsýnið einstakt til allar átta yfir heiðina að suðurströndinni, Grindaskörðum, Lönguhlíð, Sveifluháls, Trölla- og Grænudyngju og Keili o.fl., Helgafelli í Hafnarfirði, Valahnúkum, Húsfelli og Búrfellsgjá, Reykjavíkurborg, Akranesi og Akrafjalli þar sem nokkrir Skagamenn tóku sína æfingu þetta kvöldið... og við reyndum að koma auga á þau... og að Esjunni, Móskarðahnúkum og Skálafelli, Botnssúlum og Skjaldbreið m. a. sem er á dagskrá á laugardaginn... og loks að Vífilsfelli, Stóra Kóngsfelli og Bláfjöllum með Sauðadalahnúkana kíkjandi á bak við... svo eitthvað sé nefnt...

...m a g n a ð   ú t s ý n i s s v æ ð i . . .

Ofan af Vesturhnúk var farið á Miðhnúk en svo nefnast tindar Þríhnúka gjarnan ásamt þeim þriðja sem Þríhnúkagíg.

Sjá Vífilsfell og Stóra Kóngsfell í baksýn.

Miðhnúkur mældist 552 m og 1 m hærri en Þríhnúkagígurinn sjálfur (551 m) sem beið okkar.

Sjá Bláfjöll og skíðasvæðið í baksýn.

Ofan af Miðhnúk sem hópurinn klífur á þessari mynd naut Þríhnúkagígur sín vel í austri
og lokkaði hópinn til sín...

Það var ekki eftir neinu að bíða að skoða þessa næststærstu og dýpstu hraunhvelfingu heims
og eitt merkasta náttúruundur landsins...

... Þríhnúkagíg sem er 120 m djúpur og var lengstum talinn botnlaus þar til fyrst var sigið ofan í hann
árið 1974 þar sem í ljós kom stórbrotinn heimur...

Sjá ýmslar vefslóðir um Þríhnúka og Þríhnúkagíg með því að vafra...
m. a. á  http://ferlir.is/?search=Þríhnúkagígur sem er með góðar myndir af hellinum og jarðfræðiupplýsingar af svæðinu.

Flestir gengu hringinn kringum gíginn og kíktu ofan í eins stutt og það var nú hægt...
Magnaður staður og eflaust áhrifamikið að síga þarna niður.

Sjá Grindaskörð og Bollana í baksýn.

Enn ein skuggamynd Toppfara...

Þeir varpa skuggum sínum hvarvetna...

Sesselja - eða Silla - lét mynda sig við upplýsingaskiltið af Þríhnúkagíg sem gefur góða mynd af umfangi og formi gígsins.
Allur frágangur þarna til fyrirmyndar og spennandi þessar hugmyndir af Þríhnúkum
sem jarðfræðimiðstöð og hellaskoðunarstað ferðamanna...

Erna - Halldór - Helgi Máni - Rósa og Gylfi Þór

Nestispásan var tekin í lautinni ofan á Þríhnúkagíg...

...það var bannað að stappa niður fótunum eða hoppa...

Tunglið heilsaði svo upp á okkur í austri með sólsetrinu sem fangaði okkur á niðurleiðinni...

Maður var snortinn af kyrrðinni sem var áþreifanleg með borgina glitrandi í síðustu sólargeislunum í fjarska...

Gullfalleg ganga með góðu fólki og góðum nýjum félögum
sem stimpla sig vel inn í hópinn...

...og fóru 6,4 km á 2:27 - 2:42 klst upp í 563 m hæð með 310 m hækkun miðað við 253 m upphafshæð
...eða á fjóra hnúka alls sem mældust 329 m - 563 m - 552 m - 553 m.
 

 

Gullið kvöld á
Móskarðahnúkum og Laufskörðum

Þátttökumet var aftur slegið í fjallgönguklúbbnum
þegar 42 manns mættu á 105. æfingu þriðjudaginn 1. september í blíðskaparveðri.

Það er því nokkuð ljóst að með þessari dúndurmætingu verða klúbbmeðlimir Toppfara ekki fleiri en 100 manns hámark... enda viljum við halda persónulegu og vinalegu viðmóti klúbbsins og hafa nýir félagar klúbbsins sannarlega stimplað sig vel inn í hópinn með þægilegu viðmóti... svo þeir sem sleppa inn í klúbbinn fyrir lokun eru hér með boðnir hjartanlega velkomnir :-)... eða hvað...?... var þeim kannski bara útjaskað á sínum fyrstu æfingum sbr. Vörðuskeggja um daginn og svo þessa "jæja, drífa sig-æfingu"... ? hmm... sjáum hér neðar...


Mynd: Tveir hæstu tindar Móskarða að baki - Tindar Botnssúlna í fjarska í norðaustri vinstra megin.

Gönguleið Móskarða og Laufskarða er í uppáhaldi þjálfara og ein sú sérstakasta sem gefst á höfuðborgarsvæðinu og skartaði hún sínu fegursta í háskýjuðu veðrinu þar sem fjallstopparnir risu upp úr fjarlægu landslaginu allt um kring.


Dyrafjöll á Nesjavallasvæðinu, Hrómundartindur og Hengillinn vinstra megin í fjarska, Hellisheiði, Stóri Meitill, Lambafell, Blákollur, Sauðadalahnúkar, (Geitafell aftar,)Bláfjöll, Vífilsfell...
Leirvogsvatn stærst og Leirvogsá rennur þar úr, Lómatjörn (sú litla), Geldingatjörn og Leirtjörn lengst til hægri.
Svínadalur fyrir neðan göngumenn með fjallsrætur Skálafells vinstra megin,  Stardalahnúka fjær og Haukafjöll fyrir miðju sýnist mér.

Dalir Esjunnar eru frá austri til vesturs: Svínadalur (milli  Skálafells og Móskarðahnúka, Eyjadalur sem rennur úr skarðinu sem við borðuðum nestið (þaðan genga Suðurárdalur og Norðurárdalur inn í vestur og austur), Flekkudalur, Eilífsdalur, (sem Hjölli fór með hópinn um í fyrra), Blikdalur (þar sem við gengum á Smáþúfur) og loks Gljúfurdalur sem rennur milli Kerhólakambs í suðri og Langahryggjar í norðri (sem við gengum í des 2007)
en eitt af framtíðarverkefnum Toppfara er náttúrulega að ganga alla þessa dali hnúka og hlíða á milli...

Mættir voru:

Efri frá vinstri: Birgir, Grétar Jón, Roar, Þorsteinn, Hjölli, Kalli, Ásta, Jón Sig., Rósa, Alexander, Addý, Elsa, Halldór, Heiðrún og Sæmundur.
Neðri frá vinstri: Sigrún, Halldóra Þ., Guðjón Pétur, Margrét Gróa, Nanna, Kristbjörg, Gnýr, Ingibjörg, Alda, Harpa, Helga Bj., Ella, Ingi, Sirrý, Gaui, Rakel, Hrafnhildur, Simmi, Inga, Sigríður Ingva., Heimir, Sigga Sig., Áslaug, Helgi Máni, Björn og Örn
Bára tók mynd og með í för voru Dimma og Þúla og ný tík í hópinn, hún Día.

Áslaug, Gaui, Ingibjörg, Jón Sig. og Rakel að mæta á sínu fyrstu æfingu og nokkrir á sinni annarri...

Veðrið lék við göngumenn í mildri A3 og 11°C en golan uppi var líklega ekki nema um 4 - 5°C.

Gengið var rösklega upp á efsta hnúkinn í kapphlaupi við birtuna og var æfingin ansi stíf fyrir nýja meðlimi klúbbsins og suma eldri félaga sem vita vel að göngur Toppfara eru yfirleitt ekki í svona látum... en nýju félagarnir stóðu sig mjög vel og skildu sjálfsagt ekkert í þessu stressi í þjálfurum sem fannst nánast yfirdrifið að fara síðsumars langa kvöldgöngu með þetta mikinn fjölda manns þar sem margir eru nýlegir í hópnum...

En töfrar kvöldsins voru slíkir að allt gekk glimrandi vel og menn voru alsælir í kvöldlok.

Ofan af hæsta tindi í 815 m hæð skv. gps fikraði hópurinn sig svo eftir öllum fimm hnúkum Móskarða í myljandi líparítinu...

... og yfir á mosagræn Laufskörðin við Esjuna...

Tekið að rökkva við sólsetur og við máttum ekki tæpari vera á tæpistigum Laufskarða...

Nánast allir fóru stíginn yfir og til baka en á næsta ári væri spennandi að fara öfuga leið; upp á Laufskörðin fyrst og svo á Móskarðahnúka og þá á hásumri (júní, júlí) þegar nógur er tíminn og sólin hátt á lofti...
...og þjálfarar ekkert stressaðir yfir birtu né fjölda manns á æfingu... :-)

Æfingin endaði á röskri niðurgöngu um hrygginn sem góður slóði er um beinustu leið að bílunum... sumir fljótari en aðrir sem ekkert voru að flýta sér... í rökkri sem endaði í myrkri með höfuðljós...

Og tunglið yfir Bláfjöllum svona til að minna okkur á myrkurgöngurnar sem framundan eru í vetur...

Alls 8,8 km á 3:40 - 3:58 klst. upp í 815 m hæð með 659 m hækkun + milli hnúka.

--- T ö f r a n d i   f ö g u r   k v ö l d g a n g a  ---
 

 

Þátttökumet slegið í haustviðri...
 Á Blákolli og Sauðadalahnúkum

Alls mættu 37 manns á 104. æfingu fjallgönguklúbbsins þriðjudaginn 25. ágúst og er það þátttökumet í öllum göngum Toppfara en gamla metið var 36 manns frá sumrinu 2007...
Hvað gerðist eiginlega?

Veðrið var ekki upp á marga fiska og veðurspáin var 12 m á sec kl. 18:00 á Sandskeiði og rigning en reyndar 12°C... og það kom ekki í veg fyrir að mætingin springi svona af sér allar meðaltalstölur sumarsins sem hefur almennt verið góð í veðurblíðunni... það er greinilegt að gamlir sem nýir Toppfarar láta veðrið ekki aftra sér og er það vel... öðruvísi er ekki hægt að stunda útivist á Íslandi... útsýni og gott veður er bara bónus ofan á hressandi líkamsrækt í íslenskri náttúru...

Nóg af prédikun...
Gangan hófst í skjóli og hlýju enda var SA8 og 11°C og engin rigning en þegar gengið var upp í efstu hlíðar Blákolls var komin þoka og rigningarúði og ekkert skyggni ofan af þessu annars góða útsýnisfjalli í mældri 534 m hæð. Gengið var svo áleiðis á Sauðadalahnúka sem sjást hér ofar á mynd framundan hópnum og var gengið í melum og dúnmjúkum mosa.

Fara þurfti um stórgrýtta mosagróna brekku áleiðis á hnúkana og sást þarna vel til suðurs á Eldborgirnar syðri og nyrðri í hrauninu og til Geitafells sem var skýjað í rigningarsuddanum.

Upp á nyrðri hnúk Sauðadala var farið upp grýttar brekkurnar og mældist hann 559 m hár en gaf ekkert skyggni af sér og eingöngu rigningu og rok... mikil synd en við förum þarna um síðar...

Niður í dalnum var nestispása við hrakinn skála hvurra... skátanna?
með syðri Sauðadalahnúkinn í baksýn sem er lítið eitt hærri en sá nyrðri.
(Finn ekkert í fljótu bragði um þennan skála á vefnum, eingöngu skíðaskála Ármanns sem við sáum glitta í undir hól í Jósepsdalnum síðar um kvöldið).

Mættir voru:

Efri frá vinstri: Helgi Máni, Þorsteinn, Petrína, Guðjón Pétur, María, Marcel (gestur frá Hollandi), Harpa, Birgir, Júlíus, Alexander, Rikki, Sigga Rósa, Ellen, Halldóra Á., Kalli, Elsa, Rósa, Ragna, Bjarni, Margrét Gróa, Hjölli, Kate (gestur frá Nýja Sjálandi) og Sigrún.
Neðri frá vinstri: Örn, Sæmundur, Lilja, Hildur Vals., Nanna, Kristín Gunda, Sirrý, Heiðrún, Gnýr, Ingi, Heimir, Sigga og Halldór.
Og tíkin Þula svona líka tignarleg á myndinni eins og herforingi...
... og Bára tók mynd.

Þar af voru Halldór, Harpa og Rósa að koma á sína fyrstu æfingu með hópnum.

Eftir nestið var farið upp aflíðandi hlíðar syðri hnúksins og sóttist gangan vel upp að vörðunni á tindinum.

Heldur var hvasst þarna yfir brúnirnar en skjól ofar í klettunum en þá tók þokan við í rigningarúða.

Uppi var ekkert skyggni og Örn fann ekki þá góðu niðurgönguleið fyrir hópinn sem hann hafði fundið í könnunarleiðangri í síðustu viku svo við þreifuðum okkur í þokunni með góða leið niður um móbergsklappir og brattar, grýttar brekkurnar sem voru kjöraðstæður fyrir grjóthrun. Það var eins og Herðubreið fylgdi okkur enn því þrátt fyrir aðgát og tilraunir til að stýra þessum stóra hópi niður þar sem menn kölluðu "grjót" ef slíkt fór af stað varð Margrét Gróa fyrir grjóti sem kom á fljúgandi ferð niður og fór í framhandlegg og öxl. Hún féll aftur fyrir sig á bakpokann og varð ekki alvarlega meint af en þó stokkbólgin og aum í framhandleggnum við olnboga og verður eflaust vel marin eftir þetta. Okkur varð öllum hverft við þetta óhapp og reyndum að fara enn varlegar það sem eftir leið ferðar.

 Skyndilega batnaði skyggnið og menn fundu góða leið það sem eftir var niður og var eins og allir flýttu sér niður skriðurnar þar með, fegnir að vera lausir úr þessum þokukenndu, bröttu brekkum sem eru varasamar þegar jafn stór hópur gengur niður um þær.

Niður í fallegan Jósepsdalinn var svo gengið um vegaslóðann til baka og var komið rökkur í lok göngunnar enda rúmir 7,9 km að baki á 3:17 klst. upp í 534 - 559 - 584 m hæð með alls 736 m hækkun milli hnúka. Sirrý sem sleppt hafði seinni hnúknum hafði þá beðið hópsins í Sauðadalaskarðinu án þess að sjá hópinn þar sem hann tafðist og hafði hún komið sér sjálf til baka.

Vonandi heilsast Margréti Gróu vel...

Nýjustu fréttir 26. ágúst:
Margrét  hringdi í þjálfara daginn eftir og hafi þær fréttir að flytja að hún væri betri en kvöldið þegar óhappið varð, bólga minni og mar lítið en þó að koma fram á upphandlegg... frábærar fréttir !

... en Lexíur þessarar göngu eru nokkrar:

*Alltaf merkja punkt á gps við niðurgönguleið þó um lágt fjall sé að ræða og nokkuð augljósa leið í skyggni því í þoku verður allt grátt, keimlíkt og áttavillandi. Þjálfarar fóru könnunarleiðangurinn hlaupandi þarna upp í kapphlaupi við tímann í síðustu viku og fundu nokkrar niðurgönguleiðir norðar og norðvestar en töldu ekki þörf á að merkja niðurgöngupunkt. Þetta kvöld fórum við of langt til suðvestur á niðurleiðinni sem skrifast á villandi þokuna og lentum í klöppum í stað þess að fara um mjúkar skriðurnar norðar sem þó eru líka varasamar varðandi grjóthrun í þetta stórum hópi.

*Gera sér grein fyrir því að gjaldið fyrir að fara sífellt á ný fjöll í þessum klúbbi felur í sér að hópurinn er oft að fara nýjar slóðir sem eingöngu er búið að ganga um einu sinni innan hópsins (þ.e. í könnunarleiðangri þjálfara) og oft er um ótroðnar slóðir að ræða sem lítt eru þekktar meðal göngumanna almennt. Það er auðvelt að þekkja vel til nokkurra gönguleiða en allt annað mál að vera sífellt að bjóða upp á nýjar gönguleiðir sem ekki er búið að slípa til með nokkrum göngum í ólíkum veðrum á mismunandi árstíðum. Hrein og tær fjallamennska felur engu að síður þetta í sér... að fara sífellt nýjar og ókunnar slóðir og hefur það verið eitt aðalsmerkja þessa klúbbs frá upphafi.

*Stærð klúbbsins er orðin slík að hér með geta gestir því miður ekki komið með í göngur klúbbsins. Göngurnar eru því hér með eingöngu fyrir klúbbmeðlimi sem skrá sig í klúbbinn og greiða að lágmarki 1 mánuð. Það er ábyrgðarhluti að leiða stóran hóp af fólki um óbyggðir í alls kyns veðrum allan ársins hring og nauðsynlegt að allir sem mæta séu raunverulega tilbúnir og í stakk búnir til að takast á við fjallgöngu við íslenskar aðstæður allt árið um kring. Vefsíða klúbbsins gefur góða mynd af starfsemi hans og sú innsýn sem hún gefur verður hér með látin nægja þeim sem áhugasamir eru um að vera með í klúbbnum til að taka ákvörðun um aðild.

*Gera sér grein fyrir því að líkur á minniháttar óhöppum og jafnvel alvarlegum slysum eru raunverulega til staðar við ástundum fjallgangna almennt. Varðandi Toppfara þá aukast tölfræðilegar líkur á óhöppum verulega þegar gengið er 1 - 2 svar sinnum í viku allt árið um kring (tæplega 70 fjallgöngur!) og er þetta bláköld staðreynd sem við þurfum að lifa við sem fjallgönguklúbbur. Hópurinn þarf því almennt að vera undir það búinn að allt geti gerst í fjallgöngunum og vinna sem einn maður að því að koma í veg fyrir hvers kyns óhöpp með því að búa sig vel, nærast vel fyrir og í göngunum, hlýta tilsögn þjálfara í einu og öllu, vera í takt við hópinn, gæta að og hlúa að næsta manni, standa sem einn maður þegar óhapp eða slys verður og læra af reynslunni...

Átakanleg reynsla hópsins á Skessuhorni í mars á þessu ári sýndi vel og sannaði hversu sterkur þessi hópur er því af öllum ofangreindum atriðum stóðu menn sig aðdáunarvert vel þegar á reyndi. Við vonum einlæglega að hópurinn muni aldrei lenda í slíkum aðstæðum aftur en það er nokkuð ljóst að minniháttar óhöpp eins og Margrét Gróa lendir í (sem eru auðvitað talsverð fyrir viðkomandi og eiga lítð skylt við "minniháttar" í því samhengi) eru fylgifiskur fjallgangna þrátt fyrir einlægan ásetning um að ekkert komi nokkurn tíma fyrir í fjallgöngunum okkar. Þjálfarinn sem þetta skrifar hefur fjórum sinnum dottið illilega á hlaupum síðustu tíu ár þar sem hún hefur átt í slæmum áverkum í nokkrar vikur á eftir og sumum sem aldrei gróa alveg, en það hefur aldrei stöðvað mann í íþróttinni heldur reynir maður að koma í veg fyrir að detta aftur og nýtur þess að stunda útivistina af öllu hjarta :-)

Frábær ganga þrátt fyrir allt  um tignarlega fjöll í fallegu landslagi
sem vonandi njóta sín betur þegar við förum þarna um á næsta ári...

 

 

Hörkuganga á Henglinum

...17 Kvenhetjur og 4 fylgdarsveinar...

Þar af fimm nýir meðlimir...


*Björn, Júlíus, Ellen, Helga Bj., Kalli og Örn.
*Margrét Gróa, Laufey, Alda, Ella, Þorbjörg, Elsa.
*Sigga og Þula, Sigrún, Sirrý, Hildur Vals., Arndís, Halldóra Þ. og Lilja
*Bára tók mynd og Petrínu vantar á mynd.

Þar af voru Laufey, Ella, Elsa, Addý og Sigrún að koma á sína fyrstu æfingu.

103. Æfing var þriðjudaginn 18. ágúst á Vörðuskeggja og mættu 21 manns og Þula en þetta var fyrsta haustlega gangan í ár.

Gengið var um Sleggjubeinsdal og með Húsmúla að Skeggja og svo Innsta dal til baka.

Veðurspá var ekki góð og við veltum fyrir okkur mætingunni... 21 manns en þar af eingöngu fjórir karlmenn...

Uppi voru kenningar um að karlmenn hópsins hefðu látið veðurspánna aftra sér
 á meðan kvenmenn hópsins klæddu sig einfaldlega eftir veðri...

...og uppskáru þær eftir því, því það rættist aldeilis úr veðri...

...þó rokið væri hífandi á köflum í mótvindi upp eftir...

NA 11 og 7°C skv. veðurstofunni...

...og við vorum undir það búin að ganga eingöngu hluta af leiðinni ef það færi að rigna...

...en það rigndi ekkert svo við héldum bara áfram að Skeggjanum glæsilega sem hér stendur hnarreistur vinstra megin...

... og fengum háskýjað veður alla leiðina á tindinn í 818 m hæð skv gps (805 m) þar sem við fengum okkur nesti með Þingvallavatn, Reykjavíkurborg, Bláfjallasvæðið og Grafninginn að ótöldum öllum fjöllunum allt upp að Langjökli, Þórisjökli, Eyjafjalla- og Tindfjallajökli o.fl. í fanginu...

...og nutum þessa stórkostlegs útsýnis af Henglinum
sem gerir þessa gönguleið að einni þeirri bestu sem gefst í nágrenni Reykjavíkur.

Bakaleiðin var rösk í kapphlaupi við birtuna um Innstadal á sömu fögru og síbreytilegu göngustígunum
þar sem rigningardropar féllu í lokin og rökkrið tók við að bílunum.

Hörkuganga á fögrum slóðum... þar sem nýjir meðlimir hópsins fengu sannkallaða eldskírn inn í hópinn enda var gengið alls 12,9 km á 4:19 - 4:36 klst. upp í 818 m hæð með 504 m hækkun... og eitt stykki hné á nýjum meðlimi kvartaði í lokin en vonandi heilsast það vel...

Nú er lag að pakka hér með niður höfuðljósum...
...en athugið samt að þetta var eina langa æfingaganga haustsins og hér með förum við styttri göngur enda dimmir óðum...

Athugið að rokið var hvílíkt að myndirnar eru flestar hreyfðar þrátt fyrir miklar tilraunir með að ná góðum myndum... synd í þessu mergjaða útsýni en vonandi fáum við eitthvurt árið sól og blíðu á Henglinum þegar hann skartar sínu fegursta...

 

Geitafell og Litla Sandfell

...voru gengin þriðjudaginn 11. ágúst á 102. æfingu hópsins og mættu 18 manns og hundurinn Dimma.

Stemmningin var sérstök enda Herðubreiðarvíman ekki farin af þeim sem gengu síðustu helgi í Möðrudalsöræfum og var veðrið eftir því; logn, léttskýjað og smá hitaskúr í byrjun eða S4 og 14°C.

Farið var um Litla Sandfell og upp á hæsta tind þar í 301 m hæð... þ.e.a.s. þeir þrír sem skelltu sér þar upp... Gnýr, Hjölli og Stefán Alfreðs... hinir máttu ekkert vera að þessum 100 m aukakrók sem var náttúrulega engin viðbót
(einhver Herðubreiðarþreyta .. hmm eða Herðubreiðarhroki í mönnum :-) )

Geitafellið hér í baksýn ofan af Sandfelli.

Gengið var svo um dúnmjúkan mosa rúma 3 km að Geitafelli með viðkomunni á Sandfelli og var þessi mýkt ágæt fyrir þreytta skrokka af hálendinu þó heldur væri þetta nú skoppótt á köflum.

Við fögnuðum Birni Kilimanjaro-fara þetta kvöld en hann hafði reyndar litið við á æfingu í aukagöngunum sem voru í sumar í fjarveru þjálfara og mátti ekki annað sjá en að hátindavíman væri ekki heldur farin af honum..

Útsýnið og kvöldsólarfegurðin á Geitafelli sveik engan...

 Hér með sjávarsýnina í suður þar sem sjá mátti Herjólf leggja úr vör frá Þorlákshöfn síðar um kvöldið
og Vestmannaeyjar í fjarska úti á hafi.

Mættir voru:

 Helgi Máni, Kalli, Íris Ósk, Þorbjörg, Björn, Stefán Alfreðs., Örn, Jón Ingi, Ragna, Gnýr, Hjölli, Nanna, Helga Björns., Júlíus, Sigga Rósa, Rikki, Sirrý og Bára, en Rikki var að mæta á sína fyrstu æfingu með hópnum.

Mynd tekin með jú, þessum forláta þrífót sem Björn gaf þjálfara... ef einhver var ekki búinn að frétta það :-)
... svo Bára var með á mynd...

Nestispása var á tindinum með sjóinn í fangið og ræddar framtíðargöngur Toppfara.... Snæfell hreinlega getur ekki beðið eftir mögnuðu upplifunina í öræfunum síðustu helgi þar sem hann blasti við okkur í fjóra daga eins og kóngur til móts við Drottninguna Herðubreið og er kominn á dagskrá í ágúst 2010... og hugmynd Kristínar Gundu um sund í Lagarfljóti er nú barasta komin á blað hér með... hver stenst svoleiðis áskorun í anda sundsins í Víti...?

En eins voru Kerlingarfjöll rædd, Macchu Picchu 2011, Vestfjarðarferðin 2010, Borgjarfjörður Eystri með sín Dyrfjöll sem heilluðu þjálfara í fyrra á ferðalagi um Austfirðina og komust þá strax á blað fyrir árið 2011..., Hornstrandir og margt annað spennandi sem bíður fjallgönguklúbbsins næstu árin... af nógu er að taka á Íslandi !

Bakaleiðin var ekki síðri en uppgangan, með fjallasýnina til Reykjaness, Bláfjalla, Þrengsla, Hengilsins og Hellisheiðar.

Hengillinn lengst til vinstri í fjarska, þá Stóri Meitill, Litli Meitill, Grafningur í fjarska, Skálafell á Hellisheiði og svo Litla Sandfell.

Verðið gullið eins og landslagið þetta kvöld - Ingólfsfjall í fjarska fyrir miðju og suðurströndin lengst til hægri en skýin huldu Eyjafjallajökul og Heklu sem sjást ásamt mörgum öðrum fjöllum ofan af Geitafelli í skýru skyggni.

Niður var farið um brattan mosa og skriðu þar sem grjótið hrundi aðeins á þeim sem neðar voru rétt eins og að andi Herðubreiðar væri enn með okkur... og gengum við svo síðasta spölinn að bílunum, 3,4 km leið um vegslóðann sem sést óljóst á mynd en er skýrari við Sandfellið.

Æfingin endaði í 10,7 km á 3:36 klst. upp í 301 m og 516 m hæð með 90 m og 305 m hækkun eða alls 395 m.

Hvað biður maður um meira þessa dagana...?
 

 

101 Arnarfell...

... á heitu ágústkveldi...

101. æfing fjallgöngukúbbsins frá upphafi...

 ...var á Arnarfell á Þingvöllum eftir 2ja vikna sumarhlé þjálfara þar sem ævintýralegar göngur höfðu verið gengnar í umsjón Jóns Inga síðari partinn í júlí.

Veðrið var dásemdin ein... lygnt og hlýtt eða SA2 og 16°C...

Gönguleiðin gulllfalleg og síbreytileg um hnúka Arnarfells...

Og fjallasýnin eftir því...
Séð ofan af Arnarfelli til suðurs að Þingvallavatni og Grafningi með Hengilinn beint framundan.

Og svo Búrfell og Botnssúlur til vesturs...
Leggjabrjótur á milli þar sem við munum ganga um í október og skjótast upp á Búrfell leiðinni...

Nestispása við Þingvallavatn með rústir og trjálund eyðibýlisins Arnarfells í baksýn.
Sjá Hjölla með regnhlíf sem kom sér vel í þessari göngu þar sem nokkrir rigningardropar féllu en vindurinn var nánast enginn!

Bakaleiðin svo með ströndum Þingvallavatns þar sem stundum var gengið með þverhnípi niður að vatni á einstaklega fallegri leið.
Ármannsfell, Meyjarsæti, Lágafell, Þórisjökull og Skjaldbreiður til norðurs og rétt glittir í Hrafnabjörg lengst til hægri.

Menn, tré og ský í hnapp...

Komið var við í Stapatjörn sem lá lygn og girnileg til sunds á sandinum þar sem hópurinn var þéttur.

Gengið svo með hlíðum norðurhluta Arnarfells til baka að bílunum um góðar kindagötur með Hrafnabjörg, Kálfstinda og Skjaldbreiður í fanginu og svo um ilmandi birkiskóginn í austri.

Þarna reif Jón Tryggvi í hásinina í misstigi og komst við illan leik til baka þar sem hann haltraði fyrst en strákarnir báru hann svo restina þegar þeir sneru við til okkar sem dregist höfðum aftur úr vegna óhappsins.

Gangan varð 3:44 klst. löng fyrir þá sem héldu áfram alla leið á 7 - 7,2 km langri leið upp í 243 m hæð miðað við 126 m byrjunarhæð með alls 427 m hækkun þar sem klöngrast var upp og niður hnúka.

Yndisleg ganga og æðislegt að hitta félagana aftur en þó skyggði mikið á að Jón Tryggvi skyldi lenda aftur í meiðslum þar sem  en hann hefur verið ótrauður félagi klúbbsins og hádegisskokksins gegnum mikla meiðslasögu í hásinum frá því klúbbarnir hófu göngu sína. Þetta var fyrsta sumargangan hans frá upphafi vegna þessara meiðsla og einstaklega sárt að þetta skyldi koma fyrir loksins þegar hann komst að sumri til... en vonandi er lag með endanleg

Áfram Jón Tryggvi !

 

 

Gullbringa við Kleifarvatn

Seinni gangan í boði Jóns Inga var þriðjudaginn 28. júlí á Gullbringu við Kleifarvatn og sendi hann eftirfarandi línur:

"Í gær var gengið á Gullbringu í fínu veðri. Smádropar fyrst til að rykbinda og síðan blankalogn og blíða. Mættir voru 17 manns og hundur einn. Gylfi sendir þér tölfræðina úr tækinu sínu og nokkrar myndir....vélin mín varð eftir heima".

Gylfi Þór sendi hópmyndina ofar með eftirfarandi línum:

"Ganga upp á 315 metra háa hlíð kölluð Gullbringa suðaustan megin við Kleifarvatn.

Gengið með 16 félögum í Toppförum undir stjórn Jón Inga Gíslasonar en Bára og Örn eru í sumarfríi.

Gangan var 7,3 km og tókum við rúma 2,5 klst. í hana með nesti."

Og tengill á myndasíðuna hans af fleiri myndum með ferðasögu:

http://gylfigylfason.123.is/ 

Hjartansþakkir Jón Ingi og Gylfi Þór !

 

 

"Tilræðið" á Ingólfsfjalli ...

Tvær göngur voru farnar í umsjón Jóns Inga á meðan þjálfarar tóku sér sumarhlé í tvær vikur í júlí og fer hér frásögn af fyrri ferðinni sem var óborganleg undir sögustund Bjarna Harðar þriðjudaginn 21. júlí:

Hér kemur textinn frá Jóni Inga úr bréfi hans til þjálfara:

"Frábær ferð á Ingólfsfjall að baki.

28 + 2 hundar mættu í 4 t göngu.

Bjarni frábær að vanda".

"Fínt veður, smá gola fyrri hlutann síðan kom ský á Inghóli en gott útsýni af fjallsbrúnum við uppgöngu Grafningsmegin og niðurgöngu við námur á móti Selfossi".

 "Mættir voru ;

Jón Ingi, Bjarni Harðar + frú, Hjölli, Karl Gústaf, Ellen, Margrét, Sigga Rósa, Sigrún (ný), Kristbjörg, Anna, Nanna, Gnýr, Heimir, Sigga, Sæmundur, Gúnda, Björn sjálfur!, Roar + 2 vinir, Sirrý, Alexander, 5 stk Skagamenn".

Sjá Slóð á óborganlega frásögn af göngunni á blogginu hans Bjarna Harðar:
 http://bjarnihardar.blog.is/blog/bjarnihardar/

Hjartansþakkir Jón Ingi !

 

Sýlingarfell og Þorbjörn
í sól og hífandi norðanroki

100. æfing fjallgönguklúbbsins og jafnframt sú síðasta með þjálfurum fyrrir sumarhlé var þriðjudaginn 14. júlí og mættu 16 manns, þar af þrjú börn og einn unglingur ásamt tíkinni Þulu.



 Níu gengu á Sýlingarfell sem hér sést í bakgrunni ofan af Þorbirni,
eða þau Örn, Heimir, Sigga, Sara Rut, Sigga Rósa, Jón Ingi, Kristbjörg, Anna Margrét og Sirrý.



Hin sjö, Bára, Ragna, Bjarni, Jóhanna María, 8 ára, Yngvi Snær, 4ra ára, Sæmundur og Sæmundur yngri, 9 ára ferjuðu bílana yfir og gengu á Þorbjörn þangað sem hinir stefndu að loknu Sýlingarfelli.

Sjá Jóhönnu Maríu, Bjarna og Yngva Snæ á göngu upp norðurhlíðar Þorbjarnar með Bláa Lónið í bakgrunni.



Veðrið var sólríkt og skyggni gott en hífandi norðanvindur (N12) feykti okkur upp hlíðarnar og skyggði á annars góða göngu sem hefði verið mun friðsælli í þessu fallega umhverfi ef það hefði verið lygnara.
Líklega er þetta mesta rokið sem við höfum fengið á sumargöngu frá upphafi !!!



Sæmundarnir tveir hér að skoða Grindavíkurbæ ofan af Þorbirni þar sem styttri gönguhópurinn áði í fyrri nestistíma


Eftir nesti í skjóli sem Bjarni og Yngvi Snær fundu neðan við möstrin fórum við könnunarleiðangur um gjárnar ofan á Þorbirni sem sannarlega eru ævintýraleg híbýli trölla og vætta... og þjófa... því eitt þessara hamragilja kallast þjófagjá og fengu lengri göngumenn góða fræðslu frá Kristbjörgu um söguna á bak við gjanna og Gálgakletta sem sjást vel frá Sýlingafelli.

 Sjá frásögn frá "leiðsögumönnum Reykjaness" - www.reykjanesguide.is

Skammt fyrir ofan byggðina í Grindavík er fjall, sem heitir Þorbjarnarfell, - oftast nefnt Þorbjörn. Í toppi þess er hamragjá, sem heitir Þjófagjá. Er svo sagt, að þar hafi einu sinni hafst við fimmtán þjófar, sem lögðust á fé Grindvíkinga. Eigi sáu byggðarmenn færi á að vinna þá fyrr, en bóndason frá Hópi tókst á hendur að svíkja þá. Hann fór til þeirra, sór þeim trúnaðareið og var með þeim um hríð. Hann varð þess vís, að þeir fóru hvern laugardag í bað í laug þeirri, sem er á Baðsvöllum norðan undir fjallinu. Einn gætti klæða þeirra, meðan þeir voru í baðinu, og gerðu þeir það til skiptis. Svo kom, að þeir trúðu bóndasyni fyrir að geyma föt sín. Þá sneri hann um annarri skyrtuerminni og annarri brókarskálminni hjá þeim öllum og hljóp síðan, sem fætur toguðu, til bæja. Það fór eins og hann ætlaðist til; þjófunum varð tafsamt að komast í föt sín, og ekki fóru þeir nema í nærklæðin og eltu hann síðan, en náðu honum ekki. Urðu þeir mjög sárfættir í grjótinu. Nú þustu byggðarmenn að þeim, og gátu þeir ekki komist undan. Voru þeir allir teknir höndum og hengdir þar, sem síðan heita Gálgaklettar. Bóndasonurinn varð ólánsmaður, en eigi er getið, hvað fyrir hann kom

Gjárnar sviku engan á för þetta kvöld...



 ... og skoðuðum við okkur vel um dauðfegin að komast undan rokinu sem samt hvein innan um veggina þarna uppi..
Magnaður staður si svona efst uppi á stöku fjalli á láglendi á Íslandi - klofið fjall !

Flottu fjallgöngumenn Toppfara þetta sumarkvöldið með stórt bjarg í bakið ofan í einni gjánni:

 Sæmundur - Jóhanna María og Yngvi Snær



 Sæmundur yngri hefur kynnst klettaklifri og stóðst ekki mátið...



 Upp á hæsta tind Þorbjarnar skelltum við okkur svo með stórfenglegu útsýni um allt Reykjanesið...
en lítinn frið til að njóta þess í því hífandi roki sem þarna var svo vart var stætt á köflum...



 Sæmundarnir klöngruðust gegnum "gatið" upp á tindinn og fór sá yngri alla leið gegnum klettana - sjá mynd...
en við hin fórum hina klöngurleiðina...



 Sjá Sýlingarfell bak við göngumenn.



 Þarna sáum við lengri gönguhópinn koma upp að möstrunum og fylgdumst við með þeim koma niður gegnum gjárnar.



 Grindavík í fjarska meðfram sænum.. og göngumenn nær á leið niður gjárnar.



 Og uppi á Þorbirni sameinuðust hóparnir í 240 m hæð en Bjarni og yngsti göngumaðurinn, Yngvi Snær, fóru þó niður eftir gjárævintýrið og slepptu toppnum enda nóg komið þegar maður er 4ra ára og vindurinn gnauðar eins og hann gerði þetta kvöld...

 Örn, Heimir, Sara Rut og Þula
Sirrý, Jón Ingi, Sigga Rósa og Sigga
Sæmundur, Sæmundur yngri, Anna Margrét, Jóhanna María, Kristbjörg og Ragna
Bára þorði ekki að nota þrífótinn í þessum vindi og tók mynd...
Vantar Bjarna og Yngva Snæ á mynd.


Niðurleiðin greið um grasbalann efst og svo grasigrónar brekkurnar niður í skógræktina á Baðsvöllum.



Þarna var mun lygnara og hitinn snarhækkaði eftir norðanrokið uppi... jú, það var sumar...



 Í skóginum fékk styttri gönguhópurinn sér nesti nr. tvö og lengri gönguhópur fékk sér loksins nesti eftir barninginn við vindinn alla gönguna þar sem enginn hafði haft lyst á að stoppa til að borða... nema í þessum lygna trjálundi með kanínurnar skoppandi í kring og krummana fjóra sveimandi yfir Þulu...

Að baki var 6 km ganga hjá lengri hópnum, 3,7 km hjá þeim styttri upp í 217 m hátt Sýlingarfell og 240 m háan Þorbjörn með 173 m hækkun í fyrra fjalli og 260 m í því seinna eða 379 m hækkun alls á 2:15 klst. bæði fjöllin eða 2:00 klst. styttri hópur.

Þjálfarar fara nú í 2ja vikna sumarfrí og kvöddu með virktum.
Þeir mæta aftur til leiks í byrjun ágúst - þriðjudaginn 4. ágúst á Arnarfell á Þingvöllum
Sjá efst á síðunni upplýsingar um flottar göngur í umsjón Jóns Inga þann 21. og 28. júlí
á Ingólfsfjall og Gullbringu við Kleifarvatn
en þjálfarar eru honum mjög þakklátir fyrir framtakið !

 

 

Hjölli og Kristín Gunda
gengu 24 tinda á glæsilegum tímum !


 Mynd: Úr sjö tinda göngu Toppfara á síðustu sjö tinda Glerárdalshringins 13. júní 2009 - á Ytri Súlu... næst síðasta tindinum...
Engar myndir eru enn komnar á vefsíðu www.24x24.is úr göngunni í ár (14. júlí) og engar borist frá þátttakendum svo þessi mynd var valin í staðinn!

Hjölli og Kristín Gunda luku við 24 tinda á glæsilegum tímum síðasta laugardag og var þjálfari í sambandi við þau fram undir morgun en Kristín Gunda (22:10 klst.) var að fara í fyrsta skipti og Hjölli stórbætti tímann sinn á þessari leið (21:27klst).

Við óskum þeim innilega til hamingju með þetta þrekvirki!

Sjá nánar á vefsíðu Glerárdalshringsins www.24x24.is

 

 

Björn sigraði Kilimanjaro !

Okkar kæri Björn Matthíasson gekk á Kilimanjaro og náði tindinum þann 8. júlí - sjá fésbókina og nokkrar línur frá honum til þjálfara:

Komst a tindinn i fyrradag.
Allt gekk vel.
Ferdin mjog vel heppnud.
Engin veikindi.
Ferdin reyndist frekar lett nema audvitad sidast spolurinn upp a toppinn,
en hann var samt ekkert erfidari en t.d. Kerling eda Tindfjallajokull.
Fann aldrei fyrir haedaveiki.
Verd ad senda myndir seinna.

 

Sjá myndir á fésbókinni hjá Birni !

 

Sjá myndasíðu eins ferðafélaga Björns:

http://www.kodakgallery.co.uk/ShareLanding.action?c=zajvrwt.2fcdmfaxl&x=0&h=1&y=-63la4j&localeid=en_GB

 


Björn á tindi Bónda - einum af sjö tindum Eyjafjarðar (og 24 tindum Glerárdalshringsins) á ferð okkar þar á kerlingu og félaga 13. júní 2009.
Hann gaf ekkert eftir í þeirri ferð og gekk á alla tindana án þess að blikna !

Við óskum Birni innilega til hamingju
með þetta einstaka afrek !

Hann ferðast með Exódus - sömu ferðaskrifstofunni og við fórum með
á Mont Blanc fjallhringinn í fyrra.

Hér er texti úr ferðaupplýsingum þeirra af vefsíðu www.exodus.co.uk

Kilimanjaro is generally accepted as the highest 'walkable mountain’ in
the world and this itinerary is designed to give you the best chance of
reaching the summit. It is a long and hard trek, which reaches an
altitude of 5,896m, and we do stress that if you are not prepared to
exercise regularly, you are unlikely to make it to the summit. Even if
you consider yourself fit, you might still find the climb very hard,
depending on how well your body acclimatises to high altitude. There is
no scientific way to determine how easily you acclimatise, and be aware
that the acclimatisation process also can differ from climb to climb.
Mt. Kilimanjaro is one of the highest volcanoes in the world. Thought
for some time to be extinct, recent studies suggests that the volcano is
merely dormant. We avoid the more crowded Marangu and Machame
routes on Kilimanjaro, preferring to use the Rongai and Shira routes.
This Shira Itinerary is designed to give you an excellent chance of
reaching the summit by using an eight-day route on the mountain to
maximise acclimatisation. Recent statistics indicate that the chance of
reaching the summit increases by at least 20% if an extra day is spent
acclimatising. From 2005 nearly 100% of our clients on this trip reached
Stella Point and about 90% reached Uhuru Peak, the true summit of
Kilimanjaro.
The fixed walking days are only half-day hikes, apart from the final
summit climb. Optional afternoon acclimatisation walks at higher
altitudes are available on most free afternoons, giving a great flexibility
depending on strength and acclimatisation.
This route spends time on both the western and southern sides of the
mountain. As such, it is the best way to really appreciate the enormous
variety of scenery, and the fascinating differences in climate zones, that
are contained within the great bulk of Kilimanjaro. Open farmland and
mountain forest give way to heather and moorland and then to the
alpine desert. The glaciers of the summit area are soon left behind on
the descent for semi-tropical rainforest and fertile coffee and banana
farms. These rapid changes in vegetation also add considerable interest
in the variety of plant, bird, and animal life seen on the trip.



IS THIS TRIP FOR YOU?
GRADE C/D
The summit attempt is a D grade walk because of the high altitude and
the level of physical effort needed. Please be aware many clients find
the summit day on Kilimanjaro the toughest physical challenge of their
life. The rest of the trek is a C grade more as a consequence of the high
altitude and extended wilderness camping than the difficulty of walking;
hence the C/D grading for the overall trek. We strongly recommend that
you thoroughly read the Exodus grading system as outlined in the
Walking & Trekking Brochure before booking this trip.


Walking Conditions
Most of the trails on the Kilimanjaro trek are well defined and of good
quality but some forest sections are often slippery and moorland paths
can be very wet in poor weather conditions.
The final ascent to Uhuru peak is almost exclusively on scree and loose
rock without permanent footpaths but no technical skills are required.
During the course of the trip we shall spend time at both high and low
altitude, experiencing both extremely cold and quite hot conditions.
Please note that this is graded as a C/D trek in our Walking Brochure;
you will need complete confidence in your physical ability to attempt
this trek. You should be prepared for an early start every day on
Kilimanjaro.

Altitude
The rate of ascent to high altitude on Kilimanjaro is rapid because of
the shape and isolated nature of the mountain. In spite of careful
pacing and adequate hydration, it is probable that many trekkers will
experience mild altitude sickness. Most recover quickly; but those
affected by serious altitude problems will need to descend to a lower
altitude with a member of the local staff and probably abandon the trek
in the interests of safety. Please report any symptoms of altitude illness
to our Guides immediately and be prepared to follow their advice. The
decision of the Senior Local Guide in such situations will be final.
Over 30,000 people attempt the climb of Kilimanjaro annually and there
are, on average, two or three fatalities from Acute Mountain Sickness
(AMS) every year. These fatalities are always the result of the failure to
undertake a rapid descent quickly enough. Our Guides have had formal
training to recognise and deal quickly with the symptoms of AMS, whilst
our medical box contains drugs to facilitate a rapid descent together
with an evacuation plan from each campsite on Kilimanjaro. Please note
that thorough training and preparation still offer no guarantees in the
remote and abnormal conditions that exist at higher altitudes on
Kilimanjaro.

 

Tjarnarhnúkur - Lakahnúkur - Hrómundartindur

Þriggja hnúka ganga á Ölkelduhálsi í blíðskaparveðri
með heitri náttúrulaug í lokin

99. æfing Toppfara var þriðjudaginn 7. júlí og var stefnt á þrjá ólíka hnúka á Ölkelduhálsi
en alls mættu 18 manns á þessa æfingu ásamt tíkinni þulu sem aldeilis hefur mætt vel í göngurnar í sumar.

Lagt var af stað í blindaþoku en hlýju og lygnu veðri í 405 m hæð á Ölkelduhálsi og gengið á Tjarnarhnúk.

Hann nældist 527 m hár en gaf lítið skyggni og varla svo að þornuð tjörnin sæist í gíg hans.

Uppi á Lakahnúk var skyggnið lítið betra en sólin þó farin að skína gegnum þokuna en hann mældist 549 m hár..

Ákveðið var að staldra aðeins við á tindi hans þar sem undur fallegt landslags hans úr veðursorfnu móbergi
er þess virði að skoða en allt kom fyrir ekki... við fengum ekki tækifæri til að skoða skriðjökulslegt landslag hans að vestanverðunni því...

...þokan létti sér ekki þessar mínútur sem við biðum á toppnum og við lögðum í síðasta tindinn á þessari leið...

...Hrómundartind sem var svo gestrisinn að rífa smám saman af sér þokuna þegar við nálguðumst hann...

Og við fengum smám saman að njóta útsýnisins af þessari gönguleið.

Mosinn sumargrænn og sólin fór að gylla allt sem á vegi varð.

Hrómundartindur framundan og brekkan stíf en stutt.

Klettarnir í brekkunni stærri en virtust neðar.

Og útsýnið dásamlegt yfir á Hengilsvæðið og Hellisheiði.

Í skarðinu efst á uppgönguleiðinni á toppinn.

Uppgangan á tæpa kaflanum gekk eins og í sögu...
... veit ekki hvað maður er alltaf að vara við varasömum stöðum...
...því þá er eins og menn rúlli bara yfir þá án þess að blikna...

Útsýnið magnað ofan af Hrómundartindi sem sjálfur var klofinn á köflum eftir jarðskjálftana í fyrra og áhrifamikið að sjá hvernig heilu björgin höfðu færst til og bergið klofnað niður.

Hrómundartindur er sagður hæsta fell á Grafningi fyrir utan Hengil og Ingólfsfjall og undir Hrómundartindi sýna rannsóknir að undir sé kvikuhólf sem jafnvel sé sjálfstætt eldstöðvakerfi; Hrómundartindskerfi og hitt kvikuhólf svæðisins sé undir Henglinum; Hengilskerfið.

Nestispásan í undursamlegu útsýni og logni eða golu eftir því hvar maður sat.
Ekta snilld á björtu sumarkvöldi á Íslandi!

Hildur Ágústs og Jón Finnur líta hér til baka yfir á Tjarnarhnúk
sem var hulinn þoku þegar við gengu á hann fyrr um kvöldið og Skálafell á Hellisheiði fjærst.

Og þá var tindaröðin eftir Hrómundi næst á dagskrá með Þingvallavatn og fjöll þess allt um kring böðuð í sólinni en þessi kafli er tæplega 1 km langur hvorki meira né minna alla leið frá tindi og niður að Tindagili.

Einn tæpur kafli á leiðinni sem reyndist lítið mál fyrir flesta.

Til hægri gaf á að líta Stóru og Litlu Kattartjarnir sem teljast gamlir sprengigígar frá ísöld en klettabarmar þeirra voru hrikalegir að sjá og við vorum sammála því að þarna væri forvitnilegt að fara um og skoða síðar.

Landslagið stöðugt að breytast og andsrúmsloftið einstakt á þessum kafla.

Þingvallavatn og göngumenn í ægifegurð fjalla...

Við tóku grasigrónar lendur norðar...

... með lækkandi hæð og Djáknapolli í fjarska við Súlufell (446 m)
og Úlfljótsvatn enn fjær og Búrfelli í Grímsnesi í skýjunum (536 m).

Þingvallavatn fjærst og Mælifell og Sandfell (408 m) vinstra megin.

Íris Ósk, Sigga Rósa, Helga Björns og Stefán Alfreðs á einum klettinum á niðurleiðinni.
 Djáknapollur í fjarska.

Stutt áning á niðurleiðinni að Tindagili.
 Stapafell neðar og Sandfell vinstra megin.

Komin í Tindagil þar sem hæð yfir sjávarmáli var 238 m sem var mun lægra en bílarnir við upphafsstað.

Þar fórum við á kostum og tókum klettahópmynd við "klettagatið" á miðri leið en myndavélinni tókst ekki betur til en svo að fókusinn vantaði aðeins í þessari ljósvillu... greyjið... mikil synd með allt þetta brosandi fólk í myndinni en brosin öll bæta þetta upp...

Sigga, Heimir, Sigga Rósa, Íris Ósk, Anna Margrét, Lilja, Sirrý, Kristbjörg, Stefán Alfreðs, Helga Bj., Hildur Á., Birgir, Örn, Jón Finnur, Alexander, Sæmundur og Stefán Heimir en Bára tók mynd.

Tindagil er dyntótt í landslagi og jarðvegi...
Heilt ævintýri að ganga um og klettamyndirnar ægifagrar eins og hér með Siggu Rósu og Sirrý á röltinu.

Eftir gilið tók við ganga um slóða eftir mosa, möl og svo grasi.
 Álftatjörn hér í baksýn - fjórða tjörnin á vegi okkar þennan dag.

Við komum að bílunum eftir um 8,4 km (?) göngu á tæpum 4 klst. (?) og skelltum á okkur sundfötum og lögðum í hann inn Reykjadalinn þar sem heitur lækur rennur úr Klambragili... en þessi göngukafli reyndist vera 1,6 km langur og voru menn ans þakklátir þegar þeir loksins fengu notið heita náttúrubaðsins eftir langa göngu.

Veðrið yndislegt, lygnt og hlýtt og kvöldsólin að gæla við léttskýjaðan himininn bak við Molddala- og Ölkelduhnúka.

Baðið varð þó heldur stutt enda funheitt og kvöldið áliðið... við lofuðum okkur því í annað sinn á þessum stað að koma með mýkjandi drykk með næst... við verðum að efna það loforð að ári... hafa göngutúrinn styttri og baðið lengra... en annars er þjálfari að sjóða saman vetrargöngu á svæðið af einskærri forvitni yfir því hvernig það sé að fara í lækinn í vetrarumhverfi og vetrarveðri... brrrr... það sem þessi hópur tekur ekki upp á...

Gangan að bílum var snaggaraleg og hástemmd í upphituðum göngumönnum og endaði  kringum miðnætti eftir 11,8 km göngu á 5:30 klst. með baðinu upp í 562 m hæð hæst, 238 m lægst og hækkun alls upp á 850 m með öllu.

Ægifögur ganga í ævintýralegu umhverfi á íslensku sumarkvöldi eins og það gerist best.
 

 

 

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
 www.toppfarar.is

Gallerí Heilsa ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / 588-5277 - Netfang: bara(hjá)galleriheilsa.is
 Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir - sími +354-867-4000 - netfang: bara(hjá)toppfarar.is