Ármannsfell
Þingvallafjall nr. 21 á árinu
... enn einu sinni í góðu veðri á þriðjudegi á þessu ári ...

Við erum nánast hálfnuð með Þingvallafjöllin sem nú teljast alls 44 talsins
ef marka má talningu ofan af fjöllunum sjálfum á Þingvöllum...

... en það tuttugasta og fyrsta var Ármannsfellið sem án efa telst með þeim þekktustu og svipmestu á svæðinu þó ólögulegt sé í raun...
en það skreytir norðurhluta Þingvalla með sínum kjarrmiklu móbergsklettóttu brekkum...

Ofan af því er mikið útsýni yfir alla Þingvelli og nágrenni... hér með Hrafnabjörg og félaga í skugga til austurs...

Þingvallavatn hér í suðri... og fjöllin öll ofan þess og meðfram því...
meðal annars Búrfell í Grímsnesi, Miðfell og Dagmálafell, Arnarfell, Ölfusvatnsfjöllin öll og Hengillinn...

Það var ekki annað hægt en taka hópmynd með þetta útsýni í baksýn...

Steinar Adolfs., Hafrún, Ágústa Þórðar., Inga Guðrún, Bjarnþóra, Brynhildur Thors., Vilhjálmur, Jóhanna Diðriks., Bjarni, Kolbeinn, Örn, Agnar, Helga Rún, Þorleifur, Gerður Jens., Anna Sigga, Þórkatla, Lilja Sesselja, Gylfi og Ágústa en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn.

Við fórum hefðbundna leið upp um suðurhlíðarnar en sú leið er ekki í okkar uppáhaldi... heldur norðaustan megin frá Sandkluftavatni sem er talsvert styttri en brattari og í raun léttari yfirferðar en þetta móberg með rúllandi lausagrjótinu ofan á og birkikjarrið neðst sem bara vex og hækkar með hverju árinu sem líður :-)

Landsigið ? í miðju fjallinu... dældin... dalurinn... gígurinn ? ...
.... formar sérkennilegt landslagið uppi á Ármannsfelli og er mjög villukennt í þoku eða lélegu skyggni
en skemmtilegt að skoða í góðu veðri eins og þennan dag...

Sumarið er tíminn...

... til að hlaða niður öllum fersku og þéttu litunum í íslenskri náttúru sem blómstrar þennan stutta en töfrandi flotta árstíma...

Skjaldbreiður átti að vera á dagskrá þetta kvöld... veðrið hentaði þvílíkt... en Vegagerðin sagði þvert nei þegar við hringdum til að spá í bílfærið... við hefðum hugsanlega þurft að lenda að upplýstari og skilningsríkari starfsmanni sem hefði getað  metið þetta málefnalega betur með okkur og verið búinn að hlera færið inn eftir... því líklega var ekkert að færinu kaflann að Skjaldbreið þó illfærara sé innar... en við vildum auðvitað hlýða reglunum og færðum því Skjaldbreið fram í ágúst sem er svo sem bara gaman, því þá upplifum við það snjólausara en ella...

Við þræddum okkur eftir "gígbarminum" til norðurs að tindinum sem skagar upp úr innarlega á fjallinu...

Fjölfarið með meiru og kominn vel troðinn slóði...

Fremstu menn komnir upp á tindinn...

Tignarlegur er hann í 786 m hæð en gps tækin mældu þetta heldur hátt að sinni...

Okkur var starsýnt á hæstu fjöllin á svæðinu... Botnssúlurnar sem risu í vestri... í skýjunum efst...
og rifjuðum upp mergjuðu gönguna á Miðsúlu og Syðstu súlu í maí í sól og blíðu...

http://www.fjallgongur.is/tindur198_midsula_sydstasula_230520.htm

Útsýnið af syðri tindi Ármannsfells til suðurs...

Hinn tindurinn á fjallinu sem við höfum kallað Grasdalahnúk er hér framundan af þeim hæsta ef hann er þá hærri en þessi þarna í fjarska...
en hann er nú samt merktur á öðrum stað í map-source, mun vestar...
svo það er spurning hvort þessi hafi eitthvað annað nafn eða sé nafnlaus...

Á þeim nyrðri settumst við niður og fengum okkur nesti... mun hlýlegri hér en á þeim syðri...

Ágústa bauð upp á þurrkað nautahakk sem smakkaðist sérstaklega vel...
mjög góður þurrmatur fyrir langar göngur með allt á bakinu....

Dásamlegt að njóta útsýnisins og horfa...

Hrafnabjörg hér og Kálfstindar og félagar...
og nær eru Ágústa Þórðar og Brynhildur og svo til vinstri Þórkatla og Ágústa Harðar
með Batman sem var ekki lengi að þefa uppi þurrkaða kjötið :-) 

Spáð í útsýnið og fjallasýnina sem var mergjuð...

Kvígindisfell þarna vinstra megin... fjær svo Þverfell við Reyðarvatn... og svo Okið og Fanntófellið og Þórisjökull og...

Botnssúlurnar að verða skýlausar...

Eftir góða pásu var haldið til baka sömu leið að syðri tindi en svo niður dalinn til baka en ekki með barminum...

Niður hér í dalinn...

Skemmtilegt að taka stöðuna á honum... engin bleyta eins og við héldum að yrði...

Harður og víkjandi var þessi snjóskafl... sumarið ræður öllu núna...

Dásemdarstund þetta kvöld... mikið spjallað og spáð í sumarið...

... og horft á fjöllin allan hringinn...

Komin aftur fram á brúnirnar í suðri með Þingvelli útbreidda í fanginu... magnað... sjá gjárnar í landinu...

Þessi niðurleið um móbergið tók á taugarnar... sumir rúlluðu öruggir og léttir niður og voru löngu komnir þegar við sem síðustu vorum hikuðum og fórum varlega hvert skref... en hér reynir á reynslu og yfirvegun... þolinmæði og æðruleysi... taka þetta skref fyrir skref... leita í gróðurinn, mosann og moldina frekar en í grjótið og hafa gaman af... við höfðum gott af þessu og þurfum að vera dugleg að fara í svona færi til að viðhalda öryggi og færni í móberginu...

Gerður Jens er sannarlega herforingi... og fór hér niður leikandi létt á fæti... vel gert...

Yndislegt að komast í birkið og geta stigið niður nokkur skref án þess að bíða eftir því að detta á afturendann...

Það dreifðist ansi mikið úr hópnum hér niður og menn völdu mismunandi leiðir
sem olli því að Ágústa Þórðar var skyndilega ein efst og föst á móbergsklöppum
en Agnar kom henni til aðstoðar og þau náðu svo okkur sem vorum hinum megin við þetta gil...
gott að eiga góða félaga að og gott að taka svona krefjandi brölti bara fagnandi...
lítið fútt og lítil þjálfun í fjallgöngufærni þegar gengið er á vel troðnum stígum í fótspor annarra...
miklu meira gefandi að fara ótroðnar slóðir og reyna sig við erfitt færi og erfiðar aðstæður...
en æji, þjálfari hefði nú viljað enda þessa dásemdargöngu á léttari yfirferð svona
úr því við þjálfarar vorum nú að kveðja hópinn í nokkrar vikur og að fara í sumarfrí :-)

Alls 7,8 km á 3:10 - 3:17 klst. upp í 786 m hæð með alls 573 m hækkun úr 179 m upphafshæð.

Þjálfarar fara nú í sumarfrí í fimm vikur... en eru reyndar með Laugavegsgönguna 27. júní
svo þeir sleppa ekki taki á hópnum fyrr en í lok mánaðarins...
en næstu fimm þriðjudaga bjóða klúbbmeðlimir upp á hverja flottu þriðjudagsæfinguna á fætur annarri...
sjá lokaðan hóp klúbbfélaga á fb... það verður gaman að fá fréttir af þeim ævintýrum :-)
 

Hattur og Hetta
Hulinsheimurinn ofan Krýsuvíkur
um liti of form af öllum stærðum og gerðum

Þriðjudaginn 9. júní gengum við um mjögm fallegar slóðir ofan Krýsuvíkur um tinda sem heita Hetta og Hattur á kortum
og er sá síðarnefndi hluti af Hverafjalli svokölluðu ef marka má merkingar á kortum af svæðinu...

Dúndrandi mæting eins og vanalega og enn einn þriðjudagurinn í blíðskaparveðri...

Við gegnum gegnum gamla Krýsuvíkursvæðið framhjá húsunum þar
og upp á Sveiflluhálsinn og röktum okkur til norðurs...
fyrst á tindinn Hettu sem er umfangsmikill og svipmikill...

Litríkt svæði með eindæmum... hér kraumar jarðhiti alls staðar undir...
og spúandi holur og gufandi hverir á hverju stráii...

Við gengum sannarlega í litaspjaldi náttúrunnar...

Stígar eru á þessu svæði á stöku stað... hér fara ferðamenn um síðustu ár... en við hittum engan þetta kvöld... enda fáir á landinu þessa dagana vegna C19... en það er allt að fara til betri vegar í næstu viku...
mánudaginn 15. júní þegar landið opnast fyrir ferðamönnum með skilyrðum ujm skimanir og sóttkví...

Hetta hér framundan... brött en vel fær...

Heilmikið brölt var þetta kvöld... ekta Sveifluháls... hvergi dauður punktur á honum...

Mosaslegið móbergið... falleg litablanda... haldfast göngufæri...

Útsýnið til suðausturs... Geitahlíð, Gestsstaðavatn og Grænavatn...

Litið til baka ofan af Hettu... Krýsuvíkurmælifell þarna hægra megin....

Útsýnið norðausturs til kleifarvatns...

Sveifluhálsinn er hringadróttinssleginn ævintýraheimur...
Arnarvatn he´r vinstra megin í fjarska...
Líklega Fíflavallafjall vinstra megin í fjarska og svo Fjallið eina þetta staka upp úr landslaginu... ?

Agnar rakti sig eftir þessum fallega hrygg og stökk á milli...
Ágústa og Þórkatla náðu honum á mynd í miðju stökki !

Með Sveiflluhálsinn í baksýn...

Gylfi, Stefán Bj., Ágústa Á.Þ., Jón St., Brynja Laxdal, Brynhildur Thors., Jóhanna Diðriks., Vilhjálmur, Bestla, Björn H., Valla, Örn, Þorleifur, þ'orkatla, Kolbeinn, Lilja Sesselja, Hjölli, Bjarni, Ágústa H., Agnar, Guðmundur Jón en Bára tók mynd og Arnar hitti á hópinn síðar um kvöldið...

Ofan af Hettu gengum við á Hatt... sem hér sést ofan litríka svæðiðsins þarna en Hverafjall heitir fjallið sem þar rís
og líklega er Hattur bara tindur í því fjalli ?

Mjög fallegt svæði... réttnefni að kalla þetta Hverafjall...

Alger töfraheimur... við vorum bergnumin þegar nær var komið....

Hvílíkir litir...

... samsetning...

.... form...

Við sniðgengum þessar leiröldur og reyndum að spora sem minnst út á svæðinu almennt...

Komin upp á Hverafjall... Kleifarvatn í fjarska og nyrðri hluti Sveifluhálss vinstra megin....

Þórkatla varalveg í stíl við landslagið...
í riddarapeysu þar sem litirnir voru valdir út frá ljósmynd af dýjamosa og mýrarlæk þar í gegn....
ekta íslensk náttúrua....

Hattur hér vinstra megin ofan af Hverafjalli... jú, kannski er þetta aðskilið ?

Agnar stökk út á þennan klump hér....

Nesti með útsýni til austurs... Seltún hér neðan okkar...
þar eru stígar í gegnum mesta jarðhitasvæðið sem er á þessum slóðum...

Niður af Hverafjalli var klöngrast bratt niður grjotbrekkuna sem var tafsamt í stórum hópi
en hér höfum við farið allavega einu sinni áður...

Meira að segja myndavélin fór í lás yfir þessu klöngri :-)

Niðri milli hlíða var sérlega fallegt...

Einstaklega fallegt þarna hvað varðar breytileika í litum og formum... 

Agnar var snarlega sendur ofan af þessum leirtungum hér... bannað að spora út takk :-)

Hvílíkur staður...

Upp úr dalnum fórum við upp á Hatt ef kalla má tindinn það sem ofar reis...
en við vorum líka á því að hafa veri á Hatti áður en farið var hér niður...

Bratt upp en vel fært...

Litið til baka... Hverafjall þá þetta hér... nema þetta sé Hattur ?

Komin upp á Hatt... hér komin á stíg sem nær svo hringinn og aftur niður í Seltún...

Hvítt... brúnt... rautt... gult... grænt... grátt... svart....

Ofan af Hatti fór Örn beinustu leið niður til ruðusr... Krýsuvíkurhúsini hér...
Bæjarfell og Arnarfell fjær... Gestsstaðavatn og Grænavatn á milli....
Krýsuvíkurskóli þar sem nú er rekið meðferðarheimili lága breiða byggingin fjær hvít að sjá...

Mögnuð gönguleið frá upphafi til enda... fyrsta sinn sem þriðjudagsganga...
hér höfum við bara gengið eftir öllum Sveiflluhálsinum að vetri til...

Hér sporuðu8m við óþarflega út... æji... þetta er allt meira og minna leir og jarðhitasvæði...
en við þurfum að passa okkur...

Skórnir útataðir í leir... sem var erfitt að þvo af þeim... en við reyndum í lækjunum sem runnu niður hlíðarnar...

Litið til baka upp á Hatt ef svo er...

Komin á veg sem liggur að hverasvæðinu sunnan Seltúns...

Alls 5,6 km á 2:47 klst... jebb við vorum að njóta... upp í 391 m á Hettu, 358 m á Hverafjalli og 324 m á Hatt... ef rétt reiknast... með alls 474 m hækkun úr 174 m upphafshæð.... já, þetta var alvöru ganga þó stutt væri...

Þjórsárdalurinn frá Háafossi á laugardaginn ef veður leyfir...
 

Hátindur og Jórutindur
brött og hrikaleg
Þingvallafjöll 19 og 20

Fegurstu Þingvallafjöllin að undanskildum Botnssúlunum að mati þjálfara
voru gengin þriðjudaginn 2. júní í skýjuðu en friðsælu veðri og frábærri mætingu...

Gengin var hefðbundin leið þjálfara sem fóru fyrst könnunarleiðangur á þessi bröttu fjöll til að finna færar leiðir
eins og svo mörg önnur á fyrstu árum Toppfara....

... en á báða tinda þarf að fara krókaleiðir upp og niður... frekar brattar leiðir...
en þessi upp á Hátind var sú skásta af þeim þremur...

Hrikaleg fegurð á þessum slóðum...

... eins og stödd værum við í miðri Hringadróttinssögu...

Útsýnið ofan af Hátindi er kyngimagnað yfir allt Þingvallasvæðið...

Við nutum þess lengi vel hér og horfðum til allra hinna Þingvallafjallanna...

Sköflungur er með fjöllum fegurstum á suðvesturhorni landsins...
en hann er ekki hluti af Þingvallaáskoruninni...
og er genginn reglulega í klúbbnum...

Jórutindur hér neðan við hátind... báðir tindar mjög brattir og ókleifir á nánast alla vegu...
en á hann er ekki fært venjulegum göngumönnum alla leið upp á tind...
en við komumst upp með að fara í skarðið þarna fyrir miðju upp í 393 m hæð
sem er ekki langt frá þeim hæsta...

Orkan í hópnum er sérlega góð þessar vikurnar...
reynslumiklir Toppfarar til margra ára með áhugasömum nýliðunum
og nú eru talsvert margir fyrrum Toppfarar að koma til baka
eins og Ágústa hér fremst á mynd og Anna Sigga ofan hennar í pilsinu...

Útsýnið til austurs...

Útsýnið til norðausturs...

Útsýnið til norðurs...

Fremra og Innra Mjóafell og félagar í sólargeislunum þarna austan við Ármannsfell...
sem við gengum á í síðustu viku....

Útsýnið til norðvesturs... Jórutindur þarna niðri... og Litla sandfell þar fjær...
ekki hátt en nægilega samt til að bætast á listann yfir Þingvallafjöllin öll sem eru þá núna orðin 44 talsins...

Útsýnið ofan af Hátindi til Þingvallavatns...

Útsýnið til suðurs.. Hengillinn með Vörðuskeggja trónandi efst í skýjunum...
Háhryggur í Dyrafjöllum hér vinstra megin en hann er á dagskrá á þriðjudegi í haust...

Þessi hægra megin virðist vera nafnlaus... en er þá kannski bara hæsti tindur í hinum eiginlegu Dyrafjöllum ?
... ath betur... þá bætist hann við sem fjall nr. 45... hvar endar þetta eiginlega ? :-) :-) :-)

Leiðin niður af Hátindi var um bratt gil niður í dalinn milli tinda...

Töfrandi flottur staður milli Jórutinds og Hátinds...

Hátindur hægra megin... niðurgönguleiðin þarna um gilið....

Til að komast á Jórutind þarf að krækja aftan/vestan við það...

... talsverðan spöl enda ílangur fjallshryggur...

Gullfallegt hjarta á leiðinni sem Ágústa Harðar fann...

Uppleiðin á Jórutind er mjög brött og engin mynd var tekin af henni því miður...

Uppi er komið í skarð milli þessara þverhníptu fjallseggja beggja vegna...
sem eru ókleifar venjulegum göngumönnum nema með hjálpartækjum...

Hátindur hér vinstra megin... og hluti af Jórutindi hægra megin...

Við fórum niður milli þessarar fjallseggjar hægra megin og hinnar bak við hópinn... en hún er eina færa leiðin upp á Jórutind...
nema jú þjálfarar fóru niður mjög bratta leið norðvestan megin utan í egginni ofan úr skarðinu á sínum tíma...
en þar er talsvert grjóthrunog betra að vera fáir og fótfráir þar niður...

... en grjóthrun var einmitt verkefnið niður af Jórutindi...
þar sem engin mynd var því miður tekin frekar en á uppleið...
mjög bratta leið í talsverðu grjóthruni svo við urðum að fara varlega og kalla öðru hvoru "grjót"...

Niðri kræktum við svo einnig fyrir nyrðri hluta fjallseggjanna í Jórutindi til að komast hinum megin við hann áleiðis í bílana...
en þar er öxl sem er greiðfær og gefur fallegt útsýni yfir svæðið...

Hópmynd á þessari öxl með nyrðri hluta fjallseggjarinnar á Jórutindi bak við hópinn...

Mættir alls 23 manns: Anna Sigga gestur, Ágústa H., Ágústa Þ., Ásmundur, Bára, Bestla, Bjarnþóra, Björn H., Gerður Jens., Guðný Ester, Guðmundur Jón, Gylfi, Hlöðver, Jóhanna Diðriks, Kolbeinn, Lilja Sesselja, Ólafur Vignir, Sigga Sig., Sævar, Vilhjálmur, Þorleifur, Þórkatla, Örn.

Litið til norðurs... þar gaf á að líta Litla sandfell...
sem varð 44. Þingvallafjallið sem bíður okkar að ganga á áður en yfir lýkur á árinu :-)

... hitt var Krummar... sem er þessi fjallshryggur fyrir miðri mynd sem rennur út í Þingvallavatn
og er komið á dagskrá á þriðjudagskveldi í haust...

Niður í dalinn fórum við svo mjög fallega leið um klettabeltið og svo kjarrið...

.... og komum við uppi á nafnlausum tindi sem við kölluðum "Jónstind" á sínum tíma
þar sem Jón 10 ára barnabarn Guðmundar Jóns og Katrínar Kjartans skaust upp hann snarbrattan á sínum tíma
í göngu á alla þessa bröttu tinda en drengurtinn sá var augljóslega ástríðufjallamaður og naut sín vel í þessu fjallabrölti...

Klöngur hér upp og ekki pláss fyrir marga í einu...

Séð fjær hér... þverhnípt niður hinu megin...

Hátindur og Jórutindur hér ofan okkar... við fórum upp í skarðið á milli tindana fyrir miðju fjalli...

Alls 5,3 km á 2:51 klst. upp í 433 m hæð á hátindi og 393 m á Jórutindi ekki alveg á hæsta tind þar
með alls 515 m hækkun úr 189 m upphafshæð.

Alger yndisganga um krefjandi slóðir í bratta og grjóti... vel gert á fallegu kveldi :-)

Baula um helgina... svo Þjórsárdalurinn og vonandi Laugavegurinn áur en þjálfarar fara í frí 22. júní...
einhverjir að fara á Hvannadalshnúk um helgina og fá líklega glimrandi gott veður
sem þau eiga sannarlega skilið eftir eljusaman vetur við æfingar :-)

Myndbandið hér:
https://www.youtube.com/watch?v=dk5JPpOS-5U&t=10s

Gps-slóðin hér:
https://www.wikiloc.com/wikiloc/spatialArtifacts.do?event=setCurrentSpatialArtifact&id=50489235

Fremra og Innra Mjóafell
Gatfell, Lágafell og Meyjarsæti
Þingvallafimma á löngum og krefjandi þriðjudegi

Þriðjudaginn 26. maí náðum við í fimm Þingvallafjöll á einu kveldi...

... þegar farið var í mjög langa kvöldgöngu norðan Þingvallavatns...

... í undarlega góðu veðri miðað við það rigningarveður sem gekk yfir landið allt þessa síðustu viku maí mánaðar...

... en við fengum sól og hita lengi vel þetta kvöld...

... og svo skýjaðra þegar á leið og smá rigningu í bakaleiðinni... en magnað útsýni allan tímann...

Alger yndisganga þrátt fyrir hátt erfiðleikastig...

.... og mjög góð mæting... eða 25 manns...

Fremra Mjóafell hér að baki og það Innra framundan en það er tæplega 4ra kílómetra langt...

Niður af Fremra Mjóafellinu er tafsamt klöngur...
en öftustu menn nenntu ekki að bíða í röðinni og fundu greiðfærari leið sunnar...

... sem var ágætis lausn þó það sé alltaf gott að æfa klöngrið...

Bratt og langt en gott hald í jarðveginum á þessum árstíma... ófrosið og heilmikill raki í jarðveginum...

Gott að fá smá brölt á þessari löngu annars léttu yfirferðargöngu...

Innra Mjóafell hér framundan...

Þar upp er líka bratt og heilmikið klöngur... sem var frábært til að þjálfa það...

Svona brekkur gefa mikið...

Birtan þetta kvöld var einstök...

... eins og æðri máttur fylgdi okkur... enda var sól og rigning... logn og vindur... hlýtt og kalt...
 þetta kvöld... ekta Ísland !

Meistari Hjölli með Fremra Mjóafell í baksýn og suðausturhornið af Ármannsfelli...
einn af stofnendum Toppfara (þeir sem komu fyrsta árið) ...
einn af eljusömustu og mest gefandi klúbbmeðlimum okkar frá upphafi... hann hjálpaði okkur þjálfurum mikið fyrstu árin, bauð upp á flottar klúbbgöngur, er alltaf hress og er alltaf boðinn og búinn að rétta félögum sínum hjálparhönd...
það er einfaldlega heiður að ganga með honum...

Ofurfólk Toppfara eru án efa Gerður Jens og Katrín Kjartans og Guðmundur Jón...
öll komin yfir sjötugt en mæta árum saman og í nánast allar erfiðustu göngur Toppfara...

Miklar fyrirmyndir sem hvetja okkur yngra fólkið til dáða og minna okkur á að það er allt hægt
ef maður fer vel með sig, æfir reglulega, hikar ekki heldur lætur slag standa sama hvað...

Ármannsfellið þarna hægra megin... en það var upphaflega á dagskrá þetta kvöld og hefði aldeilisn fengið flott veður...
en þar sem nú er 13 fjalla afmælisáskorun á 13 dögum... þá var ráð að ná fjórum tindum á einu þriðjudagskveldi...

Innra Mjóafellið er óskaplega langt...
en ef Gatfellið er innsta fellið, þá er lengdin ekki 4 km eða svo heldur mun styttri...

Litið til baka... Þingvallavatn þarna í fjarska...
hér nokkurn veginn á hæsta punkti á Innra Mjóafelli þá í 414 m hæð
en ef skoðaðar eru fyrri gps-slóðir Toppfara þá  mældist það 419 m 2010 og 416 m 2013...

Mjóafellið teygir sig upp og niður og sveigir sig lítið eitt í endann... eins og ormur...
en eftir miklar vangaveltur á fb að tilstuðlan Guðmundar Jóns og Jóhönnu Fríðu
er það niðurstaða okkar að hér endar Mjóaefllið hið Innra og Gatfellið tekur við í endann...
og því töldust fjöll kvöldsins vera fimm talsins...

Hrafnabjörg og Tröllatindar þeirra í sólargeislunum...

Fremra Mjóafell og Ármannsfell í sólargeislunum... hér farin að hækka okkur um Gatfellið ef að líkum lætur...

Stutt eftir á þennan fallega tind...

Loksins... tindurinn á Gatfelli þá hér með staðfest eftir að hafa kallað hann tindinn á Innra Mjóafelli
í tveimur fyrri göngum Toppfara... það leiðréttist hér með !

... við veltum þessu fyrir okkur árið 2010 og höfum hingað til horft á annan höfða grýttan neðar og norðar sem stendur upp úr endanum á Mjóafellinu og við höfum hingað til talið það vera Gatfellið... en þjálfara rámar í áherslu einhvers á að eingöngu sá höfði sé Gatfell... en það er okkar niðurstaða nú árið 2020 að þessi hér sé tindurinn á gatfelli og það nær þá í raun frá skarðinu milli Innra Mjóafells og Gatfells mun sunnar... 

Skjaldbreið smám saman að losa sig við skýin...

Magnað kvöld...

Alls mættir 25 manns... blanda af gamalreyndum Toppförum og nýjum meðlimum frár þessu og síðasta ári... einmitt blandan sem þjálfarar vilja... því með því skapaast dýnamík milli þeirra reynslumeiri og þeirra sem enn eru að uppgötva dýrðina við fjallgöngurnar og að upplifa fjöllin í fyrsta sinn sem við höfum mörg gengið nokkrum sinnum á sem höfum verið í klúbbnum lengi...

Efri:
Bjarnþóra, Gylfi, Lilja Sesselja, Hafrún, Sævar, Hjölli, Vilhjálmur, Jóhanna Diðriks., Björn Hermanns., Bestla, Agnar, Björgólfur, Ólafur Vignir, Örn, Katrín Kj., Kolbeinn og Guðmundur Jón.

Neðri:
Steinar Adolfs., Gunnar Viðar, Gerður jens., Jóhanna Fríða, Ágústa Á., Inga Guðrún, Ágústa H.
en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn.

Sjá hér hópmyndina 7. maí árið 2013... ansi margir í þessari ferð voru einnig nú árið 2020
sem er magnað og segir allt um þetta fólk sem mætir og gengur á fjöll árum og áratugum saman...
ástríðan er óumdeild... alls níu manns; Ágústa Á., Gerður Jens., Guðmundur Jón, Hjölli, Katrín Kj., Lilja Sesselja, Ólafur Vignir, Sigga Sig. og Örn.

Hér erum við í fyrstu göngunni á þessi Mjóufell... 22. júní árið 2010...
þarna eru fjórir sem eru líka á hinum tveimur hópmyndunum...
Ágústa, Hjölli, Lilja Sesselja og Örn... það er magnað !

Og hér gengum við á Meyjarsæti og Lágafell og fórum svo niður að Sandkluftavatni í bakaleiðinni...
þarna eru Guðmundur Jón, Gylfi, Katrín Kj., Lilja Sesselja, Ólafur Vignir, Sigga Sig og Örn... 

... það er eitthvað við þetta Sandkluftavatn...

En aftur að árinu 2020...
Örn fann góða leið bient niður af tindinum til vesturs í áttina að Lágafelli...
það var jú ráð að eyða engum óþarfa í útúrdúra...

Já, fínasta leið hér niður...
en áður höfum við farið niður sunnar en þetta hentaði mjög vel þar sem Lágafellið var í vestri...

Það tók vel í að fara upp það... ávalt og ekki mikil hækkun...
en þegar svona löng vegalengd er gengin á þriðjudagskveldi þá reynir verulega á þegar á líður...

Skjaldbreiður, Skriða og Tindaskagi fjær... Innra Mjóafell nær...

Hæsti tindur kvöldsins... Lágafell í 551 m hæð... hér var sólin farin og orðið kaldara...

Við áðum samt svolítið áður en lokaslagurinn var tekinn til baka að Meyjarsæti...

Sú leið var svakalega löng... svo löng að þjálfari tók aldrei upp myndavélina í herpingi við að kyngja og láta sig hafa það :-)
... en eftir nokkra kílómetra göngu ofan á Lágafelli reis Meyjarsæti hér sunnan við það
þegar halla tók til suðurs niður að Hofmannaflöt...

Allir létu sig hafa það hér upp sem var aðdáunarvert nema Hjölli sem tognaði á ökkla snemma í göngunn...
og einhvern veginn hlógu menn, spjölluðu sem aldrei fyrr og glöddust bara mitt í allri þreytunni...

Niður af Meyjarsæti var svo farið um þétta grjótskriðu og gegnum kjarrið sem hækkar sífellt og fer að hindra för hér um...

Alls fimm tindar... 12,4 km á 4:20 - 4:25 klst. upp í 387 á Fremra Mjóafelli, 414 m á Innra Mjóafelli, 543 m á Gatfelli, 551 á Lágafelli og 324 á Meyjarsæti með alls 600 m hækkun úr 232 m upphafshæð.

Leiðin hér á korti... en við vorum að fara í fyrsta sinn á öll fjögur í einni göngu...

... áður farið á Mjóafellin tvö og Gatfel eingöngu og svo dalinn til baka:
http://www.fjallgongur.is/aefingar/12_aefingar_april_juni_2010.htm

... og svo árið 2013:
http://www.fjallgongur.is/aefingar/24_aefingar_april_juni_2013.htm

og svo á Meyjarsætið og Lágafellið saman og niður að Sandkluftavatni í bakaleiðinni
sem var frábær ferð hér árið 2014:
http://www.fjallgongur.is/aefingar/28_aefingar_april_juni_2014.htm

13 ára afmælisveisla
á Hafnarfjalli
Gildalshnúkur og Vesturhnúkur

Toppfarar fögnuðu 13 ára afmæli klúbbsins þriðjudaginn 19. maí með því að ganga á hæsta tind Hafnarfjalls,
Gildalshnúk og Vesturhnúk í blíðskaparveðri, frábærri mætingu og yndislegri stemningu...

Menn mættu sparibúnir að tilmælum þjálfara... sá spariklæddasti var Bjarni Skagamaður sem var í skyrtu, sparibuxum, með slaufu og sixpensara á höfði, í frakka og með regnlíf í hendi... þriðja árið í röð mætir hann full spariklæddur og leikur sér að því að taka erfiða kvöldgöngu í fullum skrúða... geri aðrir betur ! :-)

Við gengum þessa sömu leið milli jóla og nýárs... fyrir fimm mánuðum síðan... og þá var í lagi með þessar tröppur...
en erfiður vetur hefur greinilega fellt þær í ofsanum sem nokkrum sinnum gekk yfir landið á þessum erfiða vetri...

Alls mættir 29 manns sem segir allt um kraftinn í klúbbnum þessa dagana...
og kannski eitthvað um einfaldleikann í samfélaginu líka...
enginn erlendis og lítið annað í gangi en útiveran ennþá á rénandi Covid-19 tímum...

Farin var hefðbundin leið á stíg alla leið upp á tind... löng kvöldgönguleið og krefjandi í mikilli hækkun...
en léttara var þetta að sumri en vetri... hvað þá í þessu dásamlega veðri sem þarna var...

Hæsti tindur hér í mesta snjónum... þjálfarar voru að taka smá áhættu með færið upp á tindinn... 
vildu alls ekki vera með keðjubroddagöngu svona í sumarbyrjun... og sáu að tindurinn var auður að vestan og sunnan...
en fengu smá áhyggjru þegar þeir sáu skaflana norðvestan megin... skyldi þetta sleppa ?

Slóðinn upp Hafnarfjallið er orðinn mjög troðinn... hér fer mun meiri fjöldi upp en á fyrstu árum Toppfara...
en við getum ekkert sagt... við erum að ganga hér 29 manns saman á saklausu þriðjudagskveldi...

Flestir í einhverju sparibúnu... blússu undir göngubolnum... eða í frakka yfir lopapeysunni...

Þórkatla var ein af þremur gestur kvöldsins... vinkona Ágústu, en hún var í þessari fallegu riddarapeysu
í annarri útfærslu en hefðbundinni, með rennilás að framan, vösum og hettu... mjög falleg !

Það var eitthvað mjög fallegt við það að sjá göngufélagana í sparifötunum á göngu...

Þetta var mjög sparilegt ! :-)

Katrín Kjartans átti því miður ekki heimangengt þetta kvöld... en Guðmundur Jón safnaði hjörtum handa henni samviskusamlega... og nokkrir hjálpuðu til... Ágústa fann þetta hjarta hér... rautt í gráu grjótinu... mjög fallegt...

Gildalshnúkur vinstra megin og Vesturhnúkur hægra megin hinum megin við skarðið...
báðir hér á mynd...

Gerður Jensdóttir var að mæta í sína fyrstu Toppfaragöngu í eitt og hálft ár... eftir að hafa farið í mjaðmaskipti á báðum, en hún er búin að vera að ganga á fjöll síðustu vikur og mánuði ásamt gönguskíðum, hjólreiðum og öðru enda afrekskona með meiru og alltaf geislandi af gleði, þakklæti og jákvæðni... sem hefur án efa fleytt henni svona langt í bataferlinu...
en hún sigraði hæsta tind Hafnarfjallsins með okkur þetta kvöld, þó hún ætti ekkert endilega von á að ná því...
sem segir allt um hana og batann sem hún hefur náð... magnað alveg !

Frábær hópur á ferð... Gildalshnúkur hér hægra megin... fjær og því ekki hæstur að sjá frá þessu sjónarhorni...

Inga Guðrún bauð syni sínum, Mána með í göngu með okkur... bláklæddur hér á mynd... en það er virkilega gaman þegar afleggjarar Toppfara koma með í göngu... þeir eru alltaf velkomnir !

Júbb... það er hægt að fara krefjandi fjallgöngu í blússu... pilsi.... skyrtu... með bindi... slaufu...
í frakka... með sixpensara á höfði... og regnhlíf í hendi...

Það var skýjað í byrjun kvölds... en svo tók að létta til... og himininn varð svo fallegur...

Töfrar er eina rétta orðið yfir þetta kvöld...

Tindar dagsins... og veðurvítisskarðið á milli þeirra... sem nú var lygnt og friðsælt... ótrúlegt...

Hópurinn þéttur öðru hvoru en allir í góðum göngugír...

Sjá friðinn í himninum...

Hafnarfjallið er bratt á alla kanta... og samanstendur af fjórum til fimm fjallsásum... og níu tindum sem annað hvort eru brattir og klettóttir eða ávalir og formfagrir... við höfum gengið á þá alla í alls kyns göngum... löngum og stuttum... níu tinda, átta tinda, fimm tinda, þriggja tinda, tveggja tinda og eins tinda göngum að kveldi eða degi til... að vori, sumri, hausti og hávetri... í öllum veðrum og færð...

Ágústa mætti í frönsku pilsi og með barðastóran hatt í þessa afmælisgöngu... og komst upp með að vera með þennan hatt alla gönguna í logninu... það er lygilegt á þessu veðrasama fjalli... en hún er ein af mörgum nýliðum þessa árs og síðasta árs sem hafa mætt vel frá upphafi og gefið mikinn kraft inn í klúbbinn... og minnt okkur hin á með smitandi fjallaástríðunni hversu mikið ævintýri það er að ganga á fjöll þó maður sé búinn að ganga nokkrum sinnum á þau áður...

Fremstu menn komnir upp í skarðið...

Síðustu menn afvegaleiddust upp efri stíginn sem liggur beint á Vesturhnúk...
en Örn leiðrétti okkur enda var ætlunin að byrja á Gildalshnúk og láta Vesturhnúk ráðast eftir veðri og vindum...

Hér var blíðskaparveður... en oft höfum við verið hér í skelfilegum vindi... eins og gjarnan er í fjallaskörðum...

Sjúkkit... brekkan góða upp að Gildalshnúk var auð...
skaflarnir voru hopnir undan kvöldsólinni síðustu vikurnar...

Þessi brekka var mun minna mál í vetur þegar hér var klaki og hálka í brattanum...

Þaulvanir og reynslumiklir Toppfarar í bland við nýliða og gesti...
góð blanda og sú sem þjálfara vilja í göngunum sínum...
þannig er stöðug endurnýjun... og lærdómurog yfirvegun undanfaranna nýtist þeim sem á eftir koma...

Vesturhnúkur svo fagur...

Brekkan góða... kominn góður slóði hér upp sem var ekki á fyrstu árum klúbbsins...

Gerður ætlaði ekki að fara alla leið hingað upp... kvenþjálfarinn suðaði helst til of mikið í henni...
en sem betur fer lét hún sig hafa það... því þetta var svo stutt og létt hér í krafti hópsins...
hún átti auðvitað að vera með okkur í veislunni á tindinum...

Hæsti tindur Hafnarfjalls... Gildalshnúkur... hér eigum við alls kyns ólíkar minningar... sem aldrei gleymast...

Sjá afstöðuna miðað við Skarðsheiðina... og fallegu fjöllin á milli...

Borgarfjörðurinn og Holtavörðuheiðin hér í fjarska til norðurs...

Brattur tindur og ekki mikið pláss á honum uppi fyrir stóran hóp...

Allir að njóta þess sem fyrir augu bar í fjarska um allt...

Magnaður útsýnistindur !

Bjarni bauð upp á vöfflur með sírópi og rjóma... sem lyfti nestismenningu Toppfara upp á hærra plan...
aldrei höfum við verið með svona flott nesti takk fyrir :-)
... hvílíkur snillingur þessi maður !

Nestispása í drjúga stund... ekki annað hægt í þessu algera logni sem ríkti þarna í 857 m hæð...

Margir með fínt nesti...

Þjálfarar buðu upp á konfektmola...

Klúbbmeðlimir rifjuðu upp alls kyns göngur með okkur eða öðrum eða á eigin vegum
um þetta harðneskjulega, ægifagra og tignarlega fjall...

Þetta var sannarlega hátíðlegt...

... skínandi góð veisla á þekktum veðravítistindi...

Við tímdum varla að koma okkur niður...

Hópmynd á tindinum... æji, ég hefði átt að taka bakpokana frá fyrir hreinni mynd...
við reyndum að vera fljót til að virða 2ja metra regluna sem best...

Lilja Sesselja, Gylfi, Steinar Adolfs, Hafrún, Gunnar, Arngrímur, Davíð, Máni gestur, Bjarni, Elísa, Inga Guðrún, Kolbeinn, Gerður Jens., Batman, Björn Hermanns, Ingi, Bestla, Sólveig gestur, Örn, Guðmundur Jón,, Jón Steingríms., Valla, Þórkatla gestur, Þorleifur, Jóhanna Fríða, Agnar, Ágústa, Vilhjálmur, Sigga Sig og Slaufa en Bára tók mynd.

Sparifataliðið svo utan í tindinum til að ná öllum og reyna að halda 2ja metra reglunni...

Mjög smart í svart hvítu... en því miður sjást öftustu menn ekki nægilega vel...

Agnar, Kolbeinn, Örn, Gylfi, Björn Hermanns, Bára, Davíð, Gerður Jens., Lilja Sesselja, Jóhanna Fríða,
Sigga Sig, Arngrímur, Ágústa, Bjarni, Gunnar, Valla, Elísa, Hafrún og Steinar Adolfs.

Jæja... við urðum að fara niður... en það var mikil synd í þessum friði sem þarna var...

Vilhjálmur var með dóttur þeirra Jóhönnu Diðriks með í för...
þriðji gesturinn var því hún Sólveig sem rúllaði þessari göngu upp eins og hinir gestirnir :-)

Svalasti gesturinn í veislunni... Bjarni eðaltöffari og aðalsmaður frá Akranesi...

Bakaleiðin sú sama og upp með viðkomu á Vesturhnúk...

Vesturhnúkur var tekinn í smá aukakrók... allir nema Gerður Jens sem lét þann hæsta nægja
enda fyrsta gangan með hópnum og hún var þá þegar búin að ganga lengra og hærra
en hún hafði ráðgert í upphafi göngunnar...

Útsýnið af Vesturhnúk er líka ægifagurt...

... og gefur sýn á hina tinda Hafnarfjalls í röðum til austurs frá Gildalshnúk...

Sýnin til suðurs að Blákolli og Hafnarfjallsöxl...

Sýnin til vesturs niður á Þjóðveg eitt...

Björn Hermans, Ingi, Gunnar og Bjarni... eðalmenn inn að beini... við erum ekkert smá heppin með klúbbfélaga !

Örn valdi leið niður af Vesturhnúk beinustu leið til norðurs af tindinum...

... en þar er kominn slóði sem hentar þeim sem setja ekki smá klöngur fyrir sig...
en við reynum alltaf að ná í klöngur og brölt eins og við getum og helst ekki fara auðveldustu leiðina...
þar sem þriðjudagskvöldin eru jú fjallgönguæfingar fyrst og fremst...
og mikilvægur undirbúningur fyrir færni í dagsferðunum / tindferðunum...

Brátt greiddist vel úr hópnum og flestir voru mjög röskir niður...

Smá brölt hér sem tafði...

Sólarlagið tók smám saman að slá gullnum geislum á fjallið og okkur....

Leiðin niður af Hafnarfjalli vestan megin er svo falleg...

Kvöldsólin skreytti sannarlega síðasta hluta leiðarinnar...

Allt varð svo fallega hlýtt og sumarlegt...

Þetta gat ekki verið fallegra...

Hópurinn þéttur einu sinni á niður leið og svo niðri við fjallsrætur...

Síðustu metrarnir til baka í bílana voru slegnir gullnum kvöldsólarroða...

Takk fyrir komuna allir sem einn !

Þið eruð langflottust og langbest !

Alls 8,3 km á 4:11 klst. upp í 857 m á Gildalshnúik og 800 m á Vesturhnúk
með alls 863 m hækkun úr 45 m upphafshæð.

Fullkomin kvöld að öllu leyti :-)
 

Keilisbörn og Hrafnafell
bakdyramegin upp á Keili

Þriðjudaginn 12. maí var óhefðbundin leið á Keili gengin...
þar sem farið var á börnin hans norðan við hann, svokölluð "Keilisbörn"
og á Hrafnafell áður en við heimsóttum Keili bakdyramegin og enduðum á að fara óhefðbundnari slóðina niður...

Stór hluti leiðarinnar á Keili er um vel troðinn slóða gegnum hraunið...
en hún er farin að láta mikið á sjá síðustu ár....

Nær Keili er sléttara undirlendi gegnum mosann fallega...

Keilisbörn eru þrjú ef að líkum lætur... það fyrsta er austast og við köllum það austurbarnið...
það er móbergsslegið eins og hinir í fjölskyldunni og skemmtilegast upp- og niðurgöngu af systkinum sínum...

Útsýnið ofan af austurbarninu niður eftir því og að Hrafnafelli, sem rís stakt gegnt Keili norðan megin...

Austurbarnið heldur ennþá í höndina á Keili... en er farið að myndast við sjálfstætt líf hér norðan megin...

Miðbarnið er hins vegar ennþá í kjöltunni á Keili nánast...
en vesturbarnið er alveg farið að heiman og rís lágt en mjög formfagurt vestast í þessari móbergshrúgu Keilisbarna...

Hrafnafell er svipmikið og óreglulegt í lögun... við röktum okkur eftir austurbarninu að því til norðurs...

Guðmundur Jón höfðingi hér að fara niður klettinn...

Hópurinn þéttur hér við Hrafnafell...
en hér skiluðu Ágúst og Inga Guðrún sér sem höfðu tafist í umferðinni
en voru svo einbeitt í að ná hópnum að þau mættu hingað þegar við komum niður af hryggnum...

Gott að fá þau í hópinn... umræður og spekúlasjónir voru með eindæmum líflegar þetta kvöld...
lognið og friðurinn gaf tóninn... og við tókum varla eftir því að við vorum á göngu...
það var svo mikið spjallað... :-)

Kristbjörg er eina af nýliðum þessa árs 2020... en hún hefur ekki mætt síðan á Súlufelli í janúar...
og var því aldeilis velkomin í göngu í annað sinn með hópnum...
en hún var fyrir löngu búin að prjóna þessa fallegu rauðu og gráu riddarapeysu...
sem er frábær viðbót inn í riddarapeysuhóp Toppfara...

Formfegurð Reykjanesskagans er óumdeild... gimsteinar þess og perlur leynast um allt...
hverjum þeim sem lítur niður og tekur eftir þeim... liggjandi um allt milli fjalla og fella...

Klöngur kvöldsins var talsvert á tvo Keilisbörn, eitt Hrafnafell og sjálfan Keili...
svo þrátt fyrir lengstum röska göngu á vel troðnum stíg
þá náðum við að fá heilmikið klöngur og brölt út úr þessari leið :-)

Hrafnafell mældist 204 m hátt... alveg eins og síðast árið 2015... tölfræði kvöldsins var sláandi lík árinu 2015...
það gerist ekki oft þó skynsemin segi manni að það ætti nú yfirleitt að vera þannig :-)

Davíð eðalvinur Batmans fékk sér smá snarl á tindi Hrafnafells...
og Batman tók ekki annað í mál en borða honum til samlætis :-) :-) :-)

Tuttugu og þrír mættir... frábært... það er mikill kraftur í hópnum núna... að hluta til líklega þökk sé veirunni
þar sem lítið annað er í gangi þessar vikurnar... en ekki síður þökk sé kröftugum meðlimum
sem hafa bæst í klúbbinn á þessu ári og því síðasta...
einbeitt mæting hjá mörgum þeirra og óþrjótandi útivistaráhuginn smitast út til hópsins í heild
og gefur orku þakklætis, áræðni og spennu sem skilar okkur áfram inn í kyngömögnuð ævintýri í óbyggðunum...

Keilir með börnin sín þrjú... austurbarnið út af mynd vinstra megin... miðbarnið sem við gengum ekki á fyrir miðju...
og vesturbarnið hægra megin út af mynd... sem þjálfari klikkaði á að mynda frá þessu sjónarhorni...

Jebb... fínasta klönguræfing þetta kvöld !

Vesturbarnið... falleg lág keila... við gengum á það áður en Keilir tók við okkur...

Enga stund hér upp... og hópurinn þéttur uppi...

Vesturbarnið mældist 202 m hátt... Keilir hér framundan...

Eins og egypsk fornrit...

Keilir var síðasti "tindur" dagsins... við stefndum á skriðurnar sunnan við klettana hans...
sem við vissum að væru grasi grónar að hluta og þéttar yfirferðar... frá því um árið 2015...
sem okkur finnst svo stutt síðan... fimm ár...

Og það reyndist rétt... jú, þétt leið upp...

... en haldföst og örugg alla leiðina...

Litið til baka... vesturbarnið og Hrafnafell...

Eðalfélagsskapur þetta kvöld... allir glaðir og kátir... mikið hlegið og mikið spáð og skepúlerað...
úr því við getum ekki knúsast þá verðum við bara að tala meira og innilegar en áður...

Síðasti kaflinn upp á keili... með Hrafnafell og austurbarnið neðar... hefði átt að ná vesturbarninu á mynd líka...

Tindur Keilis var 391 m hár á tækjunum þetta kvöld.... hér var nesti og hvíld og útsýnisskoðun...

Fjallarefir (voru í Útivist hér áður fyrr en ekki nú) mættu á tindinn rétt á eftir okkur...
og var gaman að hitta þau og spjalla við forsvarsmenn þeirra...
hefðum vel getað skeggrætt lengi ef tími hefði gefist til þess :-)

Við völdum óhefðbundnari slóðina niður af Keili en ekki þá fjölförnustu...
og rifjuðum upp enn aðra leið aðra niður af Keili sem við fórum einu sinni ennþá norðvestar...

Agnar með fjöllin sín á Reykjanesinu í baksýn...

Skemmtileg leið hér niður og hægt að rykspóla síðari hlutann niður skriðurnar...

... sem sumir gerðu og nutu í botn frelsisins sem færst við nákvæmlega þennan gjörning...
og þurftu þá að bíða eftir síðustu mönnum sem tóku þetta skref fyrir skref...

En menn græddu bara einn eina notalegu stundina á spjalli og í náttúruhugleiðslu við það...
sem var yndislegt...

Besti félagsskapur í heimi... eru án efa félagarnir okkar í Toppförum... það þrífst bara gleði og jákvæðni á fjöllum...
heilu skemmtisögurnar og örlagasögurnar flugu um allt...

Mikið hlegið... meðal annars í gegnum sorgina og söknuðinn til Dimmu... sem var fyrsti hundur Toppfara...
og gekk eins og Batman með okkur nánast allar göngur... og var dýrkuð og dáð af okkur öllum...

Hún var sannarlega foringinn... við söknum hennar ennþá... og gleymum henni aldrei...

Hér að leiða hópinn ofan af Hátindi í Esju...
í níu tinda göngu um Flekkudal í norðarnerðri Esjunni þann 17. maí árið 2012...

http://www.fjallgongur.is/tindur77_flekkudalur_170512.htm

Til baka var straujað... eins og vera ber á æfingu þar sem við erum að æfa gönguþolið
með því að fara geyst þegar við getum... ekki bara alltaf dóla... þó það sé líka gott að gera inni á milli...

... en þetta er eina leiðin til að halda okkur í góðu gönguformi... að fara geyst yfir láglendið...
fara rösklega upp brekkurnar... og hratt niður þegar maður treystir sér til...
svona stundum... þegar maður er í stuði... og líka stundum þegar maður nennir því ekki :-)

Dásamlegt að vera með þessu fólki á fjöllum öllum saman...

Þetta gerist ekki oft !

Mergjað kvöld... enn eina vikuna í röð... verum þakklát... hlúum vel að hvort öðru...
hlúum að heilsunni, forminu, félögunum og klúbbnum...
svo við getum áfram upplifað þessi ævintýri sem bíða okkur alls staðar í óbyggðunum ef við bara leggjum af stað...
það er hvergi nærri sjálfsagt í stóra samhengi heimsins og alls...
 

Björgin við Þingvallavatn
um Skinnhúfuhöfða og Borgarhöfða
við Úlfljótsvatn
= Þingvallafjöll nr. 11 =

Enn ein yndisgangan var þriðjudaginn 5. maí... en sá sögulegi dagur 4. maí 2020 rann upp deginum áður
og þá breyttist samkomubannsfjöldinn úr 20 manns í 50 manns vegna Covid-19
og því þurfti ekki að hafa áhyggjur af mætingafjölda sem var mikill léttir...

Gengin var sama leið og áður hafði verið farin í klúbbnum, frá veginum og niður um Borgarhöfða að Úlfljótsvatni
og gengið meðfram ströndum þess eins og landið lá...

Þetta var fyrsta virkilega sumargangan... hlýtt, lygnt og sólríkt... allt á sama tíma...
enda var gróðurinn óðum að taka við sér...

Við gengum í spor skátanna sem æfa og gista í búðum sínum við vatnið...
og hafa án efa gengið allan hringinn í kringum það, siglt þarna, kafað, tjaldað of hvað eina...

Enn þurfa menn að koma á sínum bílum í stað þess að sameinast í bíla til að halda 2ja metra regluna í heiðri
en þetta þýddi að allavega fimm bílar voru viðskila við hópinn eða seinir vegna umferðar og meldingum um þetta rigndi inn til þjálfara á leiðinni.... allir nema einn komust á staðinn á réttum tíma eða stuttu eftir að hópurinn lagði af stað...
en við biðum svolítið eftir þeim sem höfðu meldað sig á leiðinni... því miður náði Marsilía þessu ekki, en allir hinir...
Bjarnþóra, Ágústa, Inga Guðrún, Helga og vinkona hennar (Íris?)...
...náðu í skottið á okkur fyrsta kaflann sem var frábært :-)

Borgarhöfðarnir voru fagrir yfirgöngu... sem og strendur Úlfljótsvatns...

Það var ekki annað hægt en vera glaður... við gátum verið léttklædd... og sleppt húfu og vettlingum...
það var sko vel þegið...

Við erum orðin ansi góð í að halda tvo metra á milli manna þrátt fyrir að vera mörg í göngu...
þetta venst og festist í sessi...

Dásamleg leið... það voru allir að njóta hvers skrefs...

Friðurinn var áþreifanlegur...

Margt varð á leið okkar þetta kvöld...

Fegurðin var alltumlykjandi...

Heilmikið brölt og heilmikil uppsöfnuð hækkun með öllu...

Dýrmætt að viðhalda slóð í kringum vatnið og gera mönnum kleift að geta gengið þennan hring...

Steingrímsstöð í sjónmáli...

Ingólfsfjall í fjarska í suðri... sjá lygnt vatnið...

Við gengum í gegnum stöðina og eins í gegnum sumarhúsagrasbalana sem virtust vera í eigu virkjunarinnar...

Nesti í þessari brekku hér neðar og svo haldið áfram í rólegheitunum...

Skinnhúfuhöfði hér framundan vinstra megin...
en það liggur vegur þarna um og það er þekktur hellir þarna sem heitir Skinnhúfuhellir...

Skinnhúfuhöfði... mældist 180 m hár... en á sínum tíma töldu þjálfarar þessa göngu sem þriggja tinda leið...
en í Þingvallaáskoruninni núna árið 2020 þá teljum við þetta sem einn tind
og erum þá með Björgin sjálf í talningunni "um Borgarhöfða og Skinnhúfuhöfða)...

Ofan af Skinnhúfuhöfða var haldið áfram eftir brúnunum að Björgunum...

Þingvallafjöllin risu í röðum fyrir framan okkur...

Mjög skemmtileg leið sem varð sífellt tignarlegri eftir því sem austar dró....

Dásamlegt að spá í útsýnið og fjallasýnina...

Björgin hér framundan....

Litið til baka með Hrafnabjörg, Kálfstinda og félaga í fjarska...

Snjóskaflarnir orðnir brúnir af uppgjöf undan sólinni og hitanum...

Búrfell í Grímsnesi... með tunglið að rísa upp...

Hæsti tindur í Björgunum við Þingvallavatn...

Mjög fallegir klettar... 184 m háir....

Þjálfari reyndi að taka hópmynd... af þessum 31 manns....

Agnar, Ágústa, Ásmundur, Bára, Biggi, Bjarnþóra, Björgólfur, Elísa, Guðný Ester, Guðmundur Jón, Gylfi, Helga Björk, Helga Rún, Hjálmar, Hjölli, Hlöðver, Inga Guðrún, Jóhanna Fríða, Jóhanna Diðriks, Jón Steingríms., Katrín Kj., Kolbeinn, Lilja Sesselja, Ólafur vignir, Sigga Sig., Sævar, Valla, Vilhjálmur, Þorleifur, Örn og einn gestur var með, hún Íris ? með Helgu Rún :-)
og Batman var eini hundurinn eins og nánast alltaf nú orðið...

Þar af var Hjölli að mæta í fyrsta sinn í langan tíma og var knúsaður þvílíkt í huganum
en mörgum fannst virkilega erfitt að geta ekki faðmað hann að sér eftir allt of langt hlé frá því síðast :-)

Ótrúlega fallegt... þeir eiga skilið að vera með í Þingvallaáskoruninni þessir klettar....

Botnssúlur... Dagmálafell og Miðfell... Hrafnabjörg... Þjófahnúkur... Hrútafjöll, Skefilsfjöll og Kálfstindar...
og Reyðarbarmarnir fyrir framan...

Við gengum aðeins áfram eftir Björgunum frá hæsta tindi áður en við beygðum til baka yfir heiðina...

Gaman að sjá hvað var handan þeirra... Villingavatn þarna vinstra megin...
Súlufell, Lakahnúkur, Hrómundartindur, Stapafell, Mælifell, Sandfell, Ölfusvatnsfjöll og loks Hengillinn hvítur á bak við...

Nú var arkað til baka gegnum mosann, grasið, lyngið... þurrt og því lítil sem engin bleyta í mýrinni sem betur fer...

Vesalingurinn sem hér gaf upp öndina...

Þessi bakaleið var mun skemmtilegri og auðveldari en þjálfara minnti...

Bílafarganið er skelfilegt...
... líklega þurfum við eitthvað að fara að endurhugsa þetta ef C-19 heldur áfram að vera í undanhaldi...

Alls 8,9 km á 3:00 klst. upp í 184 m hæð á Björgunum með alls 295 m hækkun úr 135 m
en farið var mun lægra niður að Úlfljótsvatni...

Þríhyrningur næstu helgi.... og sú ferð var geggjuð í sama fallega veðrinu og þetta kvöld :-)
 

Um Guðjónstanga
á Geirmund
 í Akrafjalli

Síðasti þriðjudagur í 20 manna hámarks samkomubanni var 28. apríl og þá lék veðrið við okkur enn einu sinni á þessu ári
svo það stefndi í að fleiri en 20 manns myndi vilja mæta á æfingum
en þjálfara voru undir það bnúnir og skiptu hópnum í tvennt
þannig að Örn tók fremri menn og Bára þann aftari með talsverðu bili á milli hópa...

Við vorum nánast ein í heiminum á fjallinu Geirmundarmegin
og því í mun öruggara umhverfi en á bæjarfjöllum Reykjavíkur
svo við höfðum ekki áhyggjur af nálægðinni þetta kvöld...

Svalt í veðri og smá gola... en sólin var nóg til að okkur fannst vera komið smá sumar...

Tignarleg er leiðin upp með Geirmundi...

... þökk sé Guðfinnuþúfu sem skagar upp úr brúnunum glæsilegar og fallegar en aðrir klettar á leiðinni...

Svolítið erfitt að þétta hópana án þess að blandast saman...
en menn voru ótrúlega taktgóðir og hlýddu aftari þjálfara í einu og öllu allan tímann...
enginn fór heldur fram úr Erni eins og þjálfara báðu menn um... og enginn fór fram úr Báru....
heldur biðu menn kurteisir þar til hún fór af stað... nema einu sinni þegar hún gleymdi sér á spjalli...
sem var kippt í liðinn í snarheitum :-)

Mikið spjallað og einstaklega gott fyrir sálina að hittast úti í náttúrunni og gleyma sér svolítið...

Undir Guðfinnuþúfu var ekki farin hefðbundin leið upp á hana heldur vestan megin undir hana
á tæpistigum sem þó voru öruggar í grasinu...

Leið sem Guðjón Skagamaður sýndi okkur hér um árið... og heillaði okkur upp úr skónum...

Fremri hópurinn kominn upp með Erni... (sjá efst hægra megin)...
aftari hópurinn með Báru að fikra sig hér varlega upp kindagöturnar...

Flotti Báruhópurinn.... það var náttúrulega bara persónuleg stemning í aftari mönnum :-)

Sjá leiðina hér upp skarðið eftir að hliðarhallanum sleppti...

Svolítil grjóthrunshætta... en allir fóru varlega og hægt yfir...

Guðmundur Jón gætti síðasta manns sem Bára gerir yfirleitt en var nú að leiða aftari hópinn þetta kvöld...
en Guðmundur og Katrín Kj. eru með ólofthræddustu göngumönnum klúbbsins...
og oft hefur verið mjög gott að hafa Guðmund aftast í gegnum árin...

Mögnuð leið sem margir Skagamenn vita ekki um.. meðal annars Hafrún sem oft fer á Akrafjall en var að fara hér um í fyrsta sinn og var hæstánægð með þessa nýju hlið á fjallinu sínu...

Hópmynd af hluta hópsins :-)

... of hinn hlutinn :-)

Alls 26 manns; Agnar, Arngrímur, Ásmundur, Bára, Biggi, Bjarni, Guðný Ester, Guðmundur Jón, Hafrún, Helga Björk, Helga Rún, Ingi, Jóhanna Fríða, Jóhanna Diðriks., Jón Steingríms., Katrín Kj., Kolbeinn, Marsilía, Ólafur Vignir, Sigga Sig., Sigrún Eðvalds., Sævar, Vilhjálmur, Þorleifur, Örn og Batman og Stormur voru fulltrúar ferfætlinganna.

Allir að reyna að halda 2ja metra regluna allan tímann... og það tekst almennt vel...

Næsti tindur á leiðinni... sjá Hafnarfjallið vinstra megin... og hluta af Skarðsheiðinni hvítur...

Sólarlagið... og sjórinn... skreyttu kvöldið töfrum...

Stutt eftir á efsta tind...

Hæsti tindur Akrafjalls í sjónmáli... í 655 m hæð...

Flatur og sviplítill í samanburði við brúnirnar neðar... allt vindsorfið eins og hægt er...
með kuldalegustu stöðunum á Akrafjalli þessi Geirmundur....

Kyngimagnað útsýnið yfir allt Hafnarfjallið og alla Skarðsheiðina...

Ingi Skagamaður með nýja hundinn þeirra sem heitir Stormur... en hann var óðum að læra reglurnar á fjalli...
en við kennum tangann undir Háahnúk við Inga
og er hann annar svona einstakur staður að skoða utan alfaraleiðar á Akrafjalli...

Örn syndi mönnum bröttu leiðina hér niður sem við höfum stundum farið upp um eða niður um
en þá leið sýndi Ingi okkur fyrir nokkrum árum og er mjög skemmtileg...
en hún kallast "um Pytta" í okkar kokkabókum...

Niðurleiðin var farin í blússandi göngugleði og miklum skeggræðum...
þar sem glæsilegu útivistarþættirnir þeirra Brynhildar og Róberts Marshalls "Vertu úti" voru meðal annars í umræðunni...
en menn komust að því að það eru allir að ergja sig á sama hlutnum á þessum annars mögnuðu þáttum...
þeir snúast allt of mikið um þekkt fólk sem kann lítið í útivist en er dregið út í hitt og þetta (Guðni Th, Katrín J. Sölvi o.s.frv...)
... og allt of lítil um hinn hversdagslega Jón Jónsson úti í bæ sem er að stunda magnaða útivist sisvona og á langtum meira erindi í svona þætti en "fræga fólkið"...

... og þjálfari getur ekki annað en verið sammála.... mikið hefði verið gaman að heyra til dæmis í fjallahjólurunum sem hjóluðu um Veiðivötnin frekar en bara í Sölva.... eða kvenleiðsögumanninum sem leiðsagði um fossaröðina í Þjórsárdalnum sem einmitt margir mæra sem gengið hafa með henni... o.s.frv... já, því það er svo mikið til af venjulegu fólki sem er að gera magnaða hluti... sem er ekki í einhverjum hópum eins og okkar Toppfara, heldur fer sjálft alls kyns ferðir og finnur upp á ótrúlega flottum hlutum... viðtöl við þetta fólk myndu án efa gefa okkur öllum innblástur umfram allt annað... drengirnir tveir sem gengu óbyggðaleiðina yfir landið í þætti þrjú eru gott dæmi ! ... en þessir þættir eru þrátt fyrir þennan ergilega galla miklir dýrgripir... bara veisla sem algert yndi er að horfa á... svo haf þökk Brynhildur og Róbert fyrir annars frábært framtak fyrir útivistina á Íslandi :-)

Jóhanna Fríða með Víði á höndunum... prjónaðir af Katrínu Kjartans... alger snilld :-)

Á niðurleið greiddist vel úr hópnum og nutu margir þess að láta sig gossa á sínum hraða niður...
sem er bara yndi... og frábær leið til að bæta fjallgönguþolið...
 hinir fóru þetta í rólegheitunum og náðu samveru og gefandi umræðum...

Alls 6,8 km á 2:53 klst. upp í 655 m hæð með 622 m hækkun úr 48 m upphafshæð :-)

Takk Akrafjall fyrir enn eina yndisgönguna sem var sú þrettánda á sjálfan Geirmund í sögu Toppfara !
 

Stapatindur og Folaldatindur
við Kleifarvatn
kringum Folaldadali frá Vigdísarvallavegi

Sannkölluð yndisganga var þriðjudaginn 21. apríl...
þegar gengið var inn í óvissuna í þoku, rigningu og vindi og lítið vitað hvað beið okkar handan við Móhálsatinda...
frá Vigdísarvallarvegi þar sem bílarnir komust ekki lengra á leið að Fíflavallafjalli sem átti að vera æfing dagsins...

Veturinn enn við lýði á fjallvegum og malarvegum í óbyggðunum...
en færið var fínt og það hefði verið fært inn að Fíflavallafjalli ef ekki hefði verið fyrir þennan skorning hér...
sem var reddað með því að flytja fólksbílafólkið upp í jeppana...

.... og svo þessa aurugu skafla og aurskriðu hér úr skarðinu á Móhálsatindum...

... þar sem við ákváðum að keyra ekki utan vega framhjá haftinu
heldur leggja bílunum og leggja gangandi af stað út í óvissuna...

Þetta var ansi hráslagalegt... leit ekki kræsilega út...
það eina sem þjálfarar voru með í höndunum voru gps-punktar í tækjunum sínum sem sögðu
að það væri ekki langt í Folaldatind, Stapatind og Hofmannatind á Sveifluhálsinum...
sem við vissum að lægi við hliðina á Móhálsatindum með einhvers lags dalverpi á milli...

Fyrir ofan okkur var þetta fína mosavaxna skarð sem var greiðfært og því lá leiðin greið til að byrja með
en þjálfarar vissu að allt þetta landslag væri úfið og ekkert sjálfgefið í að komast sína leið...

Það var því sérlega skemmtilegt að koma yfir hálsinn og sjá þetta risavaxna vatn hér í þokunni...

Við gengum til norðurs eftir hálsinum og leituðum svo niður í mót að vatninu... 

Ákváðum að leitast við að fara á tindana á Sveifluhálsinum og ná hringleið kringum þetta vatn...
eina vantsnafnið sem þjálfari mundi eftir á eþssu svæði var Arnarvatn...
en staðsetningin truflaði okkur því það er nálægt Hatt og Hettu...
sem áttu að var mun sunnar en þetta...

 ... en við töldum fyrst að þetta hlyti að vera Arnarvatn...
þar til við sáum eftir að heim var komið að svo var ekki, Arnarvatn er mun sunnar...
þetta er nafnlaust vatn... en allt dalverpið heitir því fallega nafni Folaldadalir...

Stórt vatn... líklega vorleysingavatn sem þornar að sumri... og ummerki eftir aðra en göngumenn...

Fallegur gostappi hinum megin við vatnið...
þó þokan tæki yfirsýnina þá skynuðum við að þetta var ægifagur staður sem við vorum að ganga um...

... og ákváðum að við skyldum koma hingaðtra veðri aftur í betra veðri og skyggni...

Up úr Folaldadölum örkuðum við upp Sveifluhálsinn sjálfan með stefnuna á Stapatindinn...
og vonuðum að það væri göngufært hérna upp...

... sem það sannarlega var... mosi og svo móbergsklappir...

Fyrstu menn komnir á tindinn... svo fallegt landslag...

Alls fjórtán manns mættir...

Bára, Björgólfur, Elísa, Guðný Ester, Guðmundur Jón, Helga Rún, H, löðveJón Steingríms., Katrín Kj., Kolbeinn, Marsilía, Valla og Örn og svo Batman eini hundurinn enn einu sinni í göngu þessa síðustu mánuði...

Eftir tindinn var haldið suður eftir Sveifluhálsinum í von um að komast á fleiri tinda áður en við hringuðum vatnið...

Ævintýralegt landslag upp og niður, út og suður... í alls kyns undirlagi...

Sveifluhálsinn er alger töfraheimur...

Vorleysingarnar á fullu þessa dagana...
við veltum fyrir okkur færinu á Leggjabrjót helgina á eftir og vissum að þetta biði okkar að hluta til...
sem reyndist svo raunin...

Vindur blés í byrjun þessarar göngu... svo kom logn... rigningin var mikil fyrst... svo létti til og kom þurrkur...
og seinna smá sól... svo aftur þoka og rigning... áður en það létti endanlega til... 
veðrið fór sem sé tvo hringi á þessari rúmlega 2ja tíma göngu...

Hér á miðri leið sáum við niður á vatnið... miklar aurbleytur eflasut þarna niðri okkar megin...
við vorum hálfnuð á leið okkar...

En það var þurrt færi uppi á tindunum og magnað landslag...

Folaldatindur nafnlaus hér í sjónmáli... fagurmótaður...

Við dóluðum okkur þetta kvöld og nutum lífsins...

Útsýnið niður á Kleifarvatn opnaðist skyndilega á smá kafla...

Folaldatindur í 407 m hæð... hann mælist svipað hár og Stapatindur, stundum hærri, stundum lægri...
þeir eru nánast jafn háir líklega...

Á korti mátti sjá að það væri frekar bratt niður að vatninu frá Folaldatindi...
en ef við færum lengra til suðurs þá gætum við komið okkur þar niður í dalinn án vandræða...
þó ekkert væri öruggt fyrr en landslagið gæfi okkur leyfi...

... og það gerði það ljúflega og löðurmannlega... og vatnið birtist okkur í suðurendanum...
þjálfurum var létt... þetta var ekki sjálfgefið...

Mikið gott að vera komin niður úr úfnum tindahryggnum í þokunni...

... og eiga bara eftir að dóla okkur meðfarm vatninu til baka í bílana...
það gæti varla verið of flókið landslagið hér það sem eftir væri...

Jú, svolítið klöngur reyndar hér... en ekkert sem við erum ekki alltaf að gera...

Sjá grjótið úti á vatninu... þetta var líklegast einn risastór pollur...
fullur af leysingavatni úr fjallshryggjunum í kring...

Það verður gaman að koma hér aftur síðar í betra veðri...

Smá rigning á símanum hér...

Við hringuðum vatnið og fórum upp á hálsinn hér hinum megin...

Stórbrotið umhverfi...

Leirdrull... klaki... mosi... grjót...

Mjög umfangsmikið vatn... við verðum að skoða þetta í haust...
sjá hvort það er eitthvurt vatnsmagn eftir hér... þetta gæti vel verið allt farið á miðju sumri...

Uppi á hálsinum létti skyndilega til og sólin sást skína á Fíflavallafjall...
sem var æfingafjall dagsins en ekki verð úr...

Fremstu menn komnir lengra en við sem vorum aftast nutum hlýjunnar og birtunnar
sem skall á okkur á þessum tímapunkti...

Allt í einu tók allur Sveifluhálsinn að opnast ofan við vatnið...

... og landslagið sem við höfðum gengið um sýndi sig smám saman...

Litið til suðurs eftir öllum Móhálsatindunum...
sem er NB okkar nafngift þar sem þessi lægri hryggur vestan við Sveifluhálsinn virðist ekki vera með nafn...

Sævar og Björgólfur í kvöldsólargeislunum...

Útsýnið niður á veginn.. sem var allur fær alla  leið að Fíflavallafjalli...
við hefðum komist ef ekki hefði verið fyrir þennan skafl þarna sem stoppaði okkur...

Mávahlíðar í fjarska vinstra megin...

Fíflavallafjall...

Norðurendi vatnsins...

Suðurendinn...

Við vorum í sæluvímu... hvílíkur dýrindis endir á þessu þokukennda og blauta kveldi...
að fá svona sólina hlýja og vinalega á okkur í lokin ...

Við gengum eftir hryggnum niður að skarðinu þar sem við komum upp...
fremdstu menn komnir lengra áleiðis...

Svo falleg mynd... að hún fór á yfirmynd opnu Toppfarasíðunnar á fasbókinni...

Tindarnir okkar þetta kvöld...

Algert logn... fuglasöngur... sólargeislar... mosinn svo fallega grænn...

Sjá hvernig hraunið er allt skorið og úfið í sprungur og traðir...

Á leið niður í skarðið...

Aftur litið til baka... þetta var svo tignarlegt landslag...

Skarðið.. allir komnir niður nema við öftustu menn...

Bílarnir framan við skaflinn... allt of margir bílar á þessum Covid-19 tímum... umhverfisverndin tapar...
en á móti kemur að við almennt keyrum minna og fljúgum nánast ekkert... svo það telur á móti...

Stapatindur og félagar...

Folaldatindur og félagar...

Mögnuð leið að baki... alveg óvænt... þetta var frábær endir á fallegu kveldi...

Allir himinlifandi með kvöldið... og dauðfegnir að hafa drifið sig af stað :-)

Batman aftur rennandi blautur í vikunni... eftir rennblauta för um Hafnarfjarðarfjöllin...
ogs vo þesa göngu sem var ansi blaut til að byrja með...
en það bættist upp með sólarveðri á Leggjabrjót og Geirmundartindi í vikunni á eftir :-)

Til baka eftir veginum... vorleysingarnar á fullu...

Alls 4,6 km á 2:15 klst. upp í 406 á Stapatindi og 408 á Folaldatindi
með alls 296 m hækkun úr 222 m hæð.

Leggjabrjótur fram og til baka framundan næstu helgi og það endaði í mögnuðum 10 klst. túr tæpa 33 km !
 

Arnarfell á Þingvöllum
í kvöldsól og dásamlegu veðri
... alein í heiminum...
... svo hljótt... ó, svo hljótt ...

Tíunda Þingvallafjallið var á dagskrá þriðjudaginn 7. apríl...
eftir að hafa verið frestað einu sinni vegna Covid-19en síðar afráðið að halda dagskránni úti eins og kostur væri
þegar ljóst var orðið að 2ja metra fjarlægð milli manna og 20 manna samkomubann var orðinn raunveruleikinn
næstu vikurnar fram á vorið og jafnvel sumarið...

Nauðsynlegt að melda sig inn á æfinguna til öryggis þar með svo þjálfarar gætu tryggt að við virtum hámark 20 manna regluna
og vorum við orðin 16 manns alls þetta kvöld þegar mest var í tilkynningum í fb-hóp Toppfara...
en þegar leið á þriðjudaginn melduðu sig nokkrir frá æfingunni
og við enduðum eingöngu sjö manns þegar á hólminn var komið...

Keyrandi úr veðurblíðunni í Reykjavík inn í éljagang og ekkert skyggni á Mosfellsheiði... leist okkur ekkert á blikuna...
sló hjartað svo hraðar og glaðar þegar aftur var keyrt inn í sólarblíðuna við Þingvallavatnið við rætur Arnarfells...
þar sem gangan hófst austan megin inn með taglinu og upp norðuröxlina...

Aðstæður með besta móti... mjúkt snjófæri... vor í lofti... sólin hátt á lofti... skyggni kristaltært...

Algerlega fullkomið kvöld... algert logn... alger kyrrð... engir bílar keyrandi um Þingvellina...
engir erlendir ferðamenn... við vorum alveg ein í heiminum... friðurinn var áþreifanlegur...
við vorum að upplifa Þingvelli á þennan friðsæla máta í fyrsta sinn í mörg ár...

Hin fjöll Þingvalla blöstu öll við þetta kvöld... enda er Arnarfellið í miðjunni á herlegheitum svæðisins...

Hér til vesturs bak við Ólaf Vigni blasir Búrfellið við, svo Botnssúlurnar og loks Ármannsfellið...

Búrfellið það eina sem er að baki í ár... hin bíða vorsins og sumarsins...

Arnarfellið er einfalt yfirferðar en samt heilmikið brölt upp og niður...

Tveggja metra fjarlægð milli manna alla gönguna nema milli hjóna...

Miðfell og Dagmálafell hér í fjarska... en það voru tvö fyrstu Þingvallafjölin á árinu...

Magnaður hryggur að sjá héðan...

Arnarfellið var glæsilegra en nokkru sinni þetta kvöld...

Það kom okkur á óvart þar sem við  eigum margar mjög fallegar minningar af þessu felli að vori, sumri og hausti...

En aldrei áður að vetri til... og það í snjó en samt í þessu skínandi fallega veðri og að kveldi til...
þetta var magnað !

Sjá Stapatjörnina hér ísilagða og með snjó ofan á ísnum..

Éljagangur í grennd... en aldrei nálægt okkur aftur þetta kvöld...
sem betur fer gekk hann yfir þegar við keyrðum á Þingvelli og var farinn þegar við gengum af stað...

Auðvelt að virða 2ja metra regluna þegar við erum svona fá...
nú fer að vora hratt og þá megum við eiga von á því að fjölgi á þriðjudagsæfingum...
... þá fer líklega að reyna á 20 manna hámarkið... en við leysum það þegar að því kemur !

Sjö manns... sorglega fáir í þessari stórkostlegu fegurð og áþreifanlega friði...
Örn, Kolbeinn, Ólafur Vignir, Bjarnþóra, Vilhjálmur og Jóhanna Diðriks.
en Bára tók mynd og Batman var skoppandi með...

Hér í mosanum áðum við... fengum okkur nesti... önduðum inn fegurðinni...
og nutum útsýnisins sem er kyngimagnað ofan af Arnarfelli á öll Þingvallafjöllin allt í kring...

Reyðarbarmarnir hér á vinstri hönd...

Botnssúlurnar og Ármannsfell... og Mjóafellin...

Hrafnabjörg, Skefilsfjöll, Hrútafjöll, Kálfstindar og Reyðarbarmar...

Dýrindiskvöld með meiru.... við vorum hugfangin og nutum hvers skrefs...

Gott að spjalla og deila lífsreynslunni á tímum Covid-19... allri heimavinnunni...
breytingunni á lífsskipulaginu... sjálfskipuðu heimasóttkvínni...
fyrir sum ef ekki flest okkar þá var þetta eina alvöru samveran og spjallið við annað fólk í vikunni fyrir utan fjölskylduna....

Arnarfellið er ílangt og liggur eins og Dagmálafell og Miðfell... hryggur í sömu átt...
og fjöllin hinum megin vatnsins... liggja eins... Ölfusvatnsfjöll o.fl... minnismerki um gömul eldsumbrot...
á svo víðfeðmum skala að það er ekki sjálfsagt að átta sig á því
fyrr en maður gengur um alla þessi hryggi og sér stóra samhengið...

Fegursti kaflinn hér... þjálfari tók lengsta myndbandið á þessum kafla...
og tók gönguna saman í myndband eins og allar göngur Þingvalla á árinu...
sjá tengil neðst í ferðasögunni hér...

Bókstaflega enginn á svæðinu nema við... og Leifur Toppfari sem tók með sér tvo gesti
og dró sig þá hæversklega út úr Toppfaraæfingunni en hefði vel getað komið úr því það urðu svona mikil afföll hvort eð er...
en þau fóru öfugan hring miðað við okkur og mættu okkur á miðri leið...

Dýrðin... var engu lík....

Heilmikið brölt en allt á öruggri slóð og í góðu færi...

Leifur hér með fósturmóður sína sem er frá Litháen og Anítu átta ára systur sína
sem stóð sig með prýði í göngunni greinilega..
þær eru velkomnar með okkur í næstu göngu ef þær vilja :-)
... bara heiður að fá einhvern frá Litháen í göngu með okkur :-)

Eftir heilmikið spjall héldu þau áfram til norðurs en við til suðurs...

Smá áning við þennan klett...

Myndirnar sýna engan veginn fegurðina þetta kvöld... þetta voru töfrar allan tímann....

Við gengum út allt fellið frá norðri til suðurs...

... og enduðum á suðurtaglinu með útsýni niður að vatninu...

... þaðan sem við gengum niður að litlum hól nær vatninu en létum þar við sitja og nutum útsýnisins...

Arnarfellið hér að baki...

Sýnin niður að vatninu til suðurs....

Gengum aðeins lengra niður að þessum brúnum....

Vorið er að sigra veturinn... smám saman....

Magnaður staður.. hér sátum við og nutum... í þögn og friði...

Það var rétt sem Bjarnþóra sagði...
þetta var eitt af þessum kvöldgöngum sem jafnast á við dagsferðir að gæðum
þó mun styttri séu og einfaldari yfirferðar...

Útsýnið til vesturs að vatninu...

Kindur á ferð í hjörð...

Sýnin til suðurs... skógur og bústaðir þarna niðri... við ákváðum að fara ekki alveg niður þar...

Sjá ísþokuna sem læddist upp á landið ofan af vatninu... sérstakt...
því svo leystist þokan upp síðar um kvöldið...

Við vorum ekkert að flýta okkur... dóluðum okkur allt kvöldið og áðum oft og spjölluðum...
svo gott að fá þessa kvölddgöngu mitt í Covid-fárinu....

Sólin að skína gegnum ísþokuna sem skyndilega lagðist yfir allt vatnið
og við héldum að við værum að lenda í þoku þar með...
en svo leystist hún líka upp og við fengum sólina aftur...

Í stað þess að fara niður suðurendann þá snerum við aftur upp á suðurtaglið á Arnarfelli
og fórum þaðan niður og það reyndist besta leiðin...

Hér að strauja niður taglið... sjá ísþokuna að leysast upp...

Niðri tók við slóði meðfram fellinu til baka í bílana austan megin...

Skýjafarið svo formfagurt... litirnir svo skærir... birtan svo sterk... landslagið svo fallegt...

Alls 5,2 km á 2:11 klst. upp í 244 m hæð með alls x m hækkun miðað við 124 m upphafsshækkun.

Sjá myndbandið um ferðina hér:
https://www.youtube.com/watch?v=btS3erFcGMU

Sjá slóð fyrri ferða Toppfara á Arnarfell á wikiloc hér
(skemmtilegri leið með krók vestan megin til baka meðfram vatninu sem hentar vel í sumarfæri
og er skemmtilegri en sú sem var farin þetta aprílkvöld þar sem snjófæri hamlaði för í bratta hliðarhallanum norðvestan megin):

https://www.wikiloc.com/mountaineering-trails/arnarfell-thingvollum-040809-34707753