Tindferð 18 Selvogsgata frá Bláf

Riddarapeysuganga
um Selvogsgötu
í fallegum haustlitum, friðsælu veðri og frábærum félagsskap

----------------------

Laugardaginn 2. nóvember var Selvogsgatan á dagskrá klúbbsins og veðurspáin mjög góð, svalt, háskýjað og gola að austan...
þriðja tindferðin í röð á þremur vikum... Rauðufossar, Hrútborg og svo Selvogsgatan og alltaf góð mæting í þær allar
en þó fæstir á Hrútaborginni sem þó stendur upp úr af öllum þessum þremur
ef frá er talin fegurðin við Rauðufossa og upptökin hennar sem var ómetanlegt að ná að upplifa í vetrarbúningi sem fáir hafa gert...

Forréttindin við að ganga á fjöll um hávetur er upplifun dagrenningar og sólseturs beint í æð í einni saklausri laugardagsgöngu...
desember og janúar eru þar í sérflokki... litirnir og birtan þá mánuði fæst ekki á öðrum árstíma...

Þar sem eingöngu 18 manns voru meldaðir í þessa ferð nokkru fyrir brottför
hættum við við að fá rútu til að ferja okkur frá endastað sem hefði verið gott að geta gert en það hefði þýtt hærra verð
og á endanum hefðum við betur verið með rútu þar sem við enduðum 28 manns en það var ekki ljóst fyrr en rétt fyrir ferð
en þess í stað ferjuðum við helming bíla yfir að Strandakirkju og keyrðum svo á hinum að Grindaskörðum þar sem gangan hófst...

Við upphafsstaðinn við Grindarskörð var þessi miði á bílastæðinu...
enginn tímir að taka han og búið að festa hann kyrfilega...
á stafrænum tímum er eitthvað einstaklega fallegt við svona skilaboðamiða :-)

Lagt af stað kl. 9:39... tafðist lítillega þar sem skilja þurfti líka bíl við Hlíðarvatn en þetta tók ótrúlegan tíma...
einn og hálfan klukkutíma alls að keyra frá Ásvallalaug að Strandakirkju og frá henni í Grindarskörð...
en svo var lítið mál að skutlast í skörðin eftir göngu á heimleið reyndar...

Þjálfari reyndi að ná myndum af öllum riddarapeysunum sem voru sérstakt þema í göngu dagsins...
alls mættu átján manns í peysu með þessu mynstri...

Hér er Bjarnþóra en hún var í brúnu prjónapilsi í stíl við peysuna sem var sérstaklega fallegt saman...

Örn í grænu prjónapeysunni sem Báran hans prjónaði handa honum í tilefni af áskoruninni...

Kolbeinn og Elísa voru í sinni annarri tindferð með hópnum
og voru fengu peysur prjónaðar af móður Kolbeins og ? eins og fleiri gerðu sem ekki prjóna sjálfir...

Katrín ofurprjóna- og fjallgöngukona... prjónaði tvær peysur á þau hjónin fyrir riddarapeysu-áskorunina
(þó Guðmundur ætti tvær riddarapeysur fyrir NB) og hún prjónaði vettlinga í stíl á þau bæði...
en Toppfarar eiga margir hverjir ullarvettlinga sem hún hefur prjónað
og gefið þeim í litum sem einkenna þeirra litaval í fjallgöngunum... mögnuð kona með meiru...

Steinar og Hafrún voru líka í sinni fyrstu tindferð með hópnum og mættu í peysum sem þau fengu prjónaðar á sig...
það eru engin vandamál... bara lausnir... :-)

Ágústa mætti í þessari forláta peysu sem vinkona hennar prjónaði á hana...
ein af nokkrum nýliðum... einmitt þessum hér ofar og fleirum sem hafa mætt og tekið klúbbinn með stæl frá upphafi
það er eina leiðin... að hika er það sama og tapa... bara mæta og skella sér með í allt... þá getur maður ekki hætt... :-)

Toppfaravinátta... Kolbrún Ýr, Sigga Sig., Ásta H og Jóhanna Fríða...

Fyrstu þrjá kílómetra Selvogsgötunnar liggja upp í Grindarskörð eftir vel troðnum og breiðum stíg yfir hraunbreiður og mosa...

Eina brekkan á leiðinni fyrir utan þessa niður að Hlíðarvatni er hér upp skörðin sjálf...

Um leið og við hækkuðum okkur svolítið birtist allt landið fyrir fótum okkar...
já... þetta er ástæðan fyrir því að við viljum ganga á fjöll en ekki fara gönguleiðir...

Þjálfari bað menn um að velja annan búnað í stíl við riddarapeysuna...
Jóhanna Fríða er annálaður stílisti Toppfara og þemameistari mikill... hún var í öllu bláu...
með blátt naglalakk, buxur, bakpoki, vettlingar... jú og hárið líka, takk fyrir...
enginn hefur tærnar þar sem Jóhanna Fríða hefur hælana... snillingur þessi kona !

Ásta Henriks ofurljósmyndari og sú sem kenndi okkur að líta okkur nær í fjallgöngunum
breytti svolítið litasamsetningunni á prjónapeysunni sinni þannig að hún bjó til bláan bekk í miðjunni....
og svo fann hún gula vettlinga og húfu alveg í stíl rétt fyrir gönguna...
eðal listamaður þessi kona og

... og á milli þess sem við tókum myndir í pásum þá gengum við upp skörðin...

Mjög falleg leið og fegursti kaflinn á Selvogsgötunni í raun... sem og brekkan og gilið ofan við Hlíðarvatnið...

Fremstu menn komnir upp... við sem öftust vorum héngum svolítið og biðum eftir þeim Herdísi og Þórönnu
sem sneru snögglega við stuttu eftir að ganga hófst því Þóranna gleymdi bíllyklinum að bílnum sem skilinn var eftir við Strandakirkju
og það var verra að hafa hann ekki þegar lent var eftir gönguna hinum megin :-)

Þarna komu þær... náðu okkur í síðustu brekkunni upp Grindarskörðin...
og Agnar skammaði stelpurnar fyrir að biðja sig ekki um að fara því hann væri alltaf til í svona aukatúra :-)

Efst í skörðunum var snjóföl yfir mosanum og hrauninu...

Mjög fallegt á að líta og birtan sérstök...

Þetta var fallegur dagur og friðsæll... en þó var köld golan...
það köld að við héldum almennt áfram og stoppuðum lítið og stutt...

Við rifjuðum upp ýmsar göngur um Grindarskörðin... á alla bollana þarna í kring... oftar en ekki í slæmum veðrum...

Miðbollar hér og Stóri Bolli... verðum að fara hér sem fyrst... allt of langt síðan við gengum á þessa gíga...

Þriðjudagsgangan á bollana þann 8. september árið 2008... fyrir 11 árum síðan...
stendur enn upp úr með fallegasta veðrið á þessum slóðum í sögu klúbbsins...

Óskaplega fallegt sólarlagið þetta kvöld og í haustmosanum gerist það ekki fegurra á Íslandi...

En nú var nóvember og miður dagur... en nægur tími til að spjalla og njóta...

Litornir... formin... áferðin alger veisla á þessum kafla...
Grindarskörðin og norðurhluti Selvogsleiðarinnar er fallegri en syðri hlutinn að okkar mati...

Svalt í lofti og þá kom sér vel að vera í prjónapeysunum...

Leiðin framundan að fellinu sem farið er framhjá hér hægra megin á mynd...
þessi kafli er sem sé fallegri en sá sem svo tekur við...

Alls 28 stykki af ástríðugöngufólki...

Mikið spjallað og spáð og samvera í hæsta gæðaflokki...

Farið frekar geyst yfir enda láglent og gott veður... en köld golan fékk okkur án efa til að fara hraðar yfir en ella...

Sumum fannst þetta of geyst en flestir voru sáttir af þeim sem á annað borð tjáðu sig um það...
alltaf misjafn smekkurinn í þessu og getan mjög mismunandi innan hópsins eins og alltaf...
það sem einum finnst hratt finnst öðrum létt og löðurmannlega farið yfir...

Hraunklappir og hraunbreiður einkenna fyrri hluta Selvogsgötunnar og lítið er um gras...
sem tekur meira við síðari hlutann enþó eru kaflar hér og þar þar sem hrauninu sleppir...

Á tímum endalauss símagláps og samskiptamiðla fer minna fyrir innihaldsríkum samræðum...

Svona göngur gefa manni einmitt slík samskipti og það virðist hreinlega verða mikilvægara með hverju árinu
að ná sér í svona dag og vera bara í núinu hér og nú með vinum sínum að kljást við fjallið... eða leiðina...
og ræða málefni líðandi stundar... og ekkert annað...

Ljósmyndarar klúbbsins hafa margir hverjir auga fyrir fegurð hins smáa... en til þess þarf tíma til að mynda...
þar sem engar voru brekkurnar eða hindranirnar á þessari leið
þá var farið geyst yfir og lítið tóm gafst tl að staldra við og virða fyrir sér umhverfið...
það flaug bara framhjá í göngugleðinni... og fundu eðal ljósmyndararnir þær Ásta H. og Lilja Sesselja alveg fyrir þessu...
það var enginn tími til að ljósmynda.... bara ganga...

Vörður varða leiðina um Selvogsgötu... nokkrar útgáfur eru til af þessari leið enda greiðfært sama hvar farið er
og ekki miklar hindranir á leiðinni...

http://www.ffar.is/index.php/246-selvogsgata

og...

https://www.hraunavinir.net/selvogsgata-lei%C3%B0arlysing/

Við sem prjónum sáum bara prjónamynstur og liti í landslaginu og fengum alls kyns prjónahugmyndir...

Það voru verur um allt... hlustandi... hvíslandi... gefandi... horfandi... náttúran er langtum stærri en við...

Notalegt að vera svona á göngu án þess að svitna í brekkunum... en um leið vantaði allar áskoranir...

Það var ekki nóg með að litir náttúrunnar á Selvogsgötu samsvöruðu sér algerlega við liti allra 28 prjónapeysanna sem gengu þar um...
heldur voru formin í landinu einnig í stíl við peysurnar...

... allt sem maðurinn skapar á sér uppruna í náttúrunni...
hún á alla okkar auðmýkt og virðingu skilið...
sprunga í hraunklöpp sem líkist óneitanlega mörgu prjónamynstrinu...

Nærumhverfið er veisla... sem vert er að gefa gaum hvar sem maður er í náttúrunni...

Hellar og gjótur á mörgum stöðum... sjá smá skafl þarna niðri...

Nesti hér... heldur kuldalegt... en skásta skjólið... samt ekki þannig að maður vildi sitja lengi...

Prjónapeysur dagsins voru mjög fallegar...
hvort sem það voru riddarapeysur eins og þessi sem Lilja Sesselja prjónaði í fleiri litum en mynstrið segir til um...

... eða þessi sem Kolbrún Ýr prjónaði og var hennar fyrsta peysa í lífinu....
mjög falleg og ekkert sérlega einfaldur prjónaskapur... :-)

Bláa Jóhannan okkar er snillingur...

Allir kuldalegir að sjá... já, það var napurt þennan dag...

Batman fékk alls kyns veitingar frá vinum sínum um allt...
meðal annars fiskroð sem gerði hann þyrstan...
ekkert vatn á leiðinni og Bjarnþóra bjó til drykkjarskál fyrir hann svo Örn gæti hellt vatni úr flösku
því hvergi var góður steinn fyrir slíkt...
hann svolgraði í sig vatninu dauðþyrstur að því er virtist...

Nú vorum við komin að fellinu sem gengið er meðfram og haldið úr hrauninu í raun og út í grasið þannig séð...

Við vildum ná hópmyndinni í hrauninu og tókum að svipast um eftir góðum stað...

Sjá rennuna sem er hér meðfram fellinu... vestari Hvalhnúkur líklegast...

Fallegt að sjá hvernig hraunið liggur meðfram fellinu...

Það var visst frelsi við þessa göngu... hver á sínum hraða að njóta sín...
með eins miklum stoppum og hentaði hverjum og einum...

Fyrirtaks hópmyndastaður... tuttugu og átta manns...

Efri: Bjarni, Elísa, Jórunn Atla, Ásta H., Karen Rut, Þórunn, Steinar, Hafrún, Ágústa, Biggi, Ólafur Vignir, Katrín Kj, og Guðmundur.
Neðri: Örn, Kolbreinn, Gylfi, Kolbrún Ýr, Herdís, Guðrún Jóna, Jóhanna Fríða, Sigrún Eðvalds, Þorleifur, Agnar, Bjarnþóra, Sigga Sig., Lilja Sesselja og Björgólfur en Bára tók mynd.

Fram að þessum degi höfðu 21 riddarapeysa verið prjónuð á árinu að áskorun þjálfara...
og fleiri í vinnslu enda orðin formleg Toppfarapeysa hér með...

... þar af prjónuðu sumir húfu og vettlinga í stíl...
prjónuðu fleiri en eina peysu, ein í hópnum lærði að prjóna til að geta verið með...
menn sáust prjóna á flugvelli og í bíl eða hvar sem tími gafst...
og aðrir fengu einhvern til að prjóna fyrir sig...

Frábær þátttaka og langtum framar vonum...
en segir allt um gleðina og jákvæðnina í þessum hóp og hvernig menn eru alltaf til í allt...

Rauðu peysunnar hennar Steinunnar... fjólubláu peysunnar hennar Söruh...
og mosagrænu peysunnar hennar Siggu Lár var sárt saknað...

sem og peysum Björns Hermanns og Gunnars Más sem voru hluti af upphafinu á þessu öllu saman.

Þess skal getið að Védís Jónsdóttir er höfundur riddarapeysunnar
en hún hefur hannað mörg af fegurstu prjónamynstrum Íslands og er þau að finna í hinum ýmsu prjónablöðum og á veraldarvefnum.

Eftir myndatökurn var haldið áfram til suðurs í áttina til sjávar...

Það fegursta við syðri hluta þessarar leiðar er sjórinn sem smám saman birtist fyrir framan mann...
og við vorum í raun ljónheppin að fá haustlitina svona tæra og fallega...
í stað þess að hafa allt fölnað og læst í frostklónum á vetrinum...

Áfram friðsælt veður þrátt fyrir kalda goluna... ekki hægt að biðja um meira í byrjun nóvember...

Stundum er svo mikil þoka á þessari leið að vörðurnar nægja ekki sem leiðarvísir...
þá er eins gott að villast ekki eins og þjálfari gerði tvisvar
þegar hún fór hér um fram og til baka í óbyggðahlaupi í 50 fjalla verkefninu árið 2018...

https://www.youtube.com/watch?v=eiR3Va3QRiY

Litið til baka... jú, þetta er nú alveg nógu stórt til að geta heitið Hvalskarðshnúkur...

Frostið í jörðinni... en samt ennþá haustlitir um allt...

Heldur langdreginn síðari kaflinn... sjórinn svo nálægt... en samt heilmikið eftir...

Hellir á leiðinni...

Hér var augljóslega hægt að leita góðs skjóls...

Birtan var falleg og alveg í stíl við litina í landslaginu...

Þessir mosagrænu litir... heitbrúnu... blágráu...

Við vorum að njóta... og spjalla... og anda...

Skínandi góð æfing fyrir Laugaveginn á einum degi...

... og aðrar langar ferðir þar sem þolið var án efa bætt með því að fara svona rösklega klukkustundum saman...

Þétt öðru hvoru og spjallað eins og enginn væri morgundagurinn...

Bjarnþóra, Sigrún, Elísa og Þóranna...

Loksins farið að lækka okkur til sjávar... Hlíðarvatn hér hægra megin...

Fallegt var það í vetrarsólinni sem tekin var að halla sér...

Litið til baka... enn bara haustlegt og lítinn vetur að sjá...

Gilið ofan við Hlíðarskarðið... smá tilbreyting í landslaginu...

Flottur hópur í þessari göngu og allir stóðu sig með prýði...

Gengið niður um Hlíðarskarðið...

Falleg leið hér niður...

Skarðið sjálft að opnast sunnan megin...

Alls kyns andlit í klettunum þarna...

Hér gleymdum við okkur og fórum hægt yfir og mynduðum...

Vildum ná skjóli en það gafst ekki í skarðinu... og við enduðum neðarlega í brekkunni...

Batman var nóg boðið að fara svona einhæfa leið á jafnsléttu
og skellti sér upp á þennan hnúk og koma askvaðandi til baka...
eða kannski var þetta fugl eða refur sem hann var að leita að...

Fremstu menn komnir í nestisstað...

Þjálfari ætlaði að hafa dans og læti í þessari göngu einmitt til að lífga upp á hana...
en var orðin lasin þarna og hafði enga orku...

Við enduðum því bara á að hlusta á nokkur gömul Toppfaralög og meira varð það ekki að sinni :-)

Fallegt að sitja þarna og horfa yfir...

Mjög flott þessi hlíð og þessi kafli á leiðinni...

Jórunn lærði að prjóna til að geta verið með í riddarapeysu-áskoruninni...
og er búin að prjóna aðra peysu á dóttur sína... og ætlar að prjóna riddarapeysu á hundinn sinn Heru...
svona á að gera þetta !

Guðrún Jóna var ein af þremur sem voru fyrstar að klára peysuna sína...

.. ásamt Þórönnu og Herdísi og skreyttu þær þrjár Snæfellsjökulsferðina í apríl heilmikið með peysunum sínum...

Þar sem Herdís var sú eina sem þjálfari náði ekki að mynda í peysunni sinni
þar sem hún var komin úr henni eftir lyklaævintýrið fyrr í göngunni...
þá set ég þessa mynd af henni hér frá Össur Grjóthálsi 5 á leið á jökulinn...

Lilja Sesselja prjónaði báðar þessar á þau hjónakornin... án þess að Gylfi vissi hvað væri í gangi...

Lilja Sesselja er ein af ofurkonum Toppfara til margra ára og mikil prjónakona...
en hún prjónaði peysur á þau bæði hjónin og var ein af þeim sem bætti fleiri litum og færði þá til í riddarapeysunni...
og hún prjónaði húfu í stíl... hún skartar oft mögnuðum prjónaskap í Toppfaragöngum...
jólapils og eldgosahúfa sem dæmi... listamaður inn að beini sú kona

Södd og sátt héldum við niður brekkurnar að Hlíðarvatni og þá var framundan vegakaflinn alla leið í kirkjuna...

Eftir á að hyggja hefði verið mun skemmtilegra að ganga meðfram vatninu og þaðan að kirkjunni...
vegakaflinn var skelfingin ein... en allar slóðir á wikiloc sýndu vegaleiðina...
en við getum engan veginn mælt með þeirri leið... myndum þá mæla með að enda gönguna frekar hér við Hlíðarvatn..
en ef maður fer þetta einhvern tíma hlaupandi aftur... þá verður allavega farið meðfram vatninu og þaðan í kirkjuna...

Jú... aftur hópmynd... æji, bara til öryggis ef hin kom ekki nægilega vel út...
meira vesenið í þjálfaranum :-)

Batman með tveimur af eðalvinum sínum í Toppförum... Ólafi Vigni og Bigga...
sem gefið hafa honum bein, fiskroð og annað góðgæti í fjallgöngunum...
hann dýrkar fjallgöngufélaga sína og á nokkra svona hauka í horni í Toppförum...

Ekkert smá flottur hópur :-)

Efri: Ágústa, Ásta H., Guðmundur Jón, Katrín Kj., Bjarnþóra, Þóranna, Herdís, Örn, Guðrún Jóna, Elísa, Kolbeinn,
Jóhanna Fríða, Jórunn Atla, Lilja Sesselja, Hafrún, Steinar og Gylfi.
Neðri: Sigga Sig., Bjarni, Agnar, Kolbrún Ýr, Ólafur Vignir, Biggi, Sigrún Edvald, Karen Rut, Björgólfur, Þorleifur.

Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn í göngunni...

... og svo byrjaði ballið... kvenþjálfarinn að raða riddarapeysunum í litaröð...

... gulur, rauður, grænn og blár...
það vantar hreinlega fleiri peysur og fleiri liti til að þessi gjörningur verði flottur...

Við skellihlógum að sjálfum okkur og höfðum bara gaman af...

Sólin að setjast... við áttum ennþá eftir sjö kílómetra í kirkjuna... það var eins gott að halda áfram...

Hér hættu Ásta Henriks, Katrín Kj. og Jórunn Atla og létu nægja að ganga tæpa 16 km
enda nægur dagsskammtur... við hefðum betur gert það sama... nei, ekki láta svona, það var gaman að skoða kirkjuna :-)

Sem sé 15,7 km búnir á 5:17 klst... við vorum ansi rösk þessa 7 km sem eftir voru...

Jebb... hver á sínum hraða og menn straujuðu...

Sjá leiðina hugsanlega betri hér meðfram vatninu...
en kannski er bara svona freistandi að fara veginn að menn afvegaleiðast alltaf ?

Þurftum að fara einu sinni yfir Suðurstrandaveg og svo þennan hér í sveitina sem umkringir kirkjuna...

Ansi blómleg sveitin þarna í kring... og fólk í bústöðunum...

... meðal annars fjölskylda Guðrúnar Jónu sem beið eftir henni með einn ískaldan á kantinu...

Vinkonurnar fengu sér einn saman...

Þetta var Keppnis... bjór... og bragðaðist mjög vel... ekki séð þennan áður... flott nafn !

Loksins komin að kirkjunni... við vorum fegin...
nokkrir styttu sér leið yfir móann og hraunið þegar þeir voru búnir að fá nóg af þessu þjóðvegaarki... ekki skrítið...

Og þá tók við niðurröðun í bíla þar sem allt fór á hvolf til að spara akstur á báða staði, Grindarskörð og Ásvallalaug...

... og því fóru menn ekki í sömu bílana heim og út eftir...

Alls 22 km á 6:31 - 6:41 klst. upp í 491 m hæð úr 240 m upphafshæð...

Misvísandi tölur úr úrum og gps-tækjum eins og alltaf...

Sjá hæðarmælinn hér... lækkuðum okkur smám saman til sjávar er leið á gönguna...
snörp hækkun upp Grindarskörðin og svo niður að Hlíðarvatninu...

Leiðin á korti...

Blaðið þar sem uppskrift Védísar Jóndsdóttur er fyrir þá sem vilja prjóna þessa peysu...

Riddarapeysuáskorunin þar sem flestir melduðu inn sínar peysur:
https://www.facebook.com/events/2271097356466472/

Þjálfarar settu þessa færslu inn á Toppfaravefinn eftir gönguna:

Þrátt fyrir fallegt veður, litríka náttúru og gefandi samveru á Selvogsgötunni...
fengu þjálfarar fengu samt sting í hjartað þegar Skarðsheiðin blasti við á heimleið með fannhvíta tindana efst...

... þar slær nefnilega Toppfarahjartað... uppi í fjöllunum... þar viljum við ganga frekar en á láglendi...
reyna á okkur í klöngri og upplifa stórfenglegt útsýnið í svita erfiðisins...
fara heim með sigurslátt í hjartanu yfir að hafa yfirstigið óttann og efann og barist áfram alla leið upp á tind...

... svo haf þökk fyrir fallegan dag og dýrmæta 22 km göngu á 6,5 klst í friðsælu veðri og heilandi náttúru kæra Selvogsgata...
riddarapeysurnar spegluðust jú vel í fallegu haustlitunum þínum og við fengum gefandi útiveru út úr deginum...
en fjöllin eru okkar ástríða... þar viljum við vera, ögra okkur, læra, upplifa og sigra...

Myndbandið um ferðina hér:
https://www.youtube.com/watch?v=1FMC4jnv3NI&t=13s