Tindferð 175
Hábarmur, Grænihryggur, Hryggurinn milli gilja og Jökulgil
Fjöllin að Fjallabaki VI
sunnudaginn 1. september 2019
Sjötta ferðin um
Friðlandið að
Fjallabaki
---------------------------------
Langtímaspáin
fyrir Hábarm,
Landmannalaugar
og nágrenni var
mjög góð til að
byrja með fyrir
síðustu helgina
í ágúst
... svo mjög að
þjálfarar sáu
fram á að ferðin
sem þau voru
búin að úthugsa
yrði ekki vel
heppnuð í
skýjuðu veðri,
Það var því ekkert annað í stöðunni en að færa ferðina fram á sunnudag þar sem spáin var mjög hagstæð...
Miklar líkur á sól og góðu skyggni og engin úrkoma í kortunum...
Jebb... sunnudagurinn var málið... og spáin rættist alla leið...
Meira að segja
snjókoman sem
var í kortunum
kvöldið og
nóttina fyrir
rættist...
Aksturinn inn
Dómadal er alger
veisla... og góð
upphitun fyrir
þá dýrð sem
umlykur
Jökulgilið og
nágrenni þess...
Sjá innlitið til
Landmannalauga
um níuleytið á
leið inn
Fjallabaksleið
nyrðri...
Loksins lögðum
við gangandi af
stað... kl.
10:16...
Gengið var frá Kirkjufellsvatni sem er stysta leiðin á Hábarm...
... og þrætt með suðausturströnd þess í flæðarmálinu eða uppi í hlíðunum eftir færi...
Grýttur kafli í hliðarhalla en gekk vel og fyrsti áfangi af nokkrum að baki án vandræða...
Stapinn við
norðvesturenda
Kirkjufellsvatns
er nafnlaus að
því er við best
vitum...
Frá Kirkjufellsvatni var farið inn innra skarðið áleiðis á Hábarm...
... og lækjarsprænurnar úr fjöllunum vörðuðu leiðina...
Langur kafli framundan upp þetta gil með spriklandi lækinn í flúðum niður sem við urðum að klöngrast upp um...
Þjálfari búin að lýsa þessu vel fyrir ferðina og í rútunni og allir undirbúnir fyrir það sem var framundan...
... enda gekk þetta framar vonum allur þessi kafli....
Ingi bauð ekki
upp á drykk í
þessari ferð...
heldur
verkjatöflur...
gjörðu svo
vel...
Brölt upp grýtið en allir í góðum gír og engin vandamál hjá nokkrum manni...
Sjá Hábarm gnæfa
yfir gilinu...
þarna upp fórum
við.... fyrst
vinstra megin
upp að klettinum
sem stingst
þarna út...
Loksins búin með grjót-lækjar-gilið... brekkan upp á Hábarm framundan hér...
Litið til baka efstu menn í brekkunni... grjótgilið þarna niðri og norðvesturendi Kirkjufellsvatn neðar...
Þjálfarar höfðu
miklar áhyggjur
af stærð
leiðangurs
dagsins...
Hins vegar
reyndi ekki á
þennan fjölda að
ráði... jú,
tíminn lengdist
án efa í
ferðinni...
Samsetning
hópsins var góð
og mun betri en
í fyrri tveimur
fjölmennum
ferðum
sumarsins...
Þétt brekkan upp á fjallshrygg Hábarms en gott hald allan tímann...
Með hverjum metranum upp í mót tók umhverfið í kring að birtast...
Stórkostlegt útsýnið fór að taka við...
Já, mjög þétt hækkun... en mosi og fastur jarðvegur undir...
Aðeins grjóthrun
hérna en fyrst
og fremst sökum
þess hversu mörg
við vorum
Snjólínan var niður í rúmlega 600 metra hæð og áberandi í norðurhlíðum með auða jörð í suðurhlíðum...
Hvílík dýrðarinnar fegurð af þeim sökum ekki síst...
Ofar var snjór yfir öllu...
... og þegar komið var handan við hornið á efsta hluta fjallgarðins...
... tók sólin á móti okkur og allt varð bjartara og hlýrra...
Neðstu menn enn að koma sér upp fyrir hornið hér...
Bratt já... en gott hald allan tímann og engin hálka í þessari nýföllnu mjöll...
Skemmtileg leið og í raun einföld upp á Hábarm þó brött sé, grýtt og seinfarin...
Sjá á wikiloc:
Dásamlegt að koma upp á meginland Hábarms...
Dalene frá
Suður-Afríku...
kærasta Björns
Matt... að koma
við snjó í
fyrsta sinn...
Útsýnið ofan af
Hábarmi var
stórfenglegt...
Friðlandið litríka blasti við okkur í fjarska uppi á Hábarmi...
Hábarmur er
margslunginn...
staparnir
nokkrir og
tindarnir
margir...
Þetta er jú
hluti af
gígbarmi þess
jökuls... og
umgjörðin utan
um Friðlandið að
Fjallabaki...
Litið til baka... sjá Kirkjufellavatnið allt að koma í ljós þegar komin svona ofarlega...
Við áttum rúmlega eins kílómetra langa leið framundan ofan á Hábarmi áður en að hæsta tindi kæmi...
... og það í snjófæri allan tímann... enda komin í þúsund metra hæð og áttum eftir tæplega 200 m hækkun enn...
Mjög falleg leið og fjölbreytt...
Sjá til baka... magnað að sjá tindana svona hvíta öðru megin...
Þegar þjálfarar
fóru
könnunarleiðangur
upp á Hábarm
tveimur vikum
áður
Í þeim
könnunarleiðangri var hávaðarok
en heiðskírt...
Það var erfitt
að vera ekki
stöðugt að
mynda...
Ofurhjónin Katrín Kj. og Guðmundur Jón ásamt englinum Inga og gestinum Birni Guðmundssyni...
Friðlandið að Fjallabaki... enn meira sláandi fegurðin með hvíta tindana umlykjandi....
Sjónarhornið frá fremstu mönnum... stórkostlegt...
Það er ekki
annað hægt en að
mæla með göngu á
Hábarmi...
Hópurinn þéttur eftir dýrðina... sem var rétt að byrja...
Tindar Hábarms í baksýn hér...
Friðlandið að
Fjallabaki...
sannarlega vin í
eyðimörk hvítra
fjallatinda
hálendisins...
Frábær
frammistaða
allra upp á
Hábarm...
Hvílík leið... með Friðlandi á hægri hönd...
... og Fjallabak nyrðra á þeirri vinstri... heldur vetrarlegra í hálendinu sínu...
Áfram hélt landslagið á Hábarmi að skreyta leiðina...
Skyndilega skall á okkur skafrenningur...
Loksins kom hæsti tindur Hábarms í ljós...
... og á öllum þessum kafla lamdist á okkur skafrenningurinn...
... sópaðist
bókstaflega af
nýja snjónum sem
sat í sköflunum sem
liggja í
tonnavís utan í
norðurhlíðum
Hábarms...
Bara smá brekka upp á tindinn... :-)
Þar uppi...
blasti
Friðlandið betur
við og mun nær
en áður...
Á
tindinum var
skrifað í
snjóinn
"Velkomin"...
þar voru á ferð
tveir prúðir drengir...
Sama landslag
séð ofan af
Háskerðingi frá
öðru sjónarhorni
25. ágúst
2018...
Aftur komin á
Hábarm... hér
séð niður
Jökulgilið...
nær er Sveinsgil
nyrðra...
Komin á hæsta tind Hábarms í 1.205 m hæð skv. gps...
Nesti og notalegheit með stórfenglegt útsýni í allar áttir... gerist vart fegurra á Íslandi þetta útsýni...
Þetta var alvöru
ferð... eins
gott að nærast
vel fyrir
átökin...
Lilja Sesselja
er ein af
prjónasnillingum
Toppfara... hér
með
eldgosahúfuna
sína...
... alger snilld
!
Þjálfari spilaði
lagið "Fataskáp
afturí" með
Herra
Hnetusmjöri á
tindinum áður en
lagt var af stað
eftir nestið til
að hita alla
upp...
Sjá hér:
https://www.youtube.com/watch?v=EDQTLVgGy-4
... og árið
2018:
https://www.youtube.com/watch?v=GxMN5_zUpcI
Bara gaman...
alger óþarfi að
taka sig of
alvarlega... og
missa af hlátri
og gamni þegar
færi gefst...
Jæja... allir orðnir heitir eftir dansinn á tindinum í tólfhundruð metra hæð...
Leiðin niður af
Hábarmi er
skaplegri en
upp...
Perlurnar glitruðu þarna niðri... í þessum hulinsheimi sem fáir heimsækja og upplifa...
Þarna blasti innsti hluti Jökulgilsins við okkur... og Grænihryggur... eins og lygileg teiknimynd þetta landslag...
Þessi klettur var fallinn... og eins og límdur með snjónum...
Já... þegar rýnt var í landslagið þá var þetta eins og teiknimynd eða fölsuð ljósmynd...
Við vorum hugfangin og dáleidd af þessari fegurð... eins gott að hafa vit á að njóta í hverju skrefi...
Sýnin til suðurs að sjó...
Þeir sem hingað
til hafa gengið
Hábarm hafa
farið niður
öxlina sunnan
megin...
Hún var mjög fín og greiðfær... en hentaði ekki stórum hópi sökum grjóthruns... sem var verulegt á þessum kafla...
Svo þegar Örn
fékk í sig grjót
og særðist
talsvert á fæti
Það gekk mjög vel og allir fegnir að komast án þess að þurfa að verja sig frá grjóti ofar...
Sjá hér síðasta hópinn fara niður með fremri menn neðar...
Þess skal getið
að þjálfarar
fundu líka leið
beint niður af
Hábarmi í
könnunarleiðangrinum
tveimur vikum
áður
Háskerðingur og
Skerinef efst á
mynd hvítir af
snjó eins og
Torfajökull...
Hér teygðist heilmikið úr hópnum og fremstu menn búnir að bíða lengi þegar síðustu skiluðu sér niður...
Það var engu að
síður ráð að
halda vel
áfram.... stutt
síðan við áðum
vel og
borðuðum....
Þjálfari var
strangur við
síðustu menn...
og játar það
fúslega hér...
Fegurðin er
ólýsanleg á
þessu svæði og
það var
dásamlegt að
koma á nýtt
svæði
Hábarmur vinstra
megin... og
gilið sem við
komum niður
vinstra megin
við miðju...
Mennirnir tveir
sem við sáum á
undan okkur fóru
hefðbundna leið
niður af Hábarmi
Hábarmur...
þarna uppi vorum
við... hjarta
við
fjallsræturnar
hans...
Skarðið þar sem
við fórum um í
átt að
Grænahrygg...
Eflaust eitt af lykilskörðunum í gangnamannaheiminum... nafnið þyrfti að skrást einhvers staðar...
Ægifagurt og endar í stórum snjóskafli milli gilja... sem er varasamur þegar nær er komið...
Björn Matt og
kvenþjálfarinn
héldu sig uppi í
hliðarhallanum
Við vorum smám saman að yfirgefa hefðbundið landslag og ganga inn í litadýrðina sjálfa...
Hábarmur hér...
einstakt að
ganga á hann og
fara svona vel
um fjallsrætur
hans svo á leið
á Grænahrygg...
Já, það er leið
þarna beint
niður fjær niður
ásinn...
Skaflinn
reyndist
varasamur eins
og þeir vanalega
eru í giljum
Barmur og Halldórsfell hér... farin að nálgast hefðbundna leið að Grænahrygg um Halldórsgil...
Hrikaleikur og stórfengleikur þessa landslags sem er í Friðlandinu er engu öðru líkur...
Smæð okkar var áþreifanleg...
Nú gengum við fram á brúnir litakassans sem einkennir Friðlandið... við vorum komin...
Grænihryggur innan seilingar... og við dáleiddumst að honum...
Skrítið að vera
komin hingað
niður úr snjónum
Guðmundur V.,
Kolbrún Ýr,
Björgólfur,
Njóla, Guðmundur
Jón, Katrín Kj.
Grænihryggur er einstök náttúrusmíð... en svo eru og allir hinir hryggir og gil í Friðlandinu...
Sveinsgil komið í ljós... vegalengdirnar leyndu á sér...
Tvímenningarnir...
Viðar og
Grétar...
kvenþjálfarinn
þekkti Viðar og
það var mjög
gaman að hitta
þá félaga...
Grænihryggur... alltaf jafn kyngimagnaður...
Landslagið snertir mann djúpt... maður verður ekki samur á eftir...
Sumir voru að
koma hér í
fyrsta sinn...
og sumir í sína
fyrstu ferð um
Friðlandið...
Sveinsgilið... við hættum ekki fyrr en við erum búin að ganga hvern krók og kima í þessu Friðlandi...
Sveinsgilskvíslin vaðin...
... ísköld en þokkalega glær eins og áður...
Flækti aðeins að
þurfa að vaða
hér og halda
öllu þurru því
flestir voru
græjaðir fyrir
langa vaðið...
Gula fjallið í Sveinsgili... sérstakt fyrirbæri eins og óteljandi önnur á svæðinu...
Nestistími númer
tvö...
Sjá innsýnina upp Sveinsgilið... töfrar... ekkert annað...
Sárið eftir
grjóthrunið
niður Hábarm á
Erni...
mikil bólga í
fætinum (sést
ekki á mynd)...
en bólgan var
horfin eftir
Jökulgilið...
Nú var komið að Grænahrygg...
Dáleiðandi fyrirbæri sem maður er alltaf jafn agndofa yfir...
Sjá hvernig hann endar bara grænn eins og ekkert sé eðlilegra niðri á eirunum...
Eins og honum hafi verið hellt niður af himni...
Bára og
Björgólfur
löguðu hann til
neðst
Sólin tekin að lækka sig all vel og skuggar farnir að varpast á svæðið...
Við vildum ná
hópmynd af okkur
með honum áður
en lengra liði á
gönguna...
Dalene og Björn
Matt... þau
stóðu sig
frábærlega í
öllu þessu
brölti
Sjá græna litinn...
Hábarmur orðinn blár í fjarskanum... var gulur nær fyrr um daginn...
Alls 43 manns... frábær hópur sem stóð sig framar vonum...
Alexander Eck
(gestur), Alli
(gestur),
Arngrímur,
Arinbjörn
Ólafsson
(gestur), Ágústa
H., Bára,
Bjarni,
Bjarnþóra,
Björgólfur,
Björn
Guðmundsson
(gestur), Björn
Matt., Dalene,
Davíð, Fríða
Jónsdóttir
(gestur), Gestur
Þór Óskarsson
(gestur),
Guðmundur V.,
Guðmundur Jón,
Gylfi, Helga
Atladóttir
(gestur),
Herdís, Hildur
Magnúsdóttir
(gestur), Inga
Guðrún
Birgisdóttir
(gestur), Ingi,
Jóhann Ísfeld,
Jón Garðar,
Jórunn Atla.,
Karen Rut,
Katrín Kj.,
Kolbrún Ýr, Lára
Skærings., Lilja
Sesselja, Maggi,
Magga Páls.,
Njóla, Ólör Rún,
Sesselja
Jóhannesdóttir
(gestur), Sigga
Sig., Sigurður
Hjörtur,
Sigurður L.
Sigurðardóttir
(gestur), Sigrún
Eðvaldsdóttir
(gestur),
Þorleifur,
Þóranna, Örn.
Af þessum 43
manns voru
31 Toppfari og
12 gestir...
Af gestunum tólf
var 1 fyrrum
Toppfari og 5
sem við höfum
áður gengið með
Upphaflega voru
49 manns skráðir
í þessa ferð, 45
í rútu og 4 á
jeppum
Eftir Grænahrygg
var upphaflega
ætlunin að fara
niður í
Jökulgilið og
vaða það alls 8
kílómetra leið
niður í
Landmannalaugar...
Það varð á
endanum
niðurstaðan og
tafði þessi leið
okkur án efa því
hann var
seinfarnarni en
okkur minnti frá
því árið 2016...
... og þjálfarar sáu heldur ekki eftir því...
Alger veisla þessi leið eftir Hryggnum milli gilja...
Við... Grænihryggur... og Hábarmur...
Torfajökull trónandi efstur vinstra megin...
Þrengslin stórbrotnu... eins og eitt stykki Hringadróttinssaga eða Harry Potter leikmynd...
Til að byrja með var Hryggurinn léttur yfirferðar...
... og við röktum okkur rösklega með honum til norðurs...
Grænihryggur og Kanilhryggur eins og við kölluðum þann gula árið 2016 og fleiri hafa gert...
Litið til baka... Háskerðingur efstur hvítur...
Litaðir hryggir Friðlandsins að Fjallabaki eru margir... óþekktir og ófrægir... en engu síðri en sá græni...
Ljósmyndararnir voru í vandræðum með að halda áfram... Lilja Sesselja, Gylfi og Björgólfur.
Alli og
Jórunn...
Bjarnþóra,
Jóhann Ísfeld...
og fleiri alltaf
fremst með
Erni...
Sólin settist hratt... og skuggar féllu á landið allt...
Litið til baka...
Háskerðingur og Sveinsgil...
Greiðfært enn um sinn...
Æj, erfitt að velja á milli mynda... allt svo fallegt...
Litið til baka á
síðustu menn með
grænu og brúnu
hryggina sem
liggja í röðum
niður í
Jökulgilið...
Hvílíkar brúnir að standa á og njóta... engu líkt...
Sveinsgilið hér ansi fagurt með Torfajökulinn trónandi efstan...
Framundan torsóttasti hluti Hryggjarins milli gilja...
Jökulgilið
útbreitt hér
sunnan
Sveinsgilskjafts...
Klöngrið byrjað...
Sjá fremstu menn efst hægra megin og Örn gulan að reyna að finna leið...
Örn reyndi að finna leið um klettana... en gafst upp og fór niður...
Þetta var betri
leið... undir
klettunum... hún
reyndi samt á þá
sem glíma við
lofthræðslu
Heilmikið klöngur á Hryggnum...
... og aldrei dauður punktur á þessari leið...
Slóðinn var
góður til að
byrja með frá
Grænahrygg en
hvarf nánast á
millikaflanum...
Það eru magnaðar
lýsingar af
göngum
Fjallmanna á
þessum slóðum í
Árbók
Ferðafélagsins
2010
Mjög gaman að fara þessa leið í hina áttina frá því árið 2016...
... og það mun síðar um daginn með allt aðra sólargeislun en árið 2016...
Alltaf góð leið samt nema rétt í hliðarhallanum undir klettunum en samt var gott hald þar í raun...
Þessi leið var mun erfiðari síðast... þá var allt hart hér og lítið hald í jarðveginum...
Nú var hann bljúgur og góður alla leið yfir...
Komin yfir fremstu menn... sjá hliðarhallann...
Og sjónarhornið frá öftustu mönnum...
Sveinsgilið að Sveinsgilskjafti hér... Halldórsfellið og svo Halldórsgilið handan brúnanna þarna fjærst ...
Litið til baka á
brekkuna... hún
reyndi á árið
2016 en var
ekkert mál
núna...
Aftur smá klöngur en þetta var smáútgáfa af því sem var að baki...
Brekkan sem þjálfarar mundu ekkert eftir... enda fórum við niður hana árið 2016...
Farið undir klettana hér...
Í
stórum hópi eru
svona kaflar
tafsamir og taka
stóran toll af
tímanum
Sveinsgilið...
einhver
óttablandin
virðing er fyrir
þessu gili...
hér lést
erlendur
ferðamaður um
árið.. https://www.mbl.is/frettir/innlent/2016/07/14/franski_ferdamadurinn_latinn/
Alls kyns sögur
um slæmt
göngufæri í
Friðlandinu
bárust okkur
vikurnar fyrir
þessa ferð
Síðasti erfiði kaflinn á Hryggnum að baki...
Nú var bara þessi brekka eftir...
Litið til baka... Klettakaflinn á Hryggnum sést vel hér...
Hábarmur...
aftur orðinn
ljós að lit í
kvöldsólinni...
Mönnum hraus
hugur við
brekkunni sem
var framundan...
Litið til baka
yfir Jökulgilið
og Hrygginn
milli gilja sem
var að baki..
En brekkan sú
var ekkert
mál... þjálfari
tók tímann...
vorum innan við
tíu mínútur upp
hana...
Þaðan var ekkert
nema niður í
mót...
Fegursti staður á Íslandi... Friðlandið að Fjallabaki... án efa...
Þegar sólin hvarf á bak við ský varð allt grárra...
... en svo kom sólin aftur...
... og þá varð allt svo gullið og fallegt...
Hér voru
þjálfarar orðnir
ansi uggandi
yfir því sem enn
var eftir...
Þetta beið okkar... fremstu menn farnir niður á eirarnar...
Allir búnir að
hugsa alls kyns
leiðir til að
vaða... ekki í
boði að fara í
og úr vaðskóm...
Menn voru því í utanvegaskóm... eða strigaskóm... eða vaðskóm... og sumir búnir að vefja um sig plasti upp á læri...
Fegurðin var
sláandi niðri í
Gilinu... en
enginn hafði
tíma til að
njóta...
streitan var
allsráðandi...
Já, borða vel
til að hafa orku
og brennsluna í
líkamanum á
fullu til að
hindra
ofkælingu...
Þjálfari ætlar
að skrásetja
reynslu allra af
þessu vaði...
hvað virkaði
best...
Þjálfari ætlaði
að spila lagið
"Fataskáp
afturí" í Gilinu
og hita þannig
alla upp
andlega...
Ullin reyndist skipta öllu máli í vaðinu... vera í ullarsokkum... og ull að ofan líka...
Þjálfari var í
hlaupabuxum,
uppháum
ullarsokkum og
utanvegaskóm...
það var
fullkomin
samsetning...
Síðustu menn voru mun lengur að græja sig en þeir fyrstu... sem voru löngu farnir þegar við vorum enn að hér...
Það var því
ekkert annað í
stöðunni fyrir
okkur öftustu
menn
... enda lærði
Örn það strax að
það þýddi ekkert
að eyða tíma í
að finna betra
vað
Þessi var ekkert verri en allar hinar sem biðu okkar... það var eins gott að byrja bara og láta vaða...
Þetta var
ákveðið
frelsi... að
fara bara
askvaðandi niður
eftir... árnar
ekki lengur
hindrun...
Björn var
berleggja þennan
kafla eins og
örfáir aðrir og það var
ansi kalt þegar
á leið...
En stór hluti af leiðinni var þurr, greiðfær og grýttur eða söndugur...
... sem betur fer...
Hábarmur varðaði
leiðina alla
leið niður
eftir eins og
hann væri að
gæta okkar og
passa að allt
færi nú vel
Björgólfur
reyndi að skipta
um skó á hverju
vaði fyrsta
kaflann...
Stundum voru
sandbleytur sem
leyndu á sér...
en aldrei
hættulegar að
manni fannst
Björn datt verr
en Bára og blóðgaðist
á fæti
enda berleggja
og Bára fékk mar
á fótlegginn...
Í
síðustu ánni sem
var
straumhörðust...
þar sem hún
beygir fyrir
Reykjakolli
Hundurinn NB
náði að vaða
allar árnar þó
hann næði ekki
alltaf til botns
og fór þá á
sundi
Menn tóku ekki
mikið af myndum
eða myndböndum á
þessum kafla...
Já, við verðum að fara þetta aftur... með sólina hátt á lofti og allt gullið eins og þetta gil er alltaf...
Árnar voru
almennt góðar
yfirferðar og
kaflinn þar sem
Örn og Batman
lentu í
vandræðum var
sérlega slæmur
Þjálfari fylltist lotningu við að ganga út Jökulgilið.... í huga hennar er þetta heilagur staður...
...
og dagana á
eftir togaði
þessi staður í
hana mjög
sterkt... við
verðum að fara
aftur... í betra
veðri...
Öll vöðin sem
framundan eru í
sögu Toppfara
næstu árin...
Rökkrið skreið smám saman yfir meðan við örkuðum þetta... yfir hverja ánna á fætur annarri...
Hábarmur enn vaktandi fólkið sitt... ennþá veifandi takk fyrir innlitið...
Litirnir svo fallegir og töfrarnir enn áþreifanlegir þó húmið væri tekið að leggjast yfir allt...
Síðasti kaflinn
hér...
Vaðkaflinn
sjálfur er því
líklega um 3ja
kílómetra langur
Þessi síðasti kafli reyndi
alveg á í
rökkrinu...
Birgir
rútubílstjóri
hefði ekki getað
lagt rútunni á
betri stað...
beint þar sem
við komum
gangandi út
Gilið...
Dúndurstemning
og einstök gleði
ríkti þarna við
rútuna... Einstakt... ógleymanlegt... ómetanlegt... bestu göngufélagar í heimi... alltaf til í allt... þá gerast nefnilega töfrar...
Birgir keyrði
okkur heim af
miklum
myndarskap í
myrkrinu og
stakri
ljúfmennsku
allan tímann...
Eitt stopp í
myrkrinu með
stelpu-wc á aðra
hlið og strákana
hinum megin...
Batman var
þreyttur...
eflaust hvekktur
eftir fallið í
ánni...
Enn af ókostum
þess að fara
allar ferðir í
rútu eru
hundarnir...
þeir komast þá
almennt ekki með
Skálað fyrir
afreki
dagsins...
stórkostleg ferð
og mjög
krefjandi...
Mögnuð
frammistaða...
Sjá slóð dagsins
gula í
samanburði við
tvær fyrri
ferðir á þessu
svæði...
Og myndin neðar
þar sem
Háskerðingsganga
2018 er rauð
Enn ein
ævintýralega
fallega gangan á
þessu svæði Hvílíkur staður að vera á... þetta Friðland að Fjallabaki...
Sjá myndband
þjálfara af
ferðinni:
Sjá gps-slóðina
á Wikiloc:
Lexíur
þáttakenda í
vaðinu niður
Jökulgilið
Bára þjálfari:
Björgólfur:
Björn Matt:
Helga Atla:
Herdís:
Inga Guðrún:
Jóhann Ísfeld:
Jórunn
Atladóttir:
Lilja Sesselja:
Maggi:
Magga Páls:
Njóla
Jónsdóttir:
Sigga Sig:
Sigríður Lisbet: |
Við erum á toppnum... hvar ert
þú?
|