Með fjöllum fegurstum
Upp Barm eftir endilöngum Hryggnum milli gilja
að Grænahrygg og Kanilhrygg um Sveinsgil og Halldórsgil...
á stórbrotnasta og fallegasta svæði landsins... svo einfalt er það
... já ég tímdi ekki að hafa myndirnar minni en þetta...
þó fegurðin rúmist engan veginn á myndum...

Þessari tindferð hafði verið frestað um viku vegna þungbúinnar veðurspár síðustu helgina í ágúst
og spáin var bjartara í byrjun september en þó átti að draga fyrir sólu er liði á daginn
og rigningin var þarna í spánni er liði fram á daginn... en við þorðum ekki að bíða lengur þar sem Póllandsferðin var framundan 17. september
og létum því slag standa... og sáum ekki eftir því...

Pálín Ósk og Steingrímur buðu okkur í morgunkaffi í Landmannahelli þar sem systir Óskar var við skálavörslu
og það var notaleg áning á leið inn að Kýlingum þar sem við lögðum af stað klukkan sex um morguninn frá Reykjavík
við ekki mjög glaðar undirtektir en þurftum eins og áður sannarlega á þessum tíma að halda...

Krakatindur þarna hvass stingandi sér upp úr landslaginu... þurfum að ná honum sem fyrst... búin að horfa allt of lengi á hann löngunaraugum...
og Hekla... já, við ætlum að ganga á hana austan megin um Mundahraun á afmælisárinu mikla...
leið sem fáir hafa farið upp á þetta eldheita fjalll...

Fjöllin við Frostastaðavatn banka harkalega á dyrnar og vilja komast í safn Toppfara...
Námurnar eru og á listanum sem og öll fjöllin að Fjallabaki... þetta kemur ef við höldum þessu áfram svona í lok sumars ár hvert :-)

Landmannalaugar þarna inn frá... við héldum hins vegar í Kýlinga þar sem stefnan var tekin á fjöllin sem vörðuðu Jökulgilið að norðan og austan...

Kýlingavatn og fjöll þess spegluðust friðsæl og fögur í morgunkyrrð fjallabaks...

... en kyrrðin var rofin með sprungnu dekki hjá Bárði og Lilju... og olli símtölum og reddingum og viðgerðastandi fram í myrkur í lok dagsins...
svo þau komust loks heim um tvöleytið um nóttina...

Við lögðum loks af stað gangandi um kl. 10:21...
búin að tefjast allt of mikið á leiðinni en stundum er líka gott að njóta þess bara að vera til og láta tímastjórnunina ekki spilla friðnum :-)

Kirkjufell í fjarska og í stað þess að fara inn Halldórsgilið vildu þjálfarar fara upp á Barm
eða Austurbarm eins og hann heitir austan megin í þessum gula, breiða og fallega hrygg sem varðar myndarlega allt Jökulgilið að norðaustan...

Gras, mosi, sprænur og loks grýti á þeirri leið... og sólin skein í heiði... þetta gat ekki verið betri dagur...

Þjálfarar höfðu séð út leið upp gilið hér vinstra megin í skaflinum og svo aflíðandi upp á Barminn... en þegar nær kom leist okkur eitthvað svo óskaplega vel á mosavaxnar brekkurnar upp hrygginn þarna framundan... að við létum slag standa og völdum þær frekar en skaflinn sem hér lekur niður skarðið...

Og hryggur var það... ekkert nema hryggir biðu okkar þennan dag og það var eins gott að koma sér bara í gírinn með það...
bratt niður beggja vegna og ein leið af honum yfir á meginland Barmsins sjálfs...

Uppgönguleiðin reif vel í... lítið tekið af myndum á þeirri leið þar sem hver hönd var nýtt til að klöngrast...

... og menn hjálpuðust að þegar verst lét... en mikið var þetta skemmtileg leið !

Og útsýnið ofan af ekki hærri hrygg en þetta... vá, hvað þetta var fallegt... allir að fá nýja sýn á Kýlinga...
Ágúst sem komið hefur þangað árum saman með ferðamenn... og Steingrímur sem hefur flogið hér um allt á snjósleða að vetrum...
þetta var stórskemmtileg uppgötvun á fallegu svæði...

Hópur dagsins dásemdin ein... Ágúst, Steingrímur, Ólafur Vignir, Björn Matt., Lilja H., Bárður gestur hennar, Pálín Ósk og Örn.
Anna Elín, Jóhann Rúnar, Gerður Jens., Ester og Arna en Bára tók mynd og Batman þvældist þarna einhvers staðar um.
Meirihlutinn Póllandsfarar og hinir fyrrum eða væntanlegir Perú-farar í umsjón Ágústar sem fer með þó nokkuð marga Toppfara í mergjaða 4ra vikna Perúferð í mars á næsta ári...

Við röktum okkur eftir hryggnum áleiðis upp á Barminn - sjá skarðið vinsta megin sem annars er vel fært þeim sem vilja fara þessa leið...

Útsýnið niður á Kýlinga... íslenska hálendið síðsumars er það fegursta sem gefst...

Komin ofar og farin að sjá til jöklanna í fjarska og annarra vatna...
eru þetta Hágöngur þarna að skerast tignarlegar upp úr landslaginu lengst í fjarska vinstra megin?

Uppi á brúninni tók að blasa við Jökulgilið sjálft í allri sinni dýrð og fjöllin öll ofan við Landmannalaugar...

Við tókum andann á lofti og máttum vart mæla...

Jökulgilið norðaustan megin með Bláhnúk þarna dökkan fyrir miðju að skyggja að hluta á Brennisteinsöldu,
 Landmannalaugar og hraunbreiðu þess hægra megin og Suðurnámur enn fjær en þær eigum við eftir að ganga á einn daginn...
ásamt öllum hinum smám saman...

Jökulgilið að suðvestan og innar... þar sem perlur þess biðu lengst þarna upp frá í Þrengslunum...
Meira að segja Batman var agndofa yfir því sem við blasti...

Ný og fersk sýn á Jökulgilið og perlur þess... við nutum þess að vera til og tókum myndir í allar áttir...

Barmurinn sjálfur... við ætluðum upp á þennan hægra megin... og það hefði verið gaman að rekja sig eftir honum öllum þar til klettarnir stoppuðu okkur af... en við ákváðum miðað við tímann sem var runninn frá okkur og hópinn sem var mættur að það væri ærið verkefni framundan og létum okkur því nægja að fara upp á þennan hluta af Barminum... og eigum því eftir að ná hæsta tindi hans... þ. e. a. s. bæði Austurbarms og Norðurbarms í raun.

Útsýnið óskert í allar áttir og við þökkuðum fyrir að fá aftur svona fallegan dag eins og í fyrra þegar við gengum á Skalla
sem hér rís brúnn og hæstur á mynd... um Hattver og Uppgönguhrygg og fleiri tinda...

Þá byrjuðum við á Bláhnúk sem þarna sést og fórum svo upp á brúnirnar að Hatti og niður í verið og svo upp aftur um Skalla og hér niður eftir um Vörðuhnúk sem rís í græna ávala hryggnum þarna hinum megin...
og slepptum því að fara fram á brúnirnar á Vesturbarmi eins og þá var ætlunin sökum tímaskorts...

Þennan dag var ætlunin að fara niður að Sveinsgilskjafti og um Sveinsgil að Grænahrygg... en þjálfarar sáu fína leið hér niður í Jökulgilið og upp þennan hrygg þarna  niðri sem varðaði Jökulgilið og hlyti að vera sjálfur Hryggurinn milli gilja... sem þýddi jú að við þyrftum að vaða þessa sprænu sem þarna kom vinstra megin niður úr Sveinsgilskjafti... en það var léttvæg hindrun... og við skelltum okkur þessa leið... sem var ansi gæfurík ákvörðun því þar með fengu allir nýja sýn og nýja leið á þetta svæði og við upplifðu flottustu fjallshryggjarleiðina í sögu Toppfara...

Smá svekk í sumum að sleppa Austurbarminum gula þarna á bak við... en það var skynsamleg ákvörðun í ljósi tafanna sem þá þegar höfðu orðið og biðu okkar við dekkjamálin lengst uppi á hálendi í rökkrinu...

Leiðin var grýtt til að byrja með...
Hey, það væri áhugavert að ganga á fjöllin ofan við Sveinsgilskjaft einn daginn... set þau á listann :-)

Síðasta niðurlit að Kýlingum áður en við hurfum niður í Jökulgilið...

Litið til baka á hópinn að koma niður af Barmi...

Fínasta leið í grjóti, svo mosa og loks niður á hrygginn...

Örninn valdi þann hrygg sem honum leist best á...

... og það var fínasta leið...

... en það þurfti að fara varlega og allir voru beðnir að umgangast landið af varkárni og virðingu...
ekki sópa upp grjóti né mosa og skilja sem minnst verksummerki eftir okkur...

Við vorum ekki þau fyrstu sem þarna fórum um... spurning hvort þetta voru kindagötur eða smalagötur eða ferðamannagötur...

Laust og þurrt í sér... það þurfti að fóta sig vel hér niður...

Ægifögur leið...

...ævintýrið var svo sannarlega byrjað...

Fínasta leið til að komast upp og niður í Jökulgilið norðaustan megin þar sem stutt er í bílana hinum megin ef maður er að smala...

Jökulgilið opnaðist svo smátt og smátt þegar neðar dró...

Litið til baka um hrygginn sem við fórum...

Fremstu menn byrjaðir að vaða Sveinsgilskvíslina sem kemur úr Sveinsgili og sameinast Jökulgilsánni sjálfri hægra megin...

Jökulgilið í átt að Landmannalaugum...

Sveinsgilsáin ef svo má kalla breiddi vel úr sér og menn völdu vöð eftir smekk...

Sumir eldfljótir að koma sér yfir enda grunnt og létt yfirferðar...

Kalt en stutt fótabað og mun saklausara en það sem beið okkar í Sveinsgili...

Batman lét Örninn halda á sér yfir... þóttist ekkert komast...
en þegar hann sá Báru sína fara síðasta yfir þá stökk hann á móti henni og fylgdi eins og skugginn alla leið yfir ánna :-)
já... þjálfarar voru ekki lengi að komast að því hvers vegna hundurinn er sagður besti vinur mannsins
eftir að hafa eignast þennan hund sex mánaða gamlan í nóvember í fyrra...

Eftir ánna var búið að ákveða að á og fá sér fyrsta nesti dagsins í góðu skjóli undir Hryggnum milli gilja...

Litið til baka á síðustu menn að græja sig eftir vaðið...

Það var notaleg nestisstund í grænni lautu...

Hryggurinn milli gilja var tindur tvö þennan dag ef svo má kalla...

Slóði á honum frá þessum enda líka sem kom okkur á óvart... var þetta eftir íslenska eða erlenda göngumenn
...ferðamenn, smalamenn eða fé?

Landslagið niður í Jökulgili er óborganlegt til allra átta... hér að Hábarmi sem átti að vera tindur tvö þennan dag
en var tekinn af dagskránni úr því við völdum að fara þessa leið... enda hefði það þýtt strangari og lengri göngu
og við vorum hreinlega í öðrum gír þennan dag... að njóta fegurðarinnar úr því veðrið og skyggnið var svona gott....

Gerður Jens var í sinni fjórðu göngu í röð á þessu svæði það síðsumarið... hafði gengið 40 km frá Álftavatni um Háskerðing niður í Hattver og alla leið í Strútslaug helgina á undan... þar sem þau enduðu í myrkri síðustu kílómetrana og lentu um miðja nótt eftir strembna en gefandi göngu... segiðið svo að þið getið ekki eitthvað álíka og þetta... það er nefnilega svo margt hægt ef maður er jákvæður og bjartsýnn eins og Gerður er alltaf ! :-)

Hugfangin gengum við eftir Hryggnum milli gilja...

... og vorum brátt algerlega á valdi Jökulgils og vætta þess...

Nutum hverrar sekúndu og vissum vart hvert við áttum að líta helst...

Hryggurinn var skemmtilegur uppgöngu og á fínum slóða mestan partinn...

... landslagið töfrandi í hverju skrefi...

... og við nutum algerlega stundar og staðar...

Halldórsfellið sjálft hvassast og dekkst á mynd... já það hefði vel verið hægt að ganga á það líka !
Austurbarmur ávalur vinstra megin þar sem við komum upp og fórum svo niður að gilinu...
og loks niðurleiðin okkar um beina hrygginn þarna fyrir miðri mynd...

Áin sem rennur úr Sveinsgilskjafti sem er hér hægra megin út af mynd...

Austurbarmur og svo Norðurbarmur fjær lengst til vinstri...
verðum að ganga á þá einn daginn... og á Halldórsfellið og á Vesturbarm... og Hábarm... og svo Námurnar... og...

Þetta var dýrðarinnar dagur í alla staði...

Jökulgilið smám saman að afhjúpast eftir því sem innar dró að Þrengslunum...

Gönguleiðin enn saklaus yfirferðar en átti eftir að flækjast heldur betur...

Litið til baka á þennan fyrsta kafla Hryggjarins milli gilja þar sem við erum enn að hækka okkur upp úr gilinu...

Brúnirnar glæsilegar og gilið sjálft allt einn töfraheimur...

Síbreytilegt landslag og litirnir einstakir...

Við vorum í göldróttum heimi Jökulgilsins sem átti bara eftir að koma okkur sífellt meira á óvart...

Við veltum mikið fyrir okkur hvort við ættum einn daginn að ganga inn gilið allt og vaða bara ánna nokkrum sinnum...
ekki galin hugmynd ef menn eiga auðvelt með að vaða.. . þyrfti eiginlega að vera stöðugt vaðfær og geta bara vaðið áfram sama hvað til að ná því...

Litið til baka... þetta var magnaður hryggur...

Smá klöngur hér en saklaust og skemmtilegt...

Ótrúlega mikill slóði miðað við að við höfðum aldrei heyrt af fólki að ganga þennan kafla,
 eingöngu að fara um Hrygginn frá Grænahrygg og svo niður um ármótin að Sveinsgili austan megin...

Höfðinginn í undirbúningi fyrir Póllandsferðina miklu síðar í mánuðinum eins og flestir aðrir í þessari ferð...
bara ef Theresa leiðsögumaður hefði vitað hvað við vorum að gera vikurnar fyrir hennar fjallaferð...
hún trúði reyndar varla augum sínum þegar hún skoðaði myndirnar af Fjallabakinu meðan við vorum úti með henni
og sá alla þessa lygilegu liti í landslaginu...

Litið niður í Jökulgilið...

Bárður var vakinn og sofinn yfir símanum að redda varadekki í stað þess sprungna... margir nýir bílar hafa ekki varadekk, bara viðgerðasett til að gera við... en illa rifin dekk á hálendi Íslands eru ekki alveg þær skemmdir sem þau sett ná yfir... og því varð að fá einhvern til að kaupa og fara með dekk í flutning upp í Landmannalaugar þar sem svo þurfti að sækja það og setja undir bílinn...

Hábarmur... hann vildi fá sértíma hjá Toppförum og ekki deila athyglinni með fleiri fjöllum enda eflaust sérheimur út af fyrir sig...

Litið til baka á leiðina sem beið okkar síðar um daginn hægra megin...

Ekki lengur heiðskírt eins og um morguninn en engu að síður stutt í sólina og bjart og gott veður...

Tekið að þykkna aðeins yfir en það kom ekki að sök hjá okkur sem betur fer...

Ein af nokkrum fallegu klettanösum sem sköguðu út í Jökulgilið...

Við urðum að taka hópmynd hér enda litadýrðin í Þrengslunum farin að kallast á við hógværari litablöndurnar utar í gilinu...

Örninn og fleiri fífluðust svolítið í þessari ferð... sem var gott á milli þess sem menn börðu frá sér lofthræðsluna...
aðferð sem var framandi fyrir Theresu leiðsögumann í Póllandi síðar í mánuðinum
og við áttuðum okkur ekki í raun á hversu ríkur þáttur er í okkar menningu fyrr en við sáum þetta með hennar augum...

Litið niður... þessi hryggur var hugsanlega fær... en við vorum á leið áfram uppi svo við snerum við...

... héldum hæð og færðum okkur yfir á næstu brúnir...

Sveinsgilið þarna niðri og svo Svigagil fjær sem við áttum eftir að koma niður í á heimleið...
Torfajökull þarna efst á mynd.

Fljótlegast að fara aðeins til baka og svo niður brekkurnar og yfir...

Nærmynd til baka... þetta var hrikalegt landslag...

Og niður í Jökulgilið... nánast þurrt að sjá en sprænurnar runnu saman við sandinn og leyndu á sér...

Þarna komum við upp, fórum niður og upp eftir þessum hrygg hér...

Við ætluðum sum sé að halda áfram að rekja okkur eftir Hryggnum milli gilja í suðvesturátt...

Og náðum góðum köflum inni á millin klöngursins sem nú beið í röðum eftir okkur...

Litið niður úr skarðinu á milli...

Skyldi þessi hæsti kafli á Hryggnum vera fær... hvað með þessar hvössu kletta þarna?

Við vorum ekki viss en mjög forvitin...

Háskerðingur í skýjunum... við eigum hann líka eftir !

Sveinsgilið... þar sem erlendur ferðamaður lést snemma í sumar við vofeiglegar aðstæður undir snjóskafli
sem hann rann niður af og ofan í ánna og lokaðist þar inni...
Að sögn skálavarða hafa þeir ekki mælst til þess að erlendir ferðamenn fari um þetta svæði í sumar
og því hafa nær eingöngu Íslendingar gengið um þetta árið...
http://www.ruv.is/frett/franski-ferdamadurinn-fundinn

Við vorum hins vegar á árstíma þar sem skaflarnir eru hverfandi og í mun minna mæli en t. d. fyrir ári síðan
þegar mjög snjóþungt var á þessu svæði langt fram eftir sumri...

Nú tóku leikar að æsast og leiðin framunda var ansi skemmtileg...

Hábarmur og félagar með Sveinsgil nær og Svigagil fjær í hvarfi...

Í þessu gili varð banaslysið en við vissum ekki nákvæmlega hvar sem betur fer...

Við vorum komin að svæðinu þar sem menn fara gjarnan niður í Sveinsgilið og þaðan á slóðann að Halldórsgili...

Stórskemmtilegur kafli þar sem fara þurfti varlega og smá klöngur beið okkar...

Litið til baka frá fremstu mönnum... Sveinsgilið þarna niðri...

Smá klöngur framhjá þessum klettum...

Saklaust fyrir þá sem alltaf eru að brölta en betra að vera í góðum skóm og ekki sléttum sóla...

Batman blómstaði í þessu umhverfi eins og við hin...

Ágúst tók mergjaðar myndir þennan dag eins og svo oft áður...

Allir glaðir og trúðu varla þessum mögnuðu slóðum sem við vorum í...

Allir hugsanlegir litir og form og áferð...

Magnaður staður til að vera á...

Sveinsgilið sjálft...

Hér var aftur fíflast :-)

Litið til baka...

Og ofan í Jökulgilið...

Við vorum tekin að nálgast Þrengslin...

Jú, við sáum slóðann utan í hlíðinni...

Fegurðin í Þrengslunum var farin að banka á dyrnar...

Nærmynd... jú, við verðum að upplifa þetta gil neðan frá líka !

Þessi slóði var fínn til að byrja með og vel fær en smá tæpur á ljósa kaflanum og þar var ekki gott að vera ekki í góðum skóm...

... svo við vorum sammála Bárði að hafa snúið við en þau ætluðu að halda áfram för inn með Sveinsgili sem Ágúst sannfærði þau um að sleppa því það væri ekki óhætt né fýsilegt að vera sífellt að vaða ánna og það reyndist rétt hjá honum því gilið var þröngt á köflum og ekki fært enda hlýddu þau því og biðu okkar við ármót Svigagils og Sveinsgils... og við höfðum áhyggjur af þeim þar til við sáum þau þar sem kenndi manni enn og aftur að það er ekki sniðugt að skipta hópnum í tvennt... það býður upp á vandræði sem betra er að hindra með því að halda hópinn þó maður skildi þau vel samt...
...

Við héldum áfram för og vorum að koma að öðrum mjög fallegum útsýnisstað...

Litið til baka um þessa skemmtilegu leið... oflýsing á myndavélinni...

Þetta er betra :-)

Rautt og grýtt...

Litið til baka ofan frá... ótrúlega fallegir litir þennan dag...

Sjá leiðina sem Bárður og Lilja fóru... þau biðu okkar hægra megin þar sem við áttum eftir að koma niður um við Svigagil...

Magnaður hryggur sem bauð sífellt upp á nýtt landslag...

Þarna voru þau - vinstra megin... við fylgdumst með þeim þar til þau voru komin í hvarf...

Batman hvíldi sig á milli stríða... þegar hópurinn þéttist og stýrði þannig orkubirgðum sínum á skynsamlegan máta...

Þarna var vert að taka hópmynd...

Þjálfari komin upp á stein og útsýnið varð enn betra :-)

Leiðin framundan... glitta var farið í Grænahrygg sem sjá má eins og grænan lítinn blett vinstra megin ofan í Sveinsgilinu...

Þessi hérna :-)

Þrengslin að koma enn betur í ljós...

Jú þéttum hér hópinn og tökum mynd...

Allir með nema Bárður og Lilja því miður.

Við stefnfum á Grænahrygg um mjög fllotta leið...

Það var varla að maður vildi að þetta tæki enda...

Hvíti liturinn eins og snjór ofan á berginu...

Smá klöngur hér niður...

... en samt ekki því þetta var á sæmilegum slóða alla leið meðfram bergganginum...

Jökulgilið blasti við til baka...

Leiðin framundan...

Hér var hægt að strauja...

... því okkar beið enn ein dýrðin...

... sem tafði enn og aftur för við myndatökur...

Perlan í Jökulgili er klárlega Þrengslin sjálf...

Litið til baka eftir leiðinni sem við komum...

... enda uppáhaldsstaður Ágústar og fleiri...

Hvílík litadýrð...

... og óraunverulegar litaandstæður...

Grænihryggurinn var greinilega ekki sá eini...

Það var erfitt að geta ekki bara verið þarna klukkutímum saman og andað þessu öllu að sér...

Litið til baka um leiðina sem við komum - Hryggurinn milli gilja nánast allur útbreiddur hér...

Loks urðum við að halda áfram...

... og áfram hélt Hryggurinn að vera svalur yfirferðar...

... allt til enda fjársjóðarins sem beið okkar í Þrengslunum hægra megin og Grænahrygg vinstra megin...

Horft og notið og myndað og hugsað og íhugað og brosað og dáðst að og...

Meiri snerpa í litaskilunum á myndavélinni...

... líka hér...

Æj, best að láta bara náttúruna um þetta og vera ekki að fikta í stillingum við myndatökuna...

Við héldum áfram eftir Þrengslunum...

... og gengum fram á Grænahrygg ofan frá...

Kvöddum Þrengslin sem var mjög erfitt...

Litið til baka...

Ekki amalegt að smala hér eins og Landmannaafréttarsmalar gera...

Okkar beið djásnið sjálft á þessu svæði...

Grænihryggur sem slegið hefur í gegn meðal göngumanna síðustu ár...

...eftir að FÍ bók Ólafs Arnar Haraldssonar kom út árið 2010
og allir sem gönguskóm geta valdið farið og skoðað hann...

Það var kominn tími til að hann kæmist í safn Toppfara

Og þessi kanilbrúni þarna við hliðina... hann var ekki síðri...

... með þessum skærgræna lit og brúna og rauða og hvíta og gráa og bláa og...

Litið til baka eftir Hryggnum millli gilja sem enn var við lýði...

Skýjaslæðan að lækka sig en kom ekki að sök í okkar ferð sem betur fer...

Kanilbrúni hryggurinn er í raun ekki síðra fyrirbæri en sá græni...

Við gengum upp fyrir þá báða...

... í stað þess að fara á millli þeirra eins og við ætluðum fyrst..

Þrengslin... þarna í fjarska er Hattver þar sem við vorum í fyrra í sólbaði eftir Hatt og félaga...

Nei, förum ekki hér...

Víðmynd af hryggjunum...

Já, það þurfti meira að segja hér að halda áfram að fara varlega...

Gerður mælti með að fara upp fyrir Kanilhrygginn...

... svo við snerum við...

... og lentum í alls kyns litum á leiðinni...

Þetta var ástæðan... hún vissi af góðum myndatökustað þar sem báðir hryggirnir nást vel á mynd og mun nær
en á hefðbundnum stað hinum megin Sveinsgils...

Grænihryggur var jafnvel enn lygilegri í nærmynd...

... og óraunverulegur að sjá... í honum för eftir grjót og göngumenn sem var svo sorglegt...

Þessi fallegi græni litur...

Sjá grjótið sem markar för í hann... en á öðrum stöðum voru gönguför... líklega eftir erlenda ferðamenn en samt kannski ekki...
það mætti standa á skilti einhvers staðar að menn væru vinsamlegast beðnir að ganga ekki á hryggina sjálfa...

Magnað fyrirbæri... og svo lygilegt að margir spurðu okkur eftir á "hvað er þetta græna á myndinni"...

Áning tvö við Grænahrygg...

... áður en við skelltum okkur í vaðið yfir Sveinsgilskvíslina sjálfa...

Strákarnir fóru könnunarleiðangur í kaffinu...

Og við hin komum svo á eftir...

Sveinsgil... ægifegurð eins og uppi á hryggjunum...

... og allir litir í boði niðri í því eins og uppi í fjöllunum...

Vaðið var best þarna niður frá þar sem betur dreifðist úr ánni...

Litið til baka á Grænahrygg...

Kaldara, straumharðara, grýttara og erfiðara en fyrr um daginn í Jökulgilinu...

... en um leið hressandi og frískandi fyrir lúna fætur :-)

Batman átti ekki til orð yfir þessum áryfirferðum endalaust og fékk far með Erni yfir til öryggis :-)

Gott að vaða reglulega til að halda sér við í þeim handbrögðum...

Bergið hryggjótt eins og annað í landslaginu...

Vá, hvað þetta var fagur staður til að vera á...

Við fórum upp úr Sveinsgili...

... og upp á þennan enn annan kanilbrúna hrygg...

... til að ná þessari sýn af Grænahrygg...

Hér fangar hann alla athyglina og breiðir vel úr sér...

Litið niður og upp eftir Sveinsgili þar sem það heldur áfram í áttina að Útigöngubóli...

Hér nýtur kanilhryggurinn sín ekki eins og hinum megin frá...

Stórkostlegt fyrirbæri...

Hópmynd auðvitað:
Anna Elín, Ester, Steingrímur, Jóhann Rúna, Arna, Ólafur Vignir, Örn og Batman.
Björn Matt., Pálín Ósk, Gerður Jens., Ágúst og Bára tók mynd.

Það var erfitt að slíta sig frá Grænahrygg...

... en við urðum að halda áfram og ná Lilju og Bárði og fara að koma okkur til baka...

Hann fangar alla athygli í kílómetrafjarlægð þessi hryggur...

Sjá Hatt þarna í fjarska svo flottur !... þar sem við vorum í fyrra :-)

Við vorum frá okkur numin af allir þessari fegurð sem þessi leið bauð okkur upp á...

... og svifum til baka um heiðarnar...

... sem var eini "dauði kaflinn" á leiðinni...

... þar sem við þurftum aðeins að spá í leiðarvali og þá var gott að hafa Ágúst sem hafði farið fyrir tveimur árum
því þjálfarar voru með gps-slóð ofan í og nær Sveinsgili sem var tafsamari leið...

Háskerðingur í skýjunum svona ótrúlega nálægt...

Við fórum þennan kafla rösklega...

... og vorum brátt komin að ármótum Sveinsgils og Svigagils...

... þar sem við sáum sem betur fer Lilju og Bárð...

... lækkuðum okkur niður í gilið...

...um mjög skemmtilega leið niður hrygginn...

Litið inn í Sveinsgil... djúpt á köflum og áin oft að renna alveg utan í grýttum, bröttum brekkunum svo ófært er þarna um nema vaða í sífellu...

Halldórsfell trónandi yfir öllu saman... sjá slóðann yfir ánna og áfram brekkurnar hægra megin...

Nú vorum við komin á slóða þar sem allir fara sem var fínt eftir endalaust klöngrið fyrr um daginn...

Litið til baka með Sveinsgilið og Hrygginn milli gilja... og sjá klöngrurleiðina okkar þarna í klettunum hægra megin...

Fínasta leið og menn gáfu hressilega í á þessum kafla...

Litið til baka... Sveinsgilið hægra megin og Svigagil vinstra megin... Hryggurinn milli gilja lengst til hægri...

Þessi leið er vanalega farin í hita áttina um Halldórsgil á leið inn að Grænahrygg...

... á skömmum tíma langt upp...

Komin í Sveinsgilskjaft...

... þar sem slóðin skiptist í neðri og efri leið...

Við tókum þá neðri...

...en sú efri er betri til að missa ekki hæð...

Komum í smá dalverpi hér...

... og einn skafl á leiðinni...

... en annars grasi og mosi og grjót...

Loksins komin upp á brúnirnar þar sem Halldórsgilið tekur við...

Komin á svipað magnaðan útsýnisstað og í morgun þar sem Jökulgilið blasir við ofan við Halldórsgil...
héðan hefur maður oft séð myndir þeirra sem gengið hafa um gilið...

Virkilega falleg leið sem hægt er að mæla með að allir fari að Grænahrygg
og þá koma sér yfir Sveinsgilskvísl þarna niðri í ármótunum og fara Hrygginn milli gilja til baka...

Við tók Halldórsgilið sem með harðneskju sinni og hráleika kom okkur aftur niður á jörðina eftir alla litadýrðina...
 

... oft þröngt og bratt og mjög grýtt í hrárri, íslenskri fegurðinni sinni...

... og ótrúlega miklir skaflar á leiðinni...  sýnu meiri því fyrr sem farið er að sumri til...

... þar sem þessi klettur stóð uppi í hárinu á skaflinum og lét ekki bjóða sér þetta svona rétt áður en veturinn tæki aftur við !

Því nú fer aftur að kólna og snjóa...

Við náðum fínum degi á þessum slóðum... svalt á kafla en óskaplega fallegt og bjart og sólríkt...

... þetta Halldórsgil ætlaði aldrei nokkurn endi ætla að taka...

... en ljúfur var endirinn þar sem tíu pólskir bjórar... já fjórar tegundir a la Ágúst !... bræddu úr okkur alla ferðaþreytu á leið til mjög svo frumstæðra mannabyggða... svona nokkuð... eins og Jökulgilið... gæti mannskepnan aldrei nokkurn tíma skapað í ófrumleika sínum, takmörkunum og sjálflægni...

Vá, hvað þetta var ólýsanlega... ógleymanlega... ótrúlega... fagur dagur í alla staði...
Takk fyrir okkur Jökulgil að Fjallabaki... mann langar strax aftur...

Alls 19,7 km (sumir mældu rúma 18 km og aðrir rúma 20 km) upp í 938 m hæð á Barmi, 843 m á Hryggnum milli gilja, 819 m ofan við Sveinsgil og 811 m á brúninni við upphaf Halldórsgils en gilin tvö fá pláss í tölfræðinni þó ekki séu þau eiginleg "fjöll"
... af einskærri botnlausri virðingu fyrir þessum fyrirbærum
sem eru það hálend að samviskan leyfir það !

Leið dagsins... á röskri göngu hefði verið hægt að ganga hærra upp á Barm og eins upp á Halldórsfellið sjálft... smá eftirsjá af því... en þá hefðum við ekki getað notið Hryggsins milli gilja eins vel... Hryggurinn milli gilja var svo genginn allur frá norðri til suðurs og telst það fegursti kaflinn þennan dag að mati þjálfara... Græni hryggurinn og sá brúni skreyttu endalok hryggjarleiðarinnar áður en snúið var við og teljast þeir án vafa eitt það sérstakasta sem við höfum augum litið ásamt Þrengslunum sjálfum þar sem litadýrðin er án efa sú mesta í íslenski náttúru að öllu meðtöldu... heiðin ofan við Sveinsgil var eini kaflinn sem ekki var stórkostlegur hvert einasta andartak eins og allur hinn hluti göngunnar og Halldórsgilið kom á óvart sakir fegurðar, fjölbreytileika og þrengsla í hráleika sínum eftir alla litadýrðina... sem var nauðsynlegt til að koma okkur niður á jörðina svo við værum hreinlega í ökufæru ástandi eftir þennan vímukennda dag í Friðlandinu að Fjallabaki :-)

Gönguleiðin bleika frá í fyrra og gula nú í ár... það bíða mörg spennandi fjöll að Fjallabaki eftir okkur næstu árin... líklega mun ekkert toppa það sem við fengum þennan dag... og því munum við eflaust sauma saman enn aðra útgáfu af göngu um þetta svæði eftir einhver ár... því við eigum enn eftir að ganga á Hábarm, meira á Austurbarmi, Norðurbarmi og Vesturbarmi og svo Torfajökulinn sjálfan og fjöllin öll þar... að maður tali ekki um Námurnar, Kýlinga, Frostastaðavatnssvæðið, Löðmund, Krakatind, Rauðufossafjöll... þori ekki að segja meira svo maður sofi nú fyrir þessu ! :-) ... hey, og við skulum einhvern daginn ganga inn Jökulgilið seint að hausti... þegar lítið er í ánni... og vaða bara og vaða... og horfa á litafjöllin öll nær og neðan frá... það verður eitthvað... eins gott að halda sér áfram í formi fyrir svona veislur árum saman :-)

Sjá stórfenglegar myndir leiðangursmanna á skræðunni :-)