Um undraveröld Jarlhettna
í göldróttum öræfum Langjökuls
þar sem varla er stingandi strá, ekkert dýralíf
og engar mannaferðir nema blaðursskellandi Toppfarar á ferð :-)

Fjórða ferð Toppfara á Jarlhettur var farin laugardaginn 9. september
í blíðskaparveðri... logni, frekar hlýju veðri og sól og háskýjuðu...
þar sem tekinn var smá útsýnistúr upp á Stöku Jarlhettu
áður en hryggurinn á Vatnahettum var rakinn eins og færi gafst
og könnunarleiðangur farinn upp á Kambhettu sem verður gengin í næstu ferð árið 2019...
því við hættum ekki fyrr en hver einasti tindur er kominn í safnið...
og tökum þá annan hring :-)

Lagt var af stað kl. 7:00 úr bænum og það munar ótrúlega að gera það frekar en að fara klukkan átta...
upp á að ná í bæinn á kvöldmatartíma... en við vorum lent í bænum kl. 18:50 sem er mun betra en 19:50 :-)

Jarlhetturnar blasa vel frá úr Biskupstungunum og á leið upp eftir fer maður fljótega að taka andann á lofti... stoppa og taka myndir af dýrðarinnar tindaröðinni sem þarna raðar sér meðfram Eystri Hagafellsjökli í Langjöklinum... hvílíkir tindar... engu líkir á Íslandi... og við að ganga á þá í fjórðu ferðinni...

Akstursleiðin inn Hagavatnsafleggjarann var í fínu lagi enda virtist nýbúið að hefla hann... hugsanlega fyrir gangnamenn ?

Lagt var af stað kl. 9:16 í svölu og lygnu veðri með sólina á lofti frá því við fórum úr bænum...
Stóra Jarlhetta eða Tröllhetta framundan vinstra megin og ein af nokkrum Syðri Jarlhettur lengst til hægri
og svo Staka Jarlhetta hægra megin en þessar þrjár voru gengnar í fyrstu Jarlhettuferðinni árið 2010
í kyngimögnuðu veðri og skyggni...

En nú var tekin stefnan á tindana austan megin við jökulvatnið sem marrar fyrir miðju innan veggja Jarlhettnanna
... en Erninum fannst ekki hægt annað en skella sér upp á Stöku Jarlhettu úr því við værum nokkurn veginn framhjá henni
þó það væri smá útúrdúr og myndi tefja yfirferðina...

... og það var rétt ákvörðun... við sáum ekki eftir þessari útsýnisferð þarna upp...

Farið var upp suðurtaglið og með klettunum austan megin...

Litið til baka niður tungurnar... Sandvatn hér í fjarska...
sjá lækjarfarvegina eftir öllu landinu sem flytja leysingavatn á hverju vori niður í vatnið...
og skemma veginn í leiðinni á hverju ári...

Strax þarna í þessari í raun léttu uppgöngu á Stöku Jarlhettu fundum við fyrir erfiðu landslagi Jarlhettnanna...
þær eru móbergsslegnar með lausagrjóti ofan á... og stundum losnar grjót sem maður hedur í eða stígur á og heldur að sé fast...
og þá rennur maður við og missir takið og jafnvel jafnvægið...

Litið til baka... mikilfengleikur Jarlhettnanna verður enn meiri í návígi...

Það var best ef hægt var að spora slóða upp...
en svo var skárra að fara um móbergsklappirnar því skriðan varð of grunn til að gefa hald...

Þegar komið er upp á Stöku Jarlhettu og gengið eftir henni í norður í átt að öllum hinum Jarlhettunum, þ.á.m. þeirri hæstu sem er Innsta og rís við jökulinn sjálfan... því Tröllhetta sem blasir við á vinstri hönd er ekki þeirra hæst... tekur við útsýni sem gleymist aldrei þeim sem þarna gengur...

Hvert er maður kominn ? þarna skein sólin ekki en skyggnið var gott og útsýnið gerði mann samt agndofa af aðdáun...

Kálfstrindur við Högnhöfða, Skriða og félagar, Hlöðufell og Þórólfsfell... Skjaldbreið þarna á bak við...
og svo Stóra Björnsfell og Prestahnúkur...

Stóra jarlhetta eða Tröllhetta hér á vinstri hönd ofan af Stöku Jarlhettu... glæsilegt fjall sem býður upp á heilmikið landslag þegar komið er þarna upp... og það er mun erfiðara að ganga á það en á Stöku... langtum lengri brekkan upp í sama erfiða færinu... lausagrjóti rúllandi ofan á móberginu... já, færið er hugsanlega að hluta ástæða þess hversu fáir ganga hér um þó fjarskinn (nýyrði, no.kk.et !) sé líklega stærsti hluti af skýringunni...

Sýnin héðan er slík að myndir af þessum stað eru notaðar í auglýsingum á fyrirtækjum
alls óskyldum Jarlhettum og fjallgöngum...

Sigga Sig., Súsanna, Ásta H., Ester, Örn, Batman, Arngrímur, Heiða, Herdís, Þóranna, Ólafur Vignir, Maggi, Gunnar Már, Agnar og Björn Matt en Bára tók mynd og það voru ekki fleiri ferfætlingar með í þessari ferð en smalahundurinn Batman :-)

Það var hægt að dvelja lengi við þarna uppi... en vi áttum stefnumót við þessar Jarlhettur þarna lengst niður frá framundan... hægra megin þessi hvassa og Gylfi skírði Kambhettu í einni Jarlhettuferðinni... og Jarlhetturnar sem rísa næst austan við vatnið... og þjálfari skírði Vatnahettur þar sem þetta eru fjórir tindar eða svo...

Við héldum því áfram eftir þessari Stöku...

...en fara þurfti varlega á köflum
þar sem skriðurnar með sínu lausagrjóti ofan á móberginu lágu niður brattar brekkurnar báðum megin...

... og þá var gott að njóta stuðnings frá félögunum...

... einstök veröld sem fangar mann alltaf og skilar aftur heim algerlega bergnumdum...

Hvílíkur staður til að vera á !

Litið til baka...smá klöngur í þessum erfiðu móbergsklöppum hér niður...

En svo var þetta greiðfært... og best að koma sér bara niður úr þessu...

Frábær hópur þennan dag og mikið hlegið og fíflast... nokkrir sem ekki hafa komið í langan tíma...
sem var hreint út sagt yndislegt...

Verksummerki eftir fyrri fjallavötn eða jökulvötn mátti stundum sjá... t. d. á milli Tröllhettu og Stöku Jarlhettu...

Sjá hér sem dæmi...

Ágætis skriða hér... en þeim er ekki treystandi eina sekúndu samt þessum Jarlhettuskriðum... því allt í einu rennur maður...
á lausagrjóti ofan á móbergsklöppunum...

Tröllhetta... við förum aftur á hana síðar...
um leið og gengið verður á Jarlhettuna sem rís á milli hennar og Krúnuhettu sem eru norðar...

Svo eigum við eftir Syðri Jarlhetturnar allar nema þessa sem rís næst Tröllhettu...
það verður án efa flottari ganga en lítur út fyrir af saklausu útliti þeirra að dæma...

Sjá Örn hér vinstra megin í horninu... fjarlægðin er talsverð á milli Jarlhettnanna...
og við ætluðum að strunsa þarna yfir eftir nesti hér niðri...

Litið til baka upp brekkuna... sólin skein ágætlega fyrri hluta dagsins... áður en það fór að draga verulega fyrir hana...
og endað í rigningu síðustu kílómetrana... en þá vorum við á leið í bílana... eins og við vorum búin að sjá fyrir...

Jú, nesti hér á botni fyrrum jökulvatns í sandauðninni...

Gott að nærast og hlaða vöðvana orku fyrir frekari barning við þessi fallegu fjöll
sem eru aðeins of langt í burtu fyrir snögga ákvörðun um að sigra þau...

Við vorum búin að reikna út að frá bílunum að Vatnahettum væri um 7 km gangur...
með smá útúrdúr á Stöku Jarlhettu endaði það í um 8 km...

... og við vorum mun fljótari þarna yfir en við héldum... enda greiðfært... engin bleyta eða aur... engar hindranir...

Krúnuhetta hægra megin sem var gengin í síðustu Jarlhettuferð árið 2014...
en við eigum þessa vinstra megin ennþá eftir...

Það er ekki hægt annað en dást að flóru íslenskrar náttúru...

... hvílík elja að lifa af í þessu grjóti... þessari hæð... þessari auðn...

Krúnuhetta vinstra megin og Vatnahettur hægra megin...

Allir í góðu formi og þetta sóttist mun betur en áhorfðist...

Smá klettahjallar á leiðinni en annars sand- og grjótauðnin... Staka Jarlhetta hér farin að fjarlægjast ansi hratt...

Enski boltinn var í beinni í göngunni... flott stemning og gaman að fylgjast með stöðunni :-)

Bláfell á Kili... við gengum á það ansi fá hér um árið í september...
og fengum vöfflur með rjóma eftir gönguna hjá Heiðrúnu heitinni sem féll frá fyrr á þessu ári og Birni Matt
í bústað þeirra við Apavatn...  sá dagur gleymist okkur aldrei...

Krúnuhetta... hún var erfið uppgöngu... sérstaklega efst í klettunum... en útsýnið algerlega óborganlegt...
Nafnið kom frá Siggu Rósu Toppfara... mjög vel valið nafn !

Vatnahettur hér framundan... og Kambhetta hægra megin... og Miðjarlhettur keilulaga vinstra megin...

Já, maður fylltist bara lotningu og botnlausri aðdáun...

Litið til baka... það þurfti að fara varlega hér niður þó saklaust væri...

Útsýnið náðu alveg upp á hálendi... Kerlilngarfjöllin glitruðu í sólinni...

Óskapleg fegurð sem myndavélarnar eiga erfitt með að fanga... þessi heimur var einfaldlega of stór fyrir þær...

Það voru heilu fjöllin í einum stökum steini um allt... slíkur er töfraheimur þessa svæðis...

Vatnahettur áttu ekki að vera erfiðar uppgöngu...
en við vissum að það gæti orðið flókið að komast áfram á milli þeirra þar sem klettarnir varða oft efri hlutann...

Litið til baka... Staka Jarlhetta og Tröllhetta....

Herdís fann snúðlagaðan stein... í tilefni af því að Björn var með kanilsnúða í nesti...
sem var mjög viðeigandi á þessu svæði greinilega :-)

Fljótlega fóru brúnir Vatnahetta að bjóða upp á veislu...

... útsýni yfir á hinar Jarlhetturna...

Ofar var heilmikið klöngur... í góðu móbergi til að byrja með...

Bara gaman að brölta það...

Og hvergi tæpistigur...

Svo opnaðist heimur Vatnahettna smám saman fyrir okkur...

Magnaðar brúnir sem leyndu verulega á sér...

Sjá bergið hér nær... appelsínugult og enn ein viðbótin við brúna og bláa litinn sem einkennir svæðið...

Tröllhetta og Krúnuhetta í fjarska ofan af brúnum Vatnahettna...

Það var eitthvað mjög viðeigandi að hafa íslenska fánann með í för...
heiðurinn af því á hún Súsanna sem alltaf mætir með hann...

Fínasta leið og mjög gaman að fara þarna um vitandi ekki um nokkurn annan sem gengið hefur á þessar Jarlhettur... nema kannski helst gangnamenn... en svæðið allt er vel fært fjórhjólum og hestum... svo það er ólíklegt þar sem lítil beit er á svæðinu og því lítið um eftirlegukindur...

Litið til baka... þetta var magnaður heimur sem við vorum í...

Góður útsýnisstaður... hér vildum við taka hópmynd...

Sjá afstöðuna miðað við Bláfell á Kili...

Magnaður staður til að vera á !

Borða...  taka myndir... njóta... horfa...

Útsýnið ofan af klettinum... hæsta tindi Vatnahettna...
það var frábært að ná honum því svo var ófært á milli þeirra allra...

Miðjarlhettur vinstra megin, Innsta Jarlhetta lengst í fjarska, Lambhúshetta lægri á milli og svo Rauðhetta...
en á þessa hæstu og þessa rauðu fórum við árið 2012...

Við horfðum á fjöllin niður á Suðurlandi og sáum Heklu og Eyjafjallajökul... skyldum við komast á Heklu næstu helgi ?

Allir í skýjunum... og gleðin glumdi um allt...

Jökulvatnið sem liggur milli Jarlhettnanna... ekki spurning að hafa hér óbyggðahlaup einhvern tíma...
hlaupa frá Skálpanesi og hring um vatnið og til baka... 20 km leið... væri magnað að gera það...

Kletturinn séður neðan frá af fyrstu mönnum sem fóru niður af honum og áfram um Vatnahetturnar...

Við héldum áfram eftir Vatnahettunum og freistuðumst til þess að ná þeim öllum...

... en það var ekki fært frá tindinum enn fjær og yfir á þennan fjærst...

En leiðin fram að því var kyngimögnuð...

Kletturinn þegar við vorum komin fjær...

Farið niður bergið hér þar sem skarð var á milli hettnanna...

Smá klöngur hér niður...

... eða hvað... þetta var meira en að segja það... og ekkert sniðugt að fara aðra leið en hópurinn...

Tafsamt sakir grjóthruns og lausagrjóts...

Hér rúllaði grjótið niður hvert á fætur öðru... við urðum að fara varlega... sjá Magga sem er alltaf fljótur yfirferðar...
hann fór könnunarleiðangur upp á næstu Vatnahettu fyrir Örn sem stóð í stórræðum að lóðsa menn hér niður á smá kafla...

Litið til baka... lítur kannski sakleysislega út en var smá mál...

Við tókum bara annan nestistíma þarna og vorum ekkert að flýta okkur....
fært upp á klettinn þarna en svo snarbratt niður hinum megin...

Sjá hvernig móbergsklappnirnar eru ókleifar vestan og norðan megin að hluta til...

Útsýnið áfram yfir á næstu Vatnahettur...

Örn að taka ofangreindar myndir ofan af tindinum á nyrðri Vatnahettunni meðan við hin borðuðum...

En... það var bara ein leið niður af Vatnahettum fyrir utan að snúa við...
og það var hér niður þessa rennu... því sunnar voru klettarnir ókleifir niður í dalinn...

Þessi leið var bara töff... og enn ein veislan í þessu sérstaka landslagi Jarlhettnanna...

Ekkert mál til að byrja með en svo vandaðis málið...

Magnað svæði... þetta er svo fallegt landslag...

Litið upp og til baka... gott hald í móberginu meðan hallinn var ekki of mikill...

En svo varð brattinn meiri og auðvelt að renna og detta...

... eins og Þóranna gerði hér... en sakaði ekki sem betur fer...

Sjá halllann hér... sumir eldfljótir niður en aðrir fóru þetta bara á afturendanum eða á köngulóarskrefunum :-)

Berggangur hér... blár innan í brúna berginu... kyngimagnað landslag...

Hvílík heilun að ganga um svona töfraheima... það eru mun stærri berggangar utan í Innstu Jarlhettu... þjálfarar eru farnir að hlakka til að rifja upp fyrri göngur á þær Jarlhettur sem við höfum nú þegar sigrað... en þær verða núna teknar ein og ein um leið og við bætum þessum fáu við sem enn eiga eftir að komast í safnið... t. d. munum við ganga aftur á Rauðhettu í næstu ferð um leið og við göngum á Kambhettu og Jarlhettutöglin.... árið 2019 :-)

Já, þetta var pínu flókið þegar brattinn jókst og maður var farinn að renna...

Flestir komnir niður og hópurinn lagði svo bara af stað inn eftir að Kambhettu...

... meðan þjálfarar aðstoðuðu síðustu menn niður...

Sjá hvar þarna var einnig jökulvatn einu sinni...

Laus við móbergsbrekkuna var gangan inn að Kambhettu ekki ströng...
sjá hópinn kominn á undan okkur Birni sem vorum síðust í rólegheitunum...

Töfrandi aðkoma að henni... það var virkilega skemmtilegt að sjá hana svona í návígi...
við vissum að hún væri ókleif en vildum ganga að henni og eitthvað upp í hana kannski
og ná að skoða landslagið hennar vel...

Ein af Vatnahettunum á vinstri hönd, tindurinn á Innstu Jarlhettu stingst þarna upp úr skarðinu
og loks Kambhetta...

En það var þetta myndarlega bjarg aleitt og yfirgefið á söndunum neðan við Kambhettu sem stal allri athyglinni...

Menn brugðu á leik, sungu og dönsuðu uppi á steininum...

... og svo var hoppað upp og niður af honum...

... teknar skemmtilegar myndir...

Sigga Sig náði mjög skemmtilegum myndum þarna...

Og svo var auðvitað tekin hópmynd... hvað annað... þessi steinn...

Örn, Agnar, Björn Matt., Ólafur Vignir, Herdís, Maggi.
Arngrímur, Gunnar Már, Ásta H., Heiða, Súsanna, Ester, Þóranna, Sigga Sig
og Bára tók mynd.

Við ákváðum að fara upp í skarðið milli hennar og Vatnahetta úr því ganga upp á tindinn á henni virtist ekki möguleiki...

Sólin skínandi gegnum háskýin ennþá...

Þessir litir...

Uppi í skarðinu blöstu nyrðri Jarlhetturnar allar við...

Í næstu ferð ætlum við að koma frá Skálpanesi úr 800 m hæð... ganga niður eftir og á Rauðhettu...
eftir öllum Jarlhettutöglunum og svo upp á Kambhettu... ha, var hún þá ekki ókleif ?

Neibb... Örninn fór könnunarleiðangur með Batman...

... og komst að því að þó bratt sé og lausgrýtt þá geta menn komist langleiðina upp með góðu klöngri...
sem hver og einn yrði þá að meta hvað hann treysti sér í...

Útsýnið ofan úr hlíðum Kambhettu var mergjað...

Það munar ótrúlega að komast hærra og sjá betur yfir svæðið...

Sjá hópinn þarna niðri í skarðinu uppi í hlíðinni... sést illa nema myndin sé stærri...

Bergveggirnir þarna uppi...

... landslagið stærra en maður gerir sér grein fyrir
en greinilega hægt að finna góðan stað og borða nesti á miðri leið upp Kambhettu...

Brekkan upp... saklausara en það lítur út fýrir hér að sögn Arnar...
mjög bratt vinstra megin sem sést ekki á mynd...

Sjá skarðið þar sem við biðum hægra megin...

Okkar sjónarhorn úr skarðinu og upp... Örn gekk upp vinstra megin...

En... tíminn, þreytan eftir allt klöngrið í móberginu fyrr um daginn og yfirvofandi regnviðrið varð til þess
að við létum nægja að Örn kannaði þetta fyrir okkur og vorum sátt með tinda dagsins...

Við lofuðum okkur að vera klár í slaginn í næstu Jarlhettuferð í september árið 2019...
það kemur fyrr en varir...

Manni finnst svo stutt síðan við lofuðum okkur
að skoða betur hinar Jarlhetturnar árið 2010 þegar við fórum fyrstu ferðina...

Vá, hvað það var gaman að koma hérna og sjá hana svona nálægt... virðuleg og glæsileg...
enda tekur hún alltaf athyglina fyrir hvassleikann og brattann...

Grjótið allt á leiðinni var heillandi heimur út af fyrir sig...

Við áttum um 7,5 - 8 km leið framundan til baka... það var ráð að leggja í hann...

En...eina mynd með Kambhettu svona nálægt... áður en við geystumst af stað..

Ester og Sigga Sig farnar á undan og Batman að passa að þær færu rétta leið...

Frábærir ferðafélagar í þessari ferð og Arngrímur einn af þeim sem tóku magnaðar ljósmyndir þennan dag...

Já, þetta eru sko töffarar í þessum klúbbi... og englar í senn :-)

Við gátum ekki hætt að snúa okkur við og horfa á hana...

Þeir voru alveg í stíl félagarnir... Batman orðinn þreyttur og lagðist í öllum pásum...
Örn þétti hópinn á kílómetersfresti fyrstu kílómetrana...
nema þrjá síðustu, þá leyfði hann hópnum að fara hver á sínum hraða...

Svo dimmdi yfir og það fóru að koma regndropar... og við fórum í hlífðarföt sum okkar...
og önnur síðar þegar rigningin var greinilega komin til að vera...

... sjá Kambhettuna stingast upp úr landslaginu... ekkert smá tignarlegur tindur...

Íslenski hálendisgróðurinn lætur ekki að sér hæða...

Batman var dauðþyrstur á þessu þurra landi sem var alla leiðina...
og fann smá stein til að drekka regnvatn úr þegar það tók að rigna...
þjálfari hellti því vatni sem hún átti eftir, um 750 ml af vatni á þennan stein í nokkrum umferðum...
og hann drakk hvern einasta dropa og sleikti steininn í lokin...

Síðustu þrjá kílómetrana þurfti að þvera smá lækjarfarvegi og gil...
þar sem vatn rennur að vori og fram á sumar... en allt þornað núna síðsumars...

Og þegar litið var til baka síðasta kílómetrann sást ekkert til fjalla nema það nálægasta...
Stöku Jarlhettu... hinar og Tröllhetta komnar í rigninguna og skýin...

Bílunum lagt í vegakantinn en betra hefði verið að leggja uppi á hólnum eins og síðast, það eru bílför þar...
munum það næst...

Einn kaldur er það besta eftir svona dag...
Ester, Þóranna og Herdís.. ., skrítið að koma blautur í bílinn... eftir svona flottan dag...
en vá hvað við nýttum daginn vel !

Batman orðinn hundblautur sem hentar loðnum hundum eins og honum mjög illa...
hann haltraði daginn eftir og vildi sig hvergi hreyfa nema rétt út í garð... og lá bara hjá nágrannahundunum og datt ekki í hug að fíflast með þeim þegar þeir fóru á flug... hann var orðinn góður á sunnudagskvöldið og þá tók önnur eins fjallavika við með Heklu í lok hennar...

Alls 18,1 km á 7:13 - 7:18 klst. upp í 681 m hæð á Stöku Jarlhettu, 812 m á Vatnahettum og 767 m hæð á Kambhettu - sjáið bratttann hér á þversniðinu þar sem Örn fór... við stóðum á syllunni á sniðinu á meðan í um 680 m hæð eða svo... með alls hækkun upp á 767 m miðað við 343 m upphafshæð...

Sjá leiðina á korti hér... Hér sést vel hvernig þetta eru í raun fjögur jökulvötn...
öll nafnlaus að því er við best vitum en skal kanna það betur !

Leiðin okkar þennan dag sú gula...Staka Jarlhetta, Vatnahettur og Kambhetta að hluta
frá Hagavatnsafleggjara þann 9. september 2017.
Rauða gangan á Stöku Jarlhettu, Stóru Jarlhettu (Tröllhettu) og nyrstu af Syðstu Jarlhettum
frá Skálpanesi þann 10. september 2011.
Bláa gangan á Nyrstu Jarlhettu, Rauðhettu og Innstu Jarlhettu
frá Skálpanesi þann 25. ágúst 2012
Græna gangan á Lambhúshettu, Miðjarlhettur og Krúnuhettu
frá Skálpanesi og endað á Hagavatnsafleggjara með færslu á bílum þann 3. september 2014

Séð aðeins fjær á korti... eigum ennþá nokkrar eftir...
... árið 2019 verður það Rauðhetta í annað sinn og jarlhettutögl og Kambhetta í fyrsta sinn...
... árið 2021 verður það Tröllhetta og hettan milli hennar og Krúnuhettu...
... árið 2023 verða það Innsta Jarlhetta og farið nær jöklinum...
... árið 2025 verða það Syðstu Jarlhetturnar allar...
... árið 2027 verða það Miðjarlhetturnar og nær jöklinum...

... og svo ætlum við að vera með óbyggðahlaup frá Skálpanesi kringum jökulvatnið
og niður eftir að Hagavatnsafleggjara... en annars til baka sömu leið...
... kosturinn við Skálpanes - Hagavatnsafleggjari er sá að þá er farið úr 820 m hæð og endað í 340 m
svo hlaupið er niður í móti sem er alltaf skemmtilegt :-)

... eða álíka... verður gaman að sjá hvort við getum staðið við þetta...
svona langtímaáætlanir hafa verið gerðar nokkrum sinnum áður í klúbbnum og staðist ótrúlega nákvæmlega...
sjáum til og tökum frá fyrstu septemberhelgar á hverju ári með oddatölu fram til ársins 2029 :-)