Í konfektkassa um Jarlhettur
þar sem smakkað var á fjórum dýrindis tindum
sem hver gaf einstaka upplifun af töfralandi Langjökuls
í mildu og fallegu gönguveðri og ljúfasta félagsskap sem gefst á fjöllum

Tindferð 111... sem átti að vera sú síðasta í þríleik okkar um Jarlhetturnar... en svo heita tindaraðirnar sem rísa um 14 km langar meðfram Eystri Hagafellsjökli í Langjökli... var farin laugardaginn 13. september... og endaði á að hneppa okkur endanlega í álög Jarlsins í Langjökli svo hvergi munum við hætta fyrr en hver einasti tindur er kominn í safnið... tíu nú þegar sigraðir í þremur ferðum frá því 2011 og rúmlega tíu eftir næstu árin...

Hagavatnsvegur með Syðstu Jarlhettur, Stóru Jarlhettur og Innstu Jarlhettu þarna í norðvestri.
Þarna áttum við eftir að enda gönguna í hnígandi sólsetri og gullnum litum síðar um daginn...

Ætlunin var að ganga Jarlhetturnar endilangar frá Skálpanesi niður á Hagavatnsveg... en við vorum eingöngu 12 manns í þessari ferð þannig að bílaferjunarmál voru ansi óhagstæð... hefðum þurft að fara þrjú á fjórum bílum til að geta skilið einn eftir við endastað og koma 12 manns upp á upphafsstað svo þjálfarar voru við það að ákveða að ganga frá Hagavatnsvegi fram og til baka inn að Mið-Jarlhettum... og almenn sátt um það svo langt sem það náði þar sem menn þekktu svæðið misvel... en Gylfi var ekki alveg á því að gefa ferðaáætlunina á bátinn og vildi meina að jepplingurinn hennar Súsönnu myndi vel sleppa upp í Skálpanes og þröngt mættu sáttir sitja með þrjá bíla þessa leið... og við létum slag standa sem betur fer :-)

... svo það var þröngt setið rétt á milli...

... og Sigga Rósa hafði það notalegt í sjötta sæti bílsins :-)

Vel gekk að keyra upp í Skálpanes... en þar var þokukennt og lítið skyggni...
þetta lofaði ekki alveg nógu góðu en við vorum vongóð þar sem spáin var hagstæð er liði á daginn...

Hey, það er að rofa til !

Við sáum glitta í Innstu Jarlhettu með Eystri Hagafellsjökul skríðandi kringum hana...
þarna gengum við árið 2012 og enduðum á jökulgöngu um sporðinn sem verður eitt það kyngimagnaðasta sem við höfum gert...
http://www.fjallgongur.is/tindur82_jarlhettur_250812.htm

Lagt var af stað kl. 10:05 í tilhlökkun með veisluna sem var framundan...
sem náði samt að toppa væntingar okkar...

Grýtt og torfært er það niður að Jarlhettunum...en ekki fundum við fyrir því... keyrðum þetta rösklega og blaðskellandi sem aldrei fyrr...
en fórum varlega í stórgrýtinu þar sem Örninn datt illa í byrjun ferðarinnar en meiddist ekki að ráði sem betur fer...

Sandar á köflum...

... og leirkennt þar sem bráðið jökulvatnið rann fyrr í sumar...

Sterkir göngumenn þennan dag og gleðin allsráðandi... það var synd hversu fáir voru í þessari ferð... eins og oft áður í haustferðunum á þessum besta göngutíma ársins þar sem hann er sá eini þegar bílfært er upp á hálendið og um leið göngufært þar sem ekki er enn kominn vetur...

Við skildum þokuna sem læddist um þarna í 822 m byrjunarhæð eftir
og lækkuðum okkur niður í rúma 600 metra hæð við Jarlhetturnar...

Skyggni brátt óskert til Eystri Hagafellsjökuls í Langjökli...

Þarna mátti sjá raðirnar af snjósleðum... Mountaineers of Iceland áttu von á 200 manns þennan dag... en þeir vöruðu okkur við að fara ekki á jökulinn... hann væri kolsprunginn... enda ætluðum við ekkert á hann að sinni... búin með þann kafla enda var það þá heldur varasamt...

Í allri þessari auðn... glitti í haustlitina í harðgerðum gróðrinum sem alltaf heillar mann jafn mikið á hálendinu...
Nægjusemi og elja sem taka mætti sér til fyrirmyndar...

Við gengum austan megin við Nyrstu Jarlhetturnar... freistandi að skella sér upp á þær og skoða lónið sem nyrst er í Jarlhettunum...
en nei, það voru næg verkefni framundan og ekki ráð að láta afvegaleiða sig nokkurn spöl...

Við gengum eftir árfarvegi jökulkvíslarinnar sem nú var nánast þurr... lítið að bráðna meira í jöklinum það sumarið...

Gylfi fann vatnamælingaprik... það var ekkert í ánni...
vaðskórnir sem þjálfari bað alla að taka með nýttust ekkert í ferðinni !
... hrmrhrmmmmm... :-)

Íslensk náttúra getur kennt okkur ansi margt...

Veislan var hafin...

Brátt komum við að risavöxnum grjótmylsnunum sem lágu eins og hráviði kringum Jarlhettusvæðið...

Við vorum komin að fyrsta molanum... Rauðu Jarlhettu eða Rauðhettu eins og Gylfi nefndi þennan nafnlausa tind...

Kambhetta... nafngift einnig frá Gylfa... reis þarna í austurhluta svæðisins...
en sjá má hvernig hrunið hefur úr henni allri vestan megin og liggur það allt í hrúgu milli hennar og tindaraðarinnar...

Við gengum inn í Jarlhettudalinn sjálfan sunnan Rauðhettu...
þar sem tindarnir risu hver af öðrum umluktir jökulvötnum og bráðnandi jöklinum í vestri...

Í þessu tröllslega og eyðilega en um leið heillandi landslagi fundum við kassa einn...
utan af einhvers lags kvikmyndatökugræjum að öllum líkindum...

Hér fengum við okkur síðla morgunmat í hádeginu... :-)

Og svo fóru strákarnir í smá leik... hey, stelpur komið hérna upp...

... til þess eins að brölta aftur niður... en sumar létu ekki afvegaleiða sig svo auðveldlega...

... og fóru framhjá þessum móbergshrygg...

... en Ástríður og Súsanna vildu ekki vera minni menn en strákarnir
og skelltu sér upp og nutu útsýnisins yfir ævintýralandið sem beið okkar...

Langur vegur framundan og það var ráð að halda áfram inn í jökulsorfinn dalinn...

En það var gaman að leika sér aðeins þarna uppi á Strákahettunni...

Hvassbrýndar brúnir Rauðu Jarlhettu leiddu okkur áfram...

Litið til baka á Strákahrygginn...

Jarlhettutöglin mældust 734 m há þar sem þau voru hæst áður en við fórum niður af þeim...

Litir og form þessa svæðis eru hreint listaverk hvort sem litið er upp eða niður...

Gróðurinn harðgerður og þrjóskur mitt í auðninni...

Við svekktum okkur á skýjahulunni sem huldi efstu tinda fyrri part dagsins...
 en það átti eftir að lagast...

... við máttum vera sátt við lygnt og milt gönguveðrið þó það væri skringilega svalt í veðri...

Fór niður í þrjár gráður á efstu tindum og mest upp í sjö gráður á lægstu stöðum...

https://www.youtube.com/watch?v=35WMpuFoOUI&list=PLdJC4EBLm-xXEMIH1A2lpk-CZNEIAaave

Eitt sinn náðu jökulvötnin hér á milli....

Jarlhettutöglin eru rúmlega 1 km löng en við létum nægja að ganga á nyrðri hlutann sem er hærri...

Litið til baka á Rauðu Jarlhettu sem átti eftir að verða svo smá og lág
í samanburði við aðrar Jarlhettur þegar lengra leið á daginn...

Við áttum stefnumót við aðra Jarlhettu...

Skýjahulurnar enn að stríða okkur á efstu tindum en það jók bara á dulúðina og gaf okkur tilefni til að vera svo þakklát þegar sólin með öllum sínum gulu og hlýju litum og blárri heiðríkju réði ríkjum síðar um daginn.

Grýttar skriður alla leið upp á léttri og einfaldri leið...
Jarlhettutöglin hryggurinn neðar...

Nú fór að sjást í einn af jökulsporðum Eystri Hagafellsjökuls...

... og suður yfir stóra jökullónið í miðjum Jarlhettunum...

Þarna koma jökullinn skríðandi fram í lónið sem liggur við Innstu Jarlhettu...

... og við horfðum á fallandi jökulinn ofan í lónið...
svo agnarsmá sem við vorum þarna í hopandi jökulheimum...

Lambhúshetta í tilefni nafngiftarinnar...
þriggja eða fjögurra gráðu hiti þarna uppi eftir sjö gráður neðar... svo átti eftir að hitna með sólinni...

Gylfi tók skriðurnar á þetta vestan megin niður meðan við hin fórum hrygginn til suðurs...

Mið-Jarlhettur... tvær saman vestan megin á svæðinu en ólíkar að lögun og lit...
Við stefndum á þá hærri og förum síðar á þá lægri en sú er brattari og torfærari...
Viðbót frá 2019: Árið 2019 stakk Sigurður Hjörtur Kristjánsson upp á nafninu Strútshetta á þá til vinstri og það var samþykkt á staðnum... algerlega rétta nafngiftin á þetta fjall... hitt fékk nafnið Kirkjuhetta í höfuðið á öllum Kirkjufellunum sem eru einmitt í þessu laginu... Kirkjufell í Grundarfirði, Kirkjufell að Fjallabaki ofl.

Ljósmyndarar dagsins áttu fullt í fangi með myndefni dagsins...

Það var að létta til...

Kambhetta næstum því að verða skýlaus...

... og orðin það núna... en ennþá var heldur þungbúið yfir samt...

Jökullinn að hopa undan berginu sem ryðst einnig að hluta fram og undan jöklinum...
algerlega magnað að horfa á þetta...

Brúna jökullónið sem svo oft hefur verið svo óskaplega fagurt á að líta í fyrri ferðum okkar...

Við urðum að taka hópmynd með Kambhettu og tindaröð hennar í vestri
þar sem við ætluðum að ganga þarna um síðar um daginn... en það átti eftir að breytast...

Fjær... sjá bláa himininn þarna lengra í fjarska undan þessum þunna skýjaslæðingi sem þrjóskaðist við fram yfir hádegið...

Innsta Jarlhetta enn í skýjunum efst...

Innsta Jarlhetta orðin skýlaus...

Kambhetta og félagar skýlausir með öllu...
Vá, hvað það verður gaman að ganga þarna um haustið 2016... það kemur fyrr en varnir...
stutt síðan við lofuðum okkur að ganga um þetta svæði árið 2012 þar sem við stóðum uppi á Innstu Jarlhettu...

Móbergið bauð upp á að hrasa við og við í lausagrjóti ofan á því...

... en alltaf var það meinlaust og brosin hurfu aldrei...
Sigga Rósa geislandi af gleði eins og alltaf eftir rennslið :-)

Færið mjög gott í blautum og síbreytilegum vatns- og jökulsorfnum jarðveginum...

Listaverkin alls staðar... svo þykjumst við maðurinn vera uppfinningasamur... allt á sér uppruna í náttúrunni...

Hvaða leið eigum við að fara upp? Beinast lá við að fara beint af augum þó erfitt gæti móbergið reynst...
en þetta leit vel út þegar nær var komið...

Kynjamyndirnar í sól og skugga...

Skýin ótúlega oft í stíl við fjöllin og fjöllin í stíl hvert við annað... náttúran ótrúlega oft fallega stílhrein...

Upp var farið á Strúthettu beint af augum...

... í þéttum skriðum...

...en hún bíður og líka ólm eftir að fá eitthvurt fallegt nafn eins og hinar...
og við kölluðum síðar árið 2019 Kirkjuhettu...

Þetta var magnað landslag og við gáfum okkur góðan tíma...

Litið til baka á móbergið sem farið var upp um á hryggnum...

Nærmynd af hlíðunum hinum megin lónsins...

Sýnin til vesturs að Kambhettu sífellt fegurri...

... og útsýnið það eina sem truflaði mann...

Sjá jökulinn renna út í vatnið...

Fallandi sprungur og bergið að koma undan jöklinum...

Þennan mann sáum við fyrr um daginn standa á brún Strúthettuog horfa yfir svæðið...
leit alveg eins út og maður sem aldrei hreyfðist... og mannalegur var hann líka þegar nær var komið...

Sólin að koma á jökulinn líka...

Kirkjuhetta næst, Innsta Jarlhetta fjær hæst af öllum Jarlhettunum, Rauða Jarlhetta ósköp smá í samanburðinum núna,
Lambhúshetta hægra megin nær og Jarlhettutöglin lengst til hægri...

Sjá jökulinn undir ruðningnum...

Komin að Jarlinum...

... sem við urðum að heilsa upp á...

Skálarlaga tindur að koma í ljós undan jöklinum... magnað að sjá þetta...

Kambhetta og félagar... á dagskrá árið 2016...

Hópmynd hér... vissum ekkert hvort útsýnið eða skyggnið yrði betra þennan dag...
Bára lét menn snúa við af Jarlinum en það var þess virði fyrir svona fallegt myndefni...

Kyngimagnað landslag...
verður forvitnilegt að ganga einhvern tíma  um bergið sem kemur undan jöklinum...

Sjá botninn á fyrrum jökullónum hægra megin...

... sem við röðuðum okkur eftir á leið síðasta kaflann..

Þetta var alvöru tindur...

Við tímdum ekki niður af þessum magnaða útsýnisstað
þar sem sólin var við það að leysa upp síðustu skýin sem huldu tindana í kring...

Alls 21 km á 9:29 klst. upp í 881 m hæð með alls hækkun upp á 882 m miðað við 822 m upphafshæð og lægri endahæð.

Kyngimögnuð ferð í lygilegu landslagi sem hvorki orð né myndir fá nægilega lýst
Hvílík forréttindi að búa á þessu langi og geta notið annarrar eins dýrðar, kyrrðar og stunda sem þessara !

Við stefnum á þrjár aðrar ferðir á þetta svæði næstu árin og hættum ekki fyrr en búið er að smakka á hverjum einasta mola :-)

Allar ljósmyndir þjálfara hér:
https://plus.google.com/photos/104852899400896203617/albums/6060358230241617265?banner=pwa

Og mergjaðar ljósmyndir leiðangursmanna á fésbók - oft í meiri myndgæðum en þjálfaramyndirnar
Við verðum að koma okkur upp betri myndavél, svona landslag á það sannarlega skilið !

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir