Birta ekki af þessum heimi
í átta tinda göngu um Hafnarfjall
þar sem brúnalogn á hverjum tindinum af öðrum bjargaði okkur
í vetrarferð sem fer í sérflokkinn sakir fegurðar og töfra

Eftir að hafa ætlað flottu hringleiðina okkar um alla níu tinda Hafnarfjalls í byrjun janúar og allar helgar eftir það...
með tveimur sárabótargöngum í staðinn 7. og 21. janúar... létum við loks slag standa laugardaginn 28. janúar þrátt fyrir talsverðan vind í veðurspánni þar sem léttskýjað og úrkomulaust veður var að öðru leyti og kominn tími til að takast eilítið á við veðrið frekar en að fresta í sífellu og bíða eftir því fullkomna... og uppskárum mergjaða vetrarferð sem fer í sérflokkinn... með öðrum einstökum tindferðum að vetri til sem reyna meira á mann en vanalega... kenna manni margar dýrmætar lexíur... og skilja mann eftir ölvaðan í sæluvímu eftir sigurinn dögum... vikum... jafnvel mánuðum og já, árum saman... eins og nokkrar fyrri tindferðir í janúar hafa gert í sögunni...

Lagt var af stað kl. 9:12 í nægri dagsbirtu án höfuðljósa
sem einhverjir gleymdu að slökkva á eftir stússið við bílinn í rökkrinu...

Við spáðum mikið í leiðarval í upphafi göngunnar... og enduðum á að ákveða að halda ferðaplani með göngu inn dalinn og eftir tindunum til vesturs ef veður leyfði... en annars snúa við... frekar en að fara hefðbundna leið upp vesturöxlina og á Vesturhnúk og freista þess að ná allavega Gildalshnúk og meta þar með framhaldið... því sú leið hafði þann ókost að vera þá með vindinn í fangið allan hringinn... frekar en að fara upphaflega áætluðu leiðina um dalinn austan megin... og því völdum við að halda upphaflegri áætlun...

Hér með Klausturstunguhól, Miðhnúk, Gildalshnúk og Vesturhnúk í baksýn...
tinda 4,5,6 og 8 en sá sjöundi, Suðurhnúkur er í hvarfi bak við Gildalshnúk...

Veðrið var nefnilega ágætt... gola og ekki svo kalt... léttskýjað og tekið að birta af degi... himininn lofaði fallegum degi...
en átti reyndar svo eftir að dimma vel þegar á leið inn dalinn... áður en hann breyttist í iðandi listaverk síðustu tindana...

Farið var með göngustígnum inn með ánni...

Snjóföl yfir og óskaplega falleg fjallasýn í þessari nýju mjöll... og lítil snjósöfnun á þessu vindasama svæði...

Litið til baka að Borgarfjarðarabrúnni...

Gönguslóði er nokkuð greinilegur inn allan dalinn og færið var ágætt en það var nauðsynlegt að vera á keðjubroddunum...
jöklabroddarnir voru óþarfir enda eingöngu snjóföl og engar ísbrekkur...

Mjúkur snjór að mestu en þó stundum ísað undir og jarðvegurinn frosinn...
snjóflóðahætta var ekki til staðar eins og sjá má þar sem snjósöfnun var lítil nema í stöku sköflum...

Falleg leið og mjög skemmtileg kvöldganga, að taka t. d. austurhlutann af fjallgarðinum
eins og við höfum get tvisvar áður...

Leiðin upp ofan við hópinn... í grjótinu og smá fönn ofar og svo aflíðandi leið á Þverfellið sem lætur minnst yfir sér af öllum tindunum
en telst samt án efa sér tindur á leiðinni þar sem farið er upp og niður það...

Hópurinn stendur á frosnum skafli ofan á læknum sem rennur hér í ánna...

Brekkan var þétt upp og reyndi vel á... lengsta brekkan upp í mót þennan dag...

Batman passar hópinn vel... og kannar alltaf reglulega með síðasta mann á milli þess sem hann fylgir foringjanum við rötun...

Færið... þunnt lag af lausamjöll ofan á frosnum jarðvegi sem var undir...

Birtan að hávetri er engu lík... sú tærasta sem gefst... og gefur þessum árstíma eitthvað alveg sérstakt...
sem við myndum aldrei vilja missa af... og engin sumarganga kemur í staðinn fyrir...

Þessi ferð reyndi verulega á hundana... strax þarna... áður en við vorum komin upp á fyrsta tindinn af átta...
voru þeir vel hrímaðir félagarnir, Moli og Batman...

...og Bónó kominn ofan í bakokann hjá Jónasi Orra á leið yfir á tind tvö... hríðskjálfandi af kulda...

Veðrið versnaði þegar upp úr dalnum kom og okkur leist ekki á blikuna... rok, kuldi  og ekkert skyggni og við ákváðum að fara allavega á tindinn sem rís ofan skarðsins, Þverfell og sleppa Tungukolli sem átti að vera tindur eitt þennan dag, en var í 890 m fjarlægð í beinni línu eða um 1 km hvora leið, svo hefði þýtt algeran aukakrók af hringleiðinni sjálfri sem ekki hentaði í þessu veðri...

Þverfellið var aflíðandi hækkun frá þéttu brekkunni úr dalnum og grýttur ávalur hóll sem mældist 643 m hár...
Ofan á honum blasti brattur Þverhnúkurinn við af og til í hríðarþokunni og við vorum ekki tilbúin til að snúa alveg strax við út af veðri og ákváðum að láta okkur hafa það í rokinu að ná honum... nú ef ekki, þá myndum við bara snúa við... en þá kom smá skjólkafli og við fundum ágætis stað fyrir fyrri nestispásu dagsin... neðan við tind tvö þennan dag... en þjálfurum  var farið að vera ljóst að þessi Hafnarfjallsganga í sinni upprunalegu mynd var mögulega að bregðast all hrapallega...

... en svo fór að glitta í heiðan himinn... og skyndilega blasti öðru hvoru útsýni við... alla leið niður í Borgarfjörð... og niður að Hróarstindum... og niður í Borgarnes... og því héldum við áfram yfir á þriðja tindinn... úr því veðrið var ekki verra en þetta...

Utan á hundana hlóðust klakarnir og þeir reyndu að hrista þá af sér...
eða velta sér upp úr snjónum til að losa klakann af andlitinu og eyrunum... og naga af loppunum...

Batman í mun betri málum en Moli en leit samt ekki vel út...

Katlaþúfa mældist 785 m hár þennan daginn og var brött á báða vegu og varasöm í snjóhengjunni sunnan megin...

En veðrið var ekki slæmt ofan á henni og við horfðum niður eftir leiðinni á Klausturstunguhól... jú, var ekki alveg eins gáfulegt að halda bara áfram með vindinn í bakið eins og að fara að snúa við úr þessu og fá vindinn beint í fangið alla leið niður í dalinn?

En vindurinn var slæmur á milli tinda og Báru leist ekkert á þetta... veðrið orðið svo slæmt að skíðagleraugu var það eina sem dugði... lambhúshetta, góð húfa, góð hetta á jakkanum, ullarvettlingar og belgvettlingar... góðar hlífðarbuxur og hlý undirföt... það reyndi á allt þetta og menn voru almennt vel búnir en þó ekki allir með allt ofangreint... þjálfarar gátu lánað ein skíðagleraugu og menn græjuðu sig eins og veðrið bauð upp á og vildu halda áfram enda bara 2 km í Gildalshnúk þar sem við myndunm snúa niður... svo vangaveltur Báru um að snúa við fengu ekki hljómgrunn... það var sterkur og yfirvegaður hópur í ferð sem var greinilega tilbúinn til að takast á við erfitt veður... eitthvað sem við erum fairn að lenda allt of sjaldan í þar sem við erum farin að fresta og breyta ferðaáætlun almennt ef eitthvað er að veðri... þó ekki á þriðjudögum enda gefa þær æfingar mjög mikið í barningi við krefjandi veður og færð... fyrir þá sem mæta vel þar...

Klausturstunguhóll var eiginlega bara brún sem við skutumst upp á þar sem við gengum niður af Katlaþúfu sem er hærri...
eða 755 m þar sem við fórum, en um árið þá fórum við niður um hann til að skoða geilina en ekki í þetta sinn...

Á brúninni á Klausturstunguhól fór útsýnið að birtast okkur fyrir alvöru... og það var stórfenglegt svo ekki sé meira sagt... svo áhrifamikið eftir volkið í vindinum og engu skyggni nánast að þjálfari gleymdi að taka myndir... því skyndilega blasti Miðhnúkurinn við okkur af brúninni... næsti tindur var sannarlega brattur og glæsilegur, sá glæsilegasti á svæðinu því hann skákar þeim hæsta í útliti... og því hófst aftur rekistefna að frumkvæði Báru um hvort halda skyldi áfram... henni leist ekki á versta vindinn í skörðunum á leiðinni og hafði áhyggjur af því að rokið myndi versna á þessum tveimur hæstu tindum sem framundan voru... þeim einu þar sem eitthvurt klöngur beið okkar... það væri mjög erfitt að vera þar í slæmum vindhviðum og lenda í vandræðum... en öllum öðrum leist vel á aðstæður og veðrið... og allir voru tilbúnir til að halda áfram... það var ekki nema 1,5 km í hæsta tind en ofan af honum myndum við bara lækka okkur niður á láglendið svo þetta var ekki langur kafli sem var eftir... og hann var í bakið sem var fýsilegri kostur en að fara að snúa við úr þessu... og það var gott að menn voru svona sammála þessu því þarna hefði Báran með áhyggjum sínum tekið af okkur eina flottustu tindferðina í sögunni því rjómi þessarar ferðar var framundan...

Tindurinn kom og fór... og ritara fannst hann hafa tekið flotta mynd af Miðhnúk þar sem hann blasti ægifagur við okkur...
þar sem við mátum vel stíginn upp hann og smá snjóskafla sem þar var efst sem við sáum fram á að þurfa að þvera...
og mátum svo að væri fær... þetta blasti allt vel við okkur kýrskýrt... en svo fann ritari enga mynd af þessari sýn... á einhver góða mynd af Miðhnúk með stígnum og skaflinum efst úr þessari fjarlægð ofan af Klausturstunguhól, þar sem við tókum ákvörðun um að halda áfram?
Endilega senda mér hana !

Já, það var dúndurstuð á mönnum og bókstaflega dansað í þessari ferð oftar en einu sinni af gleði :-)

Þegar nær kom Miðhnúk varð leiðin ekki eins óárennileg og óyfirstíganleg... þetta var ekkert mál...
þjálfurum var létt og  leist betur á þetta allt saman...

Sjá stíginn neðan við tindinn... kominn ótrúlega greinanlegur stígur á þessari leið...
eitthvað sem var ekki svo skýrt þegar þjálfarar fóru könnunarleiðangur fyrir átta árum...

Frosið færi en ekki þörf á ísbroddum þar sem grjótið stóð upp úr og mjög grýtt leið í hliðarhalla sem er erfitt á stórum broddum...
við mátum það svo að keðjubroddarnir hentuðu betur á þessum kafla og ætluðum að vera við grjótið þegar farið væri yfir skaflinn ofar
ef hann væri ekki nægilega mjúkur til að þvera hann...

Leiðin upp... himininn hvolfdist stundum heiðblár yfir okkur... og maður reif upp myndavélina... og þá runnu skýin aftur fyrir...

Slóðin fín alla leið og mjöllin mjúk ofan á frosnu grjótinu...

Skaflinn var eina hindrunin á þessari leið... en það gekk vel að fara yfir hann...
þunnt lag af lausamjöll á frosnum jarðveginum undir... engin snjóflóðahætta hér...
og engin hætta á að renna nema smá niður ef mjöllin gæfi undan...

það var samt gott að klára þennan skafl og komast í skjól neðan við klettana á Miðhnúk...
þar var bongóblíða og við fengum okkur nesti í notalegri sólinni...

Svo opnaðist fyrir leiðina framundan... yfir á Gildalshnúk sem er hæstur tindanna í Hafnarfjalli...
já, þetta beið okkar eftir pásuna hér... það var stutt í hæsta tind og niðurgönguna eftir það...
við vorum himinlifandi með að vera að ná þessu...

Sólin braust vel fram það sem eftir leið ferðar...
Blákollur þarna í skýjunum hægra megin og Hróarstindarnir nær vinstra megin...

https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/621132574678201/

Jú tökum eina Mont Blanc hópmynd fyrir John Taylor hjá www.montblancguides.com :-)

Örn, Bára, Jóhann Ísfeld og Jónas Orri...
Ingi slasaður á hné og svekktur að vera ekki með okkur þennan dag, Jóhanna Fríða slæm í kálfa,
Gunnar á skíðum erlendis og Rósa að hlaupa... jú, við verðum að halda vel á spöðunum ef við ætlum að ná að sigra hæsta tind Vestur-Evrópu í þunnu lofti, kulda, vindi, bratta og hálku... þetta var fínasta æfing og næstu tindferðir munu bara gefa okkur enn meiri styrk...

Eftri góða pásu á fegursta stað gönguleiðarinnar héldum við áfram niður í skarðið og áleiðis á hæsta tind...

Smá töf við að komast niður af klettunum gegnum skaflinn sem var ansi harður...

... og inn í vindinn aftur sem blés harkalega hér...

Litið til baka á Miðhnúk.. okkar nafngift á þessum fallegasta tindi Hafnarfjalls að okkar mat...
 ekki til nafn á hann meðal heimamanna...

Slóðinn vel greinanlegur á þessum kafla líka...

Glæsileiki Miðtinds...

Stundum torsótt að brölta hér og snjósöfnun í hengjum á brúnunum en annars var allt sorfið almennt á leiðinni...

Óskaplega falleg birtan þennan dag...

Þarna kom skjól og við löguðum búnaðinn eftir vindinn á milli tindanna.. Gildalshnúkur hér ofan okkar...
hann var kominn í seilingarfjarlægð...

Málin eru fljót að fara úrskeiðis ef eitthvað er að búnaði í svona veðri...
höfuðfat, vettlingar, skíðagleraugun, skór og brodda... þetta varð allt að vera í lagi...
og ef ekki þá er maður fljótur að komast í vandræði þegar veðrið er erfitt...
stundum er veðrið svo slæmt að það er ekki hægt að laga búnaðinn... og þá getur flaksandi hetta á jakkanum... þrátlátt hrím á skíðagleraugunum... frosnar illherðanlegar reimar á skónum... broddar sem eru alltaf að færast til... götóttir vettlingar... frosið vatnið í flöskunni sem á aldrei að geyma utan á bakpokanum í svona kulda... stirðir fingurnir sem eiga orðið erfitt með að renna rennilásnum fyrir kulda...
glerhart og frosið buffið neðan við hökuna...gleymdu belgvettlingarnir...
gert mann berskjaldaðan fyrir veðri sem er fljótt að taka úr manni kraft svo allt verður erfitt og næstum óviðráðanlegt... eða hættulegt...

Jæja, drífum þetta af... náum þessum hæsta tindi... og komum okkur niður úr þessu veðri...

Sólin skein og það var algerlega magnað að vera þarna í þessum fjallasal...

Litið til baka... Miðhnúkur þarna á milli...

Vindurinn hvein á milli tinda og við vorum farin að vera nokkuð örugg með að komast fjótt í skjól og brúnalogn á næsta tind
ef við bara þraukuðum ofsann í skörðunumi...

Smá skjól hér að koma utan í tindinum...

Þessi kafli minnti svolítið á Pólland þegar við klöngruðumst upp efsta tind þar...

Bratt niður beggja vegna og ekki gott að vera í miklum vindhviðum á þessari leið...
Getur verið að það sé fín leið þarna niður í Hafnardalinn?

Fínasta færi og gott að vera í keðjubroddunum frekar en ísbroddunum...

Var okkur virkilega að takast þetta? ...
ið trúðum því varla að síðustu metrarnir upp á hæsta tind Hafnarfjall væri svona auðveldur í þessu veðri... smá brölt í litlum vindi...

Örn beindi mönnum klettamegin upp á tindinn...
snarbratt hér niður á alla bóga og ekki ráðlegt að vera í snjóhengjunum...

Já, þetta var sannarlega sætur sigur...
Gildalshnúkur mældist 854 m hár þennan dag...

Sjá snjóhengjurnar ofan af tindinum... Batman fer oft alveg út á hengjurnar... spurning hvort hann viti af hættunni...
við erum ekki viss... en það þýðir ekki að banna honum... hann fer alltaf aftur út á yztu nöf aftur og aftur...
...náðist ekki á mynd en hann fór alveg út á og aðeins niður... !

Eftir gleði og fögnuð á tindinum héldum við áfram... eingöngu rúmir 200 m í Suðurhnúk... jú, við skyldum taka hann líka og Vesturhnúk er það ekki?... úr þessu úr því veðrið var ekki verra en þetta... og færið gott og stutt í niðurleiðina...? :-)
https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/

Litið til baka ofan af Gildalshnúk... Miðhnúkur þarna hinum megin...

Suðurhnúkur blasti við í suðri ofan við Giljatungu í sólinni...

Ekki spurning að klára hann úr þessu...

Við klöngruðumst hvert og eitt einasta okkar þarna upp...

Ekkert mál og enn og aftur gott að vera í keðjubroddunum í þessu færi...

Jónas Orri, Steingrímur, Arna, Njáll snúinn við niður, Jóhann Ísfeld og Guðný Ester uppi á Suðurhnúk...

Kári, Karen Rut, Örn og Guðmundur Jón á syðri endanum á Suðurhnúk... það var ekki mikið pláss þarna uppi...

Giljatunguhnúkur þarna niðri... og Hafnardalurinn og Blákollur og svo Hróarstindar vinstra megin og Hafnarfjallsöxl hægra megin...
allt tindar sem við höfum gengið á oftar en einu sinni...

Batman og Moli áttu ekki til orð að við værum í alvörunni að þvælast þarna upp að óþörfu eftir allt sem var að baki...
þeir voru greinilega farnir að vilja fara niður í bílinn...

Hér varð að passa sig... ekki snúa sér snöggt við og velta niður næsta manni...

Einn í einu niður...

Leiðin framundan yfir á Vesturhnúk og svo niður öxlina alla leið í bílana...  Borganesið þarna lengst niðri...
Snjóskaflinn hér hægra megin var leiðin okkar niður... eini kaflinn sem má spyrja sig hvort hafi verið snjóflóðahætta á okkar leið...

En, nei, þetta var svo lítill skafl...
en snjóflóðafræðin segja samt að það þarf ekki stóra skafla til að renna af stað
og verða að miklu magni sem vegur ótrúlega þungt...

Gleðin var hífandi mikil þegar leið á þessa ferð... fegurðin, tignarleikinn, birtan, veðrið, sigurinn, allir þessir tindar...
þrátt fyrir erfiðan vind og kulda... við vorum ekki að trúa því að okkur skyldi takast þetta...

Við drifum okkur niður úr logninu... það var algert logn á Suðurtindi... eins og á Gildalshnúk og Miðhnúk og hinum tindunum meira og minna...
en hávaðarok og versti tindur ferðarinnar var framundan niðri í þessu skarði og áleiðis upp á Vesturhnúk...

Litið til baka... ekki snjóflóðahætta... eða hvað... það má spyrja sig þegar þessi mynd er skoðuð
en af fyrri myndum er þetta enginn skafl að sjá og við mátum það svo en maður efast þegar maður sér þetta...

Sjá kominn fjær... ritara er tíðrætt um þetta því sama dag upp úr fimm féll mannskætt snjóflóð í Grafardal Esjunnar og tók þrjá menn en tveir lifðu af og einn lést... þessar fréttir slógu okkur harkalega og minntu á hversu fljótt þetta getur allt saman skipast í lofti...

Vindurinn var skelfilegur um skarðið á Vesturhnúk...

Það var ekkert hægt að gera nema arka áfram og vona að við fengjum sama brúnalognið þarna hinum megin eins og á hinum tindunum...

Erfiður kafli og við hefðum aldrei getað farið þessa leið í svona vindi allan tímann...

Litið til baka með Miðhnúk og Gildalshnúk í baksýn... já, við vorum þarna rétt áðan...

Miðhnúkur, Gildalshnúkur og Suðurhnúkur...

Ofar var algert logn... maður skildi ekkert í fíflaganginum í hópnum þarna ofar þar sem maður barðist við vindinn að nálgast hópinn...
fyrr en maður bókstaflega gekk skyndilega inn í lognið og var allt í einu staddur eins og innandyra... logn og blíða...

...og við nutum þess að vera til þarna og taka myndir í vetrarsólinni...
Steingrímur flugstjóri Toppfara...
 

Gengum inn dalinn lengst til vinstri og upp á brúnina fyrir miðri mynd og gengum svo á tindana hægra megin...
Eini tindurinn sem við fórum ekki upp á af níu var Tungukollur lengst til vinstri af því hann var út af leið...

...já, við stóðum uppi á öllum þessum tindum nema við fórum ekki upp á hæsta á klettanibbunni ofarlega fyrir miðri mynd
Katlaþúfa efst rétt út af mynd, Klausturstunguhóll efst vinstra megin, Miðhnúkur ofarlega fyrir miðri mynd, Gildalshnúkur hægar megin g Vesturhnúkur neðst á mynd þar sem veðrið var verst...

Frá stofulogninu þarna ofan við skarðið tók hvass vindurinn aftur við alla leið upp á Vesturhnúk... en á honum efst var aftur lygnt...
alveg ótrúlegt veður og sérstakt vindakerfi... við stöldruðum samt ekki lengi þarna... vildum bara fara að koma okkur niður úr þessu... með átta tinda í farteskinu og hæstánægð með afrek dagsins...

Snjóhengjurnar í Vesturhnúk sem er snarbrattur í vestri...
hér er hættulegt að vera í lélegu skyggni því auðvelt er að ganga hreinlega fram af...
varðan og boxið með gestabókinni er nánast alveg út á brún...

Sólin lék sér það sem eftir leið ferðar og þetta var ótrúleg fegurð þarna...

Jú, drífum okkur niður... þurftum bara fyrst að koma okkur gegnum vindabeltið þarna niðri að og í skarðinu...

Þarna blés vindurinn verst af öllu í ferðinni og það fraus allt strax...
vettlingarnir sem þjálfari tók af sér til að taka myndir urðu að klaka um leið... aldrei upplifað annað eins eiginlega...

...og hægri vísifingur þjálfarans kól svolítið svo að hann var helaumur daginn eftir
og þoldi hvergi við í heita pottinum.. laskaðist eitthvað af kuldanum... en það jafnaði sig næstu daga...

Skelfilegt veður þarna og greinilegt að vindur dagsins fór þarna um fjallið fyrst og fremst...

Við skelltum okkur niður hlíðina og vorum ekki lengi að koma okkur niður í bílana...

Litum öðru hvoru við... sjá vindinn þarna í skarðinu...

Tindar dagsins blöstu við og kvöddu okkur... Tungukollur, Klausturstunguhóll og Miðhnúkur...

Litið til baka... kuldinn var ægilegur í skarðinu og þarna efst á leið niður með vindinn í fangið...
sjá vindinn feykja snjónum ofan af brúnunum hægra megin...

Það var ekki annað hægt en staldra öðru hvoru við og njóta þess sem var að baki...

https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/

Miðhnúkur og Gildalshnúkur og Suðurhnúkur rétt í hægri endanum...

Borgarnesið og friður láglendisins tók við...

Við vorum bókstaflega ölvuð af því sem var að baki...

Þessi fjöll eru með þeim flottari á suðvesturhorni landsins að mati þjálfara...
enda ekki annað hægt en verða ástfanginn af Hafnarfjalli eftir svona ferð eins og Karen Rut orðaði það svo vel :-)

Leiðin niður öxlina er löng en samt svo vel þegin eftir vindinn og bröltið uppi en hún reyndi vel á hnén...

Moli gafst upp á þessum kafla... Jóhann tók allt í einu eftir því að hann var ekki lengur með þeim... og þurfti að snúa við og sækja hann og bera hann það sem eftir var eins og bróðurinn... það var ekki skrítið... alger hetja þessi hundur að komast þetta svona á hörkunni litla skinnið...

Mögnuð fegurð þarna alla leið niður í bílana...

Tveir stígar sitt hvoru megin við girðinguna... og þjálfarar höfðu enga skoðun á hvor er betri... en við fórum flest neðri stíginn...

Brattinn og stórfengleikur þessara fjalla er ósvikinn... alpakenndara landslag er vandfundið kringum höfuðborgina...

Steingrímur var á jöklabroddum alla leiðina í þessari ferð þar sem hann tók ekki keðjubroddana með...
og það reyndi verulega á þar sem grýtið var það sem við gengum mestmegnis í alla leið...
Mjög gott dæmi um hvernig það er í raun best að vera með báða broddana alltaf meðferðis nema við séum að fara á jökul...

Bleiki liturinn tók við af gula... sól var tekið að halla og klukkan rúmlega fjögur þegar við vorum að lenda...

Ásýnd fjallsins breyttist stöðugt og það var erfitt að hætta að stara á þessa tinda...

Skýin léku sér við þá og sólin sem var orðin ansi lág á lofti geislaði þá neðan frá...

Það skildi ansi langt á milli fremstu og síðustu manna.. níu mínútur eða í raun 12 ef allra síðasti er talinn með,
Steingrímur sem var sá eini sem þurfti að taka af sér broddana síðasta kaflann þar sem hann var á ísbroddunum...

Sjá hópinn koma hér niður... tvo menn efst og nokkra ofan við klettabeltið...

Fjallið í heild fyrir utan Tungukoll... hringleiðin okkar þennan dag upp vinstra megin og niður hægra megin...
geri maður betur á degi sem þessum í janúar...

Sólarlagið hafið þegar við lukum göngu um hálf fimm leytið...

Sjá tindinn feykja snjónum fram af... veðrið var ekkert að skána þarna uppi...

Gott að komast aftur niður á láglendið... þetta var strax einhvern veginn óraunverulegt að hafa verið þarna uppi...
þetta var greinilega ferð sem færi í sérflokkinn því þessi tilfinning er sérstök
og kemur bara þegar mikið hefur reynt á mann og upplifunin eins og af öðrum heimi...

Bónó og Moli komnir í skjól og hita... svo fegnir greyin en allt í lagi með þá elskurnar :-)

Batman var alla leiðina að losa sig við klakann á feldinum...

Við keyrðum heim í sólarlaginu og horfðum á skýin feykjast fram af fjöllunum alls staðar í kring...
Skarðsheiðinni, Botnssúlum og Esjunni... mættum björgunarsveitarbílum með snjósleða á kerrum, lögreglubílum og sjúkrabílum...
hvað var að gerast? Fréttirnar sögðu af snjóflóðinu í Esjunni og við urðum hrygg og slegin...

Um kvöldið kveiktu þjálfarar á kertinu sem þeir voru með og ætlunin var að kveikja á uppi á Hafnarfjalli fyrir Birnu sem þjóðin leitaði að í heila viku í síðustu viku... en vindurinn leyfði engin kerti... og við hugsuðum til þeirra sem voru í Esjunni á sama tíma og við þennan dag... og allra björgunarsveitarmannanna sem enn og aftur mættu í tugum og hundruðum að leita að þriðja manninum sem snjóflóðið hreif með sér og lést...
Guð gefi fjölskyldum Birnu og þessa manns styrk á erfiðum tímum.

Alls 12,2 km á 7:04 - 7:13 klst. upp í 854 m hæst á Gildalshnúk með alls hækkun upp á 1.259 m miðað við 48 m upphafshæð.
ATH! spurning hver hækkunin var... Strava hans Steingríms sagði rúmir 2.000 m og eins gps hennar Báru en þær tölur passa samt ekki...
hækkunin á hringleiðinni 2010 þar sem Tungukollur var líka var 1.680 m svo 1.259 m er ekki fjarri lagi...

Sjá leiðina okkar gula þennan dag... allir tindarnir þræddir nema Tungukollur þar sem hann hefði þýtt fram og til baka krók og eins var ekki farið alveg upp á efsta tind á Miðhnúk heldur farið til hliðar við klettana... "oh, við hefðum átt að klöngtrast þarna upp".. :-))...
en allir aðrir tindar toppaðir... og besta veðrið var iðulega uppi á þeim... en það versta í skörðunum á milli...
ótrúlega góð lexía í "brúnalogni" sem var áþreifanlegt alla þessa ferð svo aldrei gleymist...

Tindar dagsins... fjórir með lögleg nöfn en hinir fjórir; Þverhnúkur, Miðhnúkur, Suðurhnúkur og Vsturhnúkur eru okkar nafngiftir á nafnlausum tindum en við skoðuðum þetta mjög vel á sínum tíma og bárum m. a. saman kort heimamanna og bók Ara Trausta og Péturs þorleifs en hún var ekki í samræmi við sagnir heimamanna.

Tindarnir átta í Hafnarfjalli tóku fimmta sætið í mati þjálfara á
 bestu til verstu tindferðirnar í janúar í sögu Toppfara...