Ármannsfell á Þingvöllum
í hallandi kvöldsól ágústmánaðar

19 manns og sleðahundurinn Aska gengu á Ármannsfell þriðjudaginn 26. ágúst á 57. æfingu  í kvöldsól og góðu skyggni en svo einum rigningarskúr í lokin og rökkri sem minnti okkur á hve það haustar óðum...

Gengnir voru 7,8 km upp í 771 m hæð með 591 m hækkun á 2:56 - 3:08 klst. um stórgrýtt og mislagt landslag Ármannsfell á slóðum Toppfara frá í vetur og var umhverfið, færið, veðrið... boy oh boy ólíkt betra.

Lagt var af stað kl. 18:26 eða heldur seinna en ráðgert hafði verið þar sem þjálfarar þurftu að skjótast heim og ná í myndavélina sem gleymdist.

Veðrið með ólíkindum gott miðað við veðurpá og veðrið síðustu daga... sól, logn og hlýtt við fjallsrætur Ármannsfells.

Mættir voru meðal annarra þeir Arnar og Benedikt á sína fyrstu æfingu og var sleðahundurinn Aska með Arnari í för en þau koma frá Selfossi og var því fagnað sérstaklega að meðlimum utan höfuðborgarinnar skyldi fjölga í hópnum.

Klöngrast var upp suðurhlíðina við Sleðaás upp hrygginn við Bolabás með Þingvallavatn í baksýn og bílana niður á vegi - sjá mynd.

Færið gott í kjarrinu, grasinu og mosanum, svo smágrýti en smám saman tóku móbergsklappirnar við og uppi biðu okkar stóru grjótin og hæðótta landslagið sem skyggði sýn á tindinn þar til innar dró.

Enn ein útgáfan af skuggum Toppfara á fjöllum... nú af hallandi kvöldsól ágústmánaðar á Ármannsfelli...

Arnar og Aska voru í góðum gír á sinni fyrstu göngu með hópnum og var virkilega notalegt að fá hund á æfinguna en þeir hafa lítið sést í sumar í samanburði við síðasta sumar.

Aska var í bandi og hélt Arnari vel við efnið enda vildi hún vera fremst þó hún fengi það ekki en hún var ljúf sem lamb við göngufélagana sína og verður vonandi einn af þessum Toppförum sem aldrei fá nóg af því að safna fjöllum...

Já, sundurskorið og giljótt er landslag Ármannsfells og var klöngrast niður mjög grýtta brekku sem eftir á að hyggja var  líklega brekkan sem við snæddum nestið í kuldanum í vetur og ákváðum að snúa við.

Skv. gps hefði sá staður átt að vera nær tindinum en þar sem við fundum ekki aðra svona brekku þetta kvöld má ætla að þarna snerum við við... ekki viss... allavega vorum við minnir okkur um 1 km frá tindinum og vorum sammála því að það var rétt að snúa við þennan febrúardag þó fyrr hefði verið... volkið var slíkt að þetta ágústkvöld var ekki eins og um sama stað væri að ræða þó slóðirnar væru kunnuglegar í minningunni.

Gurra, María og Halldóra í gullfallegu landslagi með fjöllin í austri í baksýn.

Gylltir og hlýir voru litir kvöldsólarinnar eins og gjarnan á þessum árstíma þegar degi er tekið að halla og landslagið er gróskumikið eftir sumarið en ekki grátt eins og á vorin þegar sólargangurinn er svipaður.

Hryggurinn að tindinum liggur svo smám saman í sveig til norðurs og dreifðist vel úr röskum göngumönnum en gönguhraðinn var annars góður þetta kvöld.

Tindurinn hér framundan ansi tignarlegur þó hann hálfkafni í þessi víðfeðmi þarna uppi.

Skýjahulur léku við hann framan af en svo var hann auður þegar við sóttum hann heim. Korteri síðar þegar við vorum svo á Grasdalahnúk lagðist þokan og rigningin yfir hann svo við lentum á góðum topptíma eftir 1:26-1:31 klst. göngu.

Í 771 m hæð í svölu haustlofti Ármannsfells með Þingvallavatn í baksýn; María, Gurra, Sigmundur, Halldóra Á.,Björn,  Roar, Guðmundur, Stefán Jóns, Jón Ingi, Benedikt, Ragna, Guðjón Pétur, Ingi, Soffía Rósa, Björgvin, Bára, Guffi, Aska, Stefán Alfreðs., og Arnar.

Rauðleitur litur haustsins bókstaflega mættur á svæðið...

Í góðu tómi á tindinum en það var svalt og engum til setunnar boðið fyrr en á Grasdalahnúk að borða nesti...

Sá nestistími var snöggur og kaldur með fjöllin í norðri í fjarska.

Rifjaðir voru upp göngutúrar um svæðið af þeim sem farið hafa þarna um, en þau Jón Ingi og Hrönn gengu í sumar með Ferðafélaginu frá Langjökli um Jarlhettur, Skjaldbreiður, Hlöðufell og niður á Laugavatn... mjög spennandi leið sem verður á dagskrá FÍ næstu sumur.

Í miðjum nestistímanum nálguðust rigningarskýin óðum og lögðust yfir tindinn og svo okkur... við sáum hvað verða vildi, skelltum okkur af stað til baka og óðum gegnum grýtið í átt að Þingvallavatni...  röskur var sá kafli og farinn í nokkrum hópum alla leið niður Bolabásinn að bílunum.

Rökkrið kom fyrr með skýjunum svo ekki urðu þær fleiri myndirnar en ævintýrin héldu áfram...

 Á heimleiðinni stoppaði Arnar fyrir tveimur ungum piltum á puttanum...

Sænskur og finnskur voru þeir, 22 og 25 ára sem í ævintýramennsku ungra manna vinna umönnunarstörf á Íslandi  í hálft ár á hjúkrunarheimilinu Eir... en þeir skelltu sér með Akranesrútunni kl. 10 um morguninn og svo á puttanum að Glym, gengu upp með honum og svo Leggjabrjót og héldu að þeir kæmust í byggð og næga umferð á Þingvöllum til að komast til Reykjavíkur...

Voru heppnir að rekast á góðviljaðan Selfyssinginn hann Arnar sem hringdi í þjálfarana og fengu piltarnir far hjá þeim og Birni að N1 í Ártúni... drengirnir stunda göngur og hlaup eins og við og fengu því far og spjall hjá fólki af sama sauðahúsi...

Merkilegt hvað þessar heimferðir úr fjallgöngunum eru stundum sér kapítuli út af fyrir sig á hversdagslegu þriðjudagskvöldi...

... en ekki var Ármannfellið hversdagslegt... gullið og grýtt með ólíkindum svo fannst manni maður hafa gengið um nokkur fjöll á einu kvöldi þó ekki hefði það verið löng eða erfið ganga.

Gps slóð kvöldsins er gul en sú svarta frá því í febrúar - sjá hve langt við fórum til hægri, gengum svo meðfram brúninni og snerum loks við einmitt þegar gönguleiðin varð beinni að tindinum.  Í bakaleiðinni gengum við svo niður og yfir gilverpið en bakaleiðin í febrúar var beinustu og auðveldustu leið í lækkandi hæð sem þýddi svo að Sleðaásinn lengdi för að bílunum. Þar hefði miklu munað að ganga yfir ásinn og í austur að bílunum en það er alltaf einfalt að hafa vitið eftir á með kortið fyrir framan sig en ekki landslagið sjálft og veðrið víðsjárvert í fanginu.

R e y k j a v í k u r m a r a þ o n h l a u p a r a r  
Hádegisskokks og Toppfara!

23 Hádegisskokkara og/eða Toppfarar tóku þátt í Reykjavíkurmaraþoni ásamt fjölskyldum sínum í góðu veðri á frábærum degi. Einn fór maraþon, sex hálfmaraþon og fimmtán tóku 10 km og svo fóru nokkrir 3 km skemmtiskokkið og  1 km Latabæjarhlaupið með börnunum. Sjá www.hlaup.is. 
Toppfarar áttu sveit í 10 km og 21,1, km og Hádegisskokkið var með þrjár sveitir í 10 km og eina í 21,1 km.

Þjálfurum reiknast svo að fimm hafi farið sína fyrstu 10 km; Björgvin, Hrafnhildur, Íris Ósk, Kristín Kára og Páll
og ein sitt fyrsta hálfmaraþon; Sigga Bryndís.
Fjórir bættu tímana sína í 10 km; Grétar Jón, Karl, Magnea og Þorleifur.
Og tveir bættu tímana sína í hálfu maraþoni; Jóngeir og Kári.

Sjá nánar og fleiri myndir á www.hadegisskokk.is.

Mættir voru 20 manns en þar af voru þrír nýir meðlimir; Elísabet, Gurra og Sigmundur sem öll nutu sín vel á æfingunni.

Auk þeirra voru tvær unga stúlkur mættar, þær Eva Stefánsdóttir, 11 ára og Hildur Alexandersdóttir, 12 ára sem stóðu sig mjög vel og voru að fara í sína fyrstu löngu fjallgöngu.

Uppgangan er um vörðumerktan og stikaðan slóða sem hlýtur að vera byrjunin á Síldarmannagötum en þar sem komið er upp á Þyrilinn eru tvær vörður og má ætla að slóðinn liggi þaðan upp Botnsheiðina og niður í Skorradal... leið sem við skoppum létt einn daginn...

Undirlag var gott, fyrst um jaðar Botnsskógarins framhjá Paradísarfossi og svo upp grýttar hlíðarnar.

Uppi er landslagið nokkuð breytilegt um klappir, grjót, mosa og gras.
Sjá hópinn liðast út eftir í vestur að tindinum sem ekki sést enn.
Þarna var gengið meðfram giljunum sem koma niður á þjóðveg til suðurs og fínasta berjamó var þarna á leiðinni.

Komin á tindinn í 395 m mældri hæð skv. gps þar sem nestið var borðað í kvöldsólinni með sýnina út Hvalfjörðinn fyrir framan sig.

Hjörleifur hér að teygja en hann ætlar hálft maraþon í Reykjavíkurmarþoni og hleypur ásamt fleirum í hópnum undir nafni Toppfara eða Hádegisskokkara.

Esjan í baksýn sem á vel við því þar leiddi hann hópinn ásamt Björgvini tvisvar í júlí um nýjar slóðir við mikla lukku allra sem mættu, Gunnlaugsskarð annars vegar og svo Eilífsdal hins vegar, en þjálfari kallar þá Hjörleif og Björgvin Esjudalamenn þar sem þeir þekkja þessar slóðir vel.

Útsýnið í friðsælli kvöldsólinni þetta kvöld var dásamlegt... Þyrilsnes út á sjó hér á mynd og vinstra megin glittir í Þyrilsey.

Múlafjall hinum megiin við hvalfjörðinn, Þrándarstaðafjall sunnar og austar, Reynivallaháls svo út eftir sjónum (hér á mynd) og sunnar Meðalfell og svo Esjan - Laufskörð - Móskarðahnúkar - Skálafell í öllu sínu veldi.

Norðurfell Esjunnar nefnast ýmsum nöfnum eins og Möðruvallaháls og Sandsfjall og aðskilja dalina norðan megin sem við skoðuðum ofan af Móskarðahnúkum fyrir tveimur vikum, Svínadal, Eyjadal, Flekkudal og Eilífsdal en það er best að ganga þetta allt saman til að svona örnefni festist í minni.

Göngumenn kvöldsins á Þyrli:

Efri frá vinstri: Guðvarður, Gylfi Þór, María, Gurrí, Sigmundur, Rannveig, Margrét Gróa, Hildur, Alexander og Örn.

Neðri frá vinstri: Elísabet, Íris Ósk, Soffía Rósa, Stefán Alfreðs., Eva, Guðjón Pétur, Kristín Gunda, Björn, Hjörleifur
og Bára tók mynd.

Akrafjall í fjarska aldrei þessu vant með skýjahnoðra að þvælast ofan á sér... fjallið sem oftast er autt og kallar sífellt á mann að koma út að ganga úr borginni...

Skuggar Toppfara í félagsskap Hvalfells og Botnssúlna sem dáleiddu okkur allt þetta kvöld...

Ásýnd þeirra tók stöðugum breytingum í lækkandi sólinni og skýjahnoðrunum í heiðskírunni og maður gat varla tekið augun af þeim.

Botnssúlurnar: Syðsta-Súla lengst til hægri sem við klifum síðasta þriðjduag, þá Vestursúla, Norðursúla og Háasúla en Miðsúla kíkti aðeins á tímabili upp úr hnúkunum og sést vel frá Þingvöllum. Kristín Gunda útlistaði þetta vel í byrjun göngunnar þar sem hún tók sig til og gekk á alla þrjá tindana í sumar sem eru kleifir, þ. e. alla nema Miðsúlu og var gott að fá Norðursúlu á hreint því hún hefur alltaf truflað. Sjá má héðan að Vestursúla er auðveld uppgöngu og Norðursúlu má taka í leiðinni en Háasúla er strembnari að sögn Kristínu Gundu eins og Syðsta-Súla.

Bakaleiðin var gengin rösklega og eftir að útsýninu yfir til Brekkukambs og Litlasandsdal sleppti var gengið þvert yfir fellið í átt að Botnsdal í hrókasamræðum og greindist hópurinn í þrennt á leiðinni. Handboltinn í algleymingi.... það var betra að vera kominn heim sem fyrst þar sem maður ætlaði að vakna klukkan sex til að horfa á einn mest spennandi handboltaleik íslensku sögunnar í langan tíma...

Kvöldið var gjöfult hvað veður, útsýni og náttúru varðaði og breyttist fegurðin í sífellu... Hvalfjörðurinn er gullfallegt göngusvæði...

Þyrill gaf okkur 8,7 km á 2:51 - 3:01 klst. upp í 395 m með 375 m hækkun og var frammistaðan því góð miðað við að þrír nýir meðimir voru í hópnum og tvær ungar stúlkur en þær voru báðar að fara í sínar fyrstu löngu fjallgöngurnar og mega því vera ánægðar með sig.

Aksturinn heim í sólsetrinu var ekki síðri en gangan og reis tunglið m. a. s. í austri þegar leiðin var hálfnuð.

Svo mátti sjá björgunarsveitarbíla og ljós upp eftir allri Esjunni þegar komið var í bæinn og ljóst að eitthvað var í gangi... þar var leitað að 24 ára gömlum ferðamanni sem týndist í þoku um kvöldmatarleytið og fannst fyrir miðnætti við Hátind...

Við vorum því heppin að hafa verið á lágu fjalli þetta kvöld til að geta notið veðursins sem best. Ljósin og tunglið minntu okkur hins vegar á komandi veturinn...brátt verða svona sumarkvöld liðin tíð og við mætum með ljós á æfingu...