Lauflétt en stórskemmtilegt
á Arnarfelli og Bæjarfelli

Hún var sérlega létt en þeim mun notalegri þriðjudagsæfingin á Bæjarfell og Arnarfell
við fyrrum Krýsuvíkurkirkju á Reykjanesi þriðjudaginn 29. september...

Spáð var rigningu og vindi... en eingöngu vindurinn lét sjá sig og þá bara þegar við fórum úr skjóli sem einhvern veginn gafst meira og minna í þvælingnum um þessi lágu en fjölbreyttu fell...

Gengið var fyrst á Bæjarfellið og það hringað uppi eins og hægt var áður en snúið var yfir á Arnarfellið...

... sem þarna rís hægra megin við miðja mynd en vinstra megin sést í Geitahlíðinni sem við eigum eftir og við skildum ekkert í hví í ósköpunum við vorum ekki gangandi frekar þar en á þessum litlu hólum kvöldsins... en þessi æfing var liður í átaki þjálfara í dagskrá ársins 2015 með að hafa léttar göngur annan hvern þriðjudag til móts við erfiðari annan hvern þriðjudag, þar sem menn hafa gjarnan bent á að það sé erfitt að mæta alla þriðjudaga í langar erfiðar kvöldgöngur... en þar sem annar þjálfarinn var að vinna síðasta þriðjudag breyttist sú gangan í fremur létta einnig svo þetta var þriðja létta fjallgangan í röð... en það kom ekki að sök þar sem það var illviðri síðasta þriðjudag hvort eð er og lítið hægt að afreka í slíku veðri og alls ekki meira en menn gerðu þá á Drottningu og Stóra Kóngsfelli... og þetta kvöld stefndi í svipað veður... sem svo reyndist ekki vera og rættist vel úr...

Í klöngrinu upp á Arnarfellið fann Guðmundur Jón þessar ansi vel þvældu rifur af íslenska fánanum og reyndi að bjarga því sem bjarga mátti... en það var ósköp lítið eftir af honum greyinu svo hann var látinn standa á fjallinu fyrir sína lokadaga...

Uppi á Arnarfelli snæddum við og ræddum Elbrus og dvínandi áhuga þjálfara á því fjalli.... jú, það gefur hak við hæsta fjall Evrópu og eflaust forvitnilegt að koma til Rússlands... en meira er það ekki... fjallgangan sjálf og fjallið ekki nógu spennandi að mati þjálfara sem hreinlega fá sig ekki til að ganga endanlega frá ferðinni þangað eins og ráðgert er innan hópsins... svo við ræddum aðra möguleika... Mont Blanc, Toubkal í Marokko, Pólland, Bandaríkin, evrópsku alparnir... en þjálfarar myndu vilja fara í ferð sem er fremur ódýr og fyrst og fremst skemmtileg en ekki eingöngu barningur við háfjallaloft og erfiðleika... sem er jú mjög gaman að slást við í annarri hverri fjallgönguferð... ekki hverri einustu... minnug þess að bæði Perúferðin og Nepalferðin standa tvímælalaust upp úr sem algerlega magnaðar ferðir sem gáfu báðar ólýsanlegar gönguleiðir og landslag, menningu og framandleika sem aldrei gleymist meðfram krefjandi göngum og háfjallaveikindum innan hópsins em var þess virði að standa í sökum ævintýrisins allt um kring... á meðan Slóvenía og Mont Bland fjallahringurinn gáfu jú líka magnað landslag þó ekki væri það í sama gæðaflokki en enga erfiðleika... bara gaman allan tímann og menn almennt ekki veikir meira og minna alla ferðina... það er einhvern veginn nauðsynlegt að hafa þetta í bland :-) ... svo ræðum þetta og spáum í þetta saman... og ákveðum þetta núna í október
svo við getum farið að undirbúa og hlakka til :-)

Það var varið að skyggja fljótlega í göngunni en þar sem það var ekki sérlega þungbúið slapp þetta vel með birtuna og engin höfuðljós voru notuð í göngunni...

Við gengum í skjóli við Arnarfellið til baka og skoppuðum um mýrina og þúfurnar og yfir lækinn til baka...

... og enduðum á bítlatakti í lokin þar sem það var í alvörunni gangbraut á veginum milli þessara fjalla sem forðum daga lá framhjá Krýsuvíkurkirkju áður en hún brann... höfum bara einu sinni gengið yfir gangbraut í miðri fjallgöngu... það var í Vestmannaeyjum þegar við röktum okkur eftir öllum fjöllunum þar... þetta gerist líklega ekki aftur... nema ef vera skyldi á Sigló ef við látum einhvern tíma þann draun rætast að ganga um fjöllin þar og ganga niður í bæinn og yfir á Hannesboy eftir göngu eins og við gerðum í MontBlandfjallahringnum þar sem hver göngudagur endaði á kránni í tómu kæruleysi og notaleguheitum :-)

Alls 4,0 km á 1:39 klst. upp í 230 m og 205 m með alls hækkun upp á 250 m...
gerist ekki léttara nema ef vera skyldi Búrfellsgjáin og Úlfarsfellið... :-)

Kálfstindur hinn staki á dagskrá næsta laugardag og veðurspá með ágætum en dræm þátttaka því miður enn og aftur þrátt fyrir að nú sé um létta og stutta tindferð að ræða svo ekki er það nú orsökin allavega...
en við látum slag standa í þetta sinn og tímum ekki að afboða...
... vonandi glæðist úr og við sjáum mætingu eitthvað í líkingu við þá sem var í bíó um daginn eða tugir manns samankomin... það var bara geggjað gaman... gárungar lögðu nefnilega til í kjölfarið að þessum klúbbi yrði bara breytt í bíóklúbb... en við trúum því að menn séu bara í einhverri haustlægð og þetta komi allt saman með frostinu og snjónum :-)
 

Rok og rigning
á Drottningu og Stóra Kóngsfelli
en samt brjálað stuð :-)

Þriðjudaginn 22. september mættu 10 manns á æfingu... í ekta þvottavélarupplifun af náttúrunnar hendi...  í mjög fallega göngu í eldfjallaumhverfi Bláfjalla þar sem gengið var á Eldborgargígnum og upp og niður Drottningu og upp og niður Stóra Kóngsfell í grenjandi frísklegri rigningu og roki...

Farið var hefðbundna leið að sinni þar sem veðrið réð för... en þetta var í sjötta sinn sem gengið er á þessi fjöll í klúbbnum sem hafa verið sigruð á öllum árstímum... sól og blíðu, roki og rigningu, þoku, kulda, snjóbyl og fleiri útgáfum veðurs...

Svavar, Helga Bj., Guðmundur Jón, Katrín, Erna, Sarah, Gunnar, Arnar, Guðrún Helga og Örn tók mynd þar sem Bára var í vinnuferð á norðurlandi... alls 5 km á 1.31 klst. upp í 604 m hæð með alls hækkun upp á 375 m miðað við 423 upphafshæð.

Það er eitthvað við svona útiveru...
hún ef lúmskgt gefandi þó maður komi rennblautur heim og ekki þurr þráður á manni...
... eins og að fara í endurnmærandi þvott af náttúrunnar hendi og koma tandurhreinn á sál og líkama heim í kot :-)

Síðar í vikunni fengum við svo stóran skammt af fjallamennsku gegnum kvikmynd Baltasar Kormáks Everest...
sem snart mann inn að beini... kom út minningartárum á Nepalförunum sem gengu upp í grunnbúðirnar í október í fyrra...
og ljóst að saga myndarinnar mun lifa með okkur í umræðunni um ókomna tíð...
hvað fær menn eiginlega til að þvælast upp í þessi fjöll... algerlega óskiljanlegt...
þar til maður stendur sjálfan sig að því að gera slíkt hið sama og geta ekki annað...

Stormganga
á Helgafell í Hafnarfirði
í boði Gylfa

Meðan þjálfarar voru staddir í Amsterdam að horfa á íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu sigra Holland 0 - 1 í sögulegum sigri og þar með nánast tryggja Íslendingum þátttöku í Evrópumeistaramótinu í Frakklandi árið 2016... og horfa á íslenska karlalandsliðið í körfubolta keppa á Evrópumeistaramótinu í Berlín... og tapa nánast öllum leikjum fremur tæpt í hatrammri baráttu en fagna engu að síður með 1000 íslenskum stuðningsmönnum eins og um sigur væri að ræða og enginn væri morgundagurinn... gengu ellefu Toppfarar á Helgafell í Hafnarfirði í umsjón Gylfa en vegna veðurs var áætlaðri göngu á Vífilsfell breytt í þetta fallega og viðráðanlega fjall sem stundum hefur fengið heimsókn þegar veður er válynd. Skemmst er frá því að segja að veðrið var vont... en þó meðvindur alla leið upp og niður að sögn viðstaddra, grínlaust, það rættist þvílíkt úr veðri og menn voru hæstánægðir með ferðina enda flott að ná svona göngu innan um storminn sem geysaði þessa vikuna á suðvesturlandinu.

Frá Gylfa: Mættir voru Merle með Súsönnu sem fylgdi okkur fyrstu 10 mín en snéri svo við, Njóla, Sarah,Ólafur, Svavar, Guðrún, Guðmundur, Katrín, Arnar og ég. Gsp áður en ég hef fært inní garmin eru: 4,8km og tími 1klst og 24 mín.
Veður: 11° hiti, vindur 11-20 metrar á sek, þurrt í klst., en svo súld og fjúkrigning síðasta hálftímann. (fjúkrigning er skáldað orð..)
kveðja Gylfi

Sjá myndir hér: og fésbókarsíður göngumanna og fararstjórans :-)
https://drive.google.com/folderview?id=0B_WQg89lbK5UeURqb1VrQ0ZQRHM&usp=sharing_eid
 

Stórbrotið Kerlingargil
Bratt Tindstaðafjall
og tignarlegur Dýjadalshnúkur

Það væri spennandi að ganga einhvern tíma inn eftir öllu Kerlingargilinu í Miðdal og freista þess að fara upp brattar brekkurnar austan megin eins og virtust vera færar alla vega ein brekkan svona séð ofan frá...

... en við létum okkur nægja að fara hálfa leiðina inn eftir að sinni þriðjudaginn 1. september
í spriklandi sumarblíðu... logni og hita en smá súld þegar ofar dró... og NB rökkri síðasta spölinn í lok kvölds...

Nítján vorum við að sinni... María E., Örn, Anton, Gunnar, Ósk E., Doddi, Gylfi, Steingrímur, Guðrún Helga, Játi, Gerður jens., Arnar, Helga Bj., Katrín Kj., Steinunn Sn., Sarah, Erna og Jóhann Ísfeld
en Bára tók mynd og Bónó og Moli voru í spólandi smölunarstuði...

Þar af var Erna að fara í sína fyrstu göngu með hópnum og Sarah að mæta í sína þriðju í röð...
nokkrir nýliðar að bætast í hópinn þessa dagana eins og alltaf á haustin
og frábært að sjá hvað menn taka vel á móti þeim innan hópsins :-)

Þetta gil er hrikalega fagurt og það er fært til bókar hér með að næst göngum við inn eftir því öllu og ekkert minna !

En við gengum upp úr því í þetta sinn þar sem stefnumót við áttum við Tindstaðafjall...

... en við létum samt Kerlinguna ekki í friði á uppleið og þáðum alla þá orku sem stórbrotið landslag hennar gaf okkur...

... til þess einfaldlega að geta brölt upp þessar lööööööngu og brööööööttu brekkur...

... sem tóku verulega í enda farið upp í tæplega 800 m hæð á einu bretti...

... en við héldum áfram hjalla fyrir hjalla og gengum upp í þokuna sem lá í efri hlíðum...

... og fengum súld og ekkert útsýni á Tindstaðahnúk (761 m) sem er austari tindurinn í Tindstaðafjalli...

...sá vestari heitir Dýjadalshnúkur (727 m) og niður á hann gengum við eftir fjallsheiðarbrúnunum...

... í þoku sem skyndilega tók að létta...

... og þynnast...

... þar til allt varð bjart og gott...

... og skyggni hreint og tært...

... svo við vorum ekki lengi að færa okkur upp á skaftið...

... og létum okkur ekki nægja að þvælast út á klettanösina aftan við vörðuna á tindinum
sem hefði verið gaman að taka hópmynd á... en það var ekki nóg pláss...

... svo við eltum bara Kristinssynina tvo og skunduðum út á neðri nösina...

.. og tókum hópmynd þar en þá var þokan að koma aftur yfir...
svo þetta var ansi góð tímasetning á afléttingu þokunnar á þessum tignarlegu brúnum...

... enda rökkvaði óðum eftir þetta þar sem farið var niður brattar brekkurnar alla leið niður að botni Kerlingargils...
þar sem þjálfari plástraði Dodda sem bókstaflega datt á stafinn sinn og hruflaði ennið...

Höfuðljósatíminn er kominn - yfirfarið ljósin ykkar og verið alltaf með varabatterí í pakpokanum.

... og við enduðum í rökkurró við bílana eftir 5,5 km göngu á 3:18 klst. upp í 727 m hæð
með alls hækkun upp á 614 m miðað við 44 m upphafshæð.

Krefjandi ganga bæði upp og niður og skínandi góð æfing á tignarlegum slóðum
sem leyna á sér eins og svo oft þar til nær er komið...

Þjálfarar verða í Amsterdam á landsleik Hollands og Íslands í fótbolta og í Berlín á Evrópumeistaramótinu í körfubolta
þar sem Ísland keppir í fyrsta sinn í sögunni á stórmóti í körfu alla næstu viku...
og Gylfi mun sjá um Toppfaraæfingu á Vífilsfell næsta þriðjudag - sjá fésbók Toppfara :-)

Magnaðar Mávahlíðar
með sjö mánaða gömlum bumbubúa

Nýjar slóðir bættust við safnið þriðjudaginn 25. ágúst...

... þar sem gengið var yfir Hrútagjá á Reykjanesi í átt að tindunum sem við höfum mænt á
frá því 2008 ofan af hinum ýmsustu fjöllum á þessum landshluta...

... en leiðin yfir hraunið var ævintýraleg óvissuferð þar sem við vissum ekkert hvernig landið lá...

...  nema jú að þarna væru tökuslóðir á Game of Thrones að hluta
(t. d. fyrsti þáttur í seríu fjögur þar sem Þenn-menn koma fyrst við sögu en þeir borða mannakjöt m. a.
... eða var það atriði kannski tekið á Þingvöllum?).
https://www.youtube.com/watch?v=HG0MzA0bb04
Dyrafjöll og Nesjavelli, Þingvellir o.m.fl...
http://zap2it.com/2014/02/game-of-thrones-season-4-featurette-iceland-gives-the-westeros-scale/
og ef menn eru algerir nördar - um fjórðu þáttaseríu:
https://www.youtube.com/watch?v=J5iS3tULXMQ

... en nóg um Game of Thrones... landslagið fór mun mýkri höndum um okkur en þessar hrjúfu
(stundum of sjokkerandi að mati ritara) þáttaraðir...

... og leiddi okkur um ævintýraland hraunbreiðanna sem upphaflegu runnu hér úr Hrútagjárdyngju...
http://gonguleidir.is/gonguleidir/hrutagja/

Mávahlíðar stigu upp úr breiðunni í vestri og við létum okkur dreyma um að geta þrætt okkur eftir hryggnum öllum
en hann virtist hálf ófær séð úr fjarska ofan af Fíflavallafjalli...

... og strákarnir fóru könnunarleiðangur meðan almúginn snæddi nesti...

Útsýnið úr matartímanum var alveg nýtt sjónarhorn til suðvesturs yfir á Fíflavallafjall (út af mynd vinstra megin), Grænudyngju, Trölladyngju, Hörðuvallaklofs, Keilis og Lambafells (sem lumar á Lambafellsgjá)... en þar fer ein fallegasta kvöldgangan í sögu okkar... um dyngjurnar, klofið og gjánna...

Jú þetta var vel fært öllum í hópnum... líka henni Lilju Sesselju sem gengin er 7 mánuði á leið með barn þeirra Gylfa og hikaði ún hvergi á þessari leið... konan sú getur allt... yfirveguð og svöl eins og mosinn...

Mögnuð leið og alltaf jafn gaman að fara nýjar slóðir...

...sérstaklega þegar þær koma manni á óvart eins og þessi gerði...

Þetta var sko hópmyndarefni...

Sveifluhálsinn vinstra megin með Stapatind hvassan upp úr hryggnum, Fíflavallalfjall og hluti af Grænudyngju hægra megin...

Anton, Jón og Steingrímur á tindinum í fjarska, Örn, Valla, Sarah, Gréta, Guðmundur Jón, Katrín Kj., Gylfi, Stefán Alfreðs., Njóla, Lilja Sesselja, Guðrún Helga, Arnar, Gerður jens., Hjölli, Ósk Sig., Björn Matt, Ágúst, Alda, Svala
en Bára tók mynd og Dimma var fulltrúi ferfætlinga klúbbsins að sinni.

Þar af var Gréta að koma í sína fyrstu göngu með hópnum,
Sarah komin til að vera í klúbbnum eftir svaðilför á Akrafjalli í síðustu viku
og helmingur hópsins að snúa aftur eftir sumarfrí... yndislegt :-)

Það var dásamlegt útsýni ofan af þessu ekki hærra fjalli... 254 m hátt... :-)

... og leiðin grýtt en örugg alla leið og það mátti á köflum sjá glitta í troðning eftir fyrri göngumenn en ekkert finnst á veraldarvefnum um göngu á Mávahlíðar svo spyrja má hverjir hafi þarna verið á ferð... en Gerður Jens minnist þess að Ferðafélagið hafi staðið fyrir göngum á Mávahlíðar hér áður fyrr?

Smá klöngur upp á hæsta tind...

... en himinin var sérlega fagur þetta kvöld...

Jú, við urðum öll að klöngrast þarna upp þó ekki væri pláss fyrir alla í einu...

Þjálfari fullyrti að þetta yrði "once in a lifetime upplifun"... að ganga með konu gengna 7 mánuði á leið
svona fjölbreytta og flókna leið um úfið hraun og hvassar tindabrúnir... geri aðrir betur !
Lilja Sesselja er einfaldlega einstök :-)

Við kláruðum sunnan megin út hrygginn en snerum svo niður til baka og slepptum lægri hlutanum syðst...

Gylfi og Lilja giftu sig um daginn... fluttu í fallegt hús í stekkjunum í Breiðholti í vor og eiga von á fyrsta hreinræktaða Toppfaranum í lok október... við gáfum þeim brúðkaupsgjöf um daginn... fánastöng til að setja upp í garðinum
og stóðu Björn Matt og Sigga fyrir því með glæsibrag, takk innilega elskurnar.

Og hjartans hamingjuóskir elsku Gylfi og Lilja með fallega lífið ykkar um þessar mundir
sem svo sannarlega brosir við ykkur allan hringinn :-)

Bakaleiðin var stórskemmtileg og önnur leið en út eftir... þar sem við stefndum á slóðann sem liggur upp Hrútagjánna vestan megin... en þaðan vorum við komin á góðan slóða alla leið í bílana aftur...

Alls 7,8 km á 2:48 klst. upp í 254 m hæð með alls hækkun upp á 305 m miðað við 220 m upphafshæð.

Mergjuð ganga sem gaf gott brölt í mosa, hrauni, grjóti, skriðum,  klettum, hryggjum og brúnum
en fyrst og fremst yndislega samveru með einstökum göngufélögum :-)
 

Bratti og grjóthrun
á flottum Bláfjallahnúkum
sem minntu á Herðubreið forðum daga 2009
þó hvorki hafi brattinn né grjóthrunið náð nándar nærri þeim hæðum sem þar eru...

Fjölmennara var á æfingu þriðjudaginn 11. ágúst síðan í byrjun júní... og mætingin öll að koma til eins og vanalega á þessum árstíma... en þá mættu átján manns til göngu á nafnlausa tinda sunnan Vífilsfells sem tengja það við Bláfjallahrygginn
og eru ansi fagrir þegar nær er komið og leyna sannarlega á sér...
og við skírðum Bláfjallahnúkar í gullnu tindferðinni um Bláfjallahrygginn endilangan í febrúar 2014...

Veðrið með ágætum eins og í allt sumar á suðvesturhorninu... sól og blíða, brakandi þurrt og gott skyggni...

En þessi blíða hefur þær aukaverkanir að allur jarðvegur er þurrskorpinn og lausgrýttur svo þegar farið var upp brattar grjótskriðurnar í fyrstu brekkunni þurftum við að stíga tvo skref fyrir eitt upp eftir...

... og þýddi þetta talsvert krafl og brölt sem menn voru almennt hæstánægðir með því öðruvísi þróar maður ekki lagnina við þetta skriðubrölt... en þetta þýddi líka að allt grjót var laust í sér og því miður fór svo að stórt grjót sem Ester (í bestu meiningu ætlaði sér að losa úr gönguleiðinni og skutla niður um þornuðu sprænuna vinstra megin við hópinn) - tókst í loftköstum að snúa af leið og lenda beint á vinstra læri Irmu með þeim afleiðingum að hún hlaut skrámur og talsverða bólgu og eymsli í lærið...

Við kláruðum upp og tókum ákvörðun um að skipta liði þar sem Irma og Bára færu niður stystu leið
til að hlífa slösuðu lærinu og leyfa því að jafna sig en hinir kláruðu hringleiðina um tindana...

Og ræddum lexíu dagsins fyrir bæði þjálfara og göngumenn:

*Halda alltaf þétt hópinn þegar grjóthrun er farið að gera vart fyrir sig í einhverjum mæli - Þjálfarar !
*Grjót sem rennur af stað niður brekku er fljótt að ná miklum hraða og kastast auðveldlega í loftköstum í allar áttir
svo ómögulegt er að ráða í hraða augnabliksins hvar hann lendir.
*Bíða með að kasta grjóti af stað þar til allir eru komnir að þeim sem kastar af stað.
*Ef mögulegt þá er gott að stöðva grjót sem maður sér fara af stað sem fyrst.

Grjót sem nær miklum hraða og fer í loftköstum getur auðveldlega lent á lífshættulegum stöðum göngumanna eins og brjóstkassa og höfði. Irma var heppin hvað það varðar að fá grjótið í lærið (mjúkur dempari og hvorki bein né innvortis líffæri) en fá það ekki í hné, mjöðm, kvið, brjóstkassa eða höfuð, sem þýðir samt að blóðríkur og stór vöðvi skaddast í lærinu og hann þarf sinn tíma til að jafna sig.  Þá mátti litlu muna að hún og Bára féllu aftur fyrir sig við höggið og þá hefði einnig getað farið verr.

Við sendum Irmu bestu batastrauma og vonum það besta með skjótan bata
og þjálfarar einsetja sér að gæta þess alltaf að þétta hópinn vel ef grjóthrun er til staðar
og við skulum öll hafa í huga að grjót sem fær tíma til að kastast niður brekku
verður fljótt stórhættulegt í síauknum hraða og ófyrisjáanlegri stefnu í loftköstunum.

Ester hlúði vel að Irmu og var skiljanlega leið yfir þessu en þetta var algert óhapp og ekkert við þessu að gera
nema vona það besta...  Irma beit á jaxlinn eins og henni er alltaf lagið og kvartaði ekki þrátt fyrir talsverðan áverka
og almennt við máttum vera fegin að þetta fór þó ekki verr en þetta...

Við brúnirnar skiptum við liði... þarna lá hryggurinn milli Bláfjallahnúkanna og stöllurnar tvær sneru niður brekkurnar...

En fyrst var tekin hópmynd...

Ósk, Ágúst, Svavar, Stefán Alfreðs., Steinunn Sn., Jóhann, Björn Matt., Katrín Kj., Guðrún Helga, Arnar, Örn, Ester. Svala, Guðmundur Jón, Vallý, Maggi og Irma en Bára tók mynd og það var ansi notalegt að fá þá Bónó og Mola aftur í fjöllin :-)

Söguritari og Irma héldu beinustu leið niður brekkurnar og horfðu á félaga sína rekja sig eftir hryggnum þarna uppi...

... sem mátti vel sjá ef maður rýndi aðeins og súmmaði inn myndavélinni...

Vallý og Svala komu svo síðar á eftir okkur úr fyrra skarðinu þar sem þær voru tímabundnar og strákarnir straujuðu svo niður skriðurnar á niðurleið hópsins svo það voru Toppfarar úti um allt þarna í dalnum eins og fé í stjórnlausri smalamennsku
en mikið var þetta notalegt svona í blíðunni :-)

Gilið sem rennir hnúkunum saman og myndar þennan fallega dal sem þarna er
bjó yfir ýmsu forvitnilegu eins og þessu kroti í móberginu...

Alls 6,9 km á 3:00 klst. upp í 601 m hæð með alls hækkun upp á 560 m miðað við 202 m upphafshæð.

Fallegt kvöld og flott leið en slysið skyggði á ánægjuna og við vonum það besta og sendum Irmu innilegustu batastrauma og vonumst til að sjá hana sem fyrst aftur með okkur á fjalli...
 

Sumarblíða á Þórnýjartindi
í yndislegu veðri og fögru landslagi

Í þriðja sinnið gengum við á tindinn hennar Þórnýjar sem gnæfir yfir mynni Eilífsdals þriðjudaginn 28. júlí
í blankalogni allan tímann, skemmtilegu brölti og fallegu útsýni...

... en hefðum mátt velja betri leið meðfram ánni frekar en að þvælast svona inn á land bóndans í Eilífsdal
og einsettum okkur að muna þetta næst... fara jú yfir brúnna við námurnar
en þvera svo litla lækinn þar vestan við eins og Hjölli gerði... enda er þetta dalurinn/lófinn hans
...frekar en að fara eftir læknum og yfir hestagirðingar og lendur bæjarins...

Menn rifjuðu upp magnaða göngu Hjölla þarna fyrr í sumar þann 23. júní
þar sem hann fór nýja leið.. bara beinustu leið upp þarna innst í dalnum með Eilífstindinn sjálfan yfirgnæfandi...

... upp ásinn þarna vinstra megin við miðja mynd, hægra megin við dýpsta gljúfrið
og þaðan upp milli tvíburaskaflanna litlu og svo um grjótskriðurnar þar sem langi samfelldi skaflinn
var svo tekinn alla leið upp á brúnirnar en þaðan var snjógangur að Hábungu sem varla stóð upp úr snjónum (varðan)
áður en þau héldu niður honum megin á Þverfellshornið... alls rúmlega 14 km ganga á rúmum 6 klst...
bara magnað að gera þetta svona á hásumarskveldi í miðri viku
... en númer hvað var þessi Eilífsdalsganga Hjölla?... í alvörunni sú sjöunda eða???

Veðrið lék við okkur... brakandi blíða og svitinn stríðum straumum rann í kvöldsólinni
þegar hún fékk að skína framhjá hikandi skýjunum...

... og útsýnið eftir því í allar áttir... Skarðsheiðin óðum að verða snjólaus...
... við verðum að fara að koma okkur upp þetta Eyrarfjall hérna megin einn daginn...

Dimma lék á als oddi... mikið óskaplega þykir okkur vænt um hana... verið með okkur síðan 2007
og farin að grána í vöngum og eldast... var mikið veik í vetur en náði fullum kröftum
og nýtur sín enn í göngunum...

Það var ekki hægt annað en taka mynd af ofukonum Toppfara...
Helga Björns., Katrín Kjartans og Gerður Jens...  að sjálfsögðu með Dimmu sína með á mynd :-)

Fegurð hásumarsins á Íslandi er engu lík þegar veðrið leikur við mann...

... þá er hvergi betra að vera en nákvæmlega á landinu okkar...

Þórnýjartindur er brattur en mosasleginn að mestu alla leið upp á topp...

... í klettahjöllum sem mynda þennan fína tröppugang alla leið upp á heiðina sjálfa...

Við gengum fram á brúnirnar í vestri sem vísa niður í Miðdalinn
og fengum okkur nesti í sólinni og logninu...

Já, þarna var fín leið niður... eða upp og þaðan Kringum Miðdalinn og...

...hérna niður... förum þetta næsta sumar í sumarbirtunni...

Græni litur hásumarsins er alveg örugglega heilandi fyrirbæri gegn hvers kyns líkamlegum sem andlegum meinum...
og kannski meginástæða þess að ef menn komast einhvern tímann á bragðið með að ganga úti í náttúrunni að sumarlagi
þá geta þeir ekki án þess verið að "hlaða sig" með þessum græna lit fyrir veturinn...

Hópmyndin var tekin á niðurleið sömu leið og farið var upp...
þjálfarar voru að reyna að hemja sig með að teygja þetta ekki í aðra eins 5 klst. göngu og síðasta þriðjudag
... svo menn fari nú ekki alveg að gefast upp á okkur...
... ekki það að nánast allir mættir voru alveg til í mjög langa göngu nema kannski þjálfararnir sjálfir :-)

Síðasta spölinn kom regnúði yfir svæðið með fallegum regnboga yfir dalnum...

... og passaði alveg við smá lækjarævintýri  í lokin þar sem Guðmunur skutlaði  góðum steini út í miðjan læk til að stikla yfir
svo sumir komust upp með að fara á þurrum fótum alla leið...

Þetta var afmælisdagur Njólu Toppfara... einnar af ofurkonum klúbbsins sem frá upphafi hefur mætt og tekið þátt í okkar allra erfiðustu göngum án þess að hika... sem alltaf er glöð og geislandi og með sérlega góða nærveru... og alltaf til í allt...
ætlar auðvitað með okkur á hæsta fjall Evrópu Elbrus á næsta ári
og á hæsta fjall Afríku, Kilimanjaro árið 2018... hvað annað ?

Alls 6,5 k á 3:14 klst. upp í 715 m hæð með alls hækkun upp á 641 m miðað við 112 m upphafshæð.

Yndisleg kvöldstund í notalegum félagsskap og gullfallegu veðri
... það er heiður að ganga með ykkur dásamlegu félagar
og að fá að njóta afmælisdagsins með þér elsku Njóla mín :-)
 

Í skýjunum
á kyngimögnuðu Hafnarfjalli

Strákarnir voru í græna liðinu og það vantaði bara grænu lopaleysuna hans Guðmundar til að fullkomna þetta...

Gengið var upp brattar skriðurnar á Tungukolli sem reyndust færari en áhorfist frá þjóðvegi eitt þegar ekið er um Borgarnes...

Grjótið þarna með ólíkindum fallegt... erfitt að fylla ekki pokann af listaverkum náttúrunnar...

"Muniðið eftir Blákolli og hinum átta tindunum baksviðs milli Hafnarfjalls og Skarðsheiðar í mars 2012"?
... þarna þar sem skaflinn er renndum við okkur niður löngu bröttu snjóbrekkuna og vissum ekkert hvernig það endaði...
og þarna er Bolaklettur sem við eigum alltaf eftir að ganga á...

Ofan af Tungukolli risu hinir tindar Hafnarfjalls... tignarleg fegurð þessa fjallgarðs lætur ekki að sér hæða...

Litið til baka á Tungukoll af Þverfelli sem var tindur tvö af fimm...

Myljandi flísarnar á Þverfelli... þar sem  Siglfirðingarnir héldu upp á opnun Héðinsfjarðargangnanna
í Haustfagnaðargöngunni frægu árið 2010 þar sem við vorum með níu skemmtiatriði á hverjum tindi...
...algerlega ógleymanlegt...

Útsýnið til baksviðsins og aðeins á Hróarstinda...

Þokan skreið því miður yfir efstu tinda á Þverhnúk, Katlaþúfu og Klausturstunguhól
og það var ótrúlega kalt í norðanvindinum í 789 m...
við vorum sammála því að í þessari hæð myndum við ekki vilja vera í tjaldi á hálendinu
í svona kulda með snjóinn allt í kring og jafnvel lítið sem ekkert skyggni eins og spáin var búin að vera...

... svo í þokunni gengum við eftir gps um dulúðugar slóðirnar efst í þessum einstaklega fallega fjallasal...
þar sem Hróarstindarnir og hinir tindar Hafnarfjalls njóta sín vel ef skyggni hefði gefist...

En þegar við gengum niður af Klausturstunguhól í áttina að geilinni sem var kyrfilega merkt í gps
tók þokunni að létta...

... með hverju skrefinu niður á við...

...þar til allt varð sólríkt og gott...

... og sumarið kom aftur...

Aðkoman að geilinni liggur beint við þegar gengið er niður að henni eftir gps...
en hún er samt vandfundin og menn oft lent í vandræðum með að finna hana...

Magnað fyrirbæri sem alltaf er jafn gaman að skoða...

Ingi, Doddi, Örn, Guðmundur, Ester, Kristján, Sjöfn, Gerður J., Katrín og Bára tók mynd.
... fimm konur og fimm karlar...

Fyrirsætubransinn fékk sitt pláss í ferðinni...

...og flottustu fjallakonur Toppfara fengu mynd af sér... Katrín og Gerður...
það vantaði bara Helgu Björns sem forfallaðist þetta kvöld til að fullkomna þetta alveg :-)

... en eiginlega fannst okkur þetta sætasta myndin... paramynd af Sjöfn og Kristjáni :-)

Og svo var farið um geilina niður í dalinn...

... þar sem brattir hjallarnir tóku við...

... og við þræddum okkur eftir þeim út eftir á öxlina...

Þeir allra hörðustu tóku efri hlutann... Örn, Doddi og Ester... en hinir fóru algengari stíginn neðar...

Snjórinn enn aðeins á stígnum... svona er hálendið allt i margföldu magni og við svekktum okkur á sérlega erfiðu ástandi hálendisins sem væri að taka af okkur Holuhraunsferðina miklu sem átti að vera næstu helgi... en við gefumst ekkert upp og stefnum þangað síðar í sumar eða haust... líklegast verður september besti tíminn, ekki nægur tími til snjóleysinga fram í ágúst sem er á næsta leyti... kannski verður september bara sólríkur og friðsæll eins og oft og við að leika okkur uppi á hálendi :-)

Niðurleiðin um hrygg Klausturstunguhól var með gullið sólsetrið í fanginu...

... og mestmegnis í logni en ótrúlega köldum vindi ef við fórum of mikið hægra megin...

Litið til baka að geilinni.. brött og ævintýralega skemmtileg leið...

Lausgrýtt og krefjandi var niðurleiðin...

... og lærin brunnu við stöðugt bröltið niður á við í tæpan klukkutíma...

... ansi drjúgt en kærkomið að rífa vel í vöðvana og koma skrokknum aftur í fjallagírinn sögðu þjálfarar
sem voru nýkomnir úr 4ra vikna fjallgöngulausu sumarfríi... :-)

Loksins... loksins... komumst við niður og gátum gengið á láglendi...

Hjarta úr vatni varð á vegi okkar... Ingi kom auga á það... takk Ásta fyrir að kenna okkur að sjá öll þessi hjörtu :-)

Íslenska flóran er harðgerð og útsjónarsöm... getum lært margt af henni varðandi lausnamiðun, elju, þrautsegju...

Alls 9,8 - 10,3 km á 5:01 klst. upp í 685 m á Tungukolli, 638 m á Þverfelli, 746 m á Þverhnúk, 789 m á Katlaþúfu og loks 666 m á Klausturstunguhól með alls hækkun upp á 1.128 m.

Mergjuð kvöldganga sem reif vel í en gaf friðsæla og gullna upplifun sólsetursins, heilmikið brölt í krefjandi bratta og harðneskjulegt veður á efstu tindum... þetta var alvöru kvöldganga sem var eiginlega meira í ætt við dagsferð... eins og svo margar kvöldgöngur okkar yfir hásumarið þegar birtan allan sólarhringinn fær mann til að gera svona galnar vitleysur eins og þessar aftur og aftur... þó maður mæti dauðþreyttur og lítið sofinn í vinnunna daginn eftir... svona göngur sitja eftir og gleymast ekki... og gefa manni þetta extra góða form til að halda áfram að láta sér detta allt í hug allan ársins hring :-)

Þórnýjartindur í Eilífsdal næsta þriðjudag...
brattur glæsilegur tindur með mergjuðu útsýni en ekki svona löng ganga... :-)