Hrífandi Hróarstindar
í hálku... Hrikaleik... og handboltaleik...

Gengið af öðrum hæsta tindinum yfir á hinn hæsta tindinn í norðaustri.
 Björn Matthíasson, 70 ára fremstur á mynd.

Alls mættu 36 manns í tindferð nr. 32 laugardaginn 30. janúar á tignarlegu tindana sem liggja í hnapp í Hafnardal inn af Hafnarfjalli og kallast Hróarstindar. Gangan var nokkuð krefjandi um tvö gil inn dalinn og upp bratta, hála og drjúga skriðu á tindana og svo um hálan tindahrygginn að norðaustasta tindinum þar sem Katlahryggir taka við mun neðar og telst gangan með þeim tignarlegustu í sögu klúbbsins. Veðrið var kristaltært í heiðskírri vetrarsól en bítandi frosti sem fór frá -2°C upp í rúmlega
-14°C á tindinum skv. mæli hjá Inga og hreyfði lítið vind nema efst á tindunum.

 ! ! ! ÁFRAM ÍSLAND ! ! !

Undanúrslitaleikur var í handboltanum gegn Frökkum á EM þennan dag og var afskaplega erfitt fyrir flesta að velja milli spennandi göngu í stórkostlegu veðri og æsispennandi handboltaleiks... svo við slógum tvær flugur í einu höggi og gengum handboltaliðinu til heiðurs og stuðnings með íslenska fánann í algleymi og sendum kveðju af tindinum til handboltaliðsins á www.ibs.is og á www.youtube.com.

Sjá kveðjuna á: http://www.youtube.com/watch?v=rC7qoZY6Loo

... og upptöku af tindinum: http://www.youtube.com/watch?v=-Xxw0FAfrRI

Það er spurning hversu oft maður getur sagt "ein af flottustu göngunum í sögu klúbbsins"... þær hrarnnast óðum upp þessa mánuðina, ekki síst þar sem þessi vetur býður upp á einmuna veðurblíðu og heiðskíru dögum saman ... en þessi ganga telst með þeim fegurstu hvað gönguleið, landslag og útsýni varðar... það var þess virði að missa af leiknum fyrir annað eins og ógleymanlegt að geta tengt handboltastemmninguna við gönguna með þjóðarstoltið í hjartanu, útvarpið í eyranu og íslenska fánann á lofti í fyrsta sinn í fjallgöngu Toppfara...

------------------ferðasagan hefst------------------

Lagt var af stað úr bænum kl. 8:00 í heiðskíru veðri, NA3 og -2°C...
 ...í fylgd fulls tungls... eins og vanalega á þessum vetri...
 

Dagsbirtan skreið inn með morgninum og þegar lagt var af stað gangandi kl. 9:11 var klukkutími í sólarupprás (kl. 10:14).

Hróarstindar risu hnarreistir inni í Hafnardal í bláma morgunskímunnar...

... og við vissum að undurfagur göngudagur var framundan...

Stikla þurfti yfir tvær sprænur í Illagili í Gildal og Skarargili í Skarardal og gekk það vel hjá nánast öllum...

Steinarnir voru hálir í frostinu svo Ásta Henriks skall öll ofan í lækinn en var svo forsjál að vera með allan klæðnað til vara og gat skipt um allt svo ekki kom að sök í göngunni.

Hrafnhildur T.  sem var á sinni fyrstu göngu með hópnum tók svo nokkur skref í vatninu eftir misstig við hopp yfir en var með varasokka sem líka björguðu deginum.

Lexía dagsins:
Vera með varaföt í pokanum, sérstaklega sokka og lágmarks aukafatnað.

Inn með Hafnardal reis Hafnarfjallsöxl á vinstri hönd og svo Giljatunga, Suðurhnúkur og Gildalshnúkur á Hafnarfjalli fjær og á hægri hönd breiddi Blákollur úr sér hinum megin gljúfursins og framundan risu Votuklettar og Hestadalsbrúnir í sjónmáli.

Hróarstindar stigu svo eins og kóngurinn á svæðinu upp úr miðju fjallasalarins... eða sperti unglingurinn sem ekki lætur auðveldlega abbast upp á sig og stendur keikur og hvass fyrir sínu...

Þeir virtust ókleifir í fjarska og ekki árennilegir... ekki einu sinni þegar þjálfari benti mönnum á skriðuna í miðju klettabeltinu þar sem við skyldum fara upp ef hálkan stöðvaði ekki för...

Þeir sem ganga mikið á nýjar slóðir komast fljótt að því að það sem virðist ókleift í fjarska er oft vel greiðfær þegar nær dregur... og eins að það sem virðist vel fært við fyrstu sýn reynist ókleift þegar nær er komið...

Það verður ástríða fjallgöngumannsins með tímanum að velta því ósjálfrátt alltaf fyrir sér "hvar maður kemst upp" þegar gónt er á fjöllin alls staðar þar sem maður ferðast... um Ísland eða önnur lönd...

Brekkur Hróarstinda voru þéttar svo mönnum hitnaði í hamsi á uppgöngunni þrátt fyrir kalda goluna og frostið.

Íslenski fáninn blakti við hún göngumanna og það var eins og ekkert væri eðlilegra en að hafa hann með í för þó þetta væri í fyrsta sinn sem við flöggum honum í þessari nánar tiltekið 159. fjallgöngu Toppfara...

Hitamælir Inga kom að góðum notum og sýndi -2,2°C í ágætis skjóli í nestispásunni við fjallsrætur Hróarstinda.
Hreint út sagt frábært að geta séð hitann, vindkælinguna og vindinn svona á staðnum hvar sem er þar sem veðrið er oft allt annað í síbreytilegu landslagi og veðurfari Íslands en skiljanlega má sjá í almennum tölum frá veðurstofunni.

Litið til baka í vestur yfir Hafnardal frá fjallsrótum Hróarstinda... Skarargil nær og illagil fjær...
Hafnardalsá svo rennandi gegnum dalinn smalandi til sín sprænum úr fjöllunum.

Yndislegt göngusvæði á ljúfu sumri í skoppandi sól með gróðurilminn í vitum og ljúfan lækjarniðinn í eyrunum...
...og auðvitað líka í janúar í frosti og tærri vetrarsól...

Hróarstindar... þarna ætluðum við upp.. um skriðuna sem klýfur klettabeltið fyrir miðri mynd...

Til vara var uppgönguleið í vesturhlíðum þar sem við vissum að nokkrar góðar brekkur væru í boði, m.a. skaflinn frá því síðasta vor en hann höfðum við hugsað okkur til niðurgöngu þó svo gæti farið að hann væri of háll eftir frost og þýðu til skiptis í vetur án nokkurrar snjósöfnunar að ráði. Skaflar eru nefnilega oft besta niðurgönguleiðin þar sem hægt er að fara mjúklega og geyst niður þá um brattar og drjúgar brekkur í stað þess brjótast hægfara niður grjót og skriður.

Allir klárir og bröltið hófst... þjálfari varaði menn við... þetta var drjúgari kafli en hann leit út fyrir
og best að fara hann jafnt og þétt.

Hálkan jókst með hverjum metranum ofar sjávarmáli og grjótið úr skriðunni fór að rúlla niður á þá sem voru neðar svo það var ráð að allir fylgdu þjálfari í einni röð eins og best er að gera alltaf þegar farið er um varasamari svæði.

Þjálfarar voru búnir að fara þarna um í maí 2009 og höfðu þá komist að því að skriðan er laus í sér og það brött að best er að halda sig vinstra megin við klettana til að hafa meiri fótfestu, hvað þá þegar hálkan flækist fyrir..

Þeir sem farið höfðu beint upp eða hægra megin gátu smám saman því sameinast hópnum en hálkan hindraði för Önnu Elínar yfir til okkar svo hún hélt áfram upp til að ná á góðan stað til að græja á sig gormana áður en hún fikraði sig yfir.

 Ingi og Heimir voru hins vegar ekki seinir á sér að skutlast yfir til hennar
og þau þveruðu svo skriðuna saman til baka vandræðalaust.

Svona eiga félagar á fjöllum að vera... alltaf til staðar hver fyrir annan þegar á þarf að halda...

Sjá þremenningana þegar litið var niður... ekki alveg eins bratt og það virðist á fyrri mynd... en samt ansi þétt!

Hópurinn rúllaði skriðunni upp eins og ekkert væri þeim tamara og snjórinn tók smám saman við með tilheyrandi hálku..

Einn af klettum beltisins þegar litið var til baka út Hafnardalinn... magnaður staður til að vera á...

Síðustu metrarnir upp þegar skriðunni sleppti urðu ansi margir...
og vel greiddist úr hópnum á þessum kafla.

En það var ráð að fara í gormana með hálkunni í í hækkandi hæð og hópurinn græjaði sig við fyrsta tækifæri...
og mönnum leið betur... eftir á hefðu sumir viljað fara í þá áður en skriðan var gengin upp en þetta er alltaf persónubundið matsatriðið og reynslan hefur kennt manni að hlífa gormunum við grófu grjóti þar sem þeir slitna fljótt í hrjúfu undirlagi og skriðan sjálf ekki æskilegasti staðurinn fyrir gorma þó einhverjum hefði eflaust liðið betur með þá á skónum.

Ísilagðir klettar Hróarstinda í sólargeislunum...

þarna fórum við í gormana og áttum talsvert brölt eftir áfram upp á hrygginn.

Ingi aðstoðaði menn ljúflega að setja þá á sig enda búinn að útvega fjölda manns í hópnum gorma á sérlega góðu verði.

Ingi og Ásta með snjófjúkið fram af hnúknum ofar og hlíðar Blákolls með Moldbrekkugil? á mynd.

Loksins komumst við á eitthvurt sléttlendi... framundan var tindahryggur Hróarstinda...

Ingi, Ásta og Örn...

Myndataka eins og annað tefur för en er þess virði
því hvenær kemur maður aftur á svona slóður í viðlíka veðri
eins og þennan dag með freistandi myndefnið allt um kring... ?

Carpe diem...

Brekkurnar á hryggnum voru hálar eftir frost og þýðu til skiptis síðustu vikurnar og litla snjósöfnun...
...það var gott að vera á gormunum...

Á þessum kafla minnti færið og umhverfið stundum á Hóls- og Tröllatinda frá því í nóvember 2009...

Þetta var hryggur með sífellt nýjum hnúkum og klettum á leiðinni og fljúgandi hálku undir snjófölinni.

Hér komin á annan af hæstu tindum Hróarstinda í mögnuðu útsýni 360°...

Fagurlega mótaður hópur af fjalli...

Síðasti tindurinn og hinn hæsti tindur Hróarstinda...

Fjær liggur Katlahryggur sem forvitnilegt væri að fóta sig um síðar að sumarlagi ef mögulegt er... handan hans tekur Katlaþúfa við og þaðan er greið leið yfir á hina hnúka Hafnarfjalls sem við munum ganga þvers og kruss um í sjötindagöngu í október 2010...

Litið til baka... Kári Rúnar og Ásta... ljósmyndarar með meiru...

Tindahryggur Hróarstinda til suðurs, Blákollur (716 m) fjær og Akrafjall enn fjær...

Hafið bláa á hægri hönd en það er alltaf jafn einstakt að hafa sæinn útbreiddan ofan af fjallsbrún...

Norður-Hróarstindur með Strút og Eiríksjökul í fjarska... tindarnir í febrúar og apríl...
Skessuhornið fékk að vera með á mynd lengst til hægri...
Einn daginn munum við standa á þeirri fjallsbrún...

Hópurinn að tínast inn á nyrsta tindinn en hinn hæsti tindurinn fjær með nokkrum félögum þar.. þeir mældust nánast jafn háir í þessari göngu en sá suðaustari líklega þó lítið eitt hærri (sem hér sést á mynd í fjarska).

Stórkostleg sýnin á Skarðsheiðina ofan af brúnum Hróarstinda.

Sjá norðausturbrúnir Hróarstinda fremst á mynd, Rauðahnúkafjall og Svartatind á heiðinni á milli og svo Skessuhorn, Kambshorn?, Skarðskamb, Heiðarhorn og Skarðshyrnu - talið frá vinstri.
Á korti heimamanna af Skarðsheiðinni er "Kambshorn" án nafns og á kortavef Landmælinga eru hvorki Kambshorni né Skarðskamb gefið nafn (nafnlausir tindar á kortinu) svo það er ekki alveg á hreinu hvað má kalla tindinn sem liggur að Skesssuhorni en hér nefnist hann Kambshorn - sjá síðar!

Á nyrsta tindinum var hálkan svelluð niður hlíðina undir fölinni og þverhnípi ofan af brúnunum í austri svo mönnum leist ekki á blíkuna ef einhver skyldi renna af stað niður og hópurinn yfirgaf þennan fagra útsýnisstað því skjótt og ákveðið var að taka hópmyndina af syðri tindinum.

Sif, Kristín Gunda, Anton og Hrafnhildur hér fremst að snúa við með hópnum.

Þarna fundum við fyrir öðrum af tveimur takmörkunum hálkugormana; þeir halda ekki á mjög sléttu og sleipu svelli þó þeir haldi almennt vel í hálu göngufæri... og hinn gallinn kom líka í ljós í þessari ferð;  hve auðveldlega þeir færast til á skónum og jafnvel losna og týnast á fjallgöngu. Þeir hafa reynst okkur mikið þarfaþing en eru í raun fyrst og fremst gerðir fyrir hlaup og  göngur á sléttlendi og ekki markaðssettir fyrir fjallgöngur sem slíkar. Þessi hópur hefur komist upp á lag með að nota þá í fjallgöngunum og þeir hafa gert okkur kleift að fara um slóðir að vetri til sem annars væru ófærar á gönguskónum einum, sem er mjög dýrmætt, sérstaklega nú þegar jöklabroddar eru fjárhagslega ekki á hvers manns færi í fyrstu skrefum fjallamennskunnar.

Þessu tengt  ræddum við í göngunni um möguleikann á framleiðslu á léttum göngubroddum sem Ingi var á þennan dag og lét  smíða fyrir sig (6-brodda) en þeir líkjast gömlum göngubroddum sem Heimir var með á sínum skóm (4-brodda) og virka vel í göngu sem þessari... sjá nánar síðar um þessa brodda sem eru mun minni í sniðum en jöklabroddar, léttari og handhægari og myndu henta vel í flestum vetrargöngum okkar... Ingi er að vinna í málinu en Heimir benti einnig á að hægt væri að kaupa brodda eins og hann á á www.amazon.com.

Hér hjálpuðust menn að og leiddu hver annan eða veittu stuðning ef þurfti yfir hálasta og brattasta hlutann
á meðan aðrir nutu útsýnisins og fannst þetta lítið mál.

Nokkrir voru heldur snöggir til að fara um hrygginn og niður í skjól sunnan við tindaröðina...  og voru sóttir til baka með harðri hendi þjálfararans þar sem við ætluðum sko að taka myndband og hópmynd Á TINDINUM !
... aldrei má maður neitt...

Sjá myndband af tindinum á http://www.youtube.com/watch?v=-Xxw0FAfrRI

...Íslenski fáninn við hún á tindinum...

 The hidden agenda...

...ja, kannski ekki leynileg... en allavega á dagskrá til viðbótar fjallgöngunni...

Við ætluðum ekki bara að toppa þennan dag... íslenski fáninn var með af ákveðinni ástæðu...

 ! ! ! ÁFRAM ÍSLAND ! ! !

Þennan dag gengum við til heiðurs Íslenska handboltaliðinu sem keppti undanúrslitaleikinn sinn við Frakka á sama tíma
og var kveðjan tekin upp á myndband tindinum... nákvæmlega kl. 13:01 sem var flott tilviljun...

Sjá: http://www.youtube.com/watch?v=rC7qoZY6Loo

Efri frá vinstri:
Örn, Sigga Sig, Heimir, Auður, Kári Rúnar, Ásta H., Leifur, Jóhannes Svavar, Anna Elín, Lilja Sesselja, Kalli, Heiðrún, Birna, Petrína, Hildur Vals., Helga Bj., Óskar Bjarki, Lilja K., Hanna, Ingi ogHalldór.
Neðri frá vinstri:
Halldóra Kristín, Hrafnhildur, Kristín Gunda, Gylfi Þór, Anton, Harpa, Björn, Sigrún, Valgerður, Áslaug, Inga Lilja, Ingibjörg M. og Sif.
Bára tók mynd og á mynd vantar Rósu.

Þar af voru Auður, Hrafnhildur, Ingibjörg M. og Sif að mæta í sína fyrstu göngu með Toppförum.

Jú, nú máttum við flýta okkur niður úr ísköldum vindinum í skjól og mat...

Sjá Blákoll og Akrafjall fjær...
Hafnarfjallssvæðið er magnaður fjalla-göngu-salur og virðist vanræktur sem slíkur í samanburði við Esjuna, Skarðsheiði og Botnssúlur.. kannski vegna þessara hvössu vinda sem þarna hringsnúast um tindana og sogast niður á þjóðveg eitt að því er virðist alla daga... en við höfum engu að síður átt marga frábæra lygna daga á þessu svæði sem enn býr yfir ókönnuðum lendum handa Toppförum framtíðarinnar...

En við áttum alltaf eftir að fá okkur hádegismat... hann fékkst loksins í gegn kl. 13:15 og var kærkominn í ágætis skjóli.

Suðurhnúkur og svo Gildalshnúkur - hæsti tindur Hafnarfjalls í 844 m hæð - í baksýn.

Bakaleiðin var svo gengin með handboltaleikinn í eyrunum... fyrstu mörkin skoruð þegart við úðuðum í okkur hádegisnestinu... og við hrópuðum húrra fyrir Íslensku strákunum... enfljótlega fór að halla undan fæti... hjá okkur og handboltaliðinu... Þau sem voru með útvarpið opið kölluðu stöðuna upp yfir hópinn öðru hvoru og þetta leit ekki vel út... Frakkarnir komnir yfir og bilið breikkaði sífellt... skælbrosandi fjallgöngumennirnir urðu alvarlegri og einbeittari... þangað til við slökktum á tækjunum og gerðum okkur grein fyrir því að þó Hróarstindar hefðu verið sigraðir þennan dag þá yrðu Frakkarnir það ekki... við "gerðum okkar besta" þennan dag eins og handboltaliðið gerði allt EM-mótið... stundum dugar það ekki og maður þarf aðra atrennu síðar... slík voru örlög handboltaliðsins en hugur okkar var áfram hjá þeim og við vorum fegin að hafa þó toppað sjálf á þessum fagra vetrardegi í fallegasta og duglegasta landi í heimi...

Ætlun þjálfara var að fara niður um stóra skaflinn sem liggur í góðu gili í vesturhlíðum Hróarstinda en hann lá undir grun um að vera of háll og harður til að komast þar um með stóran hóp sem almennt var ekki á broddum með exina á lofti... þessi grunur reyndist réttur þegar Örn kannaði aðstæður og þá var ráð að finna aðra brekku eða fara niður um skriðuna góðu sem menn vildu helst ekki gera. Við þessar vangaveltur fremstu manna komu þeir auga á góða brekku norðan við skaflinn og reyndist það fyrirtaks niðurgönguleið fyrir hópinn.

Giljatunguhnúkur í baksýn... þar sem við klöngruðumst upp í maí í fyrra í ævintýralegri þriðjudagsæfingu...

Hált grjót fyrst... svo þessi fínasti mjúki skafl með smá svelli undir... og svo mosi og möl neðst...

Þetta var bara snilld og hlátrasköllin glumdu um Skarardal í einskærri niðurgöngugleði..

Eftir skaflinn tók við mjúk ganga um fjallsrætur Hróarstinda í Skarardal
niður að Skarargili sem er stórskorið og illkleift nema syðst.

Frostið læsti klónum um allan dal í öllum þeim raka sem það komst í... grjóti, sprænum, mýri og votlendi...

Halldóra kristín og Kristín Gunda fremst á mynd...
Toppfarar frá því árið 2007 þegar fyrstu skrefin voru tekin í ævintýralegum tindferðum frá þeirri fyrstu til þessa dags...

Skarargil þverað og hópurinn vel dreifður á heimleið eins og vera ber...
Alltaf jafn gott að sletta úr klaufunum aðeins í lokin...

Örn beið eftir síðustu mönnum í gilinu... og hópurinn beið þá bara eftir okkur öllum ofan við gilið...

Spennandi Skarðsheiðarskeið Ferðafélagsins rætt í samhengi við álíka hugmynd Inga af slíku fjallamaraþoni í anda 24x24,
Glerárdalshringurinn og fleiri spennandi fjallamaraþon sumarsins... Hvanndalshnúkur... Vestfirðir... Snæfell...

Sumarið 2010 verður íslenskt og spennandi...

Björn, Hildur Vals, Heiðrún og Ingi með Hróarstinda í Hafnardal baksýn vinstra megin á mynd...

Þarna fórum við upp og toppuðum daginn...

Sjá hve drjúgt er eftir þegar klettabeltinu sleppir... ekki skrítið hve lengi við vorum að komast upp eftir skriðuna... og takið eftir hve klettabeltið og skriðan á milli virðist lítill kafli í fjarlægðinni, en heill heimur þegar nær er komið...

Síðasti spölurinn um birkikjarrið og sumarhúsabyggðina var sumarlegur.. það var eins og vor í lofti fannst okkur..
Hvílíkur dásemdardagur sem þetta var að baki okkar...

...eða alls 11,6 km á 6:22 klst. upp í 792 m hæð með 723 m hækkun.

Takið eftir að línan rís hæst tvisvar á prófílnum sem þýðir að við gengum á hæsta punkt tvisvar, þ.e. á leiðinni norður eftir hryggnum og til baka. Ef sá yzti - nyrsti - væri hæstur hefði prófíllinn sýnt hæstan punkt í miðjunni (við gengum einu sinni á hann, en tvisvar á næstnyrsta).

Ætla má því af þeim prófílum sem við höfum úr okkar tækjum og báðum ferðum okkar á hróarstinda að fyrri tindurinn, sá syðri af þessum tveimur hæstu sé sá hæsti sem þýðir að við tókum þá hópmyndina á hæsta tindi og sá nyrsti er þá næsthæstur... ekki að það sé aðalmálið samt... bara gaman og fastur liður að velta því fyrir sér hver sé hæsti tindurinn...

Gangan á Hróarstinda fer í eðalflokkinn... eins og svo margar aðrar...

Þetta var hörkuferð með dúndurfjallgöngumönnum sem greinilega láta ekki handboltaleik, frost, hálku né bratta
flækjast fyrir sér og gera bara" aðeins betur ef það er það sem þarf" til að toppa !

Sjá Hafnarfjallssvæðið í heild sinni með gula slóðanum okkar þennan dag.

Í október 2010 förum við í sjö tinda göngu um Hafnarfjall... á Tungukoll, Klausturstunguhól, Þverfell, Katlaþúfu, Gildalshnúk, Suðurhnúk og Vesturhnúk-Hafnafjallsöxl... það verður spennandi ganga í stórbrotnum og djúpum fjallasal sem telja má einn þann fegursta á suðvesturhorninu og kemur verulega á óvart hjá þeim sem ekki hafa farið þarna um áður.

Sjá myndband Áslaugar af göngunni: http://www.youtube.com/watch?v=GILNdjGIZqk&feature=related

Sjá myndband Gylfa Þórs af göngunni: http://www.youtube.com/watch?v=YxtDEc1j0yY
 

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir