Stórglæsileg
ganga á Snæfellsnesi
Loksins komumst við
á Lýsuhyrnu og félaga
föstudaginn 1. maí í glimrandi fallegu veðri...
Þetta var fimmta
tilraunin til að ganga á Lýsuhyrnu og félaga... frestað í fyrra
vegna veðurs og svo aflýst vegna veðurs...
Baula 1. maí 2008...
fámenn ferð í miklum bratta og snjó en mögnuðu brúnalogni... Stórmerkilegt að
þessi dagur - 1. maí - hefur aldrei klikkað í veðri ... og merkilegt
hvað þetta eru margar af bröttustu leiðunum í klúbbnum
Lýsuhyrna hægra megin við Lýsuskarð sunnan frá...
...
og Ánahyrna þá hinum megin Lýsuskarðs en á sumum kortum er þetta
öfugt farið
Gengið var frá
Lýsuhólsskóla og farið gegnum gamalt frjálsíþróttasvæði...
Veðurspáin var með ágætum þennan dag... það átti að létta til og vonandi að vera sól og blíða...
Jökulinn í vestri
þó með skýjahuluna ofan á kollinum... og hulan sú fór aldrei...
Gengið var upp á öxlina á Lýsuhyrnu sem var grýtt og brött en vel fær...
Ánahyrna... eða
Lýsuhyrna hinum megin... en ætlunin var að koma þarna niður í
loks dags ef allt gengi eftir...
Skínandi góð stemning í hópnum enda loksins gott veður til að ganga...
Litið til baka, þéttur brattinn upp öxlina en færið ennþá gott og allt sumarlegt...
Mjög falleg leið þarna upp til að byrja með...
... og allir í góðu
formi eftir röskar þriðjudagsgöngur
Smá klöngur...
...en ekkert til að tala um...
Sólríkara sunnan megin og hún tók brátt að skína á okkur líka...
Magnað útsýni eftir
því sem ofar dró...
Hiti og sviti eftir barninginn upp... en smá gjóla þegar ofar dró...
Í stað þess að beygja til vinstri og fara skarðsmegin upp á efri hluta Lýsuhyrnu héldum við áfram upp brattann...
... sem brattnaði smátt og smátt en við tókum einhvern veginn varla eftir því...
... blöðruðum bara út í eitt og héldum ótrauð áfram..
... en þetta var
löng brekka og orðin ansi brött... 45° eða svo...
... svo þegar
hingað var komið leist mönnum ekki á blikuna og með skaflinn þarna
helfrosinn var ekkert vit í að halda áfram í þessum bratta... Því
var ákveðið að snúa við sem var synd þar sem heilmikill tími hafði
þá þegar farið í að brölta þarna upp...
Svo hann skaust niður með öllum hópnum og sporaði snöggvast út góð spor í glerhörðum skaflinum til að komst yfir í betri brekku í átt að skarðinu.. Allir í hálkubrodda eða jöklabrodda, þjálfari mælti með hálkubroddum þar sem við vorum mestmegnis á grjóti og mjög erfitt að fóta sig á jöklabroddum í grjóti í þetta miklum halla... úr því væri verið að spora vel yfir skaflinn sem fara þurfti yfir á leið til baka... en skiptar skoðanir voru með það og þeir sem voru vanari fóru í jöklabroddana sína sem var vel enda komust þeir þá öruggir yfir skaflinn og þurftu ekki að elta hópinn. Það var hins vegar mat þjálfara að hálkubroddarnir hentuðu almennt betur þarna, sérstaklega fyrir þá óvanari því að fara skyndilega á jöklabrodda í miklum halla og miklu grjóti skapaði að hennar mati meiri slysahættu en að vera í hálkubroddunum og með göngustafina í báðum höndum eins og menn eru vanir því þegar farið er í jöklabrodda þá er betra að gera það í minni bratta við betri aðstæður og komast vel í gírinn á þeim í þægilegri halla. Með réttu var og bent á að hafa ætti ísexina í hönd þegar farið væri yfir skaflinn þar sem hann var löng og brött brekka niður, en það var líka mat þjálfara að í þessum halla væri ráðlegast að allir héldu sama striki og kæmu sér yfir skaflinn með stuðningi stafanna sem þeir eru vanir og svo gæfum við okkur góðan tíma til að fara í jöklabrodda og með ísexi í hönd eftir það... en þetta er alltaf matsatriðið hverju sinni og ágætis dæmi af okkar hálfu um hvers vegna sveigt er framhjá reglunni með að í miklum bratta og hálku skal ganga í jöklabroddum og með ísexi í hönd til að geta stöðvað sig ef maður rennur af stað svo sitt sýnist alltaf hverjum og einum í þessu.
Vel gekk að þvera skaflinn á eftir Erni hjá flestum...
Ólafur Vignir og
fleiri sem voru komnir á jöklabroddana fóru bara yfir ofar
Aðrir ekki eins vanir jöklabroddunum og þá var gott að fylgja hópnum og fara í sporin yfir fönnina...
Gunnar var einstaklega hjálpsamur í þessari ferð sem og fyrri ferðum og lóðsaði menn hægri vinstri yfir skaflinn...
Þetta gekk vel niður um grjótið en bratt var það og fara þurfti varlega...
Brekkan enda löng
og ekki þægilegt að vera í þessum bratta og þessu harða færi svona
ofarlega í þessari brekku...
Fyrstu menn sem
fóru yfir og komust í minni halla tóku mynd yfir til okkar hinna og
þar sést lengdin og brattinn á brekkunni vel...
Innar í hyrnunni
minnkaði brattinn
Misjafnlega góðir
þessir broddar... sumir á sínum eigin, aðrir fengið lánað eða
leigt...
Mikið gott að vera
komin á broddana... enn og aftur kom þessi feginleikur sem því
fylgir að fara á jöklabroddana
Það var enda glerhálka þarna ofar og versnaði frekar en hitt...
Ingi hafði farið
alla leið upp í brekkunni bröttu þarna fyrr og hringdi niður ofan af
hryggnum norður af Lýsuhyrnu til að vara okkur við
Arnar var sá eini af þeim sem ekki var í nógu góðum málum, eingöngu með annan jöklabroddann í almennilegu lagi og gekk því á hálkubroddunum alla leið upp á Lýsuhyrnu sem var ekki gott, en hann lét sig hafa það og fékk svo lánaða gömlu sex punkta broddana hjá Inga lánaða þegar við náðum loksins í skottið á honum á Hrafntinnuborgum...
Síðustu metrana upp á Lýsuhyrnu tók útsýnið að opnast okkur í allar áttir um Snæfellsnesið...
Við vorum ansi ánægð með að ná þessu eftir svaðilförina fyrr um daginn...
... og ansi svöng
eftir átökin enda er streita og ótti orkufrek fyrirbæri fyrir líkama
og sál . ...en gott hljóð í
mönnum þrátt fyrir þennan vandræðagang í leiðarvali þjálfara
Lýsuhyrna teygir
hrygginn sinn til norðurs svo freistandi var að ganga hann eins og
Ingi gerði
Sólin tekin að skína sífellt meira og meira og gaf tóninn fyrir það sem koma skyldi síðar um daginn...
Tignarlegt útsýni
ofan af hyrnunni sem er eiginlega þríhyrnd þarna efst
Útsúnið inn á
Snæfellsnesfjallgarðinn til austurs... ... að ekki sé talað um Snæfellsjökul í þremur geggjuðum ferðum... 2008... 2010... 2012... ... og gleymi örugglega einhverri... samt eigum við svo marga tinda eftir... :-)
Jæja, við ákváðum
að fara yfir á austari tindinn
Hann var aðeins hærri en sá fyrri... munaði misjafnlega miklu eftir tækjum, einn eða tveir metrar eða jafnhár...
Útsýnið yfir á Þorgeirsfell sem við verðum að ganga á einn daginn...
... og útsýnið til
vesturs yfir á jökulinn... við vorum ekki að trúa því að þau fengju
ekki hreinan tind þau sem voru að skíða þarna...
Hópmynd ef skyggnið myndi versna en ekki lagast... sem betur fer gerðist það síðara... Ólafur Vignir,
Arnar, Guðrún Helga, Sigga Sig., Gerður Jens., Guðmundur, María E.,
Guðmundur V,
Þá var lagt í
hann... sjá hrygg Lýsuhyrnu hægra megin og stífa tindinn þar við
hliðina vinstra megin og svo skálina enn lengra
Rauðakúlur hvíti pýramídinn þarna lengst í fjarska og hvassi tindurinn vinstra megin við miðja mynd er Örninn sem átti eftir að skreyta útsýnið af Rauðakúlum með endemum glæsilega... en skv. Snæfellsneskorti Reynis Ingibjartssonar heita Rauðakúlur "Smjörhnúkur" og Örninn heitir bæði Örn og Tröllkarl með Tröllkerlinguna vestar og Tröllbarn minna vesta á milli þeirra en þetta er líka mismunandi milli korta...
Íslenski mosinn fyrirfinnst á ótrúlegustu fjallstindum og er dásemdin ein...
Niður af Lýsuhyrnu var farið beinustu leið niður í dalinn í hliðarhalla...
... en það var meira en að segja það í þessu gallharða færi og brátt voru menn farnir að hiksta en með yfirvegaðri broddatækni hófst þetta allt saman og það var hollt og gott að finna hversu vel tekur í ökklann í þessa miklum halla og eins hversu mikilvægt það er að beita broddunum rétt... nýta yfirborðið allt, taka stutt skref, stíga fast niður, hafa bil milli fóta og lyfta vel upp... stíga fram með efri fót en 45° með neðri og ef menn urðu þreyttir þá beina tánum niður á við og taka hliðar saman hliðar... Í þetta var farið
ítarlega og æft vel á Sólheimajökli í mars í algerum ísbrekkum (sem
og í fyrri vetrarfjallamennskunámskeiðum síðustu ár )
Brattinn sést vel hér... ísexin skal ávalt vera í hendi þegar farið er um svona brattar fannir á broddum en í grjótbrekkunni góðu fannst okkur í lagi að vera með göngustafina í stað þeirra þar sem þetta var bara einn skafl þarna... eftir það hefðu allir átt að pakka niður báðum stöfum en þar sem gengið var á broddum nánast allan þennan dag, voru sumir með staf í hendi hinum megin... sem er samt ekki rétt þar sem það hindrar flæði ísaxar milli handa eftir því hvort gengið er með hærri hluta brekkunnnar á hægri hönd eða vinstri þar sem ísexin skal alltaf vera "brekkumegin"... og þessu sem og fleiru hefðu þjálfarar átt að skerpa betur á, en á móti er vel vitað að stafir gefa öryggi og jafnvægi sem er líka mikilvægt að hafa í svona erfiðum brekkum... en ef menn fara í svona broddaferðir 1-3 á ári þá verður það þeim fljótt tamt að vera kominn í brodda og með ísexi í hönd og nýta hana í stað þess að hafa stafina... stafirnir geta nefnilega gefið falskt öryggi t. d. þar sem menn stinga þeim niður og treyst því að fá stuðning, en þeir eiga það til að renna í svona harðfenni og þá er slysahættan aukin í stað þess að dregið sé úr henni...
Arnar var enn á hálkubroddunum frekar en lélegu jöklabroddunum niður þessa brekku og rann skyndilega af stað, en gat stöðvað sig með ísexinni og Gunnar náði að styðja við hann einnig... ekki þægileg upplifun en hann tók mosann á þetta og var kominn í skárri halla neðar og fékk svo betri brodda lánaða hjá Inga sem fyrr segir...
Ósk var í broddum
sem voru of rúmir og ekki var hægt að minnka eins og þurfti, en hún
var í skóm nr. 38
Brátt vorum við komin í skárri halla og þá gekk þetta vel...
... en var samt erfitt því þessi hliðarhallli er krefjandi og tekur vel í ökkla, jafnvægi og nýja vöðva...
Hrafntinnuborg...
strítan eða skálin... skálin skv. kortum en strítan skv. heimamönnum
... enda langtum meira lokkandi en skálin...
Þarna var sólin komin það sem eftir lifði dags...
... og allt varð svo fallegt og bjart... Lýsuhyrna að baki Gunnari og Ósk.
Litið niður ofan af
Hrafntinnuborg á hópinn að tínast inn...
Skálin sem
Hrafntinnuborgar-nafnið er á, á kortum... spurning hvort er hærra...
leit mishátt út eftir því hvaðan var horft...
Sama glerjaða færið upp á Hrafntinnuborg og á Lýsuhyrnu...
... en fljótlegt var það þó hart væri...
Litið til baka niður skarðið þar sem við komum upp eftir grjótbrekkuna góðu...
Þarna beið Ingi
eftir okkur eftir að hafa farið einn á tind Lýsuhyrnu
Sólar- og nestispása og gott að vera til...
Litið til baka...
síðustu menn að koma upp...
Hrafntinnuborg var
ísuð og hál efst og eftir helfrosna grjótskaflabrekkuævintýrið var
ekki stemning fyrir frekari barningin við glerhálku
... og lágum bara í tómu kæruleysi þarna í sólinni og nutum lífsins...
Jú tökum eina hópmynd ofan af henni líka úr því sólin var komin :-)
Ekkert mál að
skjótast þarna upp en sautján í röð í algeru svelli var ekki að gera
sig
... svo við tókum bara hópmynd ofan af Hrafntinnuborg með útsýni til Snæfellsjökuls og Ánahyrnu nær...
Smjörhnúkur (Rauðakúlur) voru
næstar í röðinni... hvíti pýramídinn þarna lengst efst til
vinstri... miðjutindur í fjallgarðinum og við vissum að þaðan yrði
magnað útsýni enda hæsti tindur dagsins og sá sem þjálfari og fleiri
vildu helst ekki sleppa... sem var eins gott að við gerðum ekki...
Bongókuldablíða :-)
Þetta var brakandi fallegt og yndislegt...
Við straujuðum yfir og þurftum að missa hæð niður í Lýsuskarð...
Það bókstaflega
glampaði af glerjuðum ísnum á Lýsuhyrnu...
Ingi og Gunnar
skelltu sér upp skálina í Hrafntinnuborg en á Landmælingakortinu á
veraldarvefnum
Smjörhnúkur (Rauðakúlur) trónandi
þarna yfir fjallmassanum...
Lýsuvatn er þarna niðri undir snjónum... allt í snjó og ís og því ekkert mál að fara yfir skarðið...
Sama harðfennið svo saklaus brekkan kallaði á krókaleið niður...
... en við vorum ekki lengi að klára hann og héldum vel áfram...
Smjörhnúkur (Rauðakúlur) þarna efst og sjá mátti bláma vatnsins gegnum snjóinn vinstra megin...
Litið til baka... við voru létt og ómerkileg í samhengi snævarins á ám og vötnum þarna...
Auðvitað rennir
maður sér niður svona brekku...
Allt frosið og fast...
Við lækkuðum okkur
niður í 477 m hæð áður en gengum upp í 915 m hæð sem reyndist hæðin
á Smjörhnúk (Rauðakúlum)
Þetta var langt og strangt...
... hált og bratt...
... sólríkt og heitt...
... og sífellt magnaðra og fegurra eftir því sem ofar dró...
Við tókum þetta í nokkrum köflum og þéttum hópinn reglulega...
Hvílík fegurð...
Gleðin ríkjandi enda ekki annað hægt í þessum fannhvíta fjallasal með himinblámann og sólina skríkjandi yfir okkur...
Síðasta pásan fyrir
síðustu brekkuna... nú var stutt eftir... hér voru menn
þreyttir og hefðu þurft að borða einhverjir
Svo það var bitið á jaxlinn og haldið vel áfram síðasta kaflann...
... þar sem magnað útsýnið togaði okkur sífellt ofar...
Glerjuð hálkna versnaði eftir því sem ofar dró en við vorum orðin öllu vön og tókum þetta á yfirvegun og rólegheitum...
Brúnirnar í augsýn sem og tindurinn...
... og útsýnið til norðurs tekið að opnast... Bjarnarhafnarfjall þarna í fjarska...
Upphrópanir og andaktugheit "ómuðu" um allt...
Þetta voru magnaðar brúnir sem við vorum komin á...
... og vesturhluti Snæfellsness blasti skyndilega við í allri sinni sólardýrð...
Litið til baka á hópinn að týnast inn séð frá fremstu mönnum...
Bara smá eftir upp á besta útsýnisstaðinn...
Þetta var algerlega magnað...
Við gátum varla haldið áfram...
... þarna var gott að vera og bara njóta...
Kolbrún gesturinn hans Guðmundar rúllaði þessari göngu upp þrátt fyrir brekkuvesen og krefjandi færi...
Hvílíkur staður til að vera á !
Það var eins gott að við slepptum þessum tindi ekki...
Gerður sérlega ánægð þar sem hún hefur gengið á flesta tinda á Snæfellsnesi og átti Rauðakúlur alltaf eftir...
Lýsuhyrna og Hrafntinnuborg svo smáar þarna niðri... það munar um rúma 200 m í hæð milli þessara tinda...
Tignarlegur
fjallgarðurinn vestan okkar og austan Helgrinda blasti við... var
þetta Örninn og Tröllfjölskyldan?
Uppi var varla hægt að setjast niður fyrir útsýni...
Litið til baka...
Magnaður tindur og einn sá óvæntasti í sögunni...
Hrútsfjallstindafarar hæstánægðir með alvöru broddaþjálfun dagsins...
Vá, þetta var tignarlega fagurt...
... varla pláss fyrir okkur öll þarna uppi...
María og Gunnar Perúfarar... frábærir ferðafélagar í skínandi gleðinni sem skein af öllum...
Þetta var stórkostlegt útsýni í allar áttir...
... hvert sem litið var...
... og jú, smá verkefni að finna pláss fyrir alla til að setjast mót sólu og halda áfram að njóta..
... hefðum ekki mátt vera mikið fleiri en sautján manns...
Brattinn niður langar brekkurnar sitt hvoru megin nást ekki á myndunum...
Flott leið um
þjóðleiðina gömlu um Lýsuskarð...
Þarna borðuðum við nesti og nutum stundarinnar...
Svona staður skákar flottustu veitingastöðum í heimi...
Jebb, þetta var alvöru fjallstindur...
Hópmynd með Snæfellsjökul vinstra megin...
... og Kirkjufellið hægra megin...
Hefði þurft að taka þetta á "panorama"... en fjallið Örninn fékk að vera með þar sem hann trónir þarna í miðjunni í fjarska...
Myndatökumaðurinn í Nepal-pilsinu...
Kominn tími á heimferð eftir eina af þessum gullnu stundum á fjallstindi sem dregur mann alltaf aftur af stað...
Ágætis færi á tindinum sjálfum...
... en glerhart neðar og í hlíðunum...
Ákváðum að þræða okkur samt aðeins inn að Ánahyrnu og fara þaðan niður á öxlina ofan Lýsugljúfurs...
Ansi fallegur hryggur sem gaman væri að ganga um að sumarlagi... eða allavega í blautara færi en var þennan dag...
Litið til baka upp Smjörhnúk (Rauðakúlur)...
Örninn eða
Tröllkarl 934 m... með Tröllbarn og Tröllkerlingu 874 m vinstra
megin fyrir aftan...
Hryggurinn var glerháll og fljúgandi harðfenni beggja vegna...
Gunnar tók mynd af ísmyndunum á grjótinu...
Súsanna, Kolbrún, Guðmundur Víðir... og hinir...
Svo hált að það þurfti að vanda sig í hverju skrefi...
Íslenski fáninn með í för hjá Súsönnu sem alltaf flaggar í tindferðum...
Þetta var ekki þægilegasti staðurinn til að vera á í þessu færi...
Of bratt og of hált
til að ná að þvera þessa hlíð yfir á öxlina...
... svo við lækkuðum okkur niður í skálina og þveruðum þaðan...
Tandurhreint og fagurt í síðdegissólinni...
Loksins smá tak í snjónum á þessum fjúkskafla...
Arnar á sex gadda
broddunum hans Inga...
... mun þægilegra að hafa tólf gadda brodda...
En þetta gekk vel í rólegheitunum...
Enn ein ísbrekkan... ætlaði þetta aldrei að vera búið? :-)
Sumir orðnir
þreyttir á jöklabroddunum og farnir að skipta yfir á hálkubroddana
Svo var þetta loksins búið í þessum halla...
... og grjótið tók smám saman við...
... en við tímdum samt ekki að fara úr broddunum fyrr en þetta væri pottþétt orðið mjúkt færi og meðfærilegt...
... svo við kláruðum alla leið niður á broddunum...
Lýsuskarð og svo Lýsugljúfur hér sunnan megin...
Lýsuhyrna... eða Ánahyrna...
Úff, þarna fórum við upp, ekkert mál í mjúkum snjó... en stórmál í fljúgandi hálku eins og við fengum...
Hér var loksins farið úr broddum og aðeins áð fyrir lokakaflann..
Fallegir fossar þarna...
... en enn að mestu í klakaböndum eins og allar sprænurnar...
Það sem ein svona renna getur gert fyrir mann... bara alger endurnæring á langri niðurleið :-)
Ísilagðir lækirnir og allt fallega klakabundið...
Loksins tók mjúkur mosinn og grjótið við...
... og við vorum snögg niður í sólina og hitann og láglendið...
... ef hita skyldi kalla... ansi svalur vindurinn þarna niðri en gott að fá sér einn kaldan...
Sæluvíma á leiðinni
heim eftir ansi flottan dag sem kom á óvart og sérlega gaman að
rifja upp allar fyrri ferðir okkar
Alls 15,1 km á 9:39 klst. upp í 655 m
á Lýsuhyrnu, 689 m á Hrafntinnuborg og 915 m á Rauðakúlum Allar myndir
þjálfara hér:
Lexíurnar voru heilmargar í þessari
ferð... bæði hjá þjálfurum og leiðangursmönnum... sem segir allt um
gæði þessarar ferðar... |
Við erum á
toppnum... hvar ert þú? |