Hvítihnúkur
og Lýsuhnúkur
í logni, sól og töfrandi útsýni niður í
Grundarfjörð og Kolgrafarfjörð
með Kirkjufellið og Bjarnarhafnarfjallið
rísandi úr sæ lengst fyrir neðan...

... á fullkomnun degi á Snæfellsnesi...

... leitandi logandi ljósi að réttu tindunum...
og endandi á því að telja tignarlegu útsýnisbrúnirnar
báðum megin hvilftarinnar vera Þverhlíðar og sá hæsti þar Hvítihnúkur
og að hæsti tindurinn innar á heiðinni sé Lýsuhnúkur
(Lýnuhnúkur er okkar nafngift, er nafnlaus alls staðar nema hjá Reyni Ingibjartssyni sem Hvítihnúkur en þar eru heimamenn ekki sammála)
og að Svartihnúkur sé enn ósigraður...
 þar sem hann rís austar ofan svörtu hamranna yfir Kolgrafarfirði í um 740 m hæð

... eða hvað finnst ykkur ???
... sjá neðst umræðuna í þessari ferðasögu þar sem hin ýmsu kort sýna mismunandi staðsetningu á Hvíta og Svartahnúk...
og um leið staðsetningu Rauðakúlna eða heitir hann Smjörhnúkur ?
... að ekki sé talað um Lýsuhyrnu og Ánahyrnu sem heita ýmist eða hægra og vinstra megin á kortinu...

Fjórða tindferðin á árinu 2018 var samkvæmt upphaflegri áætlun...
fyrsta laugardag í mánuðinum... eins og allar þrjár hinar fyrri á árinu... í janúar, febrúar og mars...
sem telja má með miklum ólíkindum miðað við fyrri ár þar sem stöðugt hefur verið um frestanir og afboðanir á tindferðum vegna illviðra...
og ekki þurfti annað en að keyra upp að Ánahyrnu og Lýsuhyrnu til að rifja upp
hvernig göngunni á Lýsuhyrnu var frestað hér um árið 2015 oftar en einu sinni vegna veðurs...

En ekki í ár... blíðskaparveður þennan dag eins og fyrri göngudaga og brjóstið var að springa af eftirvæntingu
um þennan spennandi fund við sjaldfarna og fremur óþekkta tinda sem erfitt var að átta sig almennilega á hvar væru staðsettir
enda sagði þjálfari í upphafi göngunnar að ekki væri víst hvort Hvítihnúkur væri fram á brúnunum
eða háa keilan aftan við þær uppi á heiðinni
sem við höfðum mænt á þegar við gengum á Lýsuhyrnu og Rauðakúlur (Smjörhnúk) 1. maí 2015...

En í þeirri ferð glímdum við einnig við erfiðleika með að fullvissa okkur um
hvor þessara hyrna hér á myndinni hétu Lýsuhyrna og Ánahyrna...

... og lentum í basli með að vera búin að notast við örnefnið Rauðakúlur
um hæsta tindinn þann dag í tæplega 1.000 m hæð norðan ofan Ánahyrnu
og sjá svo og heyra að hugsanlega héti hann Smjörhnúkur...

... og uppgötva að Hrafntinnuborgin væri hugsanlega ofar en við gengum á
... í skálinni sem þar reis og var í samræmi við kortin í gps tækjunum
eftir að hafa gengið á tignarlega klettinn sem við töldum vera Hrafntinnuborgina aðeins neðar...

En... aftur að þessum laugardegi árið 2018... spáð var blíðskaparveðri með smá fyrirvara um létt úrkomubelti vestan við landið
sem veðurstofan gat ekki lofað að myndu losa sig eitthvað yfir landinu... og því var úr okkur allur kraftur þegar við ókum inn Snæfellsnesið og beint inn í snjóhríð og fljúgandi hálku... allt hvítt og við eygðum litla von um gott veður... enn einu sinni skyldum við leggja í hann og verða fyrir vonbrigðum með veðrið... en... það stytti jafn skyndilega upp og það hafði hvítnað... vegurinn varð aftur auður...
þetta reyndist örmjótt úrkomubelti sem fór þarna yfir innarlega á nesinu...
og við lentum undir bláum himni ofan við hyrnurnar sem við ætluðum að ganga á milli áleiðis á norðurbrúnir Snæfellsness...

Á vinstri hönd geislaði morgunsólin á Arnarhyrnu og Böðvarsholtshyrnu vestan við "okkar" hyrnur...
og á Tröllafjölskylduna ofar... Tröllkerlingu og Örninn sjálfan sem lætur alla vita um leið og á hann er litið
að hann er kóngurinn á þessu svæði og vaktar allt og alla...

Já... við skulum kynnast þessari fjölskyldu á næsta ári... það er komin röðin að þeim...

Við lögðum bílunum við Lýsuhólsskóla og lögðum gangandi af stað kl. 9:35
eftir 2ja tíma akstur frá Reykjavík og áningu í Borgarnesi...

Rifjuðum upp gönguna okkar þarna á Lýsuhyrnu 1. maí 2015
þar sem við fórum upp hamrana og ætluðum svo upp þétta brekkuna alla leið á tindinn
en hröktumst niður aftur í bratta og hálku og völdum mun skynsamari leið innar...
þá komin í ísbroddana sem hefði verið skynsamlegra að fara í fyrr...

Og við rifjuðum upp gönguna á Þorgeirsfell eða Þorgeirshyrnu 15. október árið 2016 hér lengst til hægri...
en sú ganga var í styttri og léttari kantinum... en jafn gefandi og þessar löngu og erfiðu...

Lýsuskarð... þekkt gönguleið og fyrrum póstmannaleið...
gönguleiðin er merkt hægra megin á korti Reynis Ingibjartssonar
sem gefið hefur út mjög góð og nákvæm kort af Snæfellsnesinu og við höfum oft stuðst við í gegnum árin
en þau eru ekki alltaf í samræmi við gps-kortin né Landmælingar Íslands
sem segir margt um ósamræmið milli manna á örnefnum landsins almennt...

... en þar sem við höfum farið báðum megin við þessa múla hér í skarðinu (miðfell þeirra hæst austast)...
verður að segjast eins og er að við myndum halda að það væri skynsamlegra að ganga vinstra megin
eða vestan megin við múlana... þar sem gljúfrið veldur því að jafnari hækkun er vestan megin
en gallinn á þeirri leið er reyndar sá að menn fara þá mun hærra upp og þurfa að lækka sig svolítið niður í dalinn í skarðinu...
en þrátt fyrir það er sú leið jafnari á fótinn og einfaldari yfirferðar...

En... enn einn útúrdúrinn... af því maður veltir því alltaf fyrir sér hver er ástæðan fyrir örnefnunum...
til þess að skilja afhverju þau eru þar sem þau eru og hvers vegna ósamræmi verður með tímanum...

Þegar hér er litið inn eftir Lýsuskarði frá þjóðveginum má sjá þrjá lága múla milli hyrnanna...
eru þetta kannski Rauðakúlur ?
 ... kúlurnar þrjár sem hesturinn Rauði þurfti að feta með póstinn milli suðurhluta og norðurhluta Snæfellsness ?
og þar með er komin lausnin á þessum "Rauðakúlum" alltaf hreint á öllum gömlum kortum
og svo Smjörhnúk sem alltaf er merktur innar
og ofar á kortinu ?
.. svei mér þá... nei, ég bara segi svona...

Af því...  að Rauðakúlur... þýðir að orðið "Rauða" hlýtur að vera eignarfall af karlkyns eintölu orðinu "Rauði"
og hvað er nærtækara en að hestur hafi átt það nafn ?

Þetta nafn er alltaf í samræmi á öllum kortum... aldrei misritað sem Rauðakúla eða Rauðukúlur eða álíka...
alltaf ritað Rauðakúlur...

Við ákváðum að fara austan megin inn Lýsuskarðið og feta okkur upp eftir Lýsuhyrnu að heiðinni ofar
frekar en að fara vestan megin við Miðfellið...

... sem var sama leið og þegar við fórum upp á Lýsuhyrnu árið 2015 og þýddi klöngur í klettunum og þéttri hækkun...

Dásamleg morgunsólin yljaði og það var svimandi heitt að ganga þetta svona í byrjun dags
og sumir fóru hreinlega úr hlífðarbuxunum sínum og gengu á síðu nærjunum einum fata neðanbeltis...

Miðfellið hér inni í skarðinu og leiðin austan megin... þar var greinilegur slóði... kindagötur eða gamlar göngugötur
sem er svo við haldið við í göngum um skarðið ? ... erfitt að segja...
allavega greið gönguleið að vetri hérna megin sem er ekki sjálfsagt að ná að gera á Snæfellsnesi... 
þvera það frá suðri til norðus allan ársins hring óháð snjóalögum...

Flestir mættir þennan dag ætla á Rótarfjallshnúk um Kotárjökul í árlegri jöklaferð klúbbsins í maí
og þetta var skínandi góður undirbúningur fyrir hana.. krefjandi, langt og þungt færi...

Sólin var mætt mun fyrr á svæðið en við áætluðum miðað við skýjahuluspána sem lofaði heiðskíru upp úr ellefu
en við gengum í sól frá fyrsta skrefi... eftir að hafa keyrt í gegnum snjóhríðarbyl á leiðinni...
já, dæmigerð íslensk veðurbrigði...

Á þessum fyrsta kafla göngunnar tókum við út stóran hluta hækkunar dagsins og þetta tók því verulega í...

Sjá brattann hér... Lýsuhyrna er snarbrött frá byrjun til enda...

... en mergjuð leið engu að síður og þess virði að upplifa...

Ánahyrna ef að líkum lætur... við eigum eftir að ganga á hana... best að fara innar og svo upp...
og helst að sumri til í auðu færi... þetta eru eggjar þarna efst...

Ofar var klettabeltið í stuði og bauð upp á smá klöngur...

Upp úr klettunum tekur smá hjalli við þar sem við gátum rétt af andardráttinn
en þarna var gjóla og við fórum í jakkana aftur... það var svalt í veðri þó aprílsólin skini í heiði...

Nú tók við gangan langa inn eftir heiðinni...
hér með var óveruleg hækkun þannig séð nema í stöku brekkum...
alla leið að tindunum...

Reyndar hér svolítil brekka... og svellað aðeins undir snjónum...

... svo sumir fóru í keðjubroddana til öryggis en flestir slepptu því...

Ofar var snjórinn mjúkur... og átti bara eftir að dýpka og þyngjast...

Litið til baka... Snæfellsjökull var aldrei alveg hreinn þegar við horfðum til hans þennan dag...
enginn af okkur vissi af leiðöngrum þangað en eflaust ætluðu fjallaskíðamenn
og hugsanlega göngumenn að vera þar þennan fallega laugardag...

Við vorum í sæluvímu...
það var ekki hægt að nýta þennan dag betur en að vera nákvæmlega þarna á þessum stað á þessum tíma...

Hvílík dýrðarinnar fegurð... á sjaldförnum slóðum... enginn nærri... alger friður... eingöngu spor eftir okkur...

Nýfallin mjöll frá nóttinni... og talsverð snjósöfnun á svæðinu öllu uppi í fjöllunum...

Við nutum hvers einasta skrefs enn sem komið var...

Skýjafarið var okkur mjög hagstætt þennan dag... blár himinn allan tímann þar til við snerum við
í bakaleiðinni að það fór að hrannast upp skýjabakkar í suðri...
og þá var okkur alveg sama því við vorum búin að berja allt augum í geislandi sólinni...

Ánarhyrna hér fjærst og gönguleiðin vestan megin...

Hæsti tindur Lýsuhyrnu hér ofar... ekkert mál í þessu færi nú... en þann 1. maí 2015 var þetta meiriháttar mál
fyrir þá sem voru í lélegum broddum því þá var allt svellað hér niður eftir
og við vorum lengi að feta okkur frá Lýsuhyrnu yfir á Hrafntinnuborg...

Hrafntinnuborg hér framundan... við gengum á hana í Lýsuhyrnuferðinni...
en komumst svo að því að hún er merkt ofar á klettinum sem ekki er eins glæsilegur og þessi...
... og á kortum er hún ýmist merkt á strítunni hér eða skálinni ofar...
meira að segja Hrafntinnuborgin er ekki alveg á hreinu !!!

Færið ennþá saklaust og greiðfært... við vorum steinhissa á þessum mjúka snjó...
áttum von á harðfenni eftir samfellt frost dögum saman og í mesta lagi léttri snjóföl ofan á
hitt væri fokið ofan af öllu í þessari hæð....

 ... en það var öðru nær... sjá Batman sokkinn ofan í snjóinn...
þetta var bara byrjunin á snjómokstrinum sem beið okkar...

Litið til baka á hópinn kominn upp úr mestu brekkunum og heiðin framundan...

Við spáðum í að ganga á Hrafntinnuborgina þar sem flestir voru ekki búnir að ganga á hana áður...
en sem betur fer stakk Örn upp á að halda stefnu á svörtu og hvítu tindana og eiga hana inni í bakaleiðinni ef við værum í stuði þá...
sem við vorum sko ekki eftir allt síðar um daginn...

Birgir með eggjarnar milli Lýsuhyrnu og Hrafntinnuborgar sem Ingi þræddi sig eftir árið 2015
meðan hópurinn fór dalinn á milli...

Hrafntinnuborg hin syðri ef svo má segja hér nær og við gengum á árið 2015 og töldum vera réttur tindur...
spurning hvor þeirra er hin eiginlega borg...

Allt var í umræðunni á þessum degi... Kilimanjaro... Víetnam og Kambódía... Grunnbúðir Everest og Island Peak
sem Birgir og Olgeir og fleiri eru að fara að ganga á í október...
hér er teikning af leiðinni sem er sú sama og Arngrímur og Jón Odds fóru með 365 hópnum í fyrra
þar sem Gokyo Ri aukaslaufa var tekin með... strikið hægra megin uppi er krókurinn á Island Peak...

Það verður spennandi að fylgjast með þeim félögum í haust og ekki spurning að ná Island Peak...
þar mun fyrst og fremst reyna á andlegt atverfi og hvernig hæðin fer í hvern og einn þegar á reynir...

Komin framhjá Hrafntinnuborg... Lýsuhyrnan í baksýn og eggjar hennar til norðurs...

Ofar blasti allt Snæfellsnesið til austurs smám saman við og við tókum andann á lofti...

Mjög fallegt útsýni eins langt og augað eygði...

Síðustu menn að koma upp...

Og hafið glitrandi friðsælt til suðurs... þetta var áhrifamikil og heilandi sýn...

Litið til vesturs... Georg og Gutti...
...góðir saman þeir tveir...
 þetta var fyrsta tindferðin hans Gutta og ekki af léttari endanum en hann stóð sig mjög vel...

Efri Hrafntinnuborg... skál í raun séð vestan megin...

Bros og gleði... leiftrandi húmor og hlátur... fylgir Jóhönnu Fríðu öllum stundum
og við hin njótum góðs af í hvert sinn...

Friðurinn í fjöllunum... þetta er ástæðan fyrir því að við erum að þessum þvælingi upp um öll fjöll...
til að vera skýjum ofar... og horfa niður á sjóinn og skýin marrandi yfir honum í sólinni...
líklega fátt eins meira heilandi... og orkugefandi... og þetta...

Nú tóku norðurbrúnir Snæfellsness að blasa við okkur...
þarna var líklegast Hvítihnúkur eins og við vorum búin að merkja hann inn á gps kvenþjálfarans...
og fórum þá eftir mapsource eða gps-kortinu í tölvunni
en í gps tækjunum voru þessi örnefni Hvítihnúkur og Svartihnúkur hvergi að finna þrátt fyrir mikla leit...

Örn vanur að hafa lágmarkspunkta í tækinu sínu þó hann vilji alls ekki elta slóðir almennt
en var ekki með fyrirfram merkta punkta eins og í gamla tækinu hennar Báru
og það kom okkur á óvart að finna ekki sömu örnefni og voru á gps-kortinu í tölvunni...

Skyndilega sáum við í efri hlutann á Kirkjufellinu... vá þetta var magnað...

Eitt fegursta fjall í heimi... ef marka má vefsíður þegar maður glöggvar veraldarvefinn...

Hér sem dæmi í 3ja sæti á eftir Matterhorn og Denali... enginn slor félagsskapur þarna !
https://www.conservationinstitute.org/10-beautiful-mountains-world/

Við strunsuðum sjálfumglöð af stað í áttina að Hvítahnúk...
ekki öll sammála nákvæmlega í hvaða stefnu þar sem menn voru með mismunandi merkingar á staðsetningu Hvítahnúks og Svartahnúks
en kvenþjálfarinn vildi bara stefna á þessa brún sem án efa væri fjallsbrúnirnar sem blasir við ofan við grundarfjörð
og ekki skipti máli hvað hún héti...
við vildum pottþétt standa á henni og horfa og njóta...  hvort sem hún væri nafnlaus eður ei...

Smjörhnúkur eða Rauðakúlur hér uppi... þarna stóðum við 1. maí 2015 eftir göngu á Lýsuhyrnu og Hrafntinnuborg
í mjög krefjandi göngu í sama góða veðrinu og nú...
kyngimagnaður tindur sem kom virkilega á óvart og leynir á sér hvað varðar útsýni og tignarleika...

En nú hófst barningurinn...

... við snjóþungann... kílómetrunum saman...

Áttum við að halda sem mestri hæð eða taka beinustu stefnuna til að spara hvert spor í snjóþunganum ?
ekki allir sammála en þjálfarar vildu taka beina stefnu frekar en að halda hæðinni hér hægra megin
en hvorugur kostur var léttur...

En þetta var erfitt...

... þó stundum grynntist eitthvað í sporunum...

Við þéttum hópinn reglulega... og furðuðum okkur á því hversu lengi þessi tindur þarna í fjarska nálgaðist...
en það er eðli stórra hluta... því stærri hluturinn sem stefnt er að... því nær virðist hann vera...
sem blekkir heilmikið...

Gott tóm gafst hins vegar til að ná innihaldsríkum samræðum sem hvergi fást nema í göngum sem þessum...
engar stuttar og yfirborðskenndar athugasemdir á samfélagsmiðlum...
heldur innihaldsmiklar samræður og gefandi vangaveltur...
margfalt meira innihald sem situr margfalt betur eftir en samskiptamiðlarnir...

Stundum gáfust grjót og sker upp úr snjónum og þá ruku menn áfram...

Örninn hægra megin við miðju... gnæfir yfir svæðið hrikalegur að sjá...
stundum nefndur Tröllkarl... og fjær er Tröllkerling...
við verðum að ganga á þessi fjöll... eða allavega að þeim fljótlega... búin að mæna allt of mörg ár á þau !

Rauðakúlur eða Smjörhnúkur vinstra megin...

Með þolinmæðinni nálguðumst við þessa hnúka... Örn vildi ekki skiptast á að troða... er vanur að sjá um það...
en gaf þetta eftir í bakaleiðinni og leyfði Bárunni að troða...
en það var mun léttari leið og því nýttist sú hjálp ekki sérstaklega vel...

Arngrímur var slappur alla gönguna og fékk vatn og orku frá félögum sínum í ómældu magni til að hressa sig við...
ólíkt honum en magnað að sjá hvernig hann harkaði sífellt af sér...
gaf sig ekki og hélt stöðugt áfram þrátt fyrir augljósa mikla vanlíðan...

Sjá snjóþungann hér... og Gutta sem þarna þurfti sjálfur að spora sína slóð því hann sökk  bara ofan í slóðann okkar...
þetta voru alvöru átök fyrir hundana... líklega enn erfiðara fyrir þá en okkur...
þó þeir næðu stundum að halda sér ofan á snjónum meðan við sukkum...

Síðasta brekkan upp var þétt en tekin á orkunni sem tindur í seilingarfjarlægð gefur...
en það var svellað undir snjónum og flestir fóru í broddana sína hér...

Arngrímur endaði á að kasta heil ósköp upp í miðri brekkunni og leið aðeins betur á eftir
en hann þrjóskaðist við og hélt áfram upp og að taka myndir og njóta og vera hress þrátt fyrir allt...
aðdáunarvert með meiru...

Örninn var fyrstur upp og þetta var sýnin þegar hann leit til baka...
hópurinn að koma upp síðustu brekkuna...

Nafnlaus hæsti tindurinn hér þessi flati keilulaga... sem við enduðum á að nefna Lýsuhnúk
til að hafa eitthvurt nafn á honum til aðgreiningar frá öðrum...

Útsýnið til austurs eftir Snæfellsnesinu... sjá hamrana vinstra megin skaga aðeins út... samkvæmt kortum eru þessir hamrar merktir Svartihnúkur... og eru þeir í um 740 m hæð en þar sem þessi mynd er tekin er hæðin 838 m...

Kolgrafarfjörður og Bjarnarhafnarfjalll...

Grundarmön og Eyrarfjallið lengst í fjarska með nokkur fjöll á milli... spennandi sem við skulum ganga á næstu árin...

Grundarfjörður og Kirkjufellið...

Snæfellsnesið til vesturs... Örn, Tröllkerling, Helgrindur...

Smjörhnúkur eða Rauðakúlur vinstra megin og Örninn tignarlegastur hægra megin við miðja mynd...

Leiðin okkar gegnum dalinn... mjög langur kafli... hæstur hér er þá lendingin okkar eftir miklar vangaveltur að sé Hvítihnúkur...
frekar en að það sé hnúkurinn sem ljósmyndarinn stendur á...
það séu Þverhlíðar svonefndar samkvæmt Reyni Ingibjartssyni og frábærum kortum hans af Snæfellsnesi...

Sjá tindinn hér á mynd gnæfandi yfir Grundarfirði... í 838 m hæð...
þessi tindur heitir sum sé Hvítihnúkur eins og þjálfari hélt eftir yfirsetur á kortum við samning á viðburði þessarar göngu...
og Svartihnúkur er þessi dökki vinstra megin á myndinni... talsvert lægri en sá Hvíti...
það reyndist líka rétt uppstillt í upphafi gönguferðarinnar...
skv. heimamönnum... og flestum kortum...

Batman fer alltaf alveg fram á brúnirnar... og gæti vel fallið í gegnum snjóhengjur eða runnið fram af...
hvort þetta er heimska eða innibyggð innsæi á landslagið er erfitt að segja... en það er erfitt að venja hann af þessu...
hann hefur gert þetta frá fyrstu göngum...
og skilur ekkert í taugaveikluninni í eigendum sínum þegar hann er kallaður inn af brún til að setjast og vera kjurr...

Aðeins betri mynd niður í Grundarbotninn sjálfan...

Nesti á enn einum kyngimagnaða staðnum hátt uppi í fjöllunum...
það er ekki hægt annað en vera heillaður af matarmenningu sem þessari...

Hópmynd með Örninn í baksýn og allt nesið og Kirkjufellið...

Birgir, Georg, Ísleifur, Erna, Jóhanna Fríða, Guðmundur Jón, Ólafur Vignir, Örn, Davíð, Arngrímur, Jón Odds.,
Ingi, Björn Matt., Helga björk, Bjarni, Karen Rut og Batman en Gutti var að skottast og Bára tók mynd.

Kirkjufellið nær... og bærinn Grundarfjörður...

Hópmynd í hina áttina... til austurs... með Leiðarhnúk og Tröllatinda næst...

... og með Bjarnarhafnarfjallinu...
en ekki allir með á myndinni en það var of seint að biðja menn að stilla sér aftur upp þegar það sást...

Við spáðum mikið í hvar Hvíti og Svarti hnúkur væru og hvort þetta væru Þverhlíðar eða ekki og hvað þessi tindur héti þá sem hér er framundan hægra megin sem var augljóslega hæstur í nágrenninu... og vorum eiginlega ekki viss hvort við ættum að þrjóskast við að ná Svartahnúk sem var í rúmlega 1 km fjarlægð til austurs miðað við punkta sem kvenþjálfarinn var með í gps-tækinu sínu en var í raun bara gisk miðað við gps-kortið í tölvunni...

Landslagslega séð er Svartihnúkur lengst til vinstri á þessari mynd... ofan við hamrana þarna...
talsvert lægra staðsettur en hvíta brúnin hinum megin við skálina... sem við enduðum á stuttu síðar...

Við ákváðum að freista þess að komast kringum þessa skál...

... en það var ekki ráðlegt að fara um eggjarnar sjálfar.... né of ofarlega þar sem svellið var undir snjónum...

Við lækkuðum okkur því svolítið og tókum svo hliðarsveig utan í múlanum...

... yfir grjótið sem var undir... fínasta leið en stundum hált í grjótinu og svellinu undir...
snjóflóðahætta óveruleg nema hugsanlega þar sem dýpra var á snjónum en það var alltaf stutt í grjótið...

Með þessu spöruðum við heilmikla lækkun og hækkun og vorum fljót yfir á hinn tindinn í skálinni...

Það var þess virði að fara hérna megin líka...

Sjá Lýsuhnúk vinstra megin og glitta í Hrafntinnuborg í fjarska...

Tindurinn þar sem við borðuðum nestið stuttu áður hinum megin við skálina...
já... smá synd að kalla þetta bara Þverhlíðar... en ekki einhverju alvöru tindanafni...
... og eftir umræður á fasbókinni frá heimamönnum er niðurstaðan að þetta er Hvítihnúkur...

Afstaðan miðað við bæinn og Kirkjufellið...

Útsýnið af austari tindi skálarinnar... Grundarmön, Kolgrafarfjörður og Bjarnarhafnarfjall...

Brúnirnar niður að Svartahnúk... ef við bara hefðum skoppað þarna niður á hann... en það var ekkert BARA í þessu færi...
auk þess sem við vorum svo sem ekki alveg viss... færið var mjög þungt.... og klukkan orðin þrjú...
og öll bakaleiðin eftir... sem og að fara upp á tindinn þarna uppi á heiðinni sem var líklegast Hvítihnúkur...

Það var ráð að láta gott heita og snúa við... með viðkomu á þessum tindi þarna í vinstra horninu...
nafnlaus á öllum kortum nema Reynis... og nafnlaus skv. heimamönnum...
sem var trúlegt því yfirleitt eru tindar sjáanlegir frá byggð með nafn frekar en þeir sem ekki sjást nema fara upp á hálendið...
þó þar geti samt verið nöfn til kennileitis fyrir gangnamenn og póstmenn og leiðangursmenn fortíðarinnar...

En við tímdum varla að fara... nutum þess að vera þarna... og það var erfitt að vera ekki lengur...
enda teygðist mikið úr hópnum frá þessum stað og upp á Hvítahnúk...

Hvílíkur dýrðarinnar staður til að vera á... og horfa á sveitina sína þarna niðri... eða lengst í fjarska...
spá í landið og miðin... örnefni og byggðir langt í fjarska...

Það var eins gott að mynda þennan stað...

Svo straujuðum við inn á heiðina aftur til suðurs...

... ennþá gapandi og takandi andann á lofti yfir fegurðinni sem við vorum með í fanginu...
og vissum að fáir höfðu fengið...

Þetta var mun erfiðara en það leit út... langt og snjóþungt...

Bára leiddi til að hvíla Örn á að troða snjóinn en þetta var ekki eins snjóþungt og dalurinn fyrr um daginn
því við vorum í meiri hæð og það var harðara undir...

... og við reyndum að velja grjót og svelluð svæði frekar en skafna skafla
ef hægt var til að hvíla hnélyfturnar yfir snjóinn...

Sjá líklegast brúnirnar á Svartahnúk hægra megin... en enn lengra til hægri...
austar er annar tindur... kannski er það Svartihnúkur ?
... en hann er merktur Stóritindur hjá Reyni Ingibjartssyni réttnefnislega...

Já... þetta var svona langt frá brúnum Hvítahnúks... virtist vera svo nálægt séð frá honum hálftíma fyrr...

Síðustu skrefin upp á Lýsuhnúk... talsverð hækkun hér...

Þjálfarar voru með samviskubit að bjóða fólki upp á annað eins...
en menn voru samt fegnir og þakklátir þrátt fyrir allt...

Útsýnið ofan af Lýsuhnúk í 882 m hæð... hæsti punktur á þessu svæði...

Til norðausturs... var þetta Svartihnúkur þarna hæstur berandi við himin ?
... nei, Stóritindur líklegast... Svartihnúkur er í raun lægri en tindarnir í kringum hann
og markast af svörtum hömrum sem sjást norðan megin úr byggð og láglendinu...

Gutti var sprækur og flottur í þessari göngu og átti mun erfiðara með þetta en Batman sakir hæðarinnar sinnar...

... en snjóboltarnir voru farnir að safnast á feldinn hans sem þyngir hann og flækjast fyrir á göngunni
og hann reyndi að naga þá af sér eins og Batman gerir líka en það er meira en að segja það og tekur langan tíma...
það var ekkert grín að vera hundur í þessu færi !

Það var orðið skýjaðra á þessum kafla göngunnar og sólin var farin þegar við snerum við frá brúnum Hvítahnúks...
við vorum ótrúlega heppin með veður þennan dag...

Síðustu menn upp... sjá strítuna vinstra megin... fyrsti tindur dagsins... Hvítihnúkur sum sé... já, réttnefni...

Eftir pásu á Hvítahnúk hófst heimleiðin fyrir alvöru en það tók okkur rúma þrjá tíma að fara til baka
frá brúnunum... þetta var flókið landslag að ganga um í þessum snjó þar sem smá brekkur töfðu strax för...

Við reyndum að taka eins beina stefnu og hægt var og helst með engri lækkun sem kallaði yfir sig hækkun síðar...
það var ekki mikið eftir af orku til að skóflast í snjósköflum mikið meira...

Menn missterkir til baka og orkubúskapurinn farinn að segja verulega til sín...

En... það voru forréttindi að ganga um í þessum fannhvíta ferska heimi og vera ein í heiminum...
og við nutum þess í botn og spáðum ekkert í klukkunni...

Það var eins og Battmanni rynni blóðið til skyldunnar þegar kvenþjálfarinn leysti Örn af við að spora snjóinn...
og fór hann stundum á undan og ruddi braut...  þó hann hyrfi nánast allur ofan í snjóinn á köflum og gæti sig illa hreyft...
smalaeðlið og hjálpsemin honum greinlega í blóð borið...
hann var að gera sitt til að hjörðin kæmist örugglega heilu og höldnu til byggða aftur...

Hver brekka var erfið eftir allt sem var að baki en við tókum þetta rólega og þéttumr reglulega...

Hvítihnúkur í fjarska að baki með efri Hrafntinnuskálina vinstra megin hér...

Sterkur og röskur hópur var þennan dag og allir í góðum málum fyrir utan veikindi Arngríms...

Sjá snjóþungann ennþá hér...

Brátt sáum við glitta í slóðann frá því fyrr um daginn...

... og gátum þá farið um hann það sem eftir leið bakaleiðarinnar...

Okkur fannst lítið vera eftir á þessum tímapunkti... en það leyndi á sér...

Fegurðin í snjónum sunnan megin og sólstafirnir svo glitrandi að við gleymdum allri þreytu...
Hrafntinnuborg vinstra megin og Lýsuhyrna hægra megin við miðja mynd...

Sólstafirnir...

Þetta var yndislegt... magnaður dagur að baki og við svifum niður...

Já... þeSSSSi brekka... og já... þessi líka...

Brekkurnar urðu brattari eftir því sem á leið neðar...

... og við kvörtuðum ekki yfir því að fara bara niður á við og geta nánast rennt okkur...

Það var sjáanlegur munur á svæðinu eftir sólríkan daginn... minni snjór og meira grjót...

Gott samt að vera enn í broddunum því það var svell undir á ýmsum stöðum...

Gutti fékk hjálp við að leysa upp snjóboltana utan á feldinum...

...en þetta var eins og að týna nálar úr heystakk... endalaust... greyið...
hann var orðinn þreyttur og hálf neitaði að halda áfram síðasta kaflann niður klettana...
það var ekki skrítið... þetta var alvöru ferð...

Battmann var fullur hluttekningar en vinátta þessara tveggja hunda er augljós
og hjartnæmt að upplifa það... skoppandi saman lengstum alla þessa ferð og á þriðjudögum...
dásamlegt...

Eingöngu klettaklöngrið eftir...

Það var ekki beint það besta eftir allt sem var að baki...

... en ekkert annað í boði og við tókum þetta á æðruleysinu...

Fljótlega komin á slóða og þurftum þá lítið að hugsa...

Síðasta kaflann greiddist vel úr hópnum og menn nutu þess að fara rösklega á sínum hraða hver og einn...

Jóhanna Fríða fékk móðursystur sína í innlit í miðri göngu en hún býr að Lýsuhóli... ath !
og var með ungan hund með sér
sem átti auðvitað svæðið og þjálfarar skömmuðust sín fyrir hrokann í Reykjavíkurhundinum sínum...

Alls 15,7 km á 8:22 - 8:38 klst. upp í 838 m hæð á Hvítahnúk og svo 822 á síðari brúninni
og loks 882 m hæð á Lýsuhnúk með alls hækkun upp á 1.178 m miðað við 33 m upphafshæð.

Sniðið hér... ekki alveg að marka hæðartöluna á myndinni...

Leiðin okkar þennan dag... sjá hvernig örnefnið Hvítihnúkur er við brúnirnar
og Svartihnúkur úti á nösinni norðaustar þar sem er lítil tjörn
en þarna eru hæðarlínurnar um 740 m eða mun lægri en brúnirnar
svo við hefðum þurft að lækka okkur talsvert til að fara á hann... og hækka okkur aftur...

Sjá örnefnið Þverhlíðar neðan við Svartahnúk á þessu mapsource gps-korti...
sem passar við framlag heimamanna til umræðunnar á fasbókinni
um hvað þetta hétu nú allt saman þarna upp frá :-)

Gula leiðin ef við hefðum farið norðan megin frá Kverná...
Ekki bílfært innar, farið frá bílastæði rétt út af þjóðveginum, þjálfarar könnuðu þetta í febrúar s.l...

Norðurleiðin svipuð löng og suðurleiðin þó manni hafi fundist ekki þegar maður horfði niður í Grundarfjörð...
eins og var niðurstaðan þegar þjálfarar reiknuðu þetta út í gps fyrir ferðina... skrítið samt...

Kort Landmælinga af www.lmi.is þar sem sést hvernig Hvítihnúkur er merktur á brúnirnar og Svarti á sama stað
og á hinum kortunum á lægri brúnunum ofan við hamrana í rúmlega 700 m hæð...
en algert samræmi er um staðsetningu á ´Svartahnúk eftir samanburð milli ólíkra korta svo niðurstaðan um hann er á hreinu.

Og Smjörhnúkur heitir hér Rauðakúlur...

... og Ánahyrna og Lýsuhyrna eru hér eins og við gerðum ráð fyrir í okkar ferð árið 2015...

Kort Reynis Ingibjartssonar þar sem hann merkir brúnirnar sem Þverhlíðar, Svartihnúkur við nösina austan megin
og Hvítihnúkur á hæsta punkti inni á heiðinni...

Við ákváðum fyrst að láta þetta kort ráða en hættum svo við það
þar sem heimamenn vilja meina að Þverhlíðar séu neðar og að Hvítihnúkur gnæfi yfir dalnum eins og við héldum fyrst...

Sama kort fjær.. þar sem sést hvernig Reynir setur Smjörhnúk á þennan hæsta vestan við Lýsuskarð
sem við kölluðum lengi vel Rauðakúlur eftir gps-kortunum

En svo setur hann Lýsuhyrnu vestan megin og Ánahyrnu austan megin sem er þvert á öll önnur kort...
og erfitt að sætta sig við í raun...

Svo í raun erum við ekki að fara eftir neinu af þessum örnefnum þegar á reynir
eins og við erum ánægð með kortin hans Reynis almennt...

En... við svissum Lýsuhyrnu og Ánahyrnu... höldum Rauðakúlum í stað Smjörhnúks...
 og höfum Hvítahnúk á brúnunum í stað Þverhlíða eins og heimamenn vilja meina...

Þá vantar bara eins og á öllum kortum nema hjá Reyni nafnið á tindinum hæstum innar á heiðinni
tindinum sem við enduðum á í þessari göngu
og við endum á að nefna Lýsuhnúk til aðgreiningar og talningar á tindunum...

Ljósmynd úr Árbók Ferðafélags Ísland um Snæfellsnes norðan fjalla árið 1986
þar sem Hvíti og Svartihnúkur eru á sama stað og önnur kort og Smjörhnúkur er kominn í stað Rauðakúlna...

Kort frá 1934 frá www.lmi.is

Kort frá 1966 frá www.lmi.is

Kort frá 1999 frá www.lmi.is

Árnahyrna allt í einu komin þarna í stað Ánahyrnu sem er nafn sem ekki kemur fyrir á þessum kortum fyrr en síðar...

Sjá umræður á fasbók... ef einhverjir vilja spá í þetta með okkur...
https://www.facebook.com/Toppfarar.is/posts/904580756333380

Fullkominn dagur á fjöllum
framúrskarandi ferðafélagar
ógleymanlegir tindar...

Nú erum við tilbúinn í slaginn við Kotárjökul upp á Rótarfjallshnúk þann 10. maí !