Þorgeirsfellshyrna
hvassbrýnd brött og dulúðug
í rigningarlegum pólskum þokuslæðingi

Pólska veðrið elti okkur alla leið upp á Snæfellsnes og landslagið líka...
...þar sem tignarlegar brúnir, klettar og brekkur hins sjaldfarna Þorgeirsfells...
...buðu upp á skemmtilegt príl og klöngur eftir síbreytilegum brúnunum...
... í notalegu sumarfæri og hlýju, blankalygnu sumarveðri...
...og vota þokuna skríðandi um allt...
... á milli þess sem rofaði til og við gátum notið landslagsins sem við gengum um...

Ætlunin var að ganga á Prestahnúk helgina á undan... en þá viðraði ekki vel svo göngunni var frestað um viku... en þá skall á með sérlega úrkomumiklu slagvirði dögum saman með tilheyrandi vatnavöxtum og slegnum metum í rigningarmagni svo illfært varð upp að Prestahnúk og því aflýstist hann í líklega fjórða eða fimmta sinn í sögu Toppfara... og þá fundu þjálfarar annað fjall til að ganga á þessa aðra helgi í október... og völdu Þorgeirsfell sem við höfum oft látið okkur dreyma um að sigra... því það þótti í sama háa fegurðarflokknum og Prestahnúkur... svipað bratt en þó hvassbrýndara og marghnúka...

Veðurspáin var ansi góð þennan laugardag... en þó dró talsvert fyrir sólu með smá skúraleiðingum í spánni þegar að deginum kom
en engan veginn áttum við samt von á þeirri rigningu sem buldi á bílunum þegar ekið var út Snæfellsnesið... í engu skyggni til fjalla og ansi lágskýjuðu svo mönnum datt í hug hvort ekki væri ráð að skella sér norðan megin við nesið og ganga á Drápuhlíðarfjall eða álíka þar sem sólin yrði líklega þar...

Og þjálfurum fannst þetta ekki galin hugmynd... en þegar við vorum lent við fjallsrætur og það sást vel í fjallstinda dagsins
þá létum við slag standa og lögðum af stað...

... með góðfúslegu leyfi bændanna að bænum Hraunsmúla sem voru boðin og búin að leiðbeina okkur upp fjallið sitt...

Eins og svo mörg önnur fjöll á Snæfellsnesi rís Þorgeirsfellið snarbratt frá grýtta mosaláglendinu sem nær út að sjó
... og því vonuðust þjálfarar til að finna góða leið þegar á staðinn var komið því ekkert var hægt að lesa á veraldarvefnum um göngur á þetta fjall nema  nokkrar línur Ísalp-klifrarar sem þarna hafa klifrað í beltum síðustu ár...

En Ingi og Heiðrún höfðu gengið á Þorgeirsfell og Ingi mælti því með leiðinni upp grasi grónar brekkurnar austast þar sem farið er svo undir fossinn sem fellur þarna fram hægra megin efst á mynd... mjög falleg leið sem okkur leist vel á en snarbrött og þegar að var komið var svo mikið í lækjunum sem spruttu þarna niður ofan af brúnunum að Örn ákvað að taka hópinn upp vestan megin og fara að fossinum ofan frá...

... en Steingrímur, Ingi og Anton vildu fara hina leiðina...

...og Steingrímur var ekki lengi að finna góða leið yfir steypandi flúðirnar...

... og Ingi fann leið mun ofar en Anton endaði á að sleppa því að þvera flúðirnar
og komst alla leið upp og að fossinum vestan megin...

Litið til baka niður hraunið sem runnið hefur þarna niður milli Þorgeirsfells og Lýsuhyrnu
og liggur alveg að bænum Hraunsmúla...

Mjög falleg leið sem gaman var að klöngrast upp... en spyrja má hvernig færið er að vetri til
því það væri enn fallegra að ganga upp á þetta fjall að vetri til...

Löng og brött brekka sem reif verulega í og menn komu rennsveittir upp...
Sjá betur dreifinguna á hrauninu.

Já, þessi steypandi foss var fagur og við vildum flest endilega skoða hann betur...

... en fyrst var að koma sér upp á brúnirnar...

Ofar runnu heilu slæðufossarnir... vatnsmiklir og fagrir innan um haustlitina...

Við þurftum að koma okkur yfir lækina til að fara að fossinum...

... virkilega fallegt landslag og með skemmtilegri brekkum upp á fjall sem við höfum farið...

Þokusúldin ofar og það endaði með að flestir voru komnir í regnjakkann þegar á leið...

Ansi bratt niður að fossinum en við gáfum það ekki eftir að skoða hann ef það skyldi bara bíða okkar þoka og súld ofar...

... þá var eins gott að njóta þess landslags sem gafst í nærumhverfinu...

Fara þurfti varlega enda blautt færi en þetta var alsaklaust miðað við Hattfellið
sem margir Toppfarar gengu á í sumar í flottri helgarferð í boði Ágústar...

Það eru einhverjir töfrar við það að standa í brattri brekku og hafa steypandi foss fyrir ofan sig...

... enda fönguðu menn fegurðina og fengu af sér myndir undir fossinum...

Frábær mæting í þessa tindferð...
átján manns höfðu vit á að nýta þessa léttu tindferð í sumar færi og -veðri...

Svo var að koma sér til baka og gæta þess að trufla ekki næsta mann í brattanum...

Höfðinginn undir fossinum... alltaf mættur og alltaf jákvæður...

Frá fossinum þræddum við okkur upp á brúnirnar...

... það var alltaf eins og það væri að rofa til... og stundum sáum við landslagið vel allt í kring...
en svo dró þokan alltaf slæðinginn sinn yfir allt...

En það var engin súld í stemningunni... allir glaðir enda ekki annað hægt eftir hvert magnað ævintýrið á fætur
öðrum hjá klúbbfélögum sem margir gengu erlendis í hinum ýmsustu heimsálfum um alls kyns leiðir og fjöll...

Eftir fossabrekkurnar var stefnan tekin á fjallsbrúnir Þorgeirsfells og þar var bara þokan og rigningin...

... svo við blotnuðum líka vel að utan eftir allan svitann í hitanum upp brekkurnar...
en fljótlega rofaði til og galsinn tók völdinn...

... strákamynd í stálsterkum klettunum... Batman lét sig ekki vanta...

... og við vildum komast alla leið upp á vestasta tindinn á þessu fjalli sem sker sig mest úr af öllum
og spyrja má hvort sé hin eiginlega Þorgeirsfellshyrna þó hann sé ekki hæstur...
best að spyrja heimamenn að þessu !

Við þurfum að klöngrast svolítið til að komast á tindinn...

... frekar bratt en skárra færi neðan við brúnirnar og sumir völdu þá leiðina...

... mjög bratt en gott hald í mosanum og grjótinu...
áhyggjur þjálfara af leðjuslag og aurskriðum á fjallinu eftir slagviðrin og hlýjindin voru óþarfar...
færið allan þennan dag var frábært þó erfitt hafi stundum verið vegna bratta og grýtis...

Komin á tindinn... sem mældist 536 m hár og var merktur Þorgeirsfellshyrna þar til annað sannast...

Hengiflug niðri og mikilvægt að fara varlega þar sem plássið var ekki mikið í átján manna hópi...

Við verðum að sýna Theresu þessa mynd svo hún skilji afhverju við vorum alltaf að segja
"it´s ok Theresa... we are used to this"

Þær voru glæsilegar brúnirnar sem framundan voru..

... og við röktum okkur eftir þeim öllum...

... í stórbrotnu landslagi sem minnti okkur á pólsku fjöllin...
sem áttu að vera svona þegar við vorum þarna í september... hrikalega flott og brött :-)

Örn, Sarah, Anna Sigga, Njáll, Erna, Anton, Björn Matt., Guðmundur Jón, Guðný Ester, Arna, Ester,
Ísleifur, Steingrímur, Katrín Kj., Ingi og Batman en Bára tók mynd.

Þorgeirsfellið minnti okkur á Hafursfellið... Elliðatinda... Smjörhnúka í Hítardal...
þau eru greinilega eitthvað skyld þessi fjöll á nesinu :-)

Afhverju í ósköpunum tókum við ekki stelpumynd til dæmis hér ?

Í Póllandi misstum við af glæstri svokallaðri "fimm vatna leið" á degi þrjú þar sem hálka og snjór hindraði för yfir skarðið... og því var ansi skondið hvernig veðrið minnti okkur á Pólland... hvassir, dökkir tindarnir... og svo þessi vötn sem lágu sjö talsins þarna niðri...

Já, það rofaði ansi vel til á köflum...

... á nákvæmlega réttu klukkustundinni þegar við þræddum okkur eftir brúnunum...

... og mikilvægast var að sjá hvað var framundan og að baki...

Við héldum alltaf að nú væri góða veðrið komið og sólin færi að skína...

... alveg eins og í Póllandi... :-)

... en landslagið var slíkt að veðrið hafði eiginlega ekkert að segja um þá upplifun sem við fengum
við að rekja okkur eftir brúnum þessa fjalls...

Dulúðin... tærleikinn... hrikaleikurinn... hráleikinn... birtan... litirnir...

...voru í hæsta gæðaflokki einmitt í þessu veðri...

Batman er ekki lofthræddur og skoppaði oft alveg út á brún svo menn tóku andköf...

Þarna niður rann skriðan alla leið... já, gott að vita... við gætum farið hér niður ef við finnum ekki leið austar...

Þessar brúnir eru eflaust kyngimagnaðar að vetrarlagi...

Litið til baka um dalinn í fjallinu... hvassir tindar Lýsuhyrnu stingast út úr þokunni hægra megin á mynd
en þar upp fórum við fyrir einu og hálfu ári síðar í magnaðri ferð...

Hvassir tindar og klettar utan í allri suðurhlíðinni var heill heimur út af fyrir sig...

... og það var ævintýralegt að kíkja niður um þær alla leiðina...

Þokan kom og þokan fór...

... og duluðin með henni...

Anna Sigga komin aftur í klúbbinn og mætt í fyrst tindferðina í langan tíma...
frábært að fá hana enda verður hún alltaf hluti af hópnum :-)

Þessi var svolítið flottur fyrir hópmynd...

"hey, raðið ykkur í beina nörð eftir þessum brúnum"...

... en æji... þokan þéttist og þetta náðist ekki... eins og það hefði verið góð mynd !

Þetta var eins og spennumynd... hvernig voru brúnirnar áfram út eftir?

... og þegar litið var niður..

...ægifegurð í haustlitum með vötnin og sæinn þarna niðri...

Ansi margir hnúkarnir á leiðinni...

... þarna stóð hópurinn allur áðan þegar þokan kom...

... nú var hann hreinn en það var of seint... synd :-)

Við verðum að koma hingað aftur...

Síðasti tindur fjallsins framundan... eða var einn enn eftir þarna hinum megin?

Tókum aðra hópmynd úr því það var ekki þoka :-)

Sérstakt að horfa fram af snarbröttum fjallsbrúnum niður á fjöruna og hafið...

Við ætluðum svoleiðis að skoða þessar brekkur frá bílnum á leið heim síðar um daginn en þá lág þokan yfir öllu...
það verður forvitnilegt að skoða þessar brekkur og brúnir næst þegar við keyrum hérna framhjá...

Stutt eftir á hæsta tind Þorgeirsfellsins og þar ætluðum við að borða nesti...

Litið til baka... þetta fjall er eitt af mörgum dæmum um hversu mikill ævintýraheimur dylst á einu litlu fjalli
og opnast manni ekki nema maður gengi um hann alla leið...

Úfið niður hér en við spáðum sífellt í niðurgönguleiðir fyrir síðari tíma göngur...
því það er eflaust mjög spennandi að rekja sig meðfram þessu fjalli
en að sögn heimamanna er grjóthrun talsvert úr því...

Markmið dagsins var að ganga einnig á Tinhyrnu sem rís hér hægar megin út af mynd
og halda þá hæð með hjöllunum hér í fjarska...

... en það var ball... koníaks... heitapotts... stemning í hópnum og menn vildu ekkert vera voðalega seinir í bæinn...

... svo við slepptum þessari Tinhyrnu sem hér er lengst til hægri í skýjunum...

... og ákváðum að freista þess að finna leið niður austan megin ofan af Þorgeirsfellinu...

... en lækurinn rann niður að brúnunum hér og endaði í bröttum fossi með engri klöngurleið til hliðanna fyrir okkur...

... svo þá var annað hvort að þvera lækinn og fara fyrir höfðann sem reis þarna í þok
unni og meta brekkurnar hinum megin, en á gps-tækinu var brattinn þarna svipaður og á uppgönguleiðinni begja vegna höfðast, heldur þó gleiðari hinum megin, en úr því þessi leið var svona illfær... og ef við skyldum ekki finna leið hinum megin heldur, þá yrði leiðin til baka heldur löng...svo við ákváðum að tímalega séð væri öruggast að snúa við...

... sem þýddi því miður að við urðum að hækka okkur aftur upp úr dalnum úr 306 m hæð upp í 551 m...
sem Steingrími, Inga og Antoni fannst ekkert voðalega spennandi :-).

Við rukum hins vegar upp þessa rúma tvö hundruð metra aftur upp í dalinn
og vorum ansi snögg að ganga hann út að brúnunum við fossinn fagra...

... og vorum ekki lengi að rekja okkur aftur yfir sprænurnar gullfallegu...

... við vorum heppin... fengum þennan góða veðurglugga á hárréttum tíma
sem átti að vera skv. spánni um miðjan daginn svo við gátum notið fjallsbrúnanna og tindanna vel...

Virkilega falleg leið hér upp og niður... bratt en ægifagurt...

... það verður gaman að koma hingað aftur síðar... helst að vetrarlagi ef mögulegt og þá á broddunum...

Notalegt spjall í bakaleiðinni er ein af perlum svona tindferða...

Batman þorði ekki yfir þessar flúðir hér... og Örninn hélt því á honum... en rann ofan í ánna og rennblotnaði...
sá skal fá að finna sína eigin leið næst yfir litla dekraða hundspottið :-)

Þurrt í bænum þennan dag... en rigningarsúld hjá okkur... sól á Litla Björnsfelli að sögn Inga þar sem Skagahópurinn gekk... sem þýddi að það hefði verið sól á Prestahnúk... en við náum honum kannski bara á kosningadaginn í lok október... ef veðurguðirnir eru í stuði... og þjálfarar ekki vant viðlátnir... spáum í það ! ... það er eitthvað óþolandi við þessar endalausu afboðanir á Prestahnúk ! :-)

Sjá Hrútaborg og tindana sem við gengum á með henni hér um árið... og Tröllakirkju í Kolbeinsstaðafjalli stingast upp úr landslaginu..

Alls 12,4 km á 6:14 - 6:21 klst. (væri gaman að vita hvað þremenningarnir fóru langt?)
upp í 638 m hæð hæst með alls hækkun upp á 1.032 m miðað við 31 m upphafshæð...
hvílíkur gróði að hafa þurft að snúa þarna við... heilir 250 hækkunarmetrar svo við náðum fjögurra stafa tölu :-)

Flott tindferð á glæsilegu fjalli sem kom á óvart og togar mann strax aftur til sín
í bullandi kosningavangaveltum... og Mont Blanc pælingum og Kilimanjaro pælingum
en fyrst og fremst botnlausu þakklæti yfir því að hafa heilsu og svigrúm til þess að geta skellt sér svona í fallega fjallgöngu
með dásamlegu fólki árum saman :-)