Fjallakonfekt af bestu gerð
í einstakri birtu og mögnuðum sólstöfum...
og tignarlegum fjallsbrúnum sem komu stöðugt á óvart

Hvílíkar myndir í þessari ferð... það var eins gott að það var úfið veður...
annars hefðum við ekki fengið svona mikið af fallegum ljósmyndum...
og upplifað svona sætan sigur... og fegurð sem breyttist stöðugt...

Ein fegursta gangan í febrúar mánuði sem við höfum farið var þennan laugardag 3. mars árið 2018...
en þá keyrðum við um langan veg út á norðanvert Snæfellsnesið...
sem við höfum gert allt of sjaldan.. og gengum á eitt af litlu fjöllunum við sjóinn ...
sem ekki hafa fengið að vera með í alvöru fjallasöfnum í bókum og öðrum samantektum almennt...

Bjarnarhafnarfjallið hér að þakka fyrir síðast... svævi þakið til hálfs og freistandi...
við verðum að fara aftur á það og þá sunnan megin næst þar sem sá hluti er alveg eftir hjá okkur...

Við lögðum bílunum við eyðibýlið Þórdísarstaði...
þar sem enginn var í húsinu við afleggjarann en við sáum bíla ferðamanna
sem gistu í smáhýsum sem búið er að reisa ekki langt frá gamla bænum...

Mjög úfið verður... vindurinn var hvass og landið hálf kuldalegt
en það var hlýtt og því var þetta mun þolanlegra en ella...

Kirkjufellið og Bjarnarhafnarfjallið... sem og fjöllin öll yfir Kolgrafarfirði og Breiðafjörðurinn sjálfur
 áttu eftir að skreyta þessa göngu ómælt... Kirkjufellið hér úti á hafinu hinum megin fjarðarins...

Himininn... já, hann átti líka eftir að leika stórt hlutverk þennan dag... hreint út sagt listaverk allan daginn...

Þessi ferð var einstök hvað það varðaði og á eftir að vera í sérflokki í huga þjálfara
eingöngu vegna þessarar birtu sem varpaðist á lang og himinn þennan dag...

Við gengum upp aflíðandi brekkurnar frá Þórdísarstöðumog stefndum á brúnirnar norðan megin
þar sem við vissum að fegursti hluti fjallsins væri...

Kolgrafarfjörðurinn að koma í ljós vinstra megin og fjallið Klakkur... sem við verðum að ganga á einn daginn...
útsýnið ofan af fjöllunum á þessu svæði er kyngimagnað
og það er þess virði að ganga á ekki hærri fjöll en þetta til að njóta alls þess sem er í kring...

Þegar við nálguðumst brúnirnar í norðri jókst vindurinn þar sem hann skófst meðfram fjallinu sjávarmegin
og sópaðist niður á okkur sem vorum að koma að þeim...

Við stóðumst hins vegar ekki mátið ða ganga alveg fram á brún
og líta sjóinn augum þrátt fyrir þennan stífa vind...

Það er eitthvað alveg einstakt við það að ganga á fjall sem rís við sjó... einhver orka... ferskleiki... frelsi... jarðtenging...
eitthvað stærra en að skoppa upp á fjall á hálendinu eins og það er nú samt mögnuð upplifun líka...

Vindurinn var slíkur að við urðum að fara varlega og gæta þess að feykjast ekki út á haf
 í einhverjum ófyrirsjáanlegum vindhviðum...

Ekki vitandi hvurs lags fegurð var framundan...
tókum við hópmynd hér með hamrana í baksýn þar sem þetta gæti verið einn fegursti staður göngunnar...
algerlega grunlaus um hvað beið okkar á þessum brúnum...

Agnar, Örn, Gunnar Már, Ólafur Vignir, Erna, Heiða, Helga Björk, Georg, Ísleifur.
Batman, Kolbrún Ýr, Birgir, Súsanna og Karen Rut en Bára tók mynd.

Snjóskaflinn upp á brúnirnar var harðfenntur en ekki meira en svo að keðjubroddarnir hentuðu vel...

Sólarupprásin í hámarki og himininn tók sífelldum breytingum...

Það var háskýjað þennan dag og spáð var heiðskíru veðri
svo við lögðum í þessa göngu þrátt fyrir mikinn vind í kortunum... hlýjindi, gott skyggni, fremur létt fjall...
það var engin ástæða til að sleppa göngunni... sem betur fer fórum við...

Batman var í essinu sínu þennan dag... hans uppáhald... ekki of heitt... engin úrkoma... færið hart og greiðfært...

Ísbroddarnir fóru aldrei á skóna þennan dag því hlýjindin héldu jarðveginum mjúkum
og snjórinn var greiðfær í léttsvelluðu færi...

Hvílíkir litir... þessi ganga gaf af sér ótal fallegar ljósmyndir... hver annarri sérstakari...

Fyrst voru þjálfarar svekktir yfir skýjunum sem héngu yfir öllu í suðri
og vörnuðu sólargeislunum að ná til okkar frá upphafi dagsins þar sem það var heiðskírt norðan megin við fjallið...

... en sem betur fer var skýjafarið svona því það gaf okkur listaverk sem sjaldan hefur gefist í viðlíka mæli
og sem eins og áður segir... gaf þessari göngu yfirbragð sem engin önnur ganga hefur í sama mæli...

Þegar upp var komið byrjuðu brúnir Eyrarfjallsins...
þessa lága og saklausa fjalls sem fáum finnst nægilega merkilegt að klífa og telja með í fjallasafninu sínu...
að gefa okkur hvern gullmolann á fætur öðrum...

Við gengum eftir brúnunum sem breyttust stöðugt
og minntu stundum á Tröllakirkju í Hítardal sem við gengum á í júní í fyrra...

Skyndilega blöstu þessir sólstafir við beint ofan í Kolgrafarfirði... og við flýttum okkur að ná mynd af þeim...
en þeir áttu eftir að vera viðvarandi meira og minna allan daginn eins og löng symfónía sólar skýja og sjávar...

Við gengum með vindinn í fangið eftir brúnunum en fundum einhvern veginn lítið fyrir því þar sem það var hlýtt
og þökkuðum hvort öðru öðru hvoru fyrir að hafa látið slag standa þrátt fyrir vindinn í spánni...

Það var eins gott að ná einhverjum fallegum myndum af þessum sólstöfum...

Brátt blöstu brúnirnar lengra inn eftir við og hæsti tindur trónandi þarna fyrir miðri mynd...

Litið til baka á brúnirnar sem voru að baki...

Það var ekkert annað í stöðunni en að ná annarri hópmynd...

Ferskleiki... það er nánast hægt að finna svalt loftið leika við mann beint af hafi þegar horft er á þessa mynd...
hvílík heilun...

Maður varð að ná hópmynd með þessum sólstöfum...

Og svo með brúnunum og Bjarnarhafnarfjallinu í baksýn...
við vorum í raun allt of lítil fyrir þetta stórvaxna landslag Eyrarfjalls...

Áfram héldu sólstafirnir sér úti á Kolgrafarfirði... hvílíkt sjónarspil...

Við stefndum á tindinn og héldum okkur við brúnirnar til austurs...

Sjá snjóhengjurnar á brúnunum... varasamt að fara of langt út á brún...
eins og hundurinn Batman gerir gjarnan...
hvort það er af innsæi um að það brotni ekki undan honum... 
eða einfaldlega af því hann veit ekki betur er erfitt að segja til um...

Þetta var drjúgur kafli meðfram brúnunum að efsta tindi...

En fremstu menn voru ekki lengi að koma sér þarna upp...

Sjónarspilið hélt áfram úti á Kolgrafarfirði...
það hefði verið full vinna allan daginn fyrir góðan ljósmyndara með góða vél
að ná hvílíkum ljósmyndum af þessu listaverki sem þarna var ljóslifandi og síbreytilegt fyrir framan okkur...

Það þurfti að klöngrast svolítið upp á efsta tindinn á Eyrarfjalli.... sem mældist 376 m hár....
lág tala sem segir ekkert um hvílík gæði eru á þessum fjallstindi...
staður sem maður verður að skoða aftur að sumri til... við bara verðum !

Já, hópmynd hér líka... þessi var svölust af öllum þennan dag... hvílíkur tindur !

Áfram hélt symfónían og nú geislaðist sólin aftur niður á hafflötinn í Kolgrafarfirði...

Það var ekkert skjól búið að gefast undan vindinum alla gönguna nema í skaflinum upp á brúnirnar...
og svo hér bak við tindinn...

Útsýnið ofan af tindinum til austurs... Bjarnarhafnarfjallið vinstra megin uppi...
og Eyrarhyrna að skaga upp úr fyrir miðri mynd... þar sem við áttum eftir að ganga síðar um daginn...
og brúnirnar hægra megin þar sem við gengum um í bakaleiðinni...

Þessi mosavaxni klettur er engin spurning að skoða betur að sumri til...
en við þorðum ekki að fara þarna niður í þessu frosna færi þar sem það var bratt niður báðum megin...

Það var ráð að halda áfram og leita skjóls í brekkunum austan megin til að fá sér nesti...

Tindurinn austan megin til sjávar...

Landið niðri við sjó neðan við fjallið.. þjóðvegur liggur kringum Eyrarfjallið
og blómlegur búskapur umlykur það allt nánast...

Litið til baka... Kirkjufellið í baksýn vinstra megin... og Brimlárhöfði fyrir miðri mynd...
þar væri gaman að ganga og upplifa Kirkjufellið frá alveg nýju sjónarhorni...

Tindurinn að baki...

Sjá afstöðuna við klettinn sem rís neðan við tindinn og er mosavaxinn...
verðum að skoða hann betur síðar að sumri...

Eftir því sem við gengum lengra til austurs því betri sýn fengum við niður í Kolgrafarfjörð
og Urthvalajörð eða Hraunsfjörð eftir því hvaða kort er skoðað og við hvaða heimamann talað...

Litirnir þennan dag...

Bjarnarhafnarfjallið vinstra megin og Eyrarhyrna hægra megin nær
sem við gengum svo upp á næst...

... og enduðum í bakaleiðinni á þessum bungum hér... syðri hluta Eyrarfjallsins...

Hryggurinn heldur áfram á Eyrarfjallinu til austurs... þessi leið leyndi virkilega á sér...

Rétt sést í tindinn og svo í klettinn sem skagar út neðan við hann...

Óskaplega falleg birtan þennan dag... engu líkt... þessi ferð var greinilega komin í sérflokk...

Uppáhaldsmynd þjálfara úr þessari ferð... en það var samt erfitt að velja...

Við fengum skjól hér neðan við þessa brekku...

Komum okkur niður og handan við hornið og vonuðum að það gæfist smá pása frá vindinum...

Og það reyndist réttur staður...  hér var notalegt að setjast í snjóinn...
eins notalegt og það getur nú orðið á fjalli... og fá sér loksins nestið sitt...

Ef við héldum okkur í brekkunni fengum við ekki á okkur vind...

Súsanna sagði okkur söguna um hlaupakeppnina upp í skarðið sem var fyrir neðan okkur
en vinkona hennar frá því hún bjó á grundarfirði hefur skapað skemmtilega hefð í þessu fjalli:

"Sigríðargöngu - Skipulögð ganga hefur verið frá því 2001
þegar Sigríður Herdís Pálsdóttir hélt upp á 35 ára afmælið sitt með fjallgöngu.
Sigríðarganga Fjallganga á Eyrarfjall í Framsveit við Grundarfjörð.
Gengið á Eyrarfjall og hlaupið niður Strákaskarð. Gangan upp tekur um einn og hálfan tíma ef rólega er gengið.
Siðan er hlaupið niður fjallið og er skemmsti tími 49 sekúndur,
en oftast er miðað við 3 mínútur en það setur engin met í fyrstu tilraun..."

Þarna er skarðið... tær snilld hjá þessari Sigríði :-)

Við rúlluðum þarna niður mett og sæl eftir matinn...

... og þræddum okkur eftir afganginum af brúnunum í enn annarri veislu...

... því nú breyttist birtan enn með sólargeislum alla leið til okkar og skýjaðri himin úti á hafi...

Fínasta færi og leið á fjallinu...
synd að það skyldu ekki fleiri koma með í þessa ferð þar sem hún var tiltölulega stutt og létt...

Sjá klettana skaga undan brúnunum...

Frábær hópur í þessari göngu, enginn í vandræðum og við héldum vel hópinn...

Það sem þetta sóttist vel var ekki spurning að ganga á Eyrarhyrnuna í leiðinni...

Skyndilega datt Örn beint fram fyrir sig... og virtist ekki geta rétt almennilega úr fótunum... broddarnir flæktust svona illa saman í einu skrefi... keðjan hafði losnað öðru megin úr gúmmíinu... já, þetta hefur gerst áður og menn eru að flækja keðjurnar saman og detta... við verðum að láta reglurnar um jöklabroddana gilda líka um keðjurboddana
og ganga gleitt... lyfta hátt... stutt skref... stíga fast niður... stíga jafnt niður til að nýta yfirborð broddana...

Sólin farin aftur í bili og þá varð birtan aftur sjálfri sér lík í grámanum með gulu geislana í Kolgrafarfirðinum sem fyrr...

Litið til baka... sólin skein enn á vestari hluta Eyrarfjallsins...

Síðasti kaflinn á Eyrarfjallinu norðan megin...

Eyrarhyrnan hér útbreidd... jú, ekki spurning að sigra hana og ákveða svo með bakaleiðina...
við spáðum heilmikið í leiðarval og völdum á endanum brúnirnar frá vinstri til hægri
og það reyndist fínasta leið...

Hver fór upp á sínum hraða og naut sín... fínt færi og ekki svellað...

Sjá brúnirnar alla leið upp...

Bjarnarhafnarfjallið...
... við höfum gengið á það upp austan megin, eftir norðurbrúnum og yfir á hæsta tind
og niður austan megin í Fagradalnum og til baka í Bjarnarhöfn...
mergjuð tindferð árið 2014...
... og nú er sjálfur höfðingi Bjarnarhafnar allur svo það eru forréttindi að hafa náð að kynnast honum...

Eyrarhyrnan var drjúg en þetta sóttist samt ótrúlega vel... og veðrið fór batnandi... lygnandi...

Suðurhluti Eyrarfjallsins hér í fjarska...
við gengum upp þessa brekku og fram á brúnirnar þar og röktum okkur eftir þeim til baka síðar um daginn...

Sjá færið... góður sporaður snjór og grjót og mosi til halds og trausts...

Litið til baka... við spáðum í að fara niður þarna og ganga hringinn kringum fjallið þar sem þetta var svo stutt ganga í raun...
en það hefði verið allt of löng bakaleið þar sem hluti af hópnum var á leið í 50 ára afmæli Heiðrúnar Toppfara
og í aðra viðburði svo við héldum áætlun með að rekja okkur eftir öllu Eyrarfjallinu fram og til baka og sáum ekki eftir því...

Sjá brúnirnar ofan frá... Eyrarhyrna var líka veisla sem var vel þess virði að skoða alla leið upp á tind...

Keðjubroddarnir dugðu vel í þessari göngu og það var aldrei spurning um að fara í ísbroddana/jöklabroddana...

Fjallsstrítan þarna fyrir miðri mynd í fjarska... er komin á vinnulista Toppfara...

Sjá skuggann á Eyrarhyrnunni varpast á hópinn, brúnirnar og sjóinn... magnað...

Eyrarfjallið baðað sólargeislunum í baksýn... brúnirnar sem við vorum búin að rekja okkur eftir allan daginn...

Hörkuganga þrátt fyrir stuttleikann...

Loksins komin upp... Eyrarhyrna mældists 279 m há...

Sjá muninn þegar sólin skein ekki á fjallið... sólin er sannarlega drottningin...

Brúnirnar... það var þverhnípi niður austan megin ofan af tindinum...

Töfrandi landslag og birta þennan dag... hvílík veisla...

Enn ein mynd af Bjarnarhafnarfjallinu... mjög fallegt fjall...

Hraunsfjörður...

Kolgrafarfjörður...

Klakkur...

Suðurhluti Eyrarfjalls...

Suðurhluti Eyrarfjalls...

Við hvíldum okkur aðeins... en það var enn talsverður vindur og svalt...
ekki staðurinn til að vera á nema nokkrar mínútur...

Hópmynd hér með Bjarnarhafnarfjallinu... við höldum greinilega upp á það...
en linsan á símanum hefur mengast þarna uppi því næstu myndir urðu illa fókuseraðar...

Brekkan niður af Eyrarhyrnu var mjög löng... grýtt... en vel fær...

... til þess eins og fara aftur upp langa... bratta... brekkuna á suðurhlutanum á Eyarfjallinu...

Eyrarhyrnan í baksýn... það var ekki skrítið að sumum fannst það mætti telja þetta sem þrjár fjallgöngur...
en það var ekki samþykkt... okkur var bara nær að gera þetta... :-)

... ganga upp á fjall og niður af því... til að fara á annað fjall upp og niður...
og ganga svo aftur upp á fyrra fjallið... til að fara niður af því á svipuðum stað og við fórum upp á það í byrjun dags...

Já... þetta er náttúrulega bilun...

... en við gátum ekki verið sælli með þetta allt saman :-)

Kolgrafarfjörður í baksýn...

Líklega var það Karen sem spurði hvort hún mætti skella sér þarna upp meðan
beðið var eftir síðustu mönnum upp bröttu löngu brekkuna... en það endaði á því að við fórum þarna öll...

... og skoðuðum útsýnið frá brúnunum...

... héldum svo áfram... því miður er ennþá móða á linsu símans... óskýrar myndir... grátlegt...

... og svo tókum við fleiri útúrdúra á leiðinni til baka að skoða þessa kletta...

... sem voru ansi flottir í suðurbrúnunum...

Linsan orðin hrein aftur...

Strákarnir klöngruðust þarna upp...

... en við hin létum nægja að vera úti á yztu nöf...

Agnar náttúrubarn...

Nú var ráð að halda tímaáætlun og koma sér í bílana eftir endalaust dól á þessum fjöllum...

En við sáum ekki eftir einni einustu sekúndu...

Þessi ganga var einstaklega falleg í alla staði og kenndi okkur
að láta slag standa þó það sé úfið veður... ef það er bjart...
því birtan hefði aldrei verið nokkuð í líkingu við þessa fegurð sem ríkti þennan dag í heiðskíru og lygnu veðri...

Kirkjufellið standandi úti á hafi...

Við fengum sólina alla leiðina til baka frá þessum kafla og það var yndislegt...

Skuggarnir okkar varpast á snjóinn ofan af hryggnum...

Frábær leið niður á láglendið sem svo tók við alla leið í bílana...

Sólstafirnir voru líka í Grundarfirði...

Kirkjufellið varð næstum uppljómað... það hefði nú orðið veisla fyrir ljósmyndarana...

Nú var straujað... alla leið... til baka... sjá suðurhlíðarnar og klettana sem við skoðuðum...

Þessi fallegi dagur gleymist aldrei...
og kenndi okkur að lítil og óþekkt fjöll geta hæglega toppað stærri og frægari
á góðum degi...

Það var bókstaflega allt fallegt í þessari göngu... láð sem lögur...

... að maður tali ekki um himininn...

Við gengum til sjávar... bara það er magnað...

Þar mátti sjá að vindinn var tekið að lægja... öldugangurinn var ekki eins ófriðsamlegur...

Þórdísarstaðir... þarna hefur verið gott að búa... botnlaus fegurð og ferskleiki...
í erfiðum veðrum eflaust á stundum...

Komin ferðaþjónusta á landareignina... þeir hljóta að vera ánægðir sem gista hér...
þó það sé vetur...

... hvílíkur dásemdarstaður...

Alls 10,5 km á 4:41 - 4:55 klst. upp í 376 m á Eyrarfjalli og 279 m á Eyrarhyrnu
(og svo 309 m á suðurhluta Eyrarfjallsins)
með alls hækkun upp á 869 m miðað við 36 m upphafshæð.

Eyrarfjallið þegar ekið var yfir Kolgrafarfjörðinn á heimleið...

Þjálfarar sneru við og ákváðu að skoða aðeins aðstæður til að leggja bíilum
og ganga á Hvíta hnúk og Svarta hnúk í apríl...

... og svo verðum við að fara á þennan tind sem er glæsilegur þó ekki sé hann hár...
Krákutindur, Horn og vatnsfell verða vonandi á dagskrá næstu árin...

Batman þreyttur...
gott að lúra á koddanum sínum  í stað þess að kúldrast kraminn innan um marga bakpoka aftur í...

Erlendir ferðamenn fastir á heiðinni... höfðu keyrt beint út af... enginn krókur til að setja kaðal í svo við gátum ekki hjálpað þeim
enda höfðu þær þá þegar hringt í 112 og fengið loforð um dráttarbíl...

Það var einstaklega góður andi í þessari ferð,
takk öll fyrir yndislega samveru og fyrir að hafa notið þessa dags svona í botn eins og við gerðum
þrátt fyrir vindinn fyrri hluta göngunnar...