Níu
tindar kringum Kleifarvatn
Laugardaginn 29. mars var blásið til
aukatindferðar af
því veðurspáin var sólrík, mild og heit...
Lagt var af stað
klukkan 8:38 við norðurenda Kleifarvatns...
Veðrið rysjótt...
vindur, kalt og eilítil úrkoma fyrri hluta dagsins
Sveifluhálsinn nánast snjólaus og alltaf jafn fagur svona tindóttur og klettóttur...
Allir í stuði þrátt fyrir vindinn og kuldann og úrkomuna... mergjað að ná aukagöngu svona með smá vor í lofti :-)
Grýttar skriður einkenndu landslagið austan megin vatnsins... sjá Innri stapa fjær á mynd við vatnið...
Lamdhagi gaf ágætis uppgöngu þó lágur væri...
... og mældist 197 m hár...
Ofan af honum var haldið áfram meðfram vatninu að Vatnshlíðinni sjálfri...
... mun snjóþyngra austan megin vatnsins en vestan...
Við gengum hliðlægt
við Vatnshlíðina áður en við fórum upp...
Mosinn tók við á Vatnshlíðinni og það skein í bláan himinn... skyldi dagurinn enda sólríkur?
Þetta lofaði allavega mjög góðu og við horfðum á Sveifluhálsinn sólríkan og fagran...
Mikið var þetta gott... vor í lofti svo sannarlega þrátt fyrir kuldann...
Vatnshlíðin mældist 400 m slétt þar sem við fórum hæst en niður hana komum við einhvern tíma í myrkri á þriðjudagsgöngu eftir að hafa farið upp Vatnshlíðarhornið að sunnan í snjóskafli og fallegu sólsetri...
Einu sinni gengum við
allan
Sveifluhálsinn norðan megin til suðurs og
kringum vatnið austan megin 4. desember 2010
En það var enn vetur núna í lok mars og við tókum snjóskaflana á leið upp Vatnshlíðina...
Bónó geltir á Örninn
og á mikið vantalað við hann elsku karlinn...
Nú sést betur hvernig Lambhagatjörnin kemur sunnan við vatnið...
Útsýnið varð magnað eftir því sem ofar dró...
Uppi gengum við að
vörðunni sem mældist 400 m...
Bláminn í vatninu kom
með hækkandi sól um morguninn...
Smá móða að trufla myndavélina enda rakt og svalt... framundan voru Kleifarhöfði og Geithöfði... og við létum okkur ekki muna um að fara á Gullbringu sem er ofan vinstra megin og Kálfdalahlíðar fjær líka uppi í landi... fjórir af níu tindum dagsins... stapinn við vatnið hægra megin við miðja mynd, lágur og fellur að landslaginu var svo enn einn, sá sjöundi á eftir þessum...
Litið til baka upp Vatnshlíðina...
Kleifarhöfði er nafngift þjálfara... nafnlaus tindur við vatnið sem má alveg hafa einhvers lags sérkenni til að skilgreina betur gönguleiðina.
Hér sneri Lilja
Sesselja því miður við þar sem dóttir hennar hringdi
og þurfti hjálp...
Við hin héldum klöngrinu áfram um fellin á austurströndinni...
... og færðum okkur upp á skaftið innar á Gullbringu og Kálfdalahlíðar...
Leit létt og stutt út í fjarska... en leyndi á sér eins og svo oft áður...
Gullbringa mældist 322 m há...
Grýti og sandur ofar... jú, við tökum þessar Kálfadalahlíðar með... þær eru svo nálægt... :-) Geitafell fjærst stóri stapinn þarna... við eigum hann alltaf eftir !
Niður og upp sandinn á hlíðunum... Gullbringa í baksýn...
Dimma smitar okkur
endalaust af fjallagleðinni...
Niður af Kálfadalahlíðum skautuðum við að Geithöfða... Kálfadalahlíðar mældust 320 m háar...
Já, miklu lægri... við erum enga stund... :-)
Slóðirnar kringum kleifarvatn eru sveipaðar einhverjum göldróttum ljóma á alls kyns máta...
Snjórinn mjúkur að mestu og ekkert mál...
Nesti með útsýni yfir vatnið... þungskýjaðra og sólin víðs fjarri um stund... klaki á vatninu sem var frosið að mestu...
Leiðin að baki hér... Lambhagi þarna í sólinni vinstra megin og Vatnshlíðin snjóug ofar... Geithöfði mældist 221 m hár...
Sumarlegt var niður af Geithöfða um grýtt móbergið niður á sandinn...
Við vorum komin að suðausturhorni vatnsins... og framundan mjög skemmtilegur kafli við ströndina...
Klakinn ofan á og undir sandinum...
Stundum þurfti aðeins að krækjka fyrir bergið á vaðinu...
... bara gaman...
Það er eitthvað við það að ganga svona meðfram strönd...
Skemmtilegt brölt um
móbergið sem sverfist óðum með gjálfri vatnsins
Sjá vatnssorfna stapana...
Þarna beið tindur sjö
af níu þennan dag...
Mosavaxinn og sérlega fagur...
Sandurinn mjúkur og sífellt að breytast með ölduhæð og breytilegu yfirborði vatnsins...
Litið upp eftir...
Jarðhiti...
Landslagið meðfram
Kleifarvatni minnir stundum á tunglgöngu og er
síbreytilegt og eins og heilt ferðalag...
Já, tindar dagsins voru ekki rismiklir sumir en þeim mun fegurri...
Þarna höfum við áður tekið hópmynd í þriðjudagsgöngu... Lambatangi mældist 184 m hár...
Við vorum komin í
suðurendann... hálfnuð og leiðin var lengri og
strembnari en við áttum von á sem var frábært...
bara gróði :-)
Skemmtilegt klöngrið svo eftir Lambatanganum niður af honum sunnan megin :-)
Lambatangi mældist 184 m hár...
... en gaf samt fínasta útsýni yfir bústaðabyggðina við suðurenda vatnsins...
... og ósana sem liggja sunnan megin og eru ófærir gangand vegna aurbleytu...
Við gengum því eftir honum niður á veginn...
... og gengum hann þar sem það er eina leiðin vilji maður fara yfir á þurru að suðvesturenda Kleifarvatns...
Sjá veginn hér... skemmtileg hlaupaleið sem gaman verður að prófa einhvern tíma...
Mjúkt og vorlegt að sumarbústöðunum sem gefa þessu svæði notalegt yfirbragð...
Drjúgt en gott í mýktinni...
Litið til baka á Lambatanga... jú, hann má alveg teljast með hinum fellum og stöpum dagsins :-)
Litið til baka...
Leiðin sem var að baki...
... og leiðin framundan meðfram vesturströndinni að bílunum við norðurendann...
Sérlega notalregt andrúmsloft var þennan dag enda var hjartað á réttum stað utan í Bleikhól :-)
Alveg magnað fyrirbæri !
Sveifluhálsinn yfirgnæfandi og tignarleiki hans greinilegur þegar nær var komið...
Hér fór sólin að skína...
... það varð vorlegra og við áðum í nestistíma tvö þennan dag...
Mikið var þetta gott... gleðin var við völd og gefandi spjallið aldrei langt undan...
Sendnar strendurnar vestan megin eru töfrar út af fyrir sig og alls endis ólíkar austurströndinni...
Vatnið óðum að hrista af sér veturinn...
... og klakinn að gefa eftir í hækkandi hitastigi marsmánaðar...
Þetta var barátta vors og vetrar...
Það var stutt í að vatnið myndi alveg þiðna...
Mikið var gott að ganga svona í sandinum...
Dimma skoppaði glöð
og kát og passaði hópinn sinn...
Við prófuðum að ganga aðeins á klakanum...
... en það var ekki óhætt...
Við tóku stapar vesturstrandarinnar með alls kyns klöngri...
...stórgrýti og fjörugrýti...
... þar sem við þreifuðum okkur með leiðina og vissum ekkert hvað beið handan við næsta tanga...
Stundum tæpt að ná að komast handan við hornið...
... og þá klöngruðumst við bara upp á stapana...
... einhverja leið sem við fundum :-)
Ótrúlega gaman...
Alls kyns krókar og kimar...
Vá, hvað þetta var gaman !
Endalausar myndatökur...
Syðri stapi mældist 185 m hár...
... og gaf enn aðra sýnina á vatnið... Sjá Lambahlíðarnar við suðurendann og Syðri Sveifluhálsinn hægra megin...
Ef við héldum að klöngrið væri búið...
... þá var það mikill misskilningur...
Þetta var einangraður ævintýraheimur sem fáir hafa farið um...
... og einstakt að þvælast þarna um og vita ekkert hvað beið okkar lengra...
Jú, kæmumst við ekki hér handan við?
Best að gá einfaldlega !
Sjá víkjandi klakann á vatninu...
Stórgrýtið beið okkar hinum megin...
Kæmumst við áfram eða þyrftum við að snúa við ?
Magnað að sjá klakann stranda á grjótinu og vatnið vinna smám saman á honum...
Það var einhver stífla þarna... fremstu menn greinilega í vandræðum með að halda áfram...
... svo við öftustu fundum þá bara aðra leið...
... sem var ekki síður skemmtileg...
Stundum var heldur tæpt að skoppa milli steina í fjörunni eins og Örninn og ferfætlingarnir gerðu...
... og þá skreyttum við hin leiðina með klöngri upp bergið og þreifuðum okkur um björgin niður hinum megin...
...þar sem hver karlkynshjálparhöndin var uppi á fætur annarri ef á þurfti að halda...
Þarna skemmtum við okkur ógurlega með hlátrasköllum og fíflagangi sem eingöngu fæst í svona göngum...
Já, ekkert mál þegar
maður stendur niðri og horfir upp...
Jú, það var vor í lofti svo sannarlega...
Við héldum áfram eftir ströndinni að næstu hindrun...
Þessum leist ekkert á hópinn og fannst við hávær og kærulaus :-)
Það var ráðlegast að fara upp hér og ekki fært handan við hornið...
Jú, við fundum leið um móbergið og sandinn...
Litið til baka þar sem við komum eftir ströndinni og stöpunum...
Framdundarn var síðasti tindur dagsins af níu... Innri stapi...
Þetta var létt sem var framundan...
Við nutum þess að vera til og finna að við höfðum náð nokkuð krefjandi dagsgöngu þrátt fyrir láglendið...
... klöngruðumst svolítið í viðbót...
... og tókum smá strandgöngu í sandinum...
Snjórinn undir sandinum og bráðnar því síður...
Dásamlegt að ganga svona í sandi...
Litið til baka... þetta er ótrúlega töfrandi svæði sem leynir á sér...
Sandurinn aðeins harðari nær vatninu...
Það var komið sumar á Innri stapa...
... mosi og lyng... jú, sumar... Kleifarhöfði og Geithöfði þarna hinum megin...
Innri stapi mældist 185 m hár...
Sjá Helgafell í Hafnarfirði skaga þarna upp í fjarska... og enn fjær var
Innri stapa kölluðum við Stefánshöfða...
Svo Stefán trónaði efstur :-)
Þarna var
bílaumferðin komin ansi nálægt... var einhver
sóttur? ...
Síðasti spölurinn að bílunum framundan...
Sólin komin en tekið að halla og landslagið yndislegt í síðdegissólinni...
Síðustu kílómetrarnir voru gengnir í blankalogni,
hita og sól eftir rigningu, vind og svala fyrstu
kílómetrana
Það
var ansi sætt að ná þessari hringleið kringum vatnið
á vatnaþemaárinu mikla...
Smá skáknördaskapur í klúbbnum... já, gott að rækta ólík áhugamál :-)
... eftir alls 18,7 km (18,3 - 19,4) göngu á 7:42 klst. upp í 400 m hæð hæst á Vatnshlíð með alls hækkun upp á 1.060 m (1.1150 m og 1.189 m) miðað við 147 m upphafshæð... sem þýddi að okkur tókst að kreista hörkugöngu út úr deginum sem gaf frábæra æfingu fyrir Öræfajökul, Laugaveginn og Nepal enda voru allir sem mættu í góðu formi og enginn að flýta sér svo við stóðumst ekki mátið að prjóna við upphaflega gönguáætlun sem var 14-15 km á 5-6 klst...
Sjá hvernig teygðist á leiðinni upp Vatnshlíðina, yfir á Kálfadalahlíðar sem voru ekki á planinu og svo um vatnasvæðið suðvestan megin með tilheyrandi tafsömu klöngri reglulega alla leiðina sem braut gönguna vel upp, svo aldrei var lognmolla á þessum tæpu 20 kílómetrum... ekki hægt annað en mæla með göngu kringum vatnið og þá hægt að sniðganga fjöllin austan megin og taka ströndina alla og sleppa einnig versta klöngrinu vestan megin sem við tókum viljandi til að njóta klifursins...
Takk
fyrir notalegan félagsskap, fallegan dag, krefjandi
göngu og flottan áfanga...
Bjarnarhafnarfjall svo næstu helgi í byrjun apríl ef
veður leyfir... og stutt í páskana þar sem ætlunin
er að ganga á Heklu... en eigum eftir að taka
afstöðu til aðvarana um yfirvofandi eldgos sem
reyndar er búið að vara við árum saman... þar sem
fundin verður þá varagönguleið ef svo ber undir...
vorið er klárlega komið og ekki spurning að njóta
þess í botn og láta engin hret koma sér úr jafnvægi
því þau koma alltaf inni á milli :-) |
Við erum á toppnum...
hvar ert þú?
|