Bergnumin í sólarbjarma
björgum og tindum á.
Hugfangin af fjallasjarma
í friði og fortíðarþrá.

Á leiðinni ofan af Stapatindi á tindarhrygg hans með síðustu tvo tinda dagsins, Hofmannatind og Miðdegishnúk í fjarska framundan hægra megin.

Alls gengu 31 Toppfari um sjö ólíka og hver öðrum fegurri tinda á Sveifluhálsi og kringum Kleifarvatn
í blíðskaparveðri og rauðri vetrarsól laugardaginn 4. desember.

Af virðingu fyrir þessum tindum ákváðu þjálfarar að telja þá alla og nefna þá nafnlausu;
Hellutindar, Vigdísartindur, Hrútatindur, Folaldatindur, Stapatindur, Hofmannatindur og Miðdegishnúkur
enda um 8,6 km langa leið að ræða eftir fjallshryggnum og farið upp og niður hvern og einn þeirra.

Lagt var af stað í rökkri kl. 9:02... tæpum tveimur klukkustundum fyrir sólarupprás sem var kl. 10:54:... og þegar komið var upp á fyrstu brún á Hellutindum kl. 9:40 blasti fyrsta morgunskíman við okkur í suðaustri... og við gátum þá þegar slökkti höfuðljósin... í áhrifamikilli sýn sem stöðugt breyttist eftir því sem sólin reis...og fjöllin vöknuðu smám saman við dagrenninguna... þar sem við klöngruðumst í síbreytilegu landslagi eftir tindahryggnum vestan megin við Kleifarvatn... sem glitraði spegilslétt fyrir neðan okkur... og lokkaði okkur að lokum allan hringinn kringum sig... þar sem síðustu geislar sólar léku sér á himni sem vatni... áður en hún settist aftur... og við lukum göngu dagsins áður meðan rökktið tók aftur yfir... og svo myrkrið sem læstist um okkur er við ókum til byggða þar sem borgarljósin ráða ríkjum... og maður mændi með sárum söknuði til fjalla í fjarska... þar sem töfrar sólarlagsins ríktu tveimur klukkutímum lengur í vetrarskímu sem er engri lík.. og við missum af á hverju kvöldi með því að búa í "upplýstu borgarsamfélagi"...

---------------------------------------------------

Örlítil morgunskíma var þegar komin á himininn þegar lagt var af stað kl. 9:02
og með hverju skrefinu ofar upp fyrstu brekkuna á Hellutinda kviknaði enn meiri á himninum...

Ingi, Kári Rúnar, Vallý, Stefán Alfreðs, Heimir, Lilja Sesselja og Gunnar... allavega á mynd ;-)

Við þurftum varla á höfuðljósunum að halda og slökktum á þeim á fyrstu fjallsbrún...

... eftir heldur snarpa hækkun frá bílunum... lausgrýtta brekku sem tók verulega í
og olli því að Gylfi Þór tognaði á kálfa og þurfti að snúa hlatrandi við og var mikil eftirsjá af honum.
Hann naut þess í staðinn að taka myndir af sólarupprásinni og ók eftir Sveifluhálsinum og veifaði til okkar á góðum stað síðar um daginn.
Eftir heimsókn á slysadeildina var ljóst að vöðvinn hafði aðeins rifnað og hann átti að taka því rólega næstu daga en fara svo varlega af stað... Vonandi njótum við krafta hans fljótlega aftur...

Sýnin til borgarinnar frá fyrstu fjallsbrún á hrygg Hellutinda.

Hrím yfir öllu og allt frosið... nema Kleifarvatn sem var á allt öðru róli...

Rökkrið fyrstu Hellutindana...

Við nutum þess að vera aðnjótandi fyrstu birtu sólarinnar
þó enn ætti hún eftir rúma klukkutund upp á sjóndeildarhringinn...
Kleifarvatn var hvorki draugalegt né kuldalegt í rökkrinu...

Á hæsta Hellutindinum í 376 m hæð gengum við fram á brúnirnar og friðurinn dagrenningar var fullkominn...
Þarna var klukkan 10:14 eða tæpri klukkustund fyrir eiginlega sólarupprás...

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/a/u/5/VjSDLlFwaas

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/u/5/VjSDLlFwaas

Vigdísartindur... tindur nr. 2 af 7 þennan dag...

Það birti með hverju skrefinu og margbreytileiki Sveifluhálssins fangaði okkur hvað eftir annað
með nýrri sýn bak hverjum gengnum tindi...

Helga Björns, Heiðrún og Irma klifra niður milli Hellutinda og Vigdísartinds með Hermann og Sæmund fyrir neðan.

Þetta var klöngur og brölt upp og niður kílómetrunum saman og höfðu margir á orði að þeir kynnu betur að meta svona klöngur um tindahrygg heldur en aflíðandi langa göngu upp á eitt fjall eða einn tind og niður aftur sem er algengast.

Þarna var eingöngu um +/-400 m háa tinda að ræða en það eru gæðin sem skipta máli... ekki hæðin eða magnið
...þó við séum ansi ötul í tölfræðinni í þessum kúbbi og menn haldi annað um okkur ;-)

Ásta Henriks ljósmyndari sem lætur ekkert framhjá sér fara...

Útsýnið var víðfeðmt í allar áttir um Reykjanesið og nágrenni borgarinnar.

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/u/3/qUrQigDlbgw

Fyrsta nestisstund dagsins var tekin í góðu klettarjóðri með Kleifarvatnið fyrir neðan okkur...
...á Vigdísartindi í 394 m hæð...

Hrútatindur var næstur en hann náði 384 m hæð og var með framhald af bergganginum sem var á Vigdísartindi.
Við vorum eiginlega of smá til að sjá heildarmyndina af þessum fjallshrygg...

Færið framar vonum... engin hálka eða frosnir steinar að ráði eins og tilefni var til í frosthörkunni síðustu vikurnar
en stutti hlýindakaflinn um daginn virtist hafa haft sitt að segja til mýktar fyrir gönguna...

Þeir stóðu þéttir saman Vigdísartindur, Hrútatindur og Folaldatindur.

Upp á þann síðastnefnda gengum við áfram eftir sama bergganginum en þessi var heldur grýttari upp á við.

Við mældum Folaldatind 387 m háan en fórum reyndar ekki öll upp á hann alveg hæstan þar sem hann reis á hægri hönd göngumanna (vinstra megin á mynd hér)... berggangurinn dró okkur okkur áfram hálsinn að næsta tindi sem kallaði á okkur...

Næstir voru þrír hæstu tindar dagsins... Stapatindur, Hofmannatindur og Miðdegishnúkur...

Hér voru sólageislarnir farnir að skína á landslagið og gefa því gullinn lit...

Í bók Ara Trausta og Péturs Þorleifs "Íslensk fjöll - Gönguleiðir á 151 tind" (Mál og menning 2004)
má lesa eftirfarandi m. a. um Sveifluháls:

"Sveilfuháls nær um það bil frá býlinu í Krísuvík, í nágrenni við allstórt háhitasvæði, norðaustur að Vatnsskarði og Breiðdal (þar sem við ókum í gegnum á leiðinni að Kleifarvatni). Á hálsinum eru a.m.k. sjö aðskildir tindar og telst hver vera haugur af gosefnum ofan við sjálfstætt gosop  á eldsprungunni sem fæddi að lokum af sér allan hrygginn" (bls. 257).

Meðfram Sveifluhálsi liggja nokkrir aðrir tindahryggir öllu lægri og umfangsminni en sá sem er næstur honum og umfangsminnstur heitir Norðlingaháls og munum við einn góðan þriðjudag í framtíðinni rekja okkur eftir honum
og fara til baka um Folaldadali milli þessara tveggja hálsa sem gefur eflaust fallega sýn á báðar hliðar...

Enn suðvestar liggur svo Núpshlíðarháls eða Vesturháls (til móts við að Sveifluháls er stundum kallaður "Austurháls") og við honum norðar tekur Selsvallaháls að Grænavatnseggjum en þær eggjar ætlum við að ganga um þriðjudaginn 10. maí 2011 í "3ja vatna leið".

Minni hryggur liggur svo frá því svæði í norður meðfram Hörðuvallaklofi og nefnist Fíflavallaháls sem er tilvalin þriðjudagsganga að sumri
og eru allir þessir fjallshyggir komnir á vinnulista Toppfara...

Hæsti tindur dagsins var Stapatindur í 415 m mældri hæð...

Hann var með kollhúfu í stíl við jólasveina dagsins ;-)

Sólin var komin upp bak við skýin og Kleifarvatn farið að gyllast vetrarsólinni...

Litið til baka af Stapatindi með Folaldatind næstan, Hrútatind og hugsanlega sést í Vigdísartind fjærst.
Sjá gönguleiðina okkar gegnum bergganginn og tindinn vinstra megin sem við slepptum... hvað vorum við að pæla ? ;-)

Í fjarska eru svo Helgafell í Hafnarfirði og Húsfell sem dökkar bungur á hraunsléttunni og Vatnshlíðarhorn (385 m) hægra megin við norðausturhluta vatnsins en Lönguhlíðar taka við af Vatnshlíðarhorni alla leið að Grindaskörðum
þar sem við fukum upp á Syðstu Bolla s. l. haust...

Vatnshlíðarhorn og Lönguhlíðar eru á vinnulista Toppfara og þá höfum við gengið um allt þetta svæði sem hér blasir við...

Sveiflufarar::

Efst frá vinstri: Rósa, Gunnar, Stefán Alfeðs., María, Sigga Sig.
Miðja frá vinstri: Steini, Kristín Gunda, Heiðrún, Arnar, Guðrún Helga, Jóhanna, Vallý, Irma, Helga Bj., Anton, Sæmundur, Lilja K., Lilja Sesselja, Örn, Alma, Hermann og Ágúst.
Neðst frá vinstri: Kári Rúnar, Heimir með Þulu, Súsanna F., Hildur Vals., Ingi, Björgvin og Ásta Henriks.
Bára tók mynd.

Hvílík gull af mönnum...

Stefán A., María, Jóhanna, Sigga Sig., Gunnar, Heimir, Lilja Sesselja og Helga Bj.
með gönguleiðina að baki í baksýn...

Já og auðvitað voru þarna innan um jólasveinar dagsins:

Sigga Sig. skoraði á menn að mæta með jólasveinahúfur í gönguna í tilefni dagsins enda hefur  tindferð desembermánaðar yfir sér hátíðarblæ...
og auðvitað stukku þeir til sem ekki taka sig of alvarlega... nú, eða fundu jólasveinahúfu fyrir gönguna...

Næst verðum við öll með húfu á kollinum...
þó ekki væri nema til að fagna því yfirleitt að hafa þetta logn til að geta verið með jólasveinahúfu á höfðinu...
því það er ekki sjálfgefið þó halda mætti annað miðað við þessar endalausu stillur á þessum vetri og þeim síðasta...

Hláturinn fékk að óma hljómfagur í kyrrðinni þennan dag...

Stapatindur var svo marghnúkóttur og margslunginn niðurgöngu um sinn eigin persónulega tindahrygg...

Alma, Arnar, Sæmundur, Jóhanna, Helga Björn, Ásta H., Irma, Heimir,
Lilja K., Hildur Vals,Ingi, Vallý, María, Gunnar, Stefán A., Björgvin og Bára.

Með sólina gyllandi um allt...

Arnar, Kári Rúnar, heiðrún, Steini, Lilja Sesselja, Jóhanna, Helga Bj., Stefán A., Heimir, Ingi,
Vallý, María, Gunnar, Siga Sig., Björgvin og Bára.

Framundan voru Hofmannatindur eins og stríta og Miðdegishnúkur ógnvekjandi brattur...

Töfrar dagsins í hnotskurn...

Á Stapatindi voru 4,4 km að baki og 4, km framundan upp og niður tinda Sveifluhálssins...

Við kvöddum þennan glæsilega tind því það var enn langur vegur framundan...

Leiðin lá enn og aftur um móbergsklappir og landslag sem minnti mann í ómótaðan leir í höndum listamanns sem er við það að byrja að vinna... ekkert skref eins... og margbreytileiki þessar gönguleiðar skákaði þeirri fjölbreytni sem við höfum áður gengið um á tindahryggjum...

Sveifluháls er 15 km langur og við gengum eingöngu 8,6 km af honum eða um rjómann í miðjunni... næsta sumar ætlum við að taka þriðjudagsgöngu frá nyrsta hluta hans yfir á Hellutinda - (Háuhnúkar og Hellutindar þriðjudaginn 13. september 2011) og syðsti hluti hans er svo kominn á vinnulistann - um Arnarnípu, Hatt, Hverafjall, Drumb og fleiri nafnlausa tinda ofan við Krísuvík....

Þetta var ganga margbreytileikans þar sem  birtan breyttist jafn ört og landslagið...

Mjóasti hryggurinn sem menn fóru um... já, þessir naglar... án þess að hika...

Heimir, Sigga Sig., Lilja Sesselja og Ásta H. með syðri hnúka Stapatinds í baksýn.

María, Hildur vals., Stefán A., Kristín Gunda, Imra, hermann, Súsanna, Kári Rúnar, Sæmundur og Alma með Stapatinda að baki.

Bára, Vallý, Heimir, Ingi, Heiðrún, Lilja Sesselja, Sigga Sig., Steini og Rósa næst á miðri mynd.

Ágúst á Hofmannatindi í 409 m hæð og hinir á leiðinni upp...

Hofmannatindur var jafn glæsilegur og félagar sínir til beggja handa
og var háværastur í að kalla eftir nafni... náttúrulega  til að komast á blað og vera metinn að verðleikum
... og það var sjálfsagt að verða við því !

Ásta H. og Vallý að mynda sig í undirfurðulegum klettastöllum Hofmannatinds
sem vakti upp listamanninn í þeim og fleiri göngumönnum...

Útsýnið til borgarinnar í norðri með Norðlingaháls "niðri á láglendi".

Fyrirsæturnar með Stapatind að baki, Folaldatind, Hrútatind rétt sjáanlegan og Vigdísartind fjærst.

Glæstur síðasti tindur dagsins... Miðdegishnúkur og leiðin að honum sömuleiðis "klöngrótt" (já, nýyrði Toppfara ásamt orðum eins og "brattnar" (sagnorð) o.fl... nú er þjálfari farinn að safna orðum í lista ;-)

Landslagið var bókstaflega lifandi...

Það hefði ekki komið okkur á óvart þó jörðin hefði tekið upp á eins og einum jarðskjálfta... en það var ekki fjarlægur möguleiki þar sem jarðskjálftar höfðu greinst við Kleifarvatn vikuna fyrirr okkar göngu... og gárungar hópsins voru ekki lengi að draga þá ályktun að Sveilfuháls væri að undirbúa sig fyrir komu Toppfara... bara laga sig aðeins til og græja dótið...

Sjá fréttir frá 30. nóvember 2010: http://visir.is/grannt-fylgst-med-landrisi-vid-krysuvik/article/2010661548606

Og góðar upplýsingar á ansi góðri vefsíðu um eldgos og eldvirkni: http://www.eldgos.is/archives/730

Og góður fróðleikur um eldvirknina á Reykjanesskaga sem færir manni ugg í brjóstið þar sem Eldfjallajökull minnti mann óneitanlega á hvað getur gengið á í þessu lifandi og unga land okkar::
http://www.eldgos.is/reykjanesskagi

Síðast gaus við Sveifluháls árið 1180...

Á þessum kafla greiddist vel úr hópnum og nokkrir urðu viðskila við fremstu menn þar sem Örn fór og öftustu menn þar sem Bára fór,
en þau þræddu sig gegnum gilið austan megin við klettana sem var aðeins flóknari leið en bara holl og góð auðvitað...
...að maður tali nú ekki um falleg ;-)

Gengið var niður í Folaldadali þar sem Hofmannaflöt breiddi úr sér í fjarska inni í Móhálsadal sem aðskilur Sveifluháls og Núpshlíðar- og Selsvallaháls sem hér sést í fjarska hægra megin á mynd en nær er nafnlaus lítill hryggur sem er hugsanlega slitinn hluti af Norðlingahálsi.

Miðdegishnúkur í allri sinni dýrð... ókleifur norðan megin og vestan megin...
...en vel kleifur á ævintýralegri leið suðvestan og suðaustan megin...

Við þræddum okkur kringum hann í hálum fjallshlíðunum vestan megin.

Uppgönguleiðin suðsuðvestan megin upp grasigróna bergganga þar sem aðeins þurfti að klöngrast.

Bára, Irma, Ásta H., Ingi og Heiðrún.

Útsýnið var erfiðsins virði...

Heiðrún, Ingi, heimir, Ágúst, Súsanna, Hildur og Sigga Sig. með Steina og Sæmund á spjalli á einsum steininum
...með Kleifarvatn spegilslétt í friðsæld dagsins í baksýn...

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/a/u/2/JBvP-HKX5rY

Aðalréttur dagsins á hádegi á síðasta tindinum með stórfenglegt útsýnið niður á Kleifarvatn...
... enn einn magnaður nestisstaðurinn sem vermir hjartað um ókomna tíð...

Á tindi Miðdegishnúks með Hofmannatind, Stapatind og Folaldatind að baki og Esjuna fjær.

Gunnar, Steini, Vallý, Kári Rúnar, Helga Bj., Súsanna, María, Arnar, Alma, Irma, Guðrún Helga, Kristín Gunda, Sæmundur, Örn, Björgvin, Sigga Sig., Hildur Vals, Lilja K., Ingi, Hermann, Heiðrún, Heimir, Rósa, Ásta H., Lilja Sesselja, Ágúst, Stefán A., Anton, Jóhanna Karlotta
og Bára tók mynd með Dimmu, Kát, Kol og Þulu á vappi í kring.

Syðri hluti Sveilfuháls framundan göngumönnum... þar sem Arnarnípa, Hattur, Hverafjall, Drumbur og fleiri nafnlausir tindar bíða framtíðarinnar með Toppförum...

Niðurleiðin var svo farin beint í suður um hálar móbergsklappir innan um tröllvaxin björg...

Þessi niðurleið lét ekki að sér hæða þó ekki væri þetta ofan af háum tindi...

Ónefndum lítill hryggur neðar en fjær Selsvallaháls og eggjarnar kringum vötnin þrjú
með Keili stingandi sér upp úr landslaginu lengst til hægri.

Jólasveinarnir koma jú ofan úr fjöllunum...

Stundum vorum við stödd í miðri rammíslenskri Hringadróttinssögu...

Björgin tröllvaxin...

 ...og steinarnir eins og ferskir og nýmættir á svæðið...

Hermann, Irma og Sæmundur.

Eins gott að þetta landslag fór ekki á hreyfingu...

Sigga Sig og Sæmundur til samanburðar við stærðina á björgunum á leiðinni sem rúmuðust engan veginn á einni mynd...

Síðasta brekkan var slétt og hál um móbergsklappir sem verða víst aldrei mjög vinsælar yfirferðar ;-)

Hér skelltu einhverjir á sig hálkubroddum þar sem sumir féllu við í hálustu brekkunum...

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/a/u/1/cLSlTRUQIDM

Þetta leit saklaust út neðan frá en sagði lítið um færið...

Kári Rúnar, Vallý, Hildur Vals., Guðrún Helga, Kristín Gunda, Rósa, Alma og Jóhanna að benda...

Friðurinn var ekki síðri niðri á láglendi en uppi á fjöllum...

Enginn vildi sleppa Kleifarvatni og fara styttri leið ti baka sem hefði gefið 13 km langa dagsgöngu fyrir þá sem ekki treystu sér í 18 km...
Það var þess virði... við sáum ekki eftir þeirri dýrð sem Kleifarvatn bauð upp á og fullkomnaði algjörlega þessa göngu
með því að veita okkur nýja upplifun meðfram gljáfrandi vatni í síbreytilegri vetrarumgjörð sem gaf ró og frið í hjartað...

Ofan af hálsinum höfðu þjálfara komið auga á góða leið framhjá lækjunum tveimur
sem alla jafna þarf að vaða á venjulegum degi við illan leik í mjúkri leirbreiðu ef maður þræðir sig meðfram vatninu frá hálsinum
(já, þjálfarar lentu í honum kröppum í könnunarleiðangrinum ;-)).

Hér komumst við yfir annan lækinn áður en hann varð stærri sunnar við vatnið...
Hinn var svo frosinn austar þar sem engin jarðhiti vermdi hann.

Við tók leirbreiðan að vatninu en þarna vorum við heppin með frostið
því í hlýrri tíð hefðum við sokkið niður í leirinn og orðið drullug...

Ingi, Heiðrún í hvarfi, Súsanna, Ásta H., Sigga Sig í hvarfi og Heimir með syðri hluta Sveifluháls í baksýn.

Ingi búinn að næla atgeirinn sinn aftan á bak svo hann gat losað sig við ágenga göngumenn með einni sveiflu ;-)

http://www.youtube.com/BaraKetils#p/a/u/0/O6XweBuVuGQ

Miðdegishnúkur vinstra megin, Hofmannatindur og Stapatindur hægra megin... í spegilsléttu Kleifarvatni...

Hofmannatindur vinstra megin, Stapatindur og Folaldatindur hægra megin.

Stapatindur vinstra megin, Folaldatindur, Hrútatindur, Vigdísartindur og Hellutindar renna saman lengst til hægri.

Sjá skýrari mynd af nyrðri tindunum síðar í frásögninni þegar komið er norðar.

Við tók margbreytileg fegurð Kleifarvatns þar sem kuldi og hiti tókust á kringum furðulega lítið frosið vatnið miðað við önnur vötn á suðvesturhorni landsins þessa daga frosthörkunnar... eina skýringin var háhitasvæðið við suðurenda vatnsins þar sem heilu hverirnir bulluðu og spyrja má jafnvel hvaða náttúrulegu hitaveitur leynast undir vatnsyfirborði Kleifarvatns... þetta var klárlega dulúðugt vatn...

Tærleiki Kleifarvatns í stillunni fangaði mann...

Og andstæður kulda og hita við strendur Kleifarvatns dáleiddu mann...

Hvernirnir í suðurenda Kleifarvatns sem einu sinni voru ekki í seilingarfjarlægð heldur úti í vatninu...

Bullandi hverir hver í takt við annan - ef vel er að gáð má sjá gráan leirinn á fleygiferð upp úr hverinum á myndinni.

Sjá myndir af frétt þegar skjálfti reið yfir kvikmyndatökumenn við hverina árið 2009:
http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2009/08/01/i_kleifarvatni_thegar_skalf/

Tvær af listakonum Toppfara... þær Sigga Sig glerlistakona og Ásta Henriks, ljósmyndari
máttu sín lítils gegn hraðgöngu félaganna sinna og urðu að staldra við dýrðina sem kallaði við hvert fótmál...

Jóhanna á göngu með Geithöfða í baksýn.

Jóhanna er ein af þeim félögum af árgerð 2010 sem hikar hvergi og fór á Vestursúlu og Norðursúlu í sinni fyrstu tindferð í nóvember í ár... og komst þar með á "tindferðabragðið" þar sem ekki þekkist að líta um öxl... fátt skákar dagsgöngu sem þessari... upplifun af svona degi fær menn til að leggja í hann aftur og aftur... þrátt fyrr annríki, þreytu, vetur, myrkur, kulda, neikvæða veðurspá, vindasamt veður nóttina áður og hvað eina annað sem aðrir láta standa í vegi fyrir sér...til þess eins að missa af dýrgripi dagsins...

Lilja Sesselja og Ásta að mynda.

Okkur varð tíðrætt um bækur Arnaldar Indriðasonar á þessari göngu þar sem ein bóka hans er kennd við Kleifarvatn og rifjuðu menn upp söguþráð hennar og annarra bóka hans af áfergju... enda er jólabókaflóðið nú í hæstu hæðum...

Úr bókinni "Kleifarvatn" eftir Arnald Indriðason
(Vaka - Helgafell 2005) - með leyfi / ath!:

 ..."
- Neyðarlínan sagði rödd í símann.
- Ég er að tilkynna um beinafund, sagði hún. Það er hauskúpa með gati.
Hún gretti sig. Fjandans þynnkan! Hver segir svona? Hauskúpa með gati.
Hún mundi eftir frasanum tíeyringur með gati. Eða var það túkall?
- Hvað heitir þú? Sagði hlutlausa röddin hjá Neyðarlínunni.
Hún kom skikki á reikular hugsanir sínar og gaf upp nafn sitt.
- Hvar er þetta?
- Í Kleifarvatni. Norðan megin.
Fékkstu hana í net?
- Nei, hún er grafin í vatnsbotninn.
- Varstu að kafa?
- Nei, hún stendur upp úr botninum. Rifbeinin og hauskúpan.
- Er hún á botninum?
- Já.
- Hvernig sérðu hana þá?
- Ég stend hérna og horfi á hana.
- Tókstu hana á land?
- Nei, ég hef ekki snert hana, laug hún ósjálfrátt. Það kom þögn í símann.
- Hvaða vitleysa er þetta? sagði röddin loks reiðilega. Er þetta gabb? Veistu hvað svona gabb getur kostað þig?
- Þetta er ekkert gabb. Ég stend hérna og horfi á hana.
- Og hvað, þú getur gengið á vatni?
- Vatnið er horfið, sagði hún. Það er ekkert nafn lengur. Bara vatnsbotninn. Þar sem beinagrindin liggur.
- Hvað áttu við, vatnið horfið?
- Vatnið er ekki allt horfið en það er ekkert vatn lengur þar sem ég stend. Ég er vatnasérfræðingur hjá Orkustofnun.
Ég var að skrá vatnshæðina þegar ég fann þessa beinagrind.
Hún er með gat höfuðkúpunni og er að mestu grafin í sandbotninn..."
(bls. 8 - 9).

Átakanlegir atburðir í raunveruleika okkar og óraunveruleika skáldsagna sem þjóðsagna tengjast Kleifarvatni órjúfanlegum böndum
og gera það í senn dulúðugt og ógnvekjandi...
Við fengum sannarlega að upplifa bestu hlið þessa örlagaríka stöðuvatns  þennan dag
en hörmung þessara atburða fylgdi okkur engu að síður hvert skref...

Stundum var fjaran sendin... stundum grýtt... stundum klöppótt...

...og stundum ísilögð...

Frost á grjóti austan megin og rjúkandi hver sunnan megin...

Þessar klappir eins og öll strandlengjan sem við gengum eftir þennan dag var einu sinni "neðanvatns"... þar til Kleifarvatn lak eftir suðurlandsskjálftann árið 2000... og jafnvel fyrr og því varð gönguleiðin framandi þar sem tilfinningin var oft með "neðarsjávarlegu" yfirbragði...

Sjá fréttir af þessum atburði frá árinu 2001 þar sem yfirborð Kleifarvatns var orðið 4 metrum lægra
og flatarmálið minnkað úr 10 km að flatarmáli niður í 8 ferkílómetra en við eftirgrennslan kemur í ljós að þessi lækkun var farin að leiðréttast að hluta árið 2004 og vatnshæð komin í fyrra horf árið 2008 en nú er vatnsyfirborðið aftur orðið lágt sökum þurrka síðustu tvö sumur og tvo vetur þar sem lítið hefur snjóað:
Sjá frétt á Ruv um lækkað vatnsyfirborð Kleifarvatns í desember 2010 - rúmlega viku eftir að við gengum þarna:
http://dagskra.ruv.is/sjonvarpid/4547194/2010/12/16/5/
og
http://www.mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?grein_id=622453
og
http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2001/08/23/kleifarvatn_lekur/
og
http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=250014&pageId=3427317&lang=is&q=Trave%20%FE%FDzkur%20togari%20h%E6tt%20kominn1963

Jarðskjálftar hafa mælst undir vatninu gegnum tíðina og er talið að jarðskjálftasprungur í botni vatnsins hafi opnast og jafnvel að skjálftarnir hafi gert botninn gljúpari svo vatnsmagnið minnkaði,  en Kleifarvatn safnar í sig grunnvatni og afrennsli og eins vatni neðanjarðar um sprungur og lek jarðlög, en vatnið er ekki með afrennsli ofanjarðar.

Kleifarvatn er 97 m djúpt eða sjöunda dýpsta vatn landsins á eftir Jökulsárlóni (260 m), Öskju (220 m), Hvalvatni (160 m), Þingvallavatni (114 m), Þórisvatni (113 m) og Lagarljóti (112 m).

Af frábærum vef www.ferlir.is má lesa eftirfarandi:

"Árið 1755 t.d. sást undarleg skepna líkasta skötu að lit og lögun koma upp úr vatninu, yfirmáta stóra eins og öllum bar saman um að allar þær skepnur væru er menn þóttust sjá í þessu vatni; væru þær bæði stærri og lengur uppi en í Grænavatni. Árið 1750 þorði fólk eigi að veiða í Kleifarvatni þótt það væri fullt af fiski í uppivöðum vegna orms eða slöngu sem væri svört að lit og kæmi iðulega upp og léki sér í vatninu. Hún var að stærð við meðalhval, 30-40 metra löng.
Maður nokkur kvaðst oft, bæði einn og með öðrum, hafa séð hana og aðgætt vel því hún hefði oft verið uppi tvær mínútur. Hann bætti því líka við að menn og konur sem voru að vinnu við vatnið í stilltu veðri og sólbjörtu 1749 í ágústmánuði hefði allt séð þennan orm miklu betur en nokkrir aðrir áður þegar hann skaut sér upp úr vatninu og skreið upp á mjóan tanga eða nes og lá þar hér um bil tvo tíma uns hann fór aftur í vatnið. Fólkið þorði eigi að líta af honum en flýði eigi heldur af því hann lá kyrr. Þó gat það eigi lýst hversu hann hreyfði sig frá og í vatnið, dróst saman og rétti úr sér á mis."

Sjá þennan kafla undir http://www.ferlir.is/?id=7434 þar sem bátsferð um vatnið er lýst með ýmsum fróðleik en þar kemur m. a. fram að vatnsyfirborð Kleifarvatns er talið hafa verið 4 m hærra áður fyrr eins og verksummerki segja til um meðfram ströndinni og er talið að það hafi jafnvel náð alla leið að Grænavatni þar sem við ætlum að ganga um í maí 2011... (3ja vatna leiðin um Grænavatnseggjar) og því má spyrja á hve gömlum uppþornuðu slóðum við gengum þennan dag... en þó sýnist manni af myndum þeirra félaga að við gengum við eitthvað lægra vatnsyfirborð en þeir sigldu um þarna árið 2008? svo þurrkar síðustu ára hafa kannski sitt að segja í þessu?

Heitu hverirnir vinstra megin, syðri hluti Sveilfluhálss, Miðdegishnúkur reisulegur með annan hvassan bak við sig,
Hofmannatindur strítulaga og Stapatindur umfangsmikill enda með eigin tindahrygg eins og bestu myndir þessarar göngu sýna vel (sjá ofar).

Hér sjást nafnlausu tindarnir vel og hví þeir eiga skilið að fá nafn:

Hofmannatindur lengst til vinstri, Stapatindur hæstur, Folaldatindur, Hrútatindur smár milli hinna,,
Vigdísartindur og loks syðstu Hellutindar sem eru nokkrir á samfelldum hrygg til norðurs út af mynd.

Skyndilega fóru litir að birtast á himninum...

... klukkan var 15:53 og sólin hafði sest kl. 15:43... hún vildi greinilega kveðja með virktum...

Síðasti spölurinn var farinn áfram meðfram ströndinni framhjá Lambhaga (182 m) sem við nenntum ekki að brölta upp á ;-)
og dagurinn var runninn rétt eins og orkan okkar eftir viðburðaríka göngu með meiru...

Við höfðum gengið á Sveifluhálsi í sólarupprás... og kringum Kleifarvatn í sólsetri...

Betur var ekki mögulegt að nýta þennan dag...

Sjá þversnið af göngu dagsins um tindana sjö í röð og svo gönguna kringum vatnið.
Eftir mikla yfirlegu og vangaveltur er ekki annað hægt en telja þetta sem lágmark sjö aðskilda tindaá þessari gönguleið,
hver með sínu nafni þar sem við munum síðar klífa þá sitt og hvað á öðrum leiðum um svæðið.

Sjá sama þversnið hér af gps-úrinu til samanburðar.
Takið eftir að við erum búin að ganga 8,6 km þegar við komum niður af fjallshryggnum neðan við Miðdegishnúk
og eigum þá eftir að ganga 9,4 km kringum vatnið!

Sjá gönguna í heild þennan dag - Tindarnir merktir eftir nafni.

Vigdísarvallavegur norðarlega við hálsinn með Vigdísarvelli suðvestan við Miðdegishnúk, Folaldadalir hjá Stapatindum, Hrútagjá og Hrúthólmi vestan við hálsinn og svo Hofmannaflöt vestan við Hofmannatind og Miðdegishnúk...
þannig fæddust nöfnin á tindunum sem voru nafnlausir og var vel þegið að geta kennt einn tindinn við konu ;-)

Vetrarfegurð dagsins hljóðaði upp á alls
18 km á 7:02-7:17 klst. upp í 415 m hæst með alls 1.037 m hækkun miðað við 146 m upphafshæð.

Gullnir töfrar í friðsæld vetrar með sólarupprás og sólsetri í einni göngu
...geri maður betur á þessum árstíma !