...með þátttökumeti á vetraræfingu...

Á 72. æfingu fjallgönguklúbbsins sást til 31 manns á göngu upp snævi þaktar hlíðar Úlfarsfellsins. Þar voru á ferð 12 börn frá aldrinum 4ra - 11 ára, hundurinn Þula og 19 fullorðnir sem mættu með jólasveinahúfur, höfuðljós eða vasaljós, heitt kakó, smákökur, konfekt, mandarínur og annað jólalegt í nesti...

Aðstæður voru eins góðar og hugsast gat; lygnt og léttskýjað, rétt um frostmark í brakandi mjúkri snjómjöll og stjörnuskini...
eða S2 og -2°C skv. veðurstofu.

Yngsti þátttakandinn í göngunni var Yngvi Snær Bjarnason 4ra ára sem fór stundum á fjórum fótum þegar hálkan og hallinn var of mikill... og fékk smá far í fanginu á pabba eða Inga svona erfiðustu kaflana... en hann stóð sig með eindæmum vel eins og allir krakkarnir þetta kvöld sem nutu þess að fara í kvöldgöngu á fjalli sem var upplýst í náttmyrkrinu af snjó, stjörnuskini og höfuðljósum...

...en annars voru ungu Toppfararnir á uppleið eftirtaldir þetta kvöld:

Ívan Alex - 8 ára

Þjálfari gleymdi að hafa einnar mínútu kyrrðarstund með slökkt á öllum ljósum sem hefði verið tikvalið í þessari heiðskíru með stjörnurnar yfir okkur en þar sem það er flókið þegar börnin eru mörg, var brátt lag að koma sér niður og þá var augnablikið farið þegar þjálfari mundi eftir þessu... hópurinn dreifður í ærslaganginum til baka sem var sko svo stórskemmtilegur í snjónum...

Það var einstakt að sjá börn félaganna sem mörg hver báru glögglega svip foreldra sinna
og eins að fá heilu fjölskyldurnar með í för eins og þau Rögnu og Bjarna...

En annars mættu Bára, Bjarni, Gnýr, Grétar Jón, Gylfi Þór, Heimir, Heiðrún, Helga Björns., Hjörleifur, Ingi, Jón Tryggvi, Kristín Gunda, Helga Sig., Ragna, Sigríður Sig., Soffía Rósa, Stefán Heimir, Þorleifur og Örn.

Niðurleiðin bauð upp á góðar snjóbrekkur til að renna sér...
...eftir 2,9 km göngu á 1:37 klst. eða styttra upp í 273 m hæð með hækkun upp á 209 m...

Sungið var eitt jólalag þegar niður var komið að frumkvæði þess yngsta, honum Yngva og vildi hann endilega syngja "Jólasveinar einn og átta... ofan koma úr fjöllunum..." og svo var skrafað um næstu göngur... jólaljósagönguna frá Lágafellslaug þar sem við förum í pottinn á eftir, Akrafjall í byrjun ársins 2009 fyrir gamla og nýja félaga og svo nærtækast Esjugönguna með Hjörleifi næsta laugardag 20. des. frá Eilífsdal og yfir á Þverfellshorn með brodda og ísexi... mjög spennandi - sjá allt um hana á www.hjolli.com.

Í grjótbrekkunni

Með í för voru Björn endurkominn frá því í sumar og var vel fagnað og eins mætti Sigríður nokkur sem var með okkur aðeins í í fyrrasumar en hún var á sinni fyrstu vetraræfingu með hópnum. Þá voru Hildur og Jón Finnur mætt á sína þriðju æfingu en þau voru að fara Esjuna í fyrsta sinn í lífinu eins og fleiri hafa gert með þessum hópi...  og það við krefjandi aðstæður, eiginlega þær verstu við steininn að vetri til sem sögur fara af í klúbbnum... líklega um eða yfir 20 m/sek? enda varla stætt þarna uppi fyrir hvassviðrinu.

Gengið var upp hægra megin árinnar í lygnu og hlýju veðri og í snjó frá byrjun og var slóðinn troðinn upp að áfanga fjögur við  Mógilsá og Rauðhól en vindur jókst smám saman úr austri. Á leiðinni hittum við fyrir Esjufarana góðu frá því í fyrra við þriðja mann sem enn ganga á Esjuna upp að á og voru þeir hressir að vanda.

Við Mógilsá vildu allir halda áfram en einn hafði þó snúið við fyrr til að stytta æfinguna.

Vindurinn var á hægri hlið með austanáttinni, það var bjart yfir fjallinu í snjónum, nánast fullt tungl gægðist öðru hvoru gegnum skýin og það fór að hvína í vindinum í klettahömrunum ofar...

Þegar komið var upp grjótbrekkuna breyttist veðrið úr friðsamlegri göngu í golu um ósnertan snjó sem enginn hafði farið nýlega um og yfir í sterkan meðvind og hálku í hlíðinni svo við feyktumst út eftir hlíðinni og upp að steini án þess að geta haft mjög sterka skoðun á því hvert við vorum að fara... og hugurinn þegar farinn að velta því fyrir sér hvernig við kæmumst nú niður í þessari fljúgandi hálku og hvassa vindi sem virtist aukast með hverju skrefinu...

Í hlíðinni var nefnilega orðið hált eins og gjarnan vill verða í vetrargöngunum, en það verða oft veður- og færðarskil frá áfanga fjögur og ofar og í þetta sinn voru þessi skil afar skýr og ólík því sem vant er þar sem oft er vindur við ánna en skjól svo í hlíðinni sjálfri. Aðstæður breyttust í þetta sinn í um 500 m hæð og skyndilega vorum við komin í hvassviðri svo varla stóðu menn í fæturna og fuku upp að steini og héldu sér svo í hann eða lögðust niður í rokinu.

Af fenginni reynslu eftir ótalmargar göngur í á annan vetur kipptum við okkur ekki upp við þetta en óhjákvæmilega voru menn misvanir þessum aðstæðum. Þjálfari staldraði því stutt við þarna uppi og hætti við að bíða eftir síðustu mönnum sem voru í góðum höndum hjá Erni en Guðjón Pétur bauðst til að fara á móti þeim. Þar sem þau áttu stutt eftir og höfðu aldrei komið að steininum áður ákvað Örn að fara með þeim alla leið og snúa svo niður á eftir okkur hinum sem þegar vorum lögð af stað en gátum fylgst með ljósum þeirra ofar í fjallinu.

Niðurleiðin markaðist af tvennu í huga leiðandi þjálfara; að lækka okkur eins fljótt og auðið var til að komast sem fyrst úr kuldanum og vindinum og fóta sig eingöngu um snjóskaflana vestan til þar sem glerhált var á allri möl og grjóti og svellbungur um alla Einarsmýri en hún er erfið viðureignar og hættulega launhál.

Var enda fljótt lygnara og hlýrra er neðar dró, eins magnað og það er nú alltaf að finna þennan mun svo glöggt... en menn áttu skiljanlega miserfitt með að fylgja hraða fremsta manns sem þétti hópinn eins ört og auðið var og sá ekki betur en að menn skemmtu sér margir hverjir konunglega við að hlaupa nánast niður snjóskaflana...

Mynd hér af niðurleiðinni, sjá snjóþungann sem var talsverður innan um sorfna en svellhála mölina og grjótið.
Miðjumynd er af Jóhannesi að festa aftur hálkugormana á Björn en það er eini galli gormanna, þeir eiga til að losna og er eitt ráð að kaupa smærri stærð og festa þá vel ofan á tær og rist í upphafi, jafnvel bæta við festingum?

Kvöldgangan í þetta sinnið var eftir á að hyggja afrek út af fyrir sig, vonandi ekki ofraun fyrir óvanari meðlimi hópsins sem sýndust allavega jafn glaðir og upphrifnir og hinir sem voru með þetta sérstaka sælubros á andlitinu sem birtist þegar maður gengur upp að ákveðnum mörkum hjá sjálfum sér... (..."aðeins sá sem þekkir yztu nöf hefur kynnst lífinu..." (með tilvísun í Markgreifann af Sade);  Paulo Coelho, skáldsagan 11 mínútur, 2003).

Við sem gengum allan síðasta vetur vorum sammála því að þessi vetur er mun erfiðari veðurfarslega séð en í fyrra... hvar eru allar friðsælu kvöldstundirnar í brakandi snjónum og stjörnubjörtum himni...? Getur verið að maður gleymi því erfiða og muni bara góðu stundirnar...? ... eða er þetta erfiðari vetur...?

Þjálfari minntist á það í lok æfingar að Toppfarar sjá um Esjuljósagöngu á Vetrarhátíð Reykjavíkurborgar þann 14. febrúar 2009 og því verða allar þriðjudagsæfingar í janúar á Esjunni til að þeir Toppfarar sem vilja leiðsegja með hópnum það kvöld kunni vel á allar aðstæður veðurs og færðar á þessari leið... gangan þetta kvöld undirstrikaði vel þessa nauðsyn...

...en annars var þetta 6,5 km æfing á 2:23 klst. upp í 602 m hæð með 586 m hækkun miðað við 16 m upphafshæð...
Til hamingju þau sem fóru þarna um í fyrsta sinn almennt eða í fyrsta sinn í myrkri eða í fyrsta sinn að vetri...
... hörkuæfing og ekkert minna en það...!
... af hendi eftirfarandi: Bára, Björn, Grétar Jón, Guðjón Pétur, Gurra, Hildur, Irma, Jóhannes, Jón Tryggvi, Jón Finnur, Kristín Gunda, María, Roar, Sigríður, Simmi, Soffía Rósa, Þorleifur og Örn.

OG: svo var rætt um jólagleðina á vegum skemmtinefndar sem verður hjá Þorbjörgu næsta laugardagskvöld 13. desember... bara gaman saman með góðum félögum...
...skemmtinefndin klikkar sko ekki !
 

Úlfarsfell í borgarljósadýrð

70. æfing var þriðjudaginn 2. desember og mættu 19 manns í frosti og golu en auðu færi í byrjun desembermánaðar og því kolniðamyrkri frá upphafi æfingar eða hálfskýjað, A4 og -2°C skv. veðurstofu.

Gengin var gamalkunnug leið upp með suðvesturhorni Úlfarsfells um vegaslóðann og svo gönguslóðann að vindbelgnum á Vesturhnúknum með borgarljósin beint í æð en það er alltaf jafn áhrifamikið að ganga þessar hlíðar með borgina svona beint í flasinu á manni mitt uppi í fjallshlíðum.

Gengið var á Stóra og Litla hnúk og þrætt niður með Litla hnúk í bakaleiðinni til að lengja hringinn eins og unnt var og sneiða um leið fram hjá vegaslóðunum

Ívan Alex 8 ára, einn af ungu Toppförunum á uppleið mætti á þessa myrkuræfingu og skokkaði þetta bara létt með eldri fjallafélögum og var nú bara fyrstur að bílunum í bakaleiðinni.

Hér fær hann sér heitt kakó en amma klikkar aldrei á heita kákóinu í vetrargöngunum og hefur aldeilis komið fleirum á bragðið með að hafa heitt á könnunni í göngunum...

Kistufell í umræðunni og einnig Skarðsheiðarævintýri Inga, Grétars Jóns, Hjörleifs og Þorbjargar en lesa má mjög skemmtilega frásögn Þorbjargar á vefsíðu hennar eins og hennar er von og vísa - sjá http://www.123.is/fingurbjorg.

Efri frá vinstri: María, Gurra, Soffía Rósa, Örn, Hildur, Jón Finnur, Helga Bj., Alexander og Jón Tryggvi.

Neðri frá vinstri: Simmi, Ragna, Bjarni, Irma, Gylfi Þór, Ívan Alex, Stefán Heimir, Guðjón Pétur, Þorbjörg og Bára tók mynd.

Laggóð æfing um breytilegt landslag Úlfarsfells sem þó gefur frábært útsýni og ólíkar gönguleiðir frá hinum ýmsu hliðum...

... en þetta gerði í heildina 4,4 km æfingu á 1:23 klst. upp í 303 m hæð með hækkun upp á 204 m.

...en við erum jú komin í jólaskap og erum sko alveg til í meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó...

...því þá birtir upp á gönguleiðunum og um umhverfið fjær og nær sem gefur magnaða upplifun í vetrarmyrkrinu... en við vitum vel að það er stutt í snjóinn og ef að líkum lætur þá verður síðari hluta vetrar frá áramótum að vori ólíkur þeim fyrri með tilheyrandi snjóþyngslum og leysingum...  þangað til vorið kemur fyrr en varir... og þá er maður ríkur af reynslunni sem veturinn gaf og sumarið verður létt og laggott...

Lagt var af stað frá malarstæðinu við vatnbólið kl. 17:54 í kolniðamyrkri og vestangolu, SV5 en hlýju veðri, um 5°C og auðu færi svo það var sumarbragur á síðustu göngu nóvembermánaðar.

Gengið var upp vestan við Berjadalsmynni með suðurhryggnum að brúnunum þar sem útsýni gaf vestur á Akranes og suður til Reykjavíkur og brúnirnar raktar alla leið að hæsta hnúk á syðri hryggnum og þeim þriðja hæsta á Akrafjalli; Háahnúk sem mældist 563 m hár á gps þjálfara en er sagður 553-555 m.

Prófað var að þræða slóðann út með hlíðinni að tanganum (sem kallast Stórabrík?) í nostalgíu frá í sumar en snúið var strax við þar sem hálka var á slóðanum og ekki ráðlegt að þræða þetta í myrkri og vindi í þverhnípi. Efst voru nefnilega komnar svellblettir af kuldanum...

Með aukinni hæð jókst vindurinn og kuldinn og má ætla að uppi við Háahnúk hafi verið kringum 0°C og SV10 m/sek en veðurstofan gaf upp SV12 á Botnssúlum kl. 18:00 þetta kvöld. Nestispásan var því hráslagaleg í strekkingnum en áreynslulaus af gömlum vana fyrri nestispása klúbbsins við vetraraðstæður.

Gestabókin fékk kvittun í tilefni af fyrstu ljósagöngu hópsins á fjallinu í myrkri og var afráðið að fara sömu leið til baka en ekki  niður í Berjadal til að þræða Tæpugötu að sinni.

Niðri beið okkar hátíðarstemmning í stíl við gleðibrag kvöldsins, heitt kakó, rjómi, kleinur og smákökur í boði Akurnesinganna en hér hellir Gurra upp á heitt kakó fyrir þjálfarann sem þáði sko svoleiðis með hjartans þökkum...

Gangan kvöldsins var 5 km löng á 1:59 klst. (fyrstu menn um 1:55) upp í 563 m hæð með 498 m hækkun. Færið og hitinn heppilegur á þessum árstíma en snjóleysið olli myrkri allt um kring svo ekki mátti sjá fjallatindana alla að sinni...

... vonandi fáum við jafn gott færi, snjó, logn, sól og útsýni þegar við skoðum Akrafjall í heild sinni með göngu um alla hryggi og hnúka þess í mögnuðu útsýni allan hringinn í dagsbirtu á dimmasta tíma ársins laugardaginn 3. janúar... og sláum þá tóninn fyrir árið 2009... nefnilega að við höldum ótrauð áfram að þræða fjöll og firnindi Íslands á nýju ári...

Bára, Bjarni, Einar 8 ára, Gnýr, Grétar Jón, Guðjón Pétur, Gurra, Gylfi Þór, Helga BJ., Helga Sig., Hjörleifur, Irma, Jón Tryggvi, Margrét Gróa, María, Ragna, Simmi, Þorleifur og Örn.

... eða 19 toppfarar sem tóku stutta en all hressilega æfingu með óvæntum endi
og gengu 4,6 km á 1:43 klst. upp í 304 m hæð með 184 m hækkun...

68. æfing var þriðjudaginn 18. nóvember og mættu 19 manns í þéttum rigningarsudda, roki og blindaþoku... eins og þjálfari segir... það er aldeilis mæting þrátt fyrir allt...

Lagt var af stað frá malarstæðinum austan Úlfarsfells og gengið upp Litla hnúk, Stóra hnúk og svo á Vesturhnúk og farið upp og niður mosa og grjót og klöngrast aðeins í grjóti upp á hæsta punkt.

Skyggni var ekkert og kennileiti engin nema upplýst skyggnis-stöðin við Hafravatnsveg sem þó hvarf í þokunni þegar fjær dró upp Litla hnúk. Gengið var eingöngu eftir minni en eftir margar göngur um Úlfarsfell í fyrra vetur í myrkri, þó aldrei færum við þessa leið þá, var engan veginn hægt að villast þarna að mati þjálfara og því einstakt að upplifa þessa tilfinninu að vita vel hvar maður var staddur þó ekkert væri að sjá... svona gefur reynslan manni mikið þegar á reynir... svona æfing er dýrmæt í reynslubankann...

Aldrei höfum við verið stödd á Úlfarsfelli áður og gjörsamlega ekkert séð niður til byggðar, ekki einu sinni til borgarljósanna sem blasa vel við ofan af Vesturhnúk... eða annarra ljósa í fjarska frá byggðum nágrennisins,  slík var þokan og rigningarhríðin...

Bakaleiðin var mun skaplegri, rokið í bakið en ekki fangið, en allir samt orðnir rennblautir og jafnvel kaldir í vindinum svo hætt var við útsýnistúrinn norður með enda ekkert að sjá nema myrkrið og upplýsta regndropa á hraðferð...

Skjól fékkst aðeins frá syðri hnúkunum á niðurleiðinni og var gengið um mosa, grjót og lækjarsprænur og klofað yfir vírgirðingar og stöku snjóskafla.

Bílnúmer varð m. a. á vegi okkar og Útivistar-maðurinn hann Jón Tryggvi hreinsaði landið af þeirri sjónmengun.

Fimmtán lögðum við af stað á þessa æfingu en í bakaleiðinni af Vesturhnúk mættum við fjórum ljósum... þar fóru Akurnesingarnir sem létu það ekki á stöðva sig að mæta of seint og missa af hópnum heldur leituðu sína menn uppi í suddanum... þaulvant fólk orðið sem gengur að jafnaði á fjöll þrisvar í viku þessa dagana en þau ætla að sýna okkur bæjarfjallið sitt næsta þriðjudag, Akrafjall í myrkri... en þá verður sko logn og kyrrt, friðsæl snjókoma og bara smá gola eða eiginlega logn... er það ekki annars...?

Uppi á Stóra hnúk skutluðust Þorleifur og Einar sonur hans upp á steypta klumpinn og sunginn var afmælissöngurinn í sterkasta vindinum sem blés þetta kvöld þarna óáreittur uppi á fjallstindi... og í beljandi rigningu...
Þorleifur átti afmæli deginum áður og boðaði til veislu í lok æfingar... því niðri beið okkar heitt kakó á brúsum og heimabakaðar pönnukökur með sykri sem þeir feðgar buðu rennblautum göngufélögum sínum upp á...

Hvílíkur fengur á ögurstund... ... algjörlega súrrealískt í toppfarískum anda að snæða í gleði og gamni svona góðar veitingar í jafn vondu veðri svona blautur og veðurbarinn...

Ógleymanlegt eins og önnur uppátæki toppfara sem gefa þessu svo mikið gildi... sörurnar hennar Rögnu, jarðarberin hennar Soffíu Rósu og pönnukökur Þorleifs og Einars eru öll komin í matarfjallaklúbbinn í minningabankanum...

Esjan í stjörnuskini á fullu tungli...

67. æfing var þriðjudaginn 11. nóvember og mættu 23 manns, þar af einn nýr, hann Jóhannes, í kristaltæru vetrarveðri; heiðskíru, logni og góðu færi, með tunglið nánast fullt og stjörnuskin.

Lagt var af stað kl. 17:34 í dimmu rökkri og gengið nokkuð rösklega með hléum upp að Mógilsánni við áfanga fjögur. Þar sneri einn við vegna tímaskorts en allir hinir fóru upp að steini.

Skyggnið var magnað... tunglið skært og stjörnurnar komu smám saman í ljós eftir því sem sólarlagsroðinn hvart af himni í vestri og var áhrifamikið að sjá Karlsvagninn svona skýran beint upp af Þverfellshorni þegar við tókum síðasta spölinn um hlíðina.

Stefán fjallaleiðsögumaður var við annan mann á sömu leið og við og þá mættum við nokkrum fleirum á göngu.

Færið var upp á sitt besta, of hart til að nokkur væri drullan og of autt til að nokkur væri hálkan.

Stöku snjóskaflar í efstu hlíðum en þeir ekki einu sinni hálir að ráði.

Ragna bauð upp á heimabakaðar sörur svona alveg óvænt og voru það bestu smákökur sem þjálfari hefur smakkað uppi á fjöllum... bara namminamm...

...en þessi uppákoma minnti óneitanlega á afmælisgöngu Soffíu Rósu fyrir nákvæmlega ári síðan, þann 13. nóv. þegar hún bauð upp á súkkulaði húðuð jarðarber...

Bara meira svona... þetta er er dásamleg viðbót við fjallamennskuna í góðra vina hópi. Takk Ragna fyrir notalega orku sem virkaði vel í ja, líklega -5 - -6°C uppi við steininn...

Frá steininum skelltu nokkrir vaskir sér lengra upp hlíðina að klettunum á meðan hinir tíndust upp að steini en þeir Þorleifur og Grétar Jón ætluðu alla leið upp á hornið og drógu Jóhannes með sér upp klettana...

Á endanum fór Grétar Jón alla leið upp en Jóhannes og Þorleifur sneru við þegar þeir fundu ekki keðjurnar og Jóhannesi leist orðið rétt mátulega á þetta uppátæki svona á fyrstu æfingu...

Við héldum hins vegar þegar við litum til baka og sáum ljós á tveimur stöðum í klettunum að vinirnir tveir hefðu skilið nýja félagann eftir til að vígja hann inn í hópinn.. en Grétar Jón var líkur sjálfum sér og kláraði Þverfellshornið auðvitað...

Hópurinn tíndist annars niður um hrygginn meðfram mýrinni og svo niður á slóðann og voru menn rétt rúma tvo tíma að þessu, þeir lengstu 2:17 klst. sem er hraðar en í fyrra enda bestu aðstæður sem völ er á á þessum árstíma og menn almennt í betra formi.

Æfingin varð 6,5 km á 2:10-2:17 klst upp í 618 m hæð skv. gps með 604 m hækkun (skráum alltaf mælingu gps óháð opinberum hæðartölum til að bera saman með tímanum).

Listaverkin á himninum þetta kvöld voru ólýsanleg... stjörnurnar, tunglið, friðarsúlan sem reis tíguleg eins langt upp í geim og mann eygði... drungalega grábláir fjallaklettarnir upplýstir af tunglinu  í náttmyrkrinu... og svo þessi útblástursslæða sem dróst eftir himninum eftir þotuflug en hún lýstist svona vel upp í myrkrinu með tunglsljósinu og færðist smám saman til suðurs, fór svo fyrir tunglið þegar myndin var tekin og náði að friðarsúlunni á endanum...

Engan veginn hægt að lýsa þessu en náttúruleg ljósadýrð vetrarnætur-... vetrarnáttúruaflanna nýtur sín vel þó ekki sé farið lengra út úr borginni en þetta...

66. æfing var þriðjudaginn 4. nóvember og mættu hvorki meira né minna en 18 manns í krefjandi veðri sem spáð var versnandi með kvöldinu... þ. e. grenjandi rigningu og hvassri austanátt, 14 m/sek og 9°C...

Lagt var af stað kl. 17:41 frá bílastæðinu við Skammadal í rökkri og austanvindi en þjálfari hafði orð á því hve mætingin var góð og fékk til baka þau svör að það hefði ekki hvarflað að nokkrum að sleppa æfingu... þrátt fyrir slæma veðurspá og hráslagalegt veður þegar leið á þriðjudaginn...

Menn eru greinilega komnir á það stig að hlakka til vikulegrar fjallgöngu og finna mun á sér ef þeir sleppa æfingu... komnir með sælusvipinn á andlitið þegar þeir mæta og pæla ekkert í veðrinu...

Þetta er mjög mikilvægur áfangi í reglubundinni þjálfun því þessi líðan þýðir að ástundun verður mun auðveldari en ella... og mæting á æfingu er orðin gefandi fyrir líkama og sál áður en lagt er af stað en ekki eingöngu eftir æfingu...

Gengið var upp brekkurnar í austri og farið sunnan með fellinu til að sneiða hjá mýrinni innar með, en einnig til að ná sem lengstri vegalengd úr þessu hógværa fjalli sem í góðu veðri gefur skemmtilegt útsýni yfir borg og bý einmitt frá brúnum þess allan hringinn...

Nóg var mýrin samt... og drullan... en gengið var í blautu færi alla leið, snjóskaflasýnishorn á stöku stað en annars blautt og sleipt grjótið, þung mýri, lækjarsprænur, mosi og þykk sina.

Meðvindur var fyrri hluta æfingarinnar en allir urðu vel blautir að utan strax... Ingi, Jón Tryggvi, María, Helga og Halldóra öll vel búin og glöð...

Þetta reyndi hressilega á göngubúnaðinn og var ágætt að fá prufukeyrslu á dug hans í algjöru slagviðri...

...en menn leysa hlutina á ýmsa vegu...

Hér ber Helga Björns saman vatnsheldu fiskvinnsluhanskana sína frá 66°Norður sem hún keypti í stórri stærð til að geta verið í hlýjum fingravettlingum innan undir... en þeir eru algjörlega vatnsheldir og uppháir... og kosta 300 krónur...

..og Örn er hér í Marmot belgvettlingunum sínum sem þykja góð vara en þeir blotnuðu strax í gegn við fyrstu notkun þrátt fyrir fullyrðingar um vatnsheldni á umbúðum en þeir kostuðu 6.800 krónur í fyrra vetur og einhverjum þúsundköllum meira í dag...

Þegar gengið er á fjöll  x1-2 í viku og hlaupið x5-6 í viku þá reynir raunverulega á búnaðinn sem er í notkun og viðhorf mann breytist við að sjá að það skiptir virkilega máli að fá sér það sem endist og dugar... með útsjónarsemi, nýtni og hagstæðum innkaupum... en ekki með því að eltast gagnrýnislaust við dýr merki... og vera góður með sig.. eða þannig þið vitið....
Reynslan sýnir að dýrar vörur geta verið mjög góðar en einnig sláandi lélegar... og ódýrar vörur geta verið mjög góðar og mjög lélegar... galdurinn er að finna milliveginn... þennan góða og ódýra...nýta það sem til er... breyta og bæta...

Yfirborðsmennskan getur verið dýrkeypt þegar á reynir... eins og vel sannast þessa dagana... Dýr útivistarfatnaður sem stundum virðist seldur sem lífsstílsvara fyrir sparinotkun í og úr bílnum innanbæjar og virkar engan veginn uppi á fjöllum  eða úti á hlaupum í vondu veðri við endurtekna notkun... er varasöm vara...
Berum endilega saman bækurnar núna í vetur eins og síðasta vetur, menn eru ótrúlega útsjónarsamir í þessum málum innan hópsins og mál að finna góðar lausnir á erfiðum tímum...

Ljósfarar á fjöllum...

Bakaleiðin var vel valin af Erni um skjólsæla staði við hnúkana norðan með og kletta og brekkur sunnan við og gekk síðari hlutinn mun betur en áhorfðist í verstu hviðunum með vindinn í fangið...

Svakalega gaman... óskaplega gott... frábær frammistaða...

Svona slagveðurs æfing jafnast ekki við nokkuð annað og kennir manni heilmikið um veður, búnað, þol og styrk við krefjandi aðstæður en hún skilaði okkur 4,5 km á 1:44 klst. upp í 219 m með 112 m hækkun.

Þetta var frábær æfing !

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Gallerí Heilsa ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / 588-5277 - Netfang: bara(hjá)galleriheilsa.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir - sími +354-867-4000 - netfang: bara(hjá)toppfarar.is