Um hinar keilurnar hans Keilis
í enn einum hulinsævintýraheimi Reykjaness
 með sólina rísandi og hnígandi aftur í sæinn fyrir framan okkur
... og kærkominn fróðleik frá Agnari ...

Nýárstindferðin var farin laugardaginn 6. janúar um fallega en sjaldfarna tinda á Reykjanesi...
... sem liggja til suðurs frá Keili alla leið niður á Suðurstrandaveg...
... í dulúðugri birtu... stöku snjóéljum en aðallega lágri vetrarsól sem rétt reis og hneig upp úr sjónum þennan dag...

Agnar Toppfari býr í Reykjanesbæ og var sérlega glaður með að nú yrði farið um hans heimasvæði...
hann þekkir hvern krók og kima á nesinu og mætti með flugelda í byrjun göngu... heitt kakó í lok hennar
... og að sem mikilsverðast var... heimikinn fróðleik um svæðið og sögur af þremur flugslysum á gönguslóðum dagsins...

Þessi fróðleikur hans og ástríða hans fyrir svæðinu
smitaði okkur öll af löngun til að hætta ekki fyrr en hver einasta hóll á Reykjanesi verður kominn í safnið...

Eftir hefðbundna upphitun þjálfara í byrjun göngunnar sagði hann okkur því frá vofeiflegum atburðum
sem átt hafa sér stað á þessu sjaldfarna svæði... og við einsettum okkur að skoða þessar minjar að sumri til...

Við lögðum af stað kl. 9:16 eftir akstur frá Ásvallalaug kl. 8:00 um Grindavík
og náðum að keyra rúma 2 km inn eftir Nátthaga og lítið eitt innar en tjörnin sem þar er...
sem munaði heilmiklu í göngutíma því þetta þýddi að fyrsti tindur dagsins reis beint fyrir ofan okkur...
og við lögðum bara af stað beint upp brekkurnar...

Það átti að rigna um morguninn og fram undir níu leytið en eftir það átti að vera úrkomulaust veður og sólin svo að skína um hádegið
en það var ansi þungbúið þennan fyrsta klukkutíma og við urðum efins um hvernig dagurinn færi þegar lítið sást nema til næstu fjallsbrúna...

Uppi á Langahrygg sem var fyrsti tindur dagsins sást hins vegar vel til Grindavíkur og suður með sjó
og það glitti stundum í tunglið svo við vorum vongóð um að spáin myndi rætast...

Langihryggur breiðir vel úr sér úr norðri til suðurs og við gengum eftir honum öllum
eftir smá útsýniskrók að suðurbrúnum til að sjá sjóinn og bæinn Grindavík...

Það gekk á með éljum... sem tók af okkur skyggnið...
en gerði jörðina hvíta og allt varð fallegra og bjartara við það...

Mikill hugur í mönnum og flestir á því að taka áskorun um 50 fjöll eða firnindi á árinu með þjálfurum
og fengu mynd af sér á fyrsta fjalli dagsins  :-)
Gunnar Viðar, Örn, Karen Rut, Davíð, Olgeir, Arnar, Guðrún Helga, Heiða, Georg og Björn Matt...
og svo voru nokkrir til viðbótar ekki á myndinni sem sáu eftir því að hafa ekki ákveðið að skella sér bara með :-)
https://www.facebook.com/events/246589462543533/

Stóri hrútur tekur við af Langahrygg og er stór og mikil keila eins og Keilir...
glæsilegri og brattari norðan megin svo það var ágætt að ganga upp hann sunnan megin í rólegheitunum...

Þarna fór að létta til og skýin leystust upp fyrir framan okkur...

Gott færi og ferskur snjór innan um snjófölina og grjótið...

Af tindi Stóra hrúts blöstu Meradalahnúkarnir tveir við... hér hægra megin...
sá í miðið talsvert hærri en sá til vinstri... Keilir kom svo í ljós síðar þarna enn aftar...

Myndarleg varða á Stóra hrút...
það er hægt að keyra inn að þessum fjöllum að sumri til og við verðum hreinlega að skoða þau á þeim árstíma eftir þessa ferð...
og sjá allar stríðsminjarnar sem Agnar sagði okkur frá að væru á svæðinu um allt...

Frábær hópur þennan dag... Gunnar Viðar, Georg, Gunnar Már, Heiða, Arnar, Guðrún Helga, Björn Matt.,
Guðmundur Jón, Örn, Davíð, Agnar, Biggi, Olgeir og Karen Rut
en Bára tók mynd og Batman stillti sér upp með hópnum :-)

Niður af Stóra hrút var farið bratta brekku norðan megin niður í Meradalina sjálfa...
í könnunarleiðangri þjálfara í desember 2015 þá lagði hún ekki í brekkurnar þarna niður enda helfrosnar og harðar...

Tunglið enn á lofti og farið að minnka mikið... ofurmáninn sem var fullur á Akrafjalli fyrr í vikunni :-)

Fagradalsfjall heitir öll þessi fjallshrúga ef svo má segja...
og hæsti punktur á því er Langhóll sem við áttum eftir að ganga á að uppástungu Agnars
úr því við náðum að keyra svona langt inn eftir Nátthaga...

Hér var áð og fengið sér nesti... bara gott og skemmtilegar umræður eins og alltaf...

Það var gott að nærast... allir fullur af orku fyrir Meradalina og hnúka hans sem voru framundan...
sjá Kistufellið sem rís á milli þeirra fjær og svo er Keilir þarna enn lengra í hvarfi...

Meradalir eru töfrandi staður að heimsækja.... við verðum að skoða þetta svæði að sumri !

Frostið hefur leikið listir sínar við landið allt síðustu vikurnar
og þrátt fyrir rigninguna síðasta sólarhring mátti enn sjá leifar af listaverkinu um allt...

Sérstök birta og einstök form einkenndu þessa ferð eins og oft á þessum árstíma...

Það var eins og menn væru að ganga út á úfið hafið...

Virtist langt en við vorum enga stund hérna yfir...

Hér í Meradölunum fór að létta til og sólin tók smám saman við...

Hún byrjaði á að lýsa upp hæstu skýin á himni með gulum og svo bleikum...

... og maður vissi ekki hvort maður átti að stara á fegurðina við fætur vora... eða upp í himninum...

Þarna hefði vel verið hægt að gleyma sér...

Þessar  myndir eru til heiðurs Ástu Henriks
sem ásamt fleiri Toppfarakonum hefur kennt okkur að njóta fegurðarinnar í hinu smáa í landslaginu...

Hjarta handa Katrínu Kjartans í Hjartaklúbb Toppfara...
en hún er að jafna sig á þriðju hnéspegluninni og bíður eftir að komast á fjall...

Það er heill heimur þarna niðri...

...ef maður bara gefur sér tíma til að horfa og njóta...

Áfram hélt litadýrðin að smám saman birtast yfir Meradalahnúkum...

Þegar litið var við þá baðaði Stóri hrútur í þessum mildu bláu og gulbleiku litum sem hátt sleppti ekki takinu á allan daginn...

Fremstu menn að lenga við fjallsrætur og kæruleysi á okkur sem vorum að glápa endalaust niður fyrir fæturna...

Smám saman varð allt baðað litum sólarupprásarinnar...

... sem rann saman við sólarlagið þennan stutta vetrardag...

Magnaður árstími sem er þess virði að leggja af stað í göngu á... þó það sé dimmt, kalt, blautt...
ef spáin er góð því hún rættist algerlega :-)

Meradalahnúkarnir leyndu á sér...
voru þéttir upp og langir en við tókum þetta á spjallinu og notalegheitunum eins og hina...

Litið til baka yfir Meradalina á Stóra hrút sem var byrjaður að taka á sig mynd Keilis...

Langhóll fjærst og hærri Meradalahnúkurinn hægra megin að rísa upp í sólina...

Það var ekki hægt að hætta að stara á sólarupprásina...

Óskaplega falleg birta og töfrar sem engan veginn er hægt að lýsa...
en án efa gerir óendanlega mikið fyrir sálina á þessum árstíma...

Karen Rut hér hægra megin niðri að njóta...

Uppi mældist þessi 282 m hár... og þar var smá gola...

Útsýnið til Núpshlíðarhálss, Selsvallafjalls og Sveifluhálssins...
með Trölladyngju og Grænudyngju í endann norðan megin...

Þriðji Meradalahnúkurinn í raun... hlýtur að vera... því samkvæmt korti er ekkert nafn á þessum og hann er einn af þremur hnúkum sem liggja hlið við hlið í Meradölum... aðeins suðaustar við hann er Sandfell með nafn...
Búin að setja Sandfellið, þennan, Kistufellið og Litla hrút á dagskrána í desember 2019 :-)
... í þessari sömu lágu vetrarsól og þarna ríkti...

Stóri hrútur glæsilegur í þessu landslagi til suðurs ofan af fyrri Meradalahnúknum...

Við nutum þess í botn að vera þarna...

Áfram var haldið til norðurs að brúnunum til að sjá Keili og fara yfir á hærri Meradalahnúkinn...

Georg setti á sig aukaskinn í sólinni...

Sem betur fer beið hópurinn hér... menn vissu sem var að þetta var útsýnisstaður til að taka hópmynd á...

... því hér blasti loksins Keilir við í öllu sínu veldi... lengstur til hægri... og hinir hnúkarnir eða keilurnar hans til suðurs... og við standandi á einni þeirra... og Stóri hrútur klárlega einn af þeim líka... þetta var einstaklega gaman... að sjá Keili í sínu stærra samhengi... eitthvað sem maður hafði ekki áttað sig á fyrr en við fengum augastað á þessum fjöllum fyrir þremur árum síðan... nú loksins vorum við að ganga á þau og það við þessar fullkomnu aðstæður...

Eftir notaleg og spekúlasjónir um næstu ferðir hér var haldið yfir á hærri Meradalahnúkinn...

Smá myndapása og bara njóta... Biggi var gestur í göngunni og kom einnig með okkur á Heklu í haust
en hann skráði sig svo í hópinn ásamt konu sinni, Helgu eftir þessa helgi og eru þau hjón kærkomin viðbót í hópinn :-)

Meradalahnúkarnir eru fagurmótaðir eins og önnur fjöll á þessu svæði...

Stóri hrútur þeirra fegursti frá þessu sjónarhorni...

Saklaus brekka þarna á milli...

Éljagangurinn úti á hafi... stundum fengum við svona gusu yfir okkur... þá dimmdi yfir og allt varð hvítt á eftir...

Litið til baka... Kistufell og svo Græna- og Trölladyngja hægra megin...
Litli hrútur og Keilir á bak við og svo þessi litli hnúkur þarna vinstra megin hlýtur að vera Einiberjahóll...
það er ekkert annað nafn í boði í kortunum...

Hálsarnir hér endilangir... Selsvallafjall, Núpshlíðarháls og Sveifluhálsinn fjær...

Uppi á tindi Meradalahnúka var útsýnið magnað...

... og litirnir einstakir... Stóri hrútur og Langihryggur sunnan (aftan við) hans og félagar eins og klipptir út úr Hringadróttinssögu...
ekki í fyrsta sinn sem Reykjanesið er hringadróttinslegt...

Nú blasti Fagradalsfjallið við og Langhóll sem er hæsta bungan á því hér beint fyrir framan okkur
... hæsti punktur á Reykjanesinu ...
og við ákváðum að þetta væri ekki svo langt að ganga úr þessun áður en snúið yrði við.

Dásamlegt fólk í þessari ferð og samræður gefandi og innihaldsríkar...
og svei mér þá ef svona samvera er ekki enn meira virði en nokkurn tíma á þessum gegndarlausu tímum samskiptamiðla
þar sem allir eru farnir að tjá sig í tækjum og minna augliti til auglitis...

Skyldi brekkan vera í lagi vestan megin niður af Meradalahnúkur...
það var ekki sjálfsagt á þessum saklausu fjöllum því langar ísbrekkur geta verið varasamar ef færið er ekki gott...

En þetta var fínasta brekka og lítill ís...
við tókum einn skaflinn alla leið niður og tókst samt að renna svolítið enda hált stundum undir snjónum...

Litið til baka...

Keilir hér að stingast undan landslaginu, Litli hrútur og svo Kistufellið nær...

Svo lagðist éljagangurinn yfir...
eitt af þessum skýföllum sem við höfðum séð leggjast yfir svæðið í fjarska kom nú yfir okkur...
og þá dimmdi strax yfir... og allt hvítnaði enn meira...

... en þetta var milt og ævintýralegt... og varði stutt... fyrr en varði kom skyggnið aftur smátt og smátt...
og við sáum aðra eins éljaganga ganga yfir annars staðar...

Ennþá dimmt yfir hérna megin...

Sólin var alveg að koma aftur í gegn...

... þessa síðustu metra upp á Langhól...

Dulúðug birtan... minnti á frostþokurnar sem við höfum gengið nokkrum sinnum í...
en þetta var ekki alveg slíkt... hér var afgangurinn af éljaganginum að fara yfir...

Óskaplega fallegt...

Þessi mynd fór á opnu Toppfarasíðuna á fb...

Við ákváðum að taka nestispásu uppi á Langhól þar sem hann er hæstur allra á Reykjanesi
og það var ´synd að láta smá éljagang taka af okkur allt útsýnið þar uppi
og við vorum að vonast til að það myndi rofa fljótlega...
sem það og byrjaði að gera um leið og við byrjuðum að borða...

Agnar þekkir hvern hól á svæðinu og sagði mönnum til eftir því sem þeir höfðu áhuga...

Nestisstaðurinn...
arna var farið að sjást til allra átta og það var einstakt að vera þá stödd þarna uppi...

Séð til Keilis í norðri...

Sýnin vestur á Reykjanestá en nær eru Bláa lónið og fjöllin þar sem við erum búin að ganga á öll sömul...

Keilir orðinn skýr og tær...
en skýjaslæðingurinn skreið yfir svæðið og þjálfari skokkaði yfir á brúnirnar til að sjá það betur...

Já, það var þess virði að hlaupa yfir á norðurbrúnirnar...

Sjá skýin skríða yfir láglendið og á milli fjallanna...

Keilir... fjær eru Hrafnafell og Keilisbörn sem við gegnum einu sinni á og þurfum að endurtaka...
nær er litla strítan sem hlýtur að vera Litli keilir ?

Litli hrútur og Kistufell...

Keilir, Litli hrútur, Kistufell og svo Meradalahnúkar lengst til hægri þar sem við gengum á fyrr um daginn...
... förum á hin 2019 !

Sólin var varla komin upp þegar hún settist aftur...

... og við böðuðum okkur í þessari sólsetursbirtu allan tímann á leiðinni til baka...

Éljagangur úti á hafi að skríða inn á Reykjanesið...

Enn ein hópmyndin... þjálfari var að reyna að fanga fegurðina á svæðinu með leiðangursmönnum
við hefðum þurft að vera fram á norðurbrúnunum til að ná þessu eins vel og maður hefði viljað
en þetta var engu að síður góð mynd...

Alls kyns dót varð á vegi okkar... ryðguð járnbandsrúlla... og Gunnar tók svolítið til og tók hana með sér :-)

Bakaleiðin var með sólsetrið í fanginu allan tímann...

Leiðin var greið yfir austurhluta Fagradalsfjalls og niður í dalina svo sem liggja stallaðir til norðurs frá Nátthaga...

... og ástæðan fyrir því að maður getur ekki hætt þessu ef maður kemst á bragðið á annað borð...

Karen Rut, Olgeir, Heiða, Georg og Björn Matt...
samræðurnar í bakaleiðinni eru eitt af því besta við þessar tindferðir....

Sólin var á undan okkur niður á láglendið...

... og við tók bleika og bláa birtan áður en rökkrið skreið inn...

Fórum gilið vestan megin ofan Nátthaga sem var vel fært en hér sést hversu langur Nátthafi í raun er...
sjá tjörnina eða vatnið í fjarska...

Litið til baka... við vorum komin "niður í sumarið"
eins og manni finnst stundum þegar farið er niður úr kulda fjallanna þó það sé vetur...

Nátthagi er sérheimur út af fyrir sig eins og Meradalir...
nokkrir af hulinsheimunum sem finna má á Reykjanesi ef maður bara reimar á sig skóna og leggur af stað...

Agnar bauð ekki bara upp á flugeldasýningu í byrjun göngunnar... og fróðleik á leiðinni...
heldur og heitt kakó handa öllum.. öðlingur mikill
og einn af mörgum nýliðum frá síðasta ári sem við erum himinlifandi með að fá í hópinn :-)

Við hringsnerumst af gleði yfir göngu dagsins og áttum eftir að orna okkur við þessa fegurð dögum saman eftir ferðina
því við tók hvert slagviðri á fætur öðru frá sunnudeginum og út þá vikuna...

Sjá brekkunar á Langahrygg sem við gengum upp í rökkrinu um morguninn...

Alls 13,7 km á 6:13 klst. upp í 327 m á Langahrygg, 363 m á Stóra hrút, 282 og 345 m á Meradalahnúkum
og loks 493 m á Langhól á Fagradalsfjalli.

Leiðin á korti þar sem sést hvernig við förum út á Fagradalsfjallið...
vegaslóðinn sem sést hægra megin verður þá ekinn næst inn eftir og gengið á Sandfellið, þriðja Meradalahnúkinn
og svo á Kistufellið og Litla hrút og loks yfir á Hraunsselsvatnsfell áður en snúið verður til baka í bílana...
svo verðum við að ganga á alla hnúkana á Fagradalsfjallinu líka einn daginn og taka þessi lágu þeim megin :-)

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir