Krakatindur
Rauðufossafjöll
Fjöllin að fjallabaki III

Þjálfarar blésu með stuttum fyrirvara til aukagöngu upp á tvö fjöll sem hafa lengi verið í sigti þeirra síðustu ár...
en lagt hafði verið upp með aukagöngu á þessi fjöll þessa helgi 12. ágúst... en fyrr í þessari viku höfðu þjálfarar frestað henni fram í fyrstu helgina í október þar sem þeir stefndu á smíðar í Fjallaselinu sínu... og var það svo sem ekki erfið ákvörðun þar sem eingöngu sex manns voru meldaðir í þessa göngu þá... en smíðaáætlanirnar breyttust og veðurspáin var svo góð að það var ekki hægt annað en halda sig við að fara loksins á Krakatind sem mjög fáir hafa gengið á og Rauðufossafjöll sem við höfum mænt á árum saman þó fáir væru meldaðir... og það endaði á að við fórum 11 manns upp á hálendið þennan dag... í glimrandi fögru veðri, háskýjuðu og svo léttskýjuðu, sólríku en svölu veðri...

Hekla er svo á dagskrá í lok ágúst og þar var ætlunin að ganga upp frá Mundafelli meðfram hraunbrún Mundahrauns...
en við ætluðum að meta þetta í þessari ferð og sjá hvort leiðin væri nægilega greiðfær þar sem hún er frekar löng...

... og komumst að því þegar keyrt var upp öxlina á Heklu... allt of langt reyndar þar sem Bára efaðist um að skiltin sneru rétt og minnti endilega að síðast hefðu þau Örn keyrt lengra upp eftir og þar niður kambinn að Krakatindi... komust sum sé að því að það væri í raun meira spennandi og skemmtilegra að ganga frá öxlinni og skoða svo Mundahraun í bakaleiðinni og fara þaðan jafnvel upp á Rauðkembinga sem sjást á mynd hér neðar... sem þýðir um 11 km ganga alls og eingöngu um 7 km með því að sleppa Rauðkembingum...

... sem þýðir stutt og létt dagsganga sem hentar öllum í klúbbnum...
nú er að sjá hvort þá mæti fleiri eða eins og vanalega bara þeir sem alltaf mæta og eru alltaf til í allt...

Sjá toppinn á Krakatindi laumast aðeins upp bak við Rauðkembinga - sjá ofan við Guðmund Víði...
... já Krakatindur er tignarlegt fjall sem kallar alltaf á athyglina hvar sem maður er staddur á þessu svæði...

En við snerum sem sé við ofan af öxlinni á Heklu og fórum aftur á slóðann sem vísaði réttilega á Krakatind og Keldur... á meðan þessi slóði hafði enga merkingu og því villandi því hinn slóðinn er eins og maður sé bara að fara "efri" leiðina niður í Dómadal aftur...

... enda mættum við langri jepparöð á erlendum númerum fara upp sömu leið og við... skyldu þau hafa ætlað að fara á Heklu eða voru þau að villast eins og við og þurftu að snúa við ? Við sáum þau aldrei aftur svo það er spurning... og eins spurning hvort það sé einhver slóði þarna niður að Mundahrauni og meðfram því... við verðum einhvern tíma að kanna það !

En við héldum áfram för og töpuðum líklegast um hálftíma á þessu... en græddum flotta jeppaferð og útsýnisferð upp á Hekluna sjálfa sem hafði áhrif á breytt ferðaplön á hana en þjálfarar voru samt farnir að velta þessu fyrir sér þar sem það eru komin sjö ár síðan hópurinn fór hefðbundna leið upp síðsumars á Heklu og þá er farið að langa að fara hana aftur...

Krakatindur skerst upp úr landslaginu milli Heklu og Rauðufossafjalla eins og perla
og er sakleysislegri að sjá héðan en frá jeppaslóðanum norðaustan megin...

Við fengum okkur að borða enda 3,5 klst. síðan við lögðum af stað úr bænum...

... og lögðum loks af stað gangandi kl. 9:31 á þetta svipmikla og fagra fjall...

Saklaust að sjá frá okkar hlið og spennandi að ganga að því...

Það var háskýjað þennan morgun til að byrja með þegar við keyrðum úr bænum og allan tímann að fjallsrótum Krakatinds... en svo fór sólin að skína nákvæmlega þegar við keyrðum að því og skein alveg þar til við komum upp á tindinn á Rauðufossafjöllum þar sem skýin tóku að safnast svolítið saman... hvílík heppni með veður því það var blankalogn en lofthitinn var ótrúlega lágur... engöngu um 5 gráður og því vorum við í lopanum eða flísinu eða primaloftinu til að byrja með...

Suðvestan megin í Krakatindi er gígur sem við vildum ekki fara ofan í til að tapa ekki hæð
og því sneiddum við framhjá honum til suðurs...

Sjá tindinn á Heklu gægjast hér upp úr landslaginu...

Mýktin í landslaginu að Fjallabaki er líklega eitt það mest töfrandi og heillandi við þennan landshluta...
Krakatindur er í raun hrópandi mótsögn við allan þessar ávölu bungur um allt...

...sem gerir hann sérstakan og skerandi flottan með Hringadróttinslegum hætti...

Hinum megin við sandana og hraunin og melana og móana risu Rauðufossafjöll svo saklaus að sjá líka...
Vestri hér hægra megin en hann er sagður lægstur og Norðri vinstra megin sem er hæstur.
Austri svo í hvarfi næsthæstur en hann rís ofan Rauðufossa og Suðri næst lægstur en hann rís næst Dalakofanum...

Þetta var yndislegur dagur og einkenndist af þéttri stemingu sem skapast þegar við erum svona fá...
eingöngu ellefu manns frá 10 ára til 69 ára...

Suðaustan megin í Krakatindi er aflíðandi leið upp á hann og lítið mál að skottast þarna upp fyrir hvern sem er...

Litið til baka... Mundahraun í baksýn. Sléttafell út af mynd vinstra megin og Hraukar...
Mundafell út af mynd hægra megin...

Hæsti tindurinn þarna vinstra megin...
við spáðum í það hver var hæstur því þetta voru í raun þrír klettadrangar
og við vissum ekkert hvort við komumst upp á einhvern þeirra eður ei...

Ekkert á veraldarvefnum um hvort menn hefðu gengið hérna upp en það getur ekki annað verið en að gangnamenn fari hér allavega
og einhverjir ferðamenn þó íslenskir gönguhópar hafi ekki vanið komur sínar hingað upp
sem er óskiljanlegt því ekki er þetta langt né hátt né erfitt þó það sé smá klöngur efst...
en jú, aðkoman er löng og eingöngu á góðra jeppafæri síðsumars svo þar liggur líklega meginskýringin...
fyrir utan þá staðreynd að menn eru allt of mikið að ganga á sömu fjöllin og allir hinir
og fara lítið á eigin vegum á óþekkt fjöll...

Við tímdum varla að spora í þetta fjall... svo heilagt er það manni en hjá því varð ekki komist...

Við áttum eftir að standa uppi á klettinum hægra megin... hvílíkur staður til að vera á...

Örn leiddi okkur upp á brúnirnar fyrst...

... og svo var ætlunin að rekja sig eftir þeim að klettunum...

Litil til baka þar sem sjá má Norðra sem við áttum eftir að ganga upp á hægra megin og niður vinstra megin...

Mundafellið þarna í fjarska umlukið Mundafellshrauninu...

Tindurinn á Krakatindi er þrískiptur..., tvær klettastrítur þar sem sú vestari er aðeins hærri og sést hér.
Við vorum ekki viss hvort þær væru yfirleitt kleifar en vonuðum það... og reyndust vera það báðar...

Útsýnið sem blasti við þegar komið var fram á brúnir Krakatinds var áhrifamikið og víðsýnt til jöklanna á Kili og á Sprengisandsleið...

Fallega fjölskyldan Guðmundur Víðir, Kolbrún Ýr og Emelía... þau voru í útilegu þessa helgi og ákváðu að sauma við hana þessari göngu... sem var mjög sniðug útfærsla þar sem þau fengu stutta en mjög fallega göngu út úr Krakatindi og skemmtilega jeppaferð um hálendið í leiðinni....

Berglind hans Ólafs Vignis kom óvænt með í þessa tindferð en hún var í Mont Blanc hringferðinni og er í toppformi :-)

Hekla gnæfði yfir öllu á svæðinu... er augljóslega fjalladrottningin á Suðurlandi með Eyjafjallajökul sem kónginn...
svolítið sviptað og Herðubreið er drottningin fyrir norðan og Snæfellið kóngurinn...
þarna ætlum við að ganga upp eftir tvær vikur... aflíðandi leið upp öxlina og niður að jaðri Mundafellshrauns til baka
og smá skrepp upp á Rauðkembinga svona til að fá alveg ný sjónarhorn á þetta svæði...

Örn fór á undan til að kanna aðstæður á klettastrítunum og hvort þetta væri fært fleirum en honum...

Við röltum í rólegheitunum á eftir honum og fundum svo slóðina hans
svo hann hafði greinilega farið niður af vestari tindinum og yfir á þann austari sem var aðeins lægri...

Ekkert mál að klöngrast hér upp...

Svolítið grjóthrun og við þurftum að passa okkur en lítið mál miðað við Herðubreið sem var framundan hjá nokkrum Toppförum helgina á eftir
en Gerður Jens sigraði hana loksins í sumar ásamt Ferðafélagi Íslands í fjölmennri og mjög vel heppnaðri ferð í blíðskaparveðri og skyggni sem er ómetanlegt að fá að upplifa á því fjalli...

Alltaf varasamt að klöngrast mikið í lausgrýti um leið sem fáir eða engir hafa farið um þar sem stórgrýtin geta farið af stað
en þetta var mosagróið og leit vel út...

Örninn kominn upp og farinn í hvarf af tindinum svo við vissum að við værum að ná allavega næst hæsta tindi...

Bara veisla fyrir krakka eins og Emelíu sem hafa það náttúrulega í sér að klöngrast um kletta... þar til foreldrarnir kenna þeim að vera lofthrædd og bægja niður hæfni þeirra til að finna út úr landslaginu... já, þetta sér maður svo greinilega þegar maður gengur með börnum... þau kunna þetta vel en eru um leið mjög næm fyrir foreldrum sínum og ef foreldrarnir eru hræddir þá verða börnin ósjálfrátt hrædd líka því það er innibyggð í þeim sem þessi "að lifa af-þáttur" að læra á hættur lífsins og þar eru foreldrarnir mesta fyrirmyndin...

Útsýni Arnarsins ofan af tindinum niður á hópinn að koma upp...

Gerður með Löðmund og fjöllin í vesturhluta fjallabaks í baksýn...

Komin upp á hjallann neðan við efsta tind...

Hæsti tindurinn hinum megin við skarðið...

Emelía 10 ára naut sín vel í þessari göngu... hún var fullkomin fyrir krakka og alla sem ekki eru í formi fyrir langa né erfiða göngu...
það var sorglegt hversu fáir gripu þetta tækifæri og nýttu þetta mergjaða veður...

Tilbrigði af bláum og gulum litum... það er eitthvað einstakt við hálendið sem fangar mann ef maður elst upp við að ferðast um það frá barnsaldri... eitthvað sem kviknar á í brjóstinu þegar ekið er um það... eitthvað sem kallar alltaf á mann aftur...
eitthvað svo langtum stærra og magnaðra en borgarumhverfið og hennar dána landslagi... þetta er staðurinn til að vera á þegar líður á sumarið...

... hráleikinn... napurleikinn...ógnvekjandi víðáttan...

Það var smá klöngur upp á tindinn...

... og best að sleppa bara bakpokanum þó þjálfarar hafi það fyrir vinnureglu að gera það aldrei...

Sjá samhengið við hinn tindinn sem var hærri...og Örn skaust upp á...
og hefði dregið allan hópinn upp á ef tími hefði verið til þess og engin Rauðufossafjöll framundan...
en þar hefði ekki verið pláss fyrir alla í einu...
þarna hefði margur Toppfarinn skemmt sér vel að klöngrast ef þeir hefðu verið með...

Útsýnið niður á Nýjahraun Heklunnar sem er mjög áhrifamikið að sjá ofan frá og neðan frá...

Þegar skoðuð er gossaga Heklu er gaman að spá í hvenær hraunin komu...
 en eins og sjá má hér í sögunni þá gaus árið 1878 rétt hjá Krakatindi....

Annáll Heklugosa af síðunni: http://eldgos.is/hekla/

1104 
Fyrsta gosið í Heklu eftir landnám og jafnframt það mesta.  Goshlé hefur verið amk. 250 ár frá næsta gosi á undan en svo langt hlé hefur ekki orðið á Heklugosum síðan.  Gosið var eingöngu gjóskugos og komu upp um 2,5 km3 af súrri gjósku.  Mjög mikið tjón varð enda var blómleg byggð í Þjórsárdal um þetta leyti sem eyddist svo að segja öll í gosinu.    Aðeins eitt öskugos hefur verið stærra síðan land byggðist, það varð í Öræfajökli árið 1362.  Veturinn 1105 var kallaður “sandfallsvetur” og er skýringin væntanlega öskufall eða öskufok frá gosstöðvunum enda súr ríólít askan kísilrík og eðlisléttari en gosefni úr basalti sem eru algengari.  Ekki er vitað hve lengi gosið stóð.

— 

1158 
Fremur lítið er vitað um þetta gos sem hófst í janúarmánuði.  Það mun þó hafa verið allmikið og jafnvel síst minna en gosið 1104.  Tjónið hinsvegar lítið, sjálfsagt bæði vegna þess að það kemur upp um hávetur og að byggð næst fjallinu hafði hvort eð er lagst af í gosinu 1104.

— 

1206 
Heklugos hefst 4. desember og sást eldur í fjallinu til vors árið eftir.  “eldgangur mikill með stórdynkjum, vikurfalli og sandrigningu víða um sveitir”  Segir í riti Þorvalds Thoroddsen um gosið sem var þó mun minna en hin tvö fyrri gos og olli litlum sem engum skaða.

— 

1222 
Gos sem var frekar lítið og svipað gosinu á undan.  Heimildir geta þess þó sérstaklega að sól hafi verið rauð að sjá.  Askan í þessu gosi var fíngerð og fór hátt og hefur því valdið þessum breytingum á ásjónu sólar.  Ekki er vitað hve lengi gosið stóð.

—

1294 
Segir frá miklu Heklugosi í Oddverjaannál.  Hinsvegar hefur ekkert fundist, hvork hraun né gjóska, sem styður frásagnir um þetta gos og því er ártölum líklega ruglað og á heimildin við mikið gos árið 1300.

—

1300 
Mikið gos sem hófst um miðjan júlí, þ.e. á versta tíma fyrir bændur sem voru meginuppistaðan í Íslensku samfélagi á þessum tíma.  “Eldsuppkoma í Heklufelli með svo miklu afli að sjást um meðan Ísland er byggt” segir í annálum.  Askan barst norður og varð mest tjón í Fljótum og í Skagafirði.  Mikið hallæri fylgdi gosinu á þeim slóðum og varð fjölda fólks að bana.  Gosið mun hafa staðið yfir í um ár en eins og flest eða öll Heklugos, langöflugast í byrjun.  Í þessu gosi féllu um 0,5 km3 af gjósku og sett í samhengi við gosið í Eyjafjallajökli árið 2010 þar sem féllu um 0,3 km3 af gjósku þá sést vel hve öflugt það var.

—

1341 
Heklugos hefst 19. maí.  Gosið var mun minna en árið 1300 en olli þó töluverðum skaða á suður og vesturlandi enda kom það upp í sumarbyrjun.  Mikið tjón varð á búpeningi og í Þjórsárdal sem hafði byggst upp að hluta til aftur eftir gosið mikla árið 1104 urðu veruleg skakkaföll.

—

1389-1390  
Gos sem virðist hafa verið svipað af afli og gosið á undan og olli talsverðu tjóni.   Það mun hafa staðið í nokkra mánuði veturinn.  Hófst það í fjallinu sjálfu en færði sig síðar til suðvesturs í skóg sem þá var fyrir ofan bæinn Skarð. “og kom þar upp með svo miklum býsnum, að þar urðu eftir tvö fjöll og gjá á milli” segir í annál.  Væntanlega eru lýsingarnar eitthvað örlítið ýktar.

—

1440 
Litlar og óáreiðanlegar heimildir eru til um þetta gos sem varð ekki í Heklu sjálfri heldur skammt suðaustur af fjallinu.  Ártalið er meira að segja eitthvað á reiki, Þorvaldur Thorodssen telur þetta gos hafa verið árið 1436.   Tilvist gossins er studd með gjóskulagarannsóknum en líklega hefur það verið lítið.  Þrátt fyrir að gosið hafi ekki verið í Heklu sjálfri þá varð það í eldstöðvakerfi Heklu og tilheyrir því Heklugosum.

—

1510
Mikið gos sem hófst 25. júlí og olli miklu tjóni á suðurlandi.  Maður í Skálholti, allfjarri Heklu, rotaðist þegar hann fékk grjóthnullung frá gosinu í hausinn.  Eins og svo oft áður kom gosið upp að sumri til sem er versti tími fyrir frumstæðan landbúnað,  eins og þjóðin lifði á þá, til að takast á við náttúruhamfarir af þessu tagi.  Heimildir geta um eldgos á hálendinu norðan Vatnajökuls sama ár þó ekki hafi tekist að staðsetja það en eftir þessar hamfarir kom sótt um allt land og önduðust um 400 manns fyrir norðan.

—

1554 
Gos sem ýmist er kennt við Rauðbjalla eða Vondubjalla skammt suðvestur af Heklu.  Gosið varð semsé ekki í Heklu sjálfri en telst þó til Heklugosa enda í eldstöðvakerfi Heklu.   Óvenjusnarpir jarðskjálftar fylgdu upphafshrinu gossins, það harðir að fólk í nágrenninu hafðist við utandyra.  Það stóð í um 6 vikur og olli ekki miklu tjóni.  Hraun rann sem kallað er Pálssteinshraun og er um 10 ferkílómetrar.

—

1597 
Gos hófst 3. janúar þetta ár, stóð það í um hálft ár en olli ekki miklu tjóni enda upphafshrinan og mesta gjóskufallið um hávetur.  18 eldar voru taldir sjást í fjallinu frá sumum bæjum á suðurlandi og frá Skálholti sýndir fjallið vera allt í einum loga.  Það er því ljóst að þetta hefur verið nokkuð tilkomumikið gos, etv. mikil kvikustrókavirkni.

—

1636 
Þann 8. maí hófst fremur lítið gos í Heklu en það stóð lengi, mallaði í rúmt ár.  Töluvert  tjón varð á búfénaði og högum í næsta nágrenni fjallsins en ekki varð skaði annarsstaðar á landinu.

—

1693 
hófst þann 13. febrúar eitt af mestu og skaðsömustu Heklugosum síðan land byggðist og stóð það með einhverjum hléum líklega í um 10 mánuði.  Upphafshrinan var eins og svo oft langöflugust en öskufalls varð þó vart fram í mars.  Askan í þessu gosi barst til Noregs og rigndi niður á skip á Atlantshafinu. Margar jarðir lögðust í eyði í Landsveit, Í Hreppum og Tungum.  Fénaður sýktist víða, fiskur drapst í ám og vötnum og mikill fugladauði varð.

—

1725 
Varð eldgos skammt suðaustan við Heklu en ekki í fjallinu sjálfu.  Telst það þó sem fyrr til Heklugosa enda í sama eldstöðvakerfinu.  Var það lítið og olli engu tjóni fyrir utan að nokkuð harðir jarðskjálftar urðu í upphafi gossins og segir sagan að bærinn Haukadalur á Rangárvöllum hafi hrunið vegna þeirra.  Þetta sama ár var mikil goshrina á Mývatnsöræfum í hámarki.

—

1766 
Þann 5. apríl hófst lengsta Heklugos á sögulegum tíma.  Stóð það í tvö ár.  Gorbyrjunin var mjög áköf.  Vikurfall olli skaða á Suðurlandi, 5 bæir í Rangárvallasýslu fóru í eyði, Ytri- Rangá stíflaðist vegna öskufalls og norðan heiða hrundi búpeningur í hrönnum.  Mikið grjótflug fylgdi gosinu í upphafi og barst það langar leiðir.  Allmikið hraun rann í þessu gosi, mest af því til suðvesturs frá Heklu.  Hallæri, sóttir og fjárfellir kom í kjölfar gossins.

—

1845 
Þann 2. september hófst gos í Heklu sem stóð í um 7 mánuði en olli þó litlum skaða miðað við mörg fyrri gos.  Eitthvað var um að fénaður sýktist, nokkuð mikil aska féll í Skaftártungum og á Síðu.  Flytja þurfti bæinn Næfurholt því hraun rann of nærri og spillti graslendi þar.  Öskunar varð vart á skipum sem sigldu við Shetlandseyjar og Orkneyjar við Bretland.

—

1878 
27.febrúar hófst gos á sprungu við Krakatind skammt austan Heklu.  Allsnarpir jarðskjálftar urðu áður en sást til gossins.  Gosið stóð í 2 mánuði og olli engu tjóni, öskufall lítið.

—

1913 
þann 25.apríl hefst aftur gos á svipuðum slóðum og árið 1878 um 6 km. austur af Heklu.  Gaus á tveimur sprungum og lifði gosið í annarri sprungunni til 4. maí en hálfum mánuði lengur í hinni.  Öskufall varð lítið og tjón ekkert.

—

1947
hófst allkröftugt gos í Heklu sjálfri þann 29. mars  eftir 102 ára hlé.  Gosið var sérlega öflugt í byrjun og í upphafi þess varð mjög snarpur jarðskjálfti. Í fyrsta sinn voru teknar ljósmyndir af Heklugosi.  Gosmökkurinn náði 30 km. hæð á fyrstu stundum gossins.  Þetta gos olli ekki teljandi tjóni en var má segja tímamótagos því í fyrsta sinn var eldgos á Íslandi rannsakað gaumgæfilega, fyrst og fremst fyrir tilstuðlan Sigurðar Þórarinssonar.   Þær rannsóknir voru þó ekki án fórna því Íslenskur vísindamaður, Steinþór Sigurðsson, lést er hann varð fyrir glóandi hraunhellu sem hrundi úr hraunjaðrinum.    Gosið stóð í um 13 mánuði

—

1970
þann 5. maí hófst gos sem kennt er við Skjólkvíar.  Varð það ekki nema að litlu leiti í fjallinu sjálfu en að mestu við rætur Heklu suðvestantil.  Var þetta fremur lítið og gjarnan talið fyrsta túristagosið á Íslandi enda sérlega aðgengilegt.  Gosið kom að vissu leiti á óvart því ekki voru liðin nema 23 ár frá síðasta gosi í Heklu.

—

1980- 1981
Hafi gosið árið 1970 komið á óvart þá urðu menn forviða árið 1980 þegar Heklugjá opnaði sig á 5,5 km. langri sprungu í háfjallinu eftir aðeins 10 ára goshlé.  Fyrsta hrinan var nokkuð snörp og barst askan til norðurs.  Olli hún einhverju tjóni á högum en eins og gefur að skilja voru menn orðnir betur búnir undir hamfarir af þessu tagi en fyrr á tímum.  Gosið stóð aðeins í 3 daga en tók sig svo öllum að óvörum upp aftur 10.mars 1981 en þá rann aðeins lítilsháttar hraun og stóð gosið þá í 7 daga.  Eru gosin flokkuð saman sem eitt gos.

—

1991 
nn kemur Hekla á óvart þegar gos hefst þann 17. janúar.  Nú var orðið ljóst að Hekla hafði breytt um goshegðu, gýs oftar en aflminni gosum.  Gosið var mjög svipað gosinu 1980, svipað hraunmagn rann en minni gjóska og tjón varð ekkert.  Eldur var í fjallinu í 52 daga.

—

2000
Enn eitt smágosið í Heklu hefst 26. febrúar og stóð því sem næst í 10 daga.  Í fyrsta sinn tókst vísindamönnum að segja fyrir og vara við yfirvofandi eldgosi á Íslandi með um klukkustundar fyrirvara.  Gosið var lítið og olli ekki tjóni.  Gjóska féll til norðurs frá gosstöðvunum.

—

Heimildir sem notaðar voru: 
Heklueldar eftir Sigurð Þórarinsson , Landskjálftar á Íslandi eftir Þorvald Thoroddsen, Íslenskar eldstöðvar eftir Ara Trausta Guðmundsson.

http://eldgos.is/hekla/

Jaðarinn á Nýjahrauni er svipmikill meðfram veginum á leið heim síðar um daginn...

Bára ætlar þú ekki að koma líka spurði Batman...

... jú, bara taka eina hópmynd af ykkur þarna uppi...
en vá, hvað við hefðum átt að taka hópmyndina þarna þar sem Bára stóð... það hefði verið hópmynd dagsins !

Eyjafjallajökull þarna vinstra megin í fjarska... NB orðið "fjarska" er ekki til sambærilegt á enskri tungu...
sorglegt ef við töpum íslenskunni og öllum hennar sérstöku orðum sem lífið á þessari eyju hefur kallað fram og skapað
og á ekki við erlendis... orð sem okkur myndi þá skorta að hafa til að segja frá og lýsa því sem við upplifum sem búum á þessari eyju... pössum okkur öll... notum alltaf íslenskuna... aldrei enskuna... ekki einu sinni fallegar slettur... ekki einu sinni þær sem hafa skapast hefð um... finnum frekar flott orð yfir það sem er farið að festast í sessi... orð eins og tölva... við gætum svo vel verið að segja computer eins og Danir gera... þetta er dauðans alvara...

Örn, Kolbrún Ýr, Guðmundur Víðir, Emelía, Ólafur Vignir, Berglind, Katrín Kj., Guðmundur Jón, Þóranna og Gerður Jens.

Heklan séð frá Krakatindi... sjá hvað það munar litlu á þessum tindi og þeim hæsta hér hægra megin...
lengra frá er svo þriðja klettastrítan sem sást frá sumum sjónarhornum neðan frá...

Hraunjaðar Mundafellshrauns svo sunnan megin...
mýktin sem umlykur Krakatind kallar enn frekar en ella fram hörkuna í honum...

Við gáfum okkur góðan tíma þarna uppi og nutum lífsins...

Við verðum að koma Löðmundi í safnið sem fyrst... tökum hann í aukaferð þegar veður gefst...
því hann er bara eins og löng þriðjudagsganga... um 8 km á 4 klst eða svo :-)

Hópmynd dagsins með vesturhluta Friðlands af Fjallabaki í baksýn...

Kolbrýn Ýr, Guðmundur Víðir, Emelía, Gerður Jens., Katrín Kj., Guðmundur Jón, Berglind, Þóranna, Ólafur Vignir, Örn.
Batman fremstur og Bára tók mynd.

 Yngsti göngumaður dagsins, Emelía 10 ára með þeim elsta, Gerði Jens 69 ára... hvílíkar fyrirmyndir báðar tvær...

Katrín Kj. 68 ára og Guðmundur Jón 69 ára...
nákvæmlega svona ætlum við öll hin er það ekki, að vera á þessum aldri og hvergi hætt að ganga á fjöll...

Við fengum ekki nóg af útsýninu...

... en það var mál að halda niður og yfir á næsta fjall...

... jú, bara aðeins að taka eina mynd í viðbót...

Útilegufjölskyldan og fleiri fengu mynd af sér á þessum stað... dásamlegt...

Strákarnir að grínast og gleðin alls ráðandi...

Smá klöngur hér neðan við tindana...

Yndislegt að fá svona göngu í þessu veðri og geta verið léttklæddur...

Leiðin niður... ekki málið fyrir alla sem eitthvað geta gengið... bara passa landið og ganga eins vel um og maður getur...

Afstaðan frá Heklu...

Litið til baka...

Sjá Örn þarna uppi á efsta tindi - hvítur ber hann við himinn vinstra megin...
hann var örskotsstund þarna upp meðan við klöngruðumst niður...

Mundafellshraun í öllu sínu veldi...

Mundafell þarna vinstra megin og austurhlíðar Heklu sem eru vel færar en sjaldfarnar...
já, við verðum að ganga á þær einn daginn !

Batman leitaði skjóls í skugganum undan sólinni... þessi steinn var góður til þess :-)

Rauðufossafjöll næst á dagskrá... tók því að fara í bílana til að nálgast þau eða áttum við bara að strauja yfir ?

Við fórum stystu leið yfir í bílana yfir mosagróinn sandinn...

Þarna upp hornið á þeim hæsta vinstra megin fórum við upp síðar um daginn og eftir öllu fjallinu
og niður öxlina lengst vinstra megin...

En smá nestisstund fyrst þar sem menn skildu það eftir meðan við skruppum upp á Kraka...

Keyrðum svo smá kafla til að spara hækkun...
en það munaði ósköp litlu og við byrjuðum í lægri hæð (749 m) en á Krakatindi (764 m)...
hefðum bara getað sleppt því að þvælast í bílana :-)

Litið til baka á Heklu og Krakatind... nú eru þau bæði í safninu... en í samanburði togar Hekla alltaf aftur og aftur...
og við söfnum ólíkum uppgönguleiðum á hana með árunum...

Komin ofar og fegurð Krakatinds kom sífellt betur í ljós með fjarlægðinni...

Við ákváðum að fara upp sunnan megin um hornið gegnum skaflana sem lágu í skarðinu...

Snjórinn rétt hæfilega mjúkur og ekki klakaður eins og oft vill verða síðsumars svo hann var vel fær...

Besta færið í raun og við áttum eftir að komast að því að Rauðufossafjöll er langbest að klífa meðan enn nýtur snjóa í brekkunum...

Við þaulnýttum skaflinn þar til hann endaði uppi í skarðinu...

Sólin enn skínandi í heiði og skýin ekki farin að láta til sín taka...

Krakatindur varð sífellt tignarlegri eftir því sem fjær dró...

Þarna upp hornið klöngruðumst við svo þegar upp í skarðið var komið...

Það sást alla leið til Jarlhettna við Langjökul sem eru á dagskrá í byrjun september...
en þar fara fjallstindar sem eru á topp 5 yfir uppáhaldsfjöll þjálfara... jafnvel í öðru sæti á eftir Heklu...

Afstaðan ofan úr skarði Rauðufossafjalla miðað við Heklu og Krakatind... vá hvað það var gaman að vera þarna !

Fegurðin á hverju augnabliki á svona degi er svo heilandi að það er með ólíkindum...

Heimur Rauðufossafjalla kom smám saman í ljós eftir því sem ofar dró... Eyjafjallajökull þarna fjærst...
þar vorum við í apríl í dulúðugri ferð þar sem Goðatindur verður okkur ógleymanlegur um ókomna tíð...

Vestri... lægsti tindur Rauðufossafjalla.... sagður 1.174 m hár í bók Ara og Þorleifs
en 1.141 m á 1:100.000 Fjallabaks-Íslands-korti Máls og Menningar...

Komin í skarðið... grýtt var það í mosatitlum og gjóskaðri mölinni...

Vestri hér í afstöðu við Heklu...

Krakatindur í skugganum... sjá Rauðkembinga litlu hnúkana út frá öxl Heklu...

Þetta var mjög grýtt... lausgrýtt... og stórgrýtt...

... og þegar ekki er gengið í spor annarra heldur fundin einhver leið upp þá má búast við hættulega miklu lausagrjóti...

Laufafell 1.180 m hátt og auðgengið að mati þjálfara eftir könnunarleiðangur þar 2014... á vinnulistanum eins og önnur fjöll að fjallabaki...
við tökum tvo áratugi í að ganga á öll fjöllin að fjallabaki... ekkert smá skemmtilegt verkefni það !

Hvað skyldum við vera orðin gömul þá ? ... spyrja má sig hvert og eitt okkar...

Þetta líktist sífellt meira Baulu eftir því sem ofar dró og aðalhættan var að menn ökklabrotnuðu í þessu lausgrýti
svo vel reyndi á þolgæðin... en allir einbeittir og fljótir að koma sér þarna upp...

Smá pása fyrir síðasta klöngrið upp hornið...

Þetta skánaði utar á horninu með meiri möl á milli...

... og sumir nutu þess að fara í þessu færi þarna upp...

Loksins komin upp síðasta hornið... Hekla fjær og Krakatindur þarna niðri...

Magnað að koma þarna upp... búin að stefna á þessi fjöll árum saman... þetta var dísætur sigur...

Laufafell fjær, Suðri, næst lægsti tindur Rauðufossafjalla fyrir miðju og Eyjafjallajökull fjærst...

Þarna uppi kólnaði skyndilega enda orðin berskjölduð í talverðri  hæð og skýin þéttu sig allt í einu eftir sólina allan daginn...

Þessi birta gaf sérstaka sýn niður á landið allan hringinn og einstakar ljósmyndir...

Við stefndum á hæsta tind...

Magnað útsýni þarna uppi...

Hekla bak göngumanna á leið á hæsta punkt...

Varða og hleðsla og drasl þarna uppi... það kom okkur á óvart...

Hér hafast gangnamenn líklega við á hverju ári...

... og koma sér vel fyrir greinilega... einn gleymt að fara aftur í skóna sína...

Útsýnið til vesturs...

Til norðurs...

Til suðurs...

... við gengum fram á brúnirnar til að ná almennilega í útsýnið til austurs...

Merkingar Landmælinga á tindinum....

Við sáum glitta í litafögur fjöllin í austri á Friðlandinu og vildum skoða þau betur...

Litið til norðurs niður að Austra sem er næst hæstur...
Löðmundur þarna vinstra megin í sólinni og Landmannahellir þar...

Vá, Friðlandið glitraði í sólinni... þarna gekk Jóhanna Fríða Toppfari á þessum klukkutímum
að Græna hrygg í sama blíðskaparveðrinu og við...
og enn í sólinni sem var aðeins farin að víkja fyrir skýjunum okkar megin...

Hábarmur, Háskerðingur, Hrafntinnusker, Torfajökull, Laufafell... allt fjöll sem við eigum ennþá eftir... þetta var veisla !

Laufafell, Mýrdalsjökull, Fimmvörðuháls, Eyjafjallajökull, Suðri í Rauðufossafjöllum næst...

Berglind, Ólafur Vignir, Örn, Þóranna, Katrín Kj., Guðmundur Jón, Gerður Jens og Batman en Bára tók mynd
og 3ja manna fjölskyldan hennar Emelíu lét sér nægja Krakatind og var farin að leita að tjaldstæði fyrir nóttina...

Við gátum ekki hugsað okkur að fara sömu leið niður enda var ætlunin að rekja sig eftir fjallinu og fara niður norðan megin...

... þó það þýddi smá göngu eftir því endilöngu og leit að góðum niðurgöngustað...

Það var bara gaman að strauja svolítið og sjá útsýnið síðar úr norðurhlíðum...

Austri 1.221 m næst hægstur af Rauðufossafjöllum þarna í baksýn...

Ekki gróðursælt ofan á Rauðufossafjöllum í þessari hæð og berskjöldun...
en útsýnið þeim mun meira um allt hálendi Langjökuls og Kjalar...

Við sáum nokkrar leiðir niður brekkurnar... en allar grýttar og brattar og ekki spennandi eftir lausgrýtið á leið upp...

... svo við héldum bara áætlun með að þræða okkur niður öxlina í norðri...

Já, fínasta leið þar niður og kaflaskipt sem hentaði vel í þessu krefjandi grýti...

Báðir þessir tindar eru utan í Rauðufossafjöllum en ekki með nöfn þó þeir eigi það alveg skilið...
kannski skírum við þá einhverjum nöfnum ef við skyldum ganga á þá einhvern tíma...
ef heimamenn láta okkur ekki fá einhverjar nafnpjötlur til að notast við :-)
þarna fyrir neðan eru Rauðufossarnir sjálfir sem gaman væri að ganga um á næsta ári og enda á Toppfaraballi í Fjallaseli þjálfara...

Litið til baka...

Hver fór á sínum hraða hér niður og naut þess...

Austri í Rauðufossafjöllum 1.221 m skv. Ara og Þorleifi...

Úr skarðinu var svo fínasta leið meðfram skaflinum... sjá hallann á brekkunni... með Krakatind og Heklu þarna niðri...

Litið til norðurs í átt að skemmtilegri 3ja vatna leið sem þjálfarar eru líka búnir að búa til fyrir Toppfara í framtíðinni...
á sjaldfarin fjöll sem verður gaman að sigra einn daginn...

Svolítið klakað efst en fljótlega mýkra undir og grjótið vék fyrir moldinni og mölinni neðar...

Neðsti hlutinn fínasta undirlag og það var gott að vera kominn úr öllu þessu grjóti loksins...

Litið til baka... hér reyndi mikið á hnén og menn fundu vel fyrir því...

Smá nesti við stórgrjótið sem runnið hefur hér niður... horfandi á fyrra fjall dagsins með þakklæti og auðmýkt...

Flottur hópur þennan dag og einstakt að vera svona fá... það skapast þétt og góð stemning við það...

Gerður Jens., Ólafur Vignir, Berglind, Katrín Kj., Þóranna, Batman, Guðmundur Jón og Örn en Bára tók mynd...

Niður þornaðan lækjarfarveginn gengum við svo alla leið á sléttuna að bílunum...

Snjórinn undir öskunni þar sem hún einangrar kuldann frá sólinni...

Hjarta í anda Ástu Henriks og Katrínar Kjartans...

Litið til baka... já, það er vel hægt að fara hér upp ef menn nenna þessu Baululgrjótsklöngri :-)

Þetta var löng renna sem sífellt stækkaði og stækkaði...

Magnað landslag í hráleikanum sínum og ísköldum raunveruleikanum...
hvernig tíma menn að missa af alls kyns svona fegurð með því að hanga í bænum alla daga ?

Töfrar og ekkert nema töfrar á þessum síðasta kafla eftir alla veisluna uppi í fjöllunum...

Gott að spjalla og ná sér niður á jörðina í rólegheitunum síðasta kaflann í bílana...

Einn kaldur á línuna og gleðin ósvikin eftir svona fjöll...

Skál fyrir tveimur mögnuðum fjöllum í safnið... þessi voru ansi sætir sigrar...

Guðmundur Jón, Bára, Katrín Kj., Gerður Jens., Ólafur Vignir, Berglind, Þóranna...

Batman var þreyttur og lagði sig bara í sandinn...
lítið vatn alla þessa leið... hann vill ekki drekka úr nestisboxi þjálfara... svo hann var mjög þyrstur þegar hann kom í bæinn...

Akstursleiðin var svo sér ævintýri út af fyrir sig... meðfram jaðri Nýjahrauns hér...

Krakatindur séður frá akstursleiðinni til baka að Landsmannahelli... við stóðum þarna efst uppi vinstra megin...
klettastrítan sem skagar aðeins út alveg efst var aðeins hærri að sjá þegar nær var komið
en hér má sjá hversu munurinn var lítill milli efstu tinda... varla hægt að sjá hvor er hærri héðan frá...

Gerður er fyrsta konan sem kemst í 70+ ára höfðingjahóp Toppfara á næsta ári... Björn Matt og Ketill Arnar búnir að vera þeir einu frá uphafi klúbbsins 2007... Guðmundur Jón verður svo nr. 4 af öllum og Katrín Kjartans fylgir fast á eftir ári síðar sem kona nr. tvö en þau fjögur eru okkur dýrmætar fyrirmyndir og segja okkur að þó ótrúlegt sé, þá er hægt að halda sér í svona góðu fjallgönguformi langt fram á efri ár... formi þar sem farið er í mjög langar og strembnar göngur á fjöll og jökla... jafnvel upp í 38 km langar og 22 klukkustunda... sem margir mun yngri ná aldrei að afreka og veigra sér sífellt við að takast á við... við ætlum að taka þetta fólk okkur til fyrirmyndar og feta í þeirra fótspor... ekki æfa sífellt afsakanir... heldur hugsa í lausnum og möguleikum... með gleðina og jákvæðnina að leiðarljósi... því það er greinilega að gera kraftaverk...

Við vorum ekkert að flýta okkur... nægur tími til að njóta...

... þrátt fyrir að hafa gengið á tvö fjöll og það síðara nokkuð krefjandi á kafla efst...
já, synd að fleiri skyldu ekki nýta sér þessa ferð upp á hálendið...

Jaðar Nýjahrauns... bara að keyra hingað upp eftir er veisla...

... töfrarnir og dulúðin... hrikaleikurinn... sláandi áþreifanleikinn nást hvergi á mynd... maður verður að vera á staðnum...

Brekkur upp og niður þar sem vel reyndi á drifið...

Það glitti aðeins í Rauðufossa þegar við komum úr brekkunum og ókum framhjá Landmannahelli...
þá verðum við að skoða alla leið....

Krakatindur 1.019 m hár úr 764 m upphafshæð með alls hækkun upp á 316 m og gangan í heild 3,8 km á 2:12 klst.

Afstaðan á korti... ef við hefðum ekki farið á Rauðufossafjöll
þá var ætlunin að rekja sig eftir öllu fjallinu og fara hringleið kringum það...

Rauðufossafjöll 1.230 m hár hæsti tindur úr 749 m hæð með alls hækkun upp á 536 m með alls 7,6 km göngu á 3:21 klst.
Já, þetta var eins og ein létt og ein krefjandi þriðjudagsganga skellt saman í eina tindferð :-)

Gangan á korti í afstöðu við alla fjóra tinda Rauðufossafjalla.

Gula gangan á Krakatind og rauða gangan á Rauðufossafjöll í samhengi við landslagið í kring
þar sem sést í Sauðleysuvatn og Landmannahelli og Rauðufossa sem eru norðaustan við fjöllin.

Mögnuð ferð sem á alltaf eftir að minna á sig þegar ekið er um Friðlandið þar sem Krakatindur og Rauðufossafjöll blasa alls staðar við...
þá verður gaman að hlýna um hjartarætur og minnast þess að hafa verið þarna uppi á þessum fallega degi með þessu dásamlega fólki...