Illkleifur Kálfstindur
í töfrandi fögrum hamskiptum
dulúðugri þoku sem lyfti sér á hárréttum tíma
nýfallinni mjöll sem skreytti bratta klettana
og töfrandi haustlitum sem bræddu fönnina eftir því sem leið á daginn

Þann þriðja október 2015 vöknuðu landsmenn sunnan megin við hvíta jörð í fyrsta sinnið þann veturin...
svona meðal annars til að skreyta fjallið fagra sem við ætluðum að ganga á þennan dag...
í dúnalogni og svalri ísþoku sem lyfti sér eins og leikhústjald nákvæmlega á hæsta tindinum...
 sem við náðum að brölta upp á án teljandi vandræða en þó ekki þeim allra hæsta á fjallinu ...
þar sem há klettabjörg gáfu ekki nægilega greiða leið fyrir heilan gönguhóp að klöngrast um
svo við létum okkur nægja þann þarnæst hæsta enda kyngimagnað útsýni og stórbrotið landslag
sem skilaði okkur alsælum heim eftir fjallgöngudag í hæsta gæðaflokki.

Akstursleiðin gegnum Þingvelli, Lyngdalsheiði og Laugarvatn var töfrandi falleg í haustlitunum sem hér sjást á Arnarfelli
og nýfallinni mjöllinni sem skreytti Hengilinn í baksýn...

Miðfellið sveipaði ísþokunni að sér í morgunsólinni og enn og aftur stóðumst við ekki mátið að stöðva bílinn og smella af...
þessum töfrum sem dagrenning á leið á fjöll að vetri til hefur svo oft gefið okkur
og maður almennt missir af liggjandi í rúminu í bænum...

Hvítt yfir öllu og fjöllin eftir því... þokunni létti er leið á morguninn en fór aldrei alveg...
nema í hálftíma eða svo þegar við vorum á hæsta tindi dagsins...

Rauðafellið við Brúarárskörð...

... og Högnhöfði hinum megin Brúarárskarða með tindinn á Kálfstindi glittandi þarna upp úr þokunni...

Já, þarna var hann... vorum við virkilega að fara að ganga á þennan tind?

Kálfstindur austan Högnhöfða og sunnan Jarlhettna ef svo má segja þar sem manni finnst hann hluti af sömu tindaröð og þær
í hinu stóra samhengi... fallega og fersklega hvítur með haustlitina skínandi þrjóskir í gegn...
þetta átti eftir að verða snjólaust þegar við skiluðum okkur til baka í bílinn í lok dags...
Rjúpnafell þarna hægra megin...

Já, þokunni létti ansi mikið en fór aldrei alveg af tindinum...

Við lögðum af stað kl. 10:22 eftir jeppabrölt að fjallsrótum á fremur erfiðum slóða meðfram Högnhöfða...

Dúnalogn og alger friður... ótrúlegir haustlitir náttúrunnar að hrista af sér fönnina smám saman...

...og ísþokan slæðandi um allt...

Við völdum leið með ásnum og upp suðvesturskottið á Kálfstindi sem virtist vel fær úr fjarlægð...
búin að mæla þennan tind út árum saman ofan af Högnhöfða og Hlöðufelli
en hann blasir og við ásamt félögum sínum og jöklunum í bústað þjálfara á suðurlandi
svo ótal sinnum hefur hann fengið hugskeyti þjálfara um að Toppfarar hygðu á heimsókn...

Eins og oft leyna saklaus fjöll sem láta kannski ekki mikið yfir sér og eru ekkert fræg ótrúlega mikið á sér...

... og luma á storbrotnum gljúfrum, giljum og hellum...

Tíu manns á fjalli þennan dag... Doddi, Örn, Guðmundur Jón, Gerður Jens, Gylfi, Björn Matt., Ester, Kolbrún og Ágúst en Bára tók mynd.
Fimm ástríðufullir félagar þar til viðbótar heltust úr lestinni vegna veikinda, meiðsla og vinnu og því enduðum við eingöngu tíu
en það sem við vorum ánægð að vera loksins komin í tindferð...

Móbergið var einstaklega fallegt í nýfallinni mjöllinni þennan morgun...og átti eftir að vera snjólaust er leið á daginn...

Gljúfrið séð ofan frá... hér var allt rautt, grænt, gult og brúnt í bakaleiðinni...

Högnhöfði reis tignarlegur hinum megin Hellisskarðsins... en sleppti heldur aldrei takinu á þokunni í efri hlíðum...
þó oft hafi það munað litlu... það vantaði bara smá andvara til að losa hana burt...
en það hélst blankandi lygnt allan daginn...

Hann var þéttur kaflinn upp og við kófsvitnuðum og fækkuðum fötum... einkennilega svalt samt í veðri ofar í logninu
og engu um að kenna öðru en rakanum líklega... hann læðir kuldanum einhvern veginn inn um allt
á laumulegan máta...

Já, það munaði stundum ansi litlu að það rofaði alveg til...

Andinn í þessari göngu var yndislegur og notalegur þar sem ýmis málefni voru rædd...
meðal annars dræm mæting í Toppfaragöngur sem loðað hefur við klúbbinn síðustu ár þó eitthvað hafi það gengið í bylgjum
og þjálfarar játuðu þær vangaveltur hvort klúbburinn væri að líða undir lok en niðurstaðan ef alltaf sú að vináttan
og tengslin sem myndast hafa innan þessa klúbbs eru óslítanleg... og ástríða þeirra fáu sem halda þessu saman það sterk
að hvorki þjálfarar né aðrir geta hugsað sér annað en halda þessari fjallasöfnum ótrauð áfram...
enda ekki annað hægt þegar maður upplifir dag eins og þennan... hvílík dásemd...

Rjúpnafellið átti aldeilis eftir að vera fallegt á niðurleiðinni síðar um daginn...

Þokan beið ofar... og við fórum í snjófærisgírinn eins og ekkert væri eðlilegra... 

Færið gott enn sem komið var og lítil hálka...

Ketillinn hennar Kolbrúnu sem var ísaður og svalur...

Nesti á vestasta tindinum á fjallinu og svo var haldið áfram upp eftir þokunni...

Náttúran er með þetta allt saman... það er ekkert nýtt undir sólinni...

Við gengum upp með ásnum og bröttum klettabrúnunum norðan megin...

... og svo jókst klöngrið eftir því sem ofar dró...

Færið með besta móti í móberginu... rakt svo hald var í jarðveginum
en við fórum samt í hálkubroddana þar sem þeir gáfu gott grip í snjónum
og hallanum sem var orðinn talsvert mikill á þessum kafla...

Doddi og Gylfi tipluðu yfir klettana ofar en Örn leiddi okkur hin um hliðarhalla utan í björgunum sem var ágætis leið
og við sáum verksummerki eftir fyrri göngumann/menn að því er virtist fyrir ekki svo löngu síðan
en við fundum ekkert á veraldarvefnum um göngu á þetta fjall, Björn bóndi í Úthlíð ráðlagði okkur frá því að ganga á það
og sagði það almennt ekki klifið og vissi eingöngu um tvo drengi sem hefðu gengið á Kálfstind fyrir nokkrum árum síðan...

Grýlukerti komu talsvert við sögu í þessari göngu...

... og fengu ekki frið fyrir paparözzunum :-)

Stundum skein sólin glatt gegnum þokuna og við sáum glitta í bláan blett á himni...

... þá var ennþá betra að vera til því allt varð svo gullið og léttara og yfirstíganlegra í þessu á köflum
hálf ógnvekjandi landslagi sem við vissum ekkert hvort leiddi okkur í frekari ógöngur eða hvað...

Við sniðgengum fyrstu tindana þar sem við vissum að þeir lágu ekki upp á efsta tind... og veltum vöngum hvort þetta væri sá hæsti... við vorum stutt frá tindinum skv. gps en Gylfi lét kallaði niður til okkar að þetta væri því miður ekki sá hæsti... hánn trónaði ofar yfir öllu...

Sjá Dodda og Gylfa uppi í skarðinu... þessi kafli var heldur brattur í miklum hliðarhalla og við fórum varlega
en ef frostið hefði verið meira þá er þessi leið ekki fær nema snjór sé yfir öllu og hægt að höggva spor...

Litið til baka með sólina næstum að brjótast í gegn...

Hér var greinanlegur smá slóði sem gaman væri að vita hvort sé eftir göngumenn...

Næstum því þokulaust... þetta var töfrandi fallegt veður og mjög friðsælt...

Í klettunum ofan þurftum við að sneiða okkur neðan við til baka til að komast til Dodda og Gylfa þar sem suðurhliðin var ófær...

Þeir fóru norðan megin og nutu þess að leika sér í klettunu...

Hey, Gylfi, áttu ekki von á barni hvað úr hverju... viltu gjöra svo vel að fara varlega kallaði kvenþjálfarinn
og var ekki sama um sína menn frekar en vanalega :-)

Við mændum bara upp á þá og biðum meðan Örn fann krækju yfir á norðurhliðina...

Þá þurftum við að lækka okkur aðeins til að komast á greiða leið hinum megin...

Það var ekki hægt að fara hérna megin...

Hinum megin var brattinn síst minni en samt betri leið...

... utan í björgunum og gegnum aðra af tveimur geilum sem við fórum um á leiðinni þennan dag...

Það reyndi á holdafar í þeirri geil...

Félagarnir komnir ofar á bjargið sem geymdi ísfossinn... sjá síðar...

Litið til baka á Ágúst sem tók magnaðar myndir þennan dag...

Já, það var bara maginn inn og hliðarsveifla til að komast hér í gegn...

Talsvert brölt í berginu og hálkubroddarnir hentuðu vel í þessari göngu...
hefðum ekki viljað vera á jöklabroddum í þessu landslagi...

Það var best að fara gegnum hina geilina hér upp hægra megin...

Litið til baka gegnum neðri geilina þar sem Ágúst var að koma upp...

Seinni og efri geilin hér upp...

Mjög skemmtileg leið...

Þar sem við loksins náðum strákunum...

Nákvæmlega á þessum tímapunkti þegar við tókum að tínast upp á tindinn tók hann að lyfta sér
og við kölluðum upp yfir okkur til þeirra sem neðar voru að menn yrðu að koma og sjá...
 Skriða og Skriðutindar hér að birtast...

Þið verðið að koma, þetta er allt að opnast !

Skyndilega sáum við enn betur það sem var framundan... þar sem Örn var lagður af stað í könnunarleiðangur...

Brattinn niður af hryggnum sunnan megin...

Litið til baka til vesturs... mikið hefði verið gaman að sjá hér Högnhöfða og Rauðafell og tindaraðirnar allar kringum Skriðu...

Ágúst var síðastur upp enda alltaf að taka myndir...

... og fann hér gott sjónarhorn... þar sem hann tók þessa mynd:

Kolbrún, Gylfi, Gerður Jens., Ester, Björn Matt., Bára og Guðmundur Jón
en á mynd vantar Dodda og Örn sem voru farnir í könnunarleiðangur ofar og Ágúst sem er ljósmyndarinn :-)

Litið til austurs... lítið pláss á tindinum og hver og einn varð að finna sinn stað til að setjast niður og snæða
meðan Örn kannaði málin en Doddi fór svo á eftir honum og síðar Gylfi.
Efsti tindur að koma í ljós í þokunni...

Örn á leið upp... þetta virtist fín leið... svona nokkurn veginn...

Hlöðufellið að koma í ljós...

Þetta var áhrifamikil stund þarna uppi á svona ótrúlega hárréttum tíma...

Hlöðufellið... glæsilegt fjall sem naut sín vel í nýmjöllinni og ísþokunni...

Orðið bjartara yfir... vorum við að fá heiðan himinn?
Skýjahuluspáin hafði ekki gefið færi á því en norska spáði sólarglætu kringum tvö...

Skýjahulan  opnaðist fyrir neðan okkur...

... og við fylgdumst spennt með Erninum og Dodda...

Komnir rúmlega hálfa leið upp á næst hæsta tindinn hérna megin allavega...

Greinilega seinfarið og tafsamt enda verið að finna leið...
Örn sneri við þegar hann komst ekki lengra fyrir bröttum klettavegg mun ofar en þetta...

Gylfi, Kolbrún, Gerður Jens. og Björn Matt...

Sýnin niður af tindinum...

Við gengum okkur nesti meðan undanfararnir stóðu í stórræðum þarna í þokunni...

Sjá þá koma hér niður...

Örn og Doddi komnir í hvarf neðar...

Þeir fengu smá tíma til að hvílast og borða... en ekki mikinn...
komust í 881 m hæð á meðan hópurinn var í 846 m hæð en sum sýndu þó upp í 870 m hæð...

Okkur hinum var farið að kólna í lúmskri frostþokunni og vildum fljótlega fara að koma okkur niður...

Bakaleiðin var sú sama og upp...

... þar sem neðri geilin var með skemmtiatriði :-)

... hver kemst í gegn ofan frá og hver ekki... ? :-)

Grýlufossinn...

Ágúst snilldarljósmyndari...

Veturinn er klárlega fegursti tími ársins til göngu í óbyggðunum...

Smá hópmynd á leið niður þar sem hún tókst ekki þarna uppi á tindinum
því þokan skreið yfir þegar undanfararnir voru búnir að borða
en Ágúst var hinum megin við geilina og hafði stillt hópnum upp svo hann var ekki með á þessari mynd...
og skyggnið var þá farið svo við fengum besta skyggnið á flottasta staðnum á þessum eina glugga sem koma þennan dag...

Þetta yrði ekkert mál til baka...

... við verðum að koma hér aftur... í mjúku og röku færi...

Kvöddum klettana sem skreyta Kálfstind svo strangt að við komumst ekki alveg upp á efsta tind...

Við vorum í skýjunum með einstaklega fallega leið og krefjandi göngu...

... og vildum bara flýta okkur yfir hliðarhallann...

... til að ljúka því klöngri af sem fyrst :-)

Hversu mörg okkar munu ná að feta í fótspor Björns...
og kljást við krefjandi gönguleiðir eins og þessa án þess að gefa nokkurn tíma eftir?

Við vorum skjót til baka...

... og nísk á að fara úr broddunum...

... sem gáfu fínt grip í rúllandi grjótinu ofan á móberginu sem var óðum að bræða af sér snjóinn...

Orðið snjólaust á láglendinu og haustlitirnir komnir í ljós...

Óskaplega fallegt á að líta í bakaleiðinni...

Snjórinn var eflaust allur farinn daginn eftir í slagviðri sem gekk yfir landið allan þann dag...

Móbergið gaf engan afslátt og við þurftum að vanda hvert skref niður hlíðarnar...

Og þá var gott að vera enn í hálkubroddunum...

Rjúpnafell, Bjarnarfell og Miðfell.

Gjáin sem var svo fallega hrímuð um morguninn var nú græn og fögur...

... í haustlituðu lynginu...

Eins og að ganga niður út vetrinum og aftur í haustið...

Stuðlabergið í gjánni...

Niðri að bílunum lágu lyngbreiðurnar í öllum regnbogans litum og við tókum mörgum sinnum andköf af aðdáun...

Maður tímdi varla að stíga til jarðar á þessa fegurð...

Litið til baka á fjall dagsins... Kálfstind sem nú hefur loksins bæst við safn Toppfara og geymir hér með minningar um tignarlega tinda, snaran bratta, hrímaða kletta og stórvaxin björg sem töfðu för... en ef við komum hingað einhvern tíma aftur þá er ráð að halda vel á spöðunum og gefa sér tíma til að finna leið að hæsta tindi sem gæti verið fær ef menn hafa næga þolinmæði og nægt lofthræðsluleysi til að vilja leggja í slíka forvitni :-)

Nærmynd... hæstu tindar enn í skýjunum...

Haustlitirnir sem skriðu upp Högnhöfðann á leið til baka...

Komin fjær Kálfstindi... sjá glitta í hæsta tind í þokunni...

Rauðafell vestan Brúarárskarða... þarna er niðurleiðin sem var farin í algerri forvitni 10. ágúst 2013... og Brúará vaðin svo upp á læri...
snarbratt og að því er virðist ókleift... hvernig fóru þau eiginlega að þessu.. kvenþjálfarinn hefði aldrei leyft þessa leið ! :-)

Alls 8,6 km (hópurinn) og 9,5 km (Örn) upp í 846 m hæð (hópurinn) eða 881 m (Örn)
með alls hækkun upp á 731 miðað við 336 m upphafshæð

Leiðin sem hópurinn fór upp í 846 m hæð og um 304 m frá hæsta tindi.

xxx

Leiðin sem Örn fór: