Allar þriðjudagsæfingar frá janú

Allar þriðjudagsæfingar frá janúar út mars 2017
í öfugri tímaröð:

Geldinganes 28. mars.
Skíðaganga Bláfjöllum 21. mars.
Helgafell í Mosó 14. mars.
Ásfjall og Vatnshlíð 7. mars.
Lokufjall og Hnefi 28. febrúar.
Helgafell Hf kyrrðarganga 21. febrúar.
Úlfarsfell 14. febrúar.
Mosfell 7. febrúar.
Þyrill 31. janúar.
Stórhöfði kringum Hvaleyrarvatn 24. janúar.
Taekwondo með Ármenningum 17. janúar.
Drottning og Stóra Kóngsfell 10. janúar.
Blákollur við Hafnarfjall 3. janúar.
Esjan nýársganga 1. janúar í umsjón Björns Matt og Gylfa.

Falinn fjársjóður Geldinganess
með vorfuglum og kajakræðurum
í friðsælum notalegheitum

Þriðjudaginn 28. mars gengum við um slóðir kajarræðara og hundafólk
á Geldinganesinu norðan Grafarvogs...

... eða réttara sagt um slóðir fulga og fiska þar sem árstíðirnar birtast manni skýrt á láði og legi
allan ársins hring þeim sem það heimsækja...

Vor í lofti þó golan væri svöl... skýjað og úrkomulaust... þetta var yndislegt í dásemdarfélagsskap
þar sem nýkmnir Indlandsfararnir Anna Siga og Gerður jens og Suður-Afríkufarinn hann Steingrímur höfðu frá ýmsu að segja fyrir utan að spá í mergjaðar l´josmyndirnar sem nú berast frá Perúförum Ágústar og fleiri Toppfara sem þar ganga nú í fjórar vikur...

Gengin var hringleið meðfram ströndum nessins þar sem kindagötur varða leiðina allan hringinn
en slóðinn er ágætlega genginn í báðar áttir sunnan megin...

... en slitnar einmitt hér... á grýtta kaflanum norðan megin...
þar sem þó má vel finna slóðann af og til ef maður nennir að fikra sig í gegnum stórgrýtið...

Þetta átti að vera rólegt og notalegt en við héldum samt vel áfram í golunni og stöldruðum öðru hvoru við til að þétta hópinn
og fylgjast með kajakræðurunum sem sygldu framhjá nesinu að norðan og fóru mun hraðar yfir en við...

Nesið er misbratt niður að sjó og síbreytilegt á leiðinni...

... og við gamlan veg er þessi heiti pottur sem i rennur stöðugt rjúkandi heitt vatrn úr gamalli borholu norðan megin...
vel hægt að fara hér í með því að taka slönguna úr í smá tíma... skella sér í sjósund kannski og svo í pottinn... já við yrðum að ganga frá bílastæðinu en það yrði ekkert mál !

Sjá kajakræðarana hægra megin að fara fyrir tangann...

Norðaustan megin er smá tangi sem er perla leiðarinnar að mati þjálfara...

... þar teygja klettarnir sig á haf út og stuðlabergið er ægifagurt vestan megin...

Tjaldurinn mættur og söng hástöfum... sjá þá tvo saman á einu grjótinu hægra megin...

Við fengum nýtt sjónarhorn á fjöllin okkar öll kringum höfuðborgina og allir að koma á þessar slóðir í fyrsta sinn nema þjálfara og voru hæstánægðir með nýja sýn á borgarlandið...

Alls 23 mættir sedm segir að þegar akstsurinn er stuttur og gangan í léttari kantinum þá er mætingin betri
svo við höldum áfram að hafa aðra hvora göngu í léttari kantinum...
enda kunnum við þá að meta erfiðu göngurnar þegar þær eru og gott að geta skellt sér þess á milli í frekar stutta göngu...

Sjórinn var djúpblár og fagur þetta kvöld þó ekki nytum við sólar...
í fallegu kvöldsólarlagi er þessi staður himneskur...

Krossinn norðvestan megin... verðum að vita meira um hann næst þegar við komum...

Kindagöturnar liggja vel úti í jaðrinum á nesinu á köflum sem fær mann til að missa ekki af fegur klettanna niður að sjó...

... sjá tærleika sjávarins... á björtum sumardegi er ekki leiðinlegt að leika sér hér...

Mikið spjallað og spáð...
Eyjafjallajökull framundan um helgina og veðurspáin breytileg en virðist ætla að sleppa ansi vel...

Sunnan megin var bátsflakið marrandi í sjónum og ekki fært út í það eins og þar síðasta laugardag
þegar óbyggðahlaupararnir fengu mynd af sér á því...

Steing´rimur var ekki lengi að glöggva um flakið á veraldarvefnum:
http://emilpall.123.is/blog/2012/06/03/616469/

Svona leit það út þegar það var heilt og starfandi...

Til baka fórum við um gamla bílslóðann sem heldur sér nokkkurn veginn gegnum háflóð en þá nær fjórinn yfir þennan veg að hluta svo hann er ansi grófur á köflum í grýtinu...

Sarah er búin að kaupa sér bíl og þarf ekki lengur að taka strætó í hverja einustu Toppfaragöngu... en það er hún búin að gera í eitt og hálft ár eða svo... eitthvað sem enginn Íslendingur hefðin leikið eftir... hvílík elja... mikið erum við flglöð fyrir hennar hönd að vera búin að fá sér bíl... og mikið erum við heppin að hún er búin að framlengja rannsóknarstyrk sínum við Háskólann þannig að hún mun búa á Íslandi líklega næstu tvö árin eða meira... og ganga með okkur áfram á fjöll og hlaupa og kenna okkur á kajak og skella sér í allar jaðaríþróttir því það er alveg hennar stíll :-)

kajarklúbbuirnn hennar Söruh æfir nefnilega héðan frá geldinganesi alla laugardaga og hér mátti sjá ýmsar siglingaleiðir og upplýsingar um klúbbinn.

www.kayakklubburinn.is

Katrín og Guðmundur hjóluðu á þessa æfingu frá heimili sínu í Grafarvogi sem var ansi smart og þjálfarar gengu með hundinn...
og við söknuðum fleiri Grafarvogsbúa sem ekki mættu en búa nálægt... höfum þessa göngu árlega... næst síðla sumars árið 2018 þegar allt er grænt og gróðið og sólin að setjast við Snæfellsjökul vestan megn þar sem við skulum fá okkur nesti og svona... hey, við fengum okkur aldrei nesti og slökuðum aldrei almennilega á miðað við að þetta átti að vera heilunarganga !
... en þetta var samt dásemdin ein og vel þess virði að hafa innan um fjallgöngurnar okkar :-)

Alls 7,7 km á 2:09 klst. upp í 28 m hæð með alls hækkun upp á 65 m miðað við 1 m upphafshæð.

Eyjafjallajökull vonandi um helgina í brakandi sól og blíðu... það yrði þá annar laugardagurinn í góðu veðri á þessu ári því það er eingöngu einn brakandi sólardagur búinn að vera á laugardegi það sem af er ári 2017... og hann var 4. mars þegar við gengum á Baulu svo það er eiginlega kominn tími á bongó...

Skíðaganga í Bláfjöllum
Geggjað gaman
höfum þetta árlega ekki spurning !

Við vorum eingöngu sex sem mættum á jaðaríþróttaæfingu númer þrjú á brautina í Bláfjöllum
þriðjudaginn 21. mars í blíðskaparveðri og frábæru færi...

Súsanna, Gerður, Sarah, Björn, Örn og Bára

Þjálfarar fóru nokkrum sinnum í fyrra á gönguskíði en ekkert í vetur og nutu því góðs af Gerði
sem er þaulkunnug svæðinu og lagði til að við færum stærri hringinn sem er um 10 km langur...

Gerður lét sig ekki muna um að mæta með okkur eftir 2ja tíma svigskíði fyrr um daginn
og Sarah sem stundar líka alls kyns íþróttir eins og Gerður keypti sér bara lítið notuð gönguskíði
á slikk á veraldarvefnum og mætti auðvitað líka :-)

Við héldum hópinn til að byrja með en svo fóru menn baa hver á sínum hraða og við misstum hvert af öðru
svo einhverjir fóru styttra og aðrir lengra en stærri hringurinn sagði til um...

Þjálfarar fylgdu bara brautinni og vissu ekkert hvernig hún endaði þar sem þeir voru ekki búnir að fara áður
og enduðu á 8,5 km skv. gps en á brautinni mátti sjá skilti sem sagði 8 km mun fyrr en hún endaði svo
við vorum ekki viss hvort við fórum 10 km brautina eða ekki.

Björn stytti og fór fyrr af brautinni en Gerður og Sarah komu stuttu á eftir þjálfurum en við sáum aldrei Súsönnu sem líklegasst hafði stytt eða bara notið þess að fara á sínum hraða stóra hringinn...

Já, það er geggjað gaman að skella sér á brautina í Bláfjöllum og synd að maður skuli ekki far oftar...
Við ætlum allavega að hafa þetta árlegt og við mættum alveg spá í að hafa þetta oftar en það yfir vetrartímann...

Alls 8,5 km á 1:13 klst. upp í 552 m hæð með alls hækkun upp á 89 m miðað við 518 m upphafshæð.

https://www.endomondo.com/users/6605264/workouts/892489633

Flúið af hólmi Gráhnúka
upp á Helgafell í Mosó
þar sem snjóbylurinn náði samt í skottið á okkur

Í fyrsta sinn í sögunni snerum við við við fjallsrætur og völdum annað fjall þriðjudaginn 14. mars...
höfum við nokkurn tíma gert það áður?... af því okkur leist ekkert á veðrið við Gráu hnúka á Hellisheiði...
ekki skrítið þar sem það var nú ófært og lokað í Bláfjöllum þar sem við ætluðum að vera á gönguskíðum þetta kvöld...
hverjum datt í hug að hafa Gráu hnúka til vara vegna veðurs ef ekki yrði fært í Bláfjöllum ? :-)

Hey, tókuð þið eftir þessu, orðið "við" þrisvar í röð í efstu setningunni hér ofar og það löglega og réttilega !

... og snerum aftur til borgarinnar þar sem var sól og blíða...
og ákváðum að ganga frekar á Helgafell í Mosfellsbæ...

En það voru blikur á lofti... og veðrið sem geysaði á Hellisheiði með hléum... (það kom nefnilega sól og blíða stuttu eftir að við snerum við frá Gráu hnúkum og þá fórum við strax að efast um réttmæti ákvörðunarinnar... og börðumst við þær vangaveltur allt kvöldið)... já, sem sú veðrið sem "geysað"i á Hellisheiði barðist hatrammlega við sólin í suðvestri...

... og við nutum góðs af hetjulegri baráttu sólarinnar lengstum upp og um Helgafellið...

... gengum það eins stóran hring og unnt er upp hóla og hæðir, þúfur og mýri...

Og náðum fínustu hópmynd í ágætis veðri og skyggni á norðausturendanum...

Örn, Súsanna, Guðlaug Ósk, Karen Rut, Rósa, Guðmundur Jón, Olga og Svavar
en Bára tók mynd og Batman passaði hjörðina...

Já, Guðlaug að mæta í fyrsta sinn eftir hlé og frábært að fá hana aftur !

En þegar við gengum til baka um norðurbrúnir kom veðrið ofan ef heiði...
létt snjóhríð til að byrja með svo menn urðu að fara í jakkana sína...

.. og það smám saman versnaði þegar leið á niðurleiðina í bílana, svo þá fyrst sættum við okkur við að hafa snúið við frá Gráu hnúkum... eða næstum því allavega... þetta nagaði okkur alveg fram eftir kveldi og næsta dag... eins gott að við förum nú ekki að leggja þetta í vana okkar... að snúa við, við fjallsrætur af því okkur hugnast ekki veðrið í smá snjóhríð og vindi :-)

Alls 4,5 km á 1:44 klst. upp í 223 m með all shækkun upp á 284 m miðað við 54 m upphafshæð.

Gönguskíðin komast vonandi að næsta þriðjudag... stefnum á Bláfjöllin þá með sólgleraugun og læti ! :-)

Í dagsbirtu á Ásfjalli
með kókoskúlum á toppnum
og snjóþyngsli í hlíðum

Þriðjudagsæfingin 7. mars átti að vera létt og laggóð um Ásfjall og Vatnshlíðina
að þessu sinni í dagsbirtu alla leið til tilbreytingar frá okkar árlegu þorrablótsgöngu
í lok janúar ár hvert þar sem hafnrifðingar hafa alltaf haldið veislu á tindinum...

Veðrið yndislegt og snjór yfir öllu... logn og hlýtt veður...

Gengin var hefðbundin leið frá lauginni og yfir á Vatnshlíðina áður en farið var yfir á Ásfjallið...

Jóhanna Fríða hélt uppi orðspori Hafnfirðinga og bauð upp á kókoskúlur á tindinum...

... ekki slæmt enda margir sem kvörtuðu undan því að hin árlegaa þorrablótsveisla skyldi ekki vera á Ásfjallinu í janúar eins og vanalega en á þessu 10 ára afmælisári Toppfara þá erum við að brjóta upp hefðirnar og prófa að ganga í birtu þar sem við höfum áður gengið í myrkri og öfugt... að sumri þar sem áður var gengið að vetri...

Ennþá snjóþungt þó mikið hafi þetta minnkað á einni viku...

Arnar, Guðrún Helga, Ólafur Vignir, Georg, Sarah, Sigríður Arna, Jóhannes R., Guðmundur Jón, Súsanna, Katrín Kj., Lilja Bj.
A'alheiður, Njóla, Jóhanna Fríða og Örn tók mynd.

Alls 6,0 km á 2:16 klst. upp í 143 m hæð með alls hækkun upp á 222 m miðað við 29 m upphafshæð.

Snjóþyngdarmet
á Lokufjalli og Hnefa

Aðfararnótt sunnudagsins 26. febrúar féll snjór upp á 51 m jafnfallinn í Reykajvík og hafði ekki gerst viðlíka magn í áratugi...

Þriðjudaginn 28. febrúar breyttum við því áætlunum okkar til öryggis upp á færð bíla og gangandi...
og slepptum Stóra og Litla Meitli sem átti að vera fremur löng og krefjandi kvöldganga og færðum okkur nær þjóðvegi 1 þar sem Lokufjall er alltaf til í slaginn...

Og það voru engar ýkjur... snjódýptin var meiri en margir hafa lent í áður í fjallgöngum...
og við rifjuðum upp nokkrar snjódjúpar göngur í gegnum tíðina þar sem spora hefur þurft jafnvel klukkutímum saman
sem er mjög krefjandi...

Maður kom í humátt á eftir okkur... sem var ekki auðvelt að gera í þessu færi... og Jóhanna fríða giskaði á að þetta væri Hjölli en við vorum ekki viss og fannst þetta alveg eins geta verið Jóhannes eða einhver annar.... en hún hafði rétt fyrir sér... þetta var Hjölli sem gaf ekkert eftir og náði okkur á einum höfðanna í Lokufjallinu sjálfu...

Heiðskírt var í rúmlega viku eftir þessa miklu ofankomu... en það héngu einhver ský við sjónarrrönd þegar sólin settist þetta kvöld... en við kvörtuðum ekki... það var blankalogn og sólarlagið litaði himininn engu að síður...

Mættir voru 18 manns...

Steini P., Hjölli, Ólafur Vignir, Guðmundur Jón, Ingi, Björn matt., Njóla, Örn, Heiðrún, Lilja H., Jónas Orri.
Jóhann Ísfeld, Geort, Olga, Karen Rut, Rósa, Jóhanna Fríða og Bára tók mynd og Batman og Bónó og Moli
fleyttu sér ofan á snjónum og söfnuðu klökum þetta kvöld...

Prjónaksapur var jaðaríþrótt febrúarmánaðar... og nokkrir gtóku áskoruninni og prjónuðu vettlinga eða húfur og jafnvel pils var í vinnslu... Karen Rut kláraði fyrstu prjónavettlingana sína síðar í þessari viku og en hér er hún í prjónaðri mjög síðri peysu sem hún er oft í í fjallgöngunum og Heiðrún prjónameistari mætti og í einu af sínum nokkrum gullfalelgu prjónapilsum og Bára þjálfari í sínu eina Toppfarapilsi sem hún hefur prjónað tileinkað Nepal en þess skal getið að margar Toppfarakonur hafa prjónað pils í gegnum tíðina og oft verið þó nokkuð mörg pils í hverri göngu svo þetat var óvenju fátt ef eitthvað var... og þess skal og getið að þegar maður hefur einu sinni kynsnt því að ganga á fjöll í kulda í prjónuðu ullarpilsi, þá vill maður ekki vera án þess... það er ótrúlega hlýtt og um leið svo létt og frjálslegt að hafa fætur lausa undir pilsinum...

Prjónaðar húfur fengu sína mynd... Katrín Kjartans sem nú glimir við meiðsli hefur prjónað nokkrar húfur, peysur og vettlinga fyrir þau hjónin og Guðmundur skartaði einni... hin voru í prjónahúfum frá nepal og Perú... ómetanlegir minjagripir sem Perúfararnir hans Ágústar eiga eflaust eftir að koma sér upp í næsta mánuði...

Þá voru það heimaprjónuðu vettlingarnir... flestir voru í slíkum og það skal ekki minnt nægilega oft á að ullarbelgvettlingar eru hreinlega lífsnausðynlegir í fjallgöngum... þjálfarar myndu aldrei fara á fjall nema með slíka í bakpokanum... því sama hvernig veðrið er... þeir blíva alltaf og eru fljótir að ná upp hita í fingrum eftir alls kyns volk og vind og votheit...

Hnefi í Lokufjalli sést vel á þessari mynd... fallegt fjall sem við verðum að ganga að sumarlagi næst... já við þrjóskuðumsts upp á efsta punktinn þarna engst til vinstri hægra megin á myndinni...

En færið var krefjandi og þetta endaði á hörkupúli...

... veðrið svo óskaplega gott að það var ekki hægt annað en halda áætlun og fara allavega upp á Hnefa...

Melahnúkur var líka á dagskránni en það var of mikið í þessari færð...

Snjódýptin var slík að stundum datt maður niður á mitt læri eða lengra...
og átti í erfiðleikum með að koma sér upp aftur... allir lentu ítrekað í þessu... og við hlógum endalaust að þessu...

Brátt húmaði að síðasta kaflann upp á Hnefa en við gáfum þetta ekki eftir. Heiðrún, Ingi, Steini P. og Hjölli sneru fyrr við
og Ingi og Steini tóku krók til að leita að höfuðljósinu hans Björns og fundu það sem var aldeilis vel þegið...

Eftir smá Kilimanjaro-pælingar á tindi Hnefa í 444 m hæð... þar sem þjálfari tilkynnti að Ágúst myndi sjá um mjög spennandi Afríkuferð fyrir Toppfara í október 2018 héldum við niður í myrkrinu og nú voru höfuðljósin komin á... og vá hvað við duttum og kúveltumst í snjónum... þetta voru alvöru átök...

Georg með mjög flotta gamaldags en samt nýja ísexi sem minnti á gömlu exina hans Björns...

Þessi mynd slýsir snjómagninu vel en það var stundum meira en þetta jafnvel...
og þjálfari setti myndbönd af þessu inn á smetti Toppfara...

Alls 7,2 km á 3:48 klst. upp í 444 m hæð með alls hækkun upp á 450 m miðað við 53 m upphafshæð.

Baula á dagsrká á laugardaginn og veðurspá lofar góðu...
ef við bara hefðum vitað hvað okkar beið mikil veisla þanna dag, jahérna !

Kyrrðarganga
á Helgafell Hf

Þriðjudaginn 21. febrúar...

... mættu 24 Toppfarar á Helgafell í Hafnarfirði ...

...og gengu í tvær klukkustundir með höfðingja klúbbsins, Birni Matthíassyni...

...til minningar um Heiðrúnu Huldu Guðmundsdóttur,
eiginkonu hans sem lést laugardaginn 18. febrúar eftir erfið veikindi.

Óskaplega fallegt veður var þetta kvöld, bjart og sólríkt en kaldur vindur upp á 7-10 m/sek
en þó lægði eitthvað á leið niður.

Kveikt var á kertum á tindinum og Björn hélt smá ræðu og einnar mínútu þögn var uppi...

... áður en hópurinn knúsaði félaga sinn og hélt aftur niður.

Mjög falleg og hjartnæm stund á tindinum að sögn viðstaddra...

Gangan tók um tvo tíma hefðbundna leið á fjallið...

Guð geymi Heiðrúnu og gefi þér styrk elsku Björn okkar...
takk kæru vinir fyrir samstöðuna og elskulegheitin...

Myndir o.fl. frá Ágústi Rúnarssyni af kvöldinu:
https://www.facebook.com/agust.runarsson/media_set?set=a.10211772757304631.1073742038.1539905831&type=3&pnref=story

Myndband Gylfa Þórs af kvöldinu:
https://www.youtube.com/watch?v=tOi7hqv__-4&feature=share

Myndir frá Ágústi Rúnarssyni (merktar) og Gylfa Þór Gylfasyni (ómerktar).
Takk elsku vinir.

Sólgleraugnaganga
í rigningu og þoku
á Úlfarsfell

Gylfi, Lilja Sesselja, Svavar, Ólafur Vignir, Karen Rut, Erna, María, Sarah, Guðmundur Jón.
Örn, Arna, Súsanna, Jóhanna Fríða, Aðalheiður , Sigríður Arna, Jón Tryggvi.
Jóhanes bættist í hópinn á Litla hnúk og Lilja Bjarnþórs á Vesturhnúk ásamt Töru en Batman heilsaði henni nú bara með virktum :-)

Á hverju ári síðan 2008 höfum við farið í sólgleraugnagöngu í febrúar...

... til að fagna því að þá er sólin ekki sest fyrr en eftir að æfing hefst klukkan 17:30...

... en slíkt er mikils virði þegar við höfum gengið alla þriðjudaga í myrkri frá því um miðjan nóvember fram í miðujan janúar...

... en svo kemur birtan síðari hluta janúar í upphafi æfingar...

... og myrkrið læðist svo stuttu síðar inn í kvöldið...
og með hverri vikunni fáum við að njóta birtunnar æ lengur áður en það tekur yfir...

... þar til við náum heilli æfingu án þess að kveikja ljósin... og það telst einstök upplifun eftir allt myrkrið...

Átta stiga hiti, algert logn, rigningarúði með tilheyrandi dumbungsþoku og sumarfæri þetta kvöld...
algert æði í brakandi friðsæld og rólegheitum og allir geislandi glaðir og ánægðir að hittast
og spjalla og hlæja að öllu og engu :-).
...dásemdarkvöld eins og alltaf...

Alls 4,8 km á 1:55 - 2:00 klst. upp í 304 m hæð með alls hækkun upp á 295 m miðað við 126 m upphafshæð.

Gula slóðin suðaustan megin upp á Litla hnúk og þaðan á Stóra hnúk og svo yfir á Vesturhnúk og frá honumn norður á hnúkana sem rísa ofan við Lágafellshamrana með flottu útsýni niður í Mosfellsbæ þar sem við furððuðum okkur á upplýstum húsalengjum í dalnum sem hafa ekki alltaf verið þarna...

Rauða slóðin er hefðbundin ganga upp á Úlfarsfell um Vesturöxlina á Vesturhnúk (NB þarf að taka mynd af kortinu uppi sem er með annað nafn á Vesturhnúk!), yfir á Stóra hnúk og svo Litla hnúki og suðausstur niður hann með krækju niður brekkurnar að vefinum og vegurinn til baka... fjallatímamæling febrúar mánaðar er nefnilega þessa leið:

https://www.facebook.com/events/214138222386568/

Afmælisganga Súsönnu
á Mosfell
í kærkominni dagsbirtu upp á tind
og miklu betra veðri en áhorfðist

Þriðjudaginn 7. febrúar var dásamlegt að ganga á Mosfellið í birtu og sumaryl...

... um sveitina sunnan megin á stígnum sem þar liggur eftir öllu fellinu...

... og upp þéttar brekkurnar á suðvesturhorninu...

... þar sem rökkrið tók við á tindinum en þar blés svolítið eftir lognið fyrri hluta göngunnar...

Örn, Gerður, Gylfi, Geort, Svavar, Karen Rut, Sigríður Arna Guðmundur Jón, Magnús og Ólafur Vignir
lýsa á afmælisbarn kvöldsins, Súsönnu... sem við erum stálheppin að hafa innan raða Toppfara, alltaf brosandi, alltaf glöð og ástríðufullur fjallgöngumaður sem mætir alltaf... en Bára tók mynd og Batman naut útiverunnar í botn...

Súsanna bauð upp á konfektmola í tilfeni dagsins...
og rauk svo í heita pottinn eftir göngu að hitta vinkonur sínar...

Niður var farið heldur lengra en vanlega og ekki hefðbundna leið en við týndum hana upp síðasta spölinn og tókum gljúfrið til baka í myrkrinu með höfuðljósin sem Gylfi er búinn að gefa okkur svo sterk að við eru nánst að ganga í dagsbirtu
sem gerir þessar myrkurgöngur að enn meira ævintýri en ella...

Alls 4,5 km á 2:26 klst. upp í 295 m hæð með alls hækkun upp á 258 m mðað við 76 m upphafshæð
og því synd að fleiri skyldu ekki nýta sér svona létta og notalega göngu :-)

Á Þyrli með Venusi og Mána
í sumarlogni

Sumarblíða ríkti þriðjudaginn 31. janúar þegar gengið var á Þyril í Hvalfirði...

Dagsbirta fyrsta hluta göngunnar og dulúðin lá yfir Hvalfirðinum...

Myrkrið kom fljótlega og í snjóleysinu var það algert... nema þegar stöku snjóskaflar urðu á vegi okkar...

... sem voru það eina sem gáfu birtu í göngunni...

... fyrir utan svo mánann og Venus sem tóku að skína á himni eins og útverðir himingeimsins að tjá sína velþóknun á göngumönnunum þarna niðri í myrkrinu...

Á efsta tindi... við brúnirnar vestan megin...
fengum við okkur nesti horfandi niður á hvalstöðina sem var ljósum prýdd...

Ellefu manns mættir... Örn, Steini P., Karen Rut, Gylfi, Ingi, Rósa, Guðmundur Jón, Gerður Jens., Doddi, Magnús
og Bára tók mynd og Batman passaði hópinn.

...miklu færri en vikuna á undan við Hvaleyrarvatn...
fjarlægðin frá Reykjavík hafði líklega mest um það að segja frekar en erfiðleikastigið...
já, það er ekkert sniðugt að vera að þvælast svona langt á þessum dmmasta tíma ársins
sniðugra að vera nær borginni og nýta tímann til göngu á slaginu 17:30
sem hefði þýtt nánast eina klukkustund lengur í birtu...

Já, það var myrkur...
og við strunsuðum í gegnum það til baka sömu leið og spjölluðum eins og enginn væri morgundagurinn...

Við lendingu í bílana eftir 7,5 km göngu á 2:30 klst. upp í 398 m hæð með alls hækkun upp á 375 m
miðað við 34 m upphafshæð... var farið beint í símana að kanna stöðuna í fótboltanum.. Örn, Steini P. og Guðmundur fótboltamenn inn að beini... og Ingi vissi ekkert hvaðan á sig stóð veðrið... :-)

Frábær æfing en já... betra að vera með göngu nær borginni á þessum árstíma ! :-)

Hvaleyrarvatn er staðurinn...

Örn A., Lilja Bj., Georg gestur, Steingrímur, Lilja Sesselja, Hjölli, Gylfi, Örn, Svavar, Soffía Jóna, Rósa,
Anna Sigga, Guðmundur Jón, Jóhannes, Björn Matt.
Susanna, Karen Rut, Sarah, Gerður jens., Jóhanna Fríða, Katrín Kj., og Bára tók mynd og Batman skoppaði með.

Fyrsta gangan í smá dagsljósi í upphafi göngu var þriðjudaginn 24. janúar þar sem ætlunin var að ganga á alla fjóra höfðana
sem varða vatnið... og mætingin var með besta móti eða 23 manns...
þar af nokkrir sem ekki hafa mætt lengi sem var alveg yndislegt...

Dásamlegt að byrja gönguna með því að sjá framan í alla...
og sjá fram fyrir sig án eþss að lýsa upp veginn með höfuðljósunum...
og sjá landslagið i kring... himininn og vatnið...

Þjálfarar voru ekki með gps-punkta af öllum fjórum höfðunum í tækjunum sínum... skildu ekkert í því en þeim hefur einhvern tímann verið hent út í tiltekt... og ekki voru þeir með gps-slóðiðna frá því ári 2014 þegar við fórumn þetta fyrst í viðleitni til að finna alla mögulega í ómögulega hóla og hæðir í nágrenni Hvaleyrarvatns... svo gengið var eftir minni... og stígum... og tillögum heimamanna sem voru mættir... og þá voru stígarnir enga stund að afvegaleiða okkur...

... sem þýddi að allir höfðarnir fóru framhjá okkur nema sá hæsti... Stórhöfði sem er greinilega mikið genginn með vel troðinn slóða um hann... en Húshöfðinn og Miðhöfðinn voru suðaustar en við gengum... og Selhöfðinn var of nálægt vatninu til að sjá hann í myrkrinu sem síðar varð...

Sumarblíða þetta kvöld og autt færi...
snjóleysið einkennir þennan vetur, hlýtt veður, autt færi og rigningar svo þetta gat ekki verið betra...

Inn og út af stígum gengum við og nutum þess að vera til í mildinni afnáttúrunnar hendi...

Hvaleyrarvatn og nágrenni er á óbyggða-hlaupa-dagskránni síðar á árinu... á notalegum laugardagsmorgni að sumri til... það verður mjög gaman að skokka um alla þessa stíga og malarvegi sem eru þarna um allt og fá almennilega yfirsýn fyrir svæðið...
og þá væri nú frábært að allir mættu sem eru eitthvað að skokka því hver og einn tekur bara þá vegalengd sem hentar...

Margt að tala um... spennandi ferðir framundan á árinu...
sú fyrsta til Indlands sem Gerður Jens og Anna Sigga fara í eftir tvær vikur...
og Perúferðin stóra með Ágústi sem nokkrir Toppfarar fara í í mars...

Þegar niður af Stórhöfða var komið fannst okkur sem vorum aftast að við ættum að beygja til vinstri en ekki hægri... en svo vorum við skyndilega komin að vesturenda vatnsins... já, það er auðvelt að tapa áttum ef maður gengur eingöngu eftir tilfinningu og hefur ekki augljós kennileiti í myrkrinu... og mjög gott að æfa sig í að reyna samt og æfa skilningarvitin... og ekki kíkja á gps nema í lengstu lög... til þess einmitt að sjá þegar maður kíkir loks á gps-tækið hversu fljótt maður fær ranga tilfinningu fyrir því hvar maður er staddur...

Alls 6,3 km á 1:47 klst. upp í 138 m hæð með alls hækkun upp á 222 m miðað við 42 m upphafshæð.

Gula slóðin er ganga dagsins... sú bláa jómfrúarferðin árið 2014 en þá náðum við að finna fjóra góða hóla á leiðinni sem hafa allir nafn á korti... nú náðum við Stórhöfða og svipaðri vegalengd en styttri tíma :-)

Dásemdin ein og frábært að sjá alla sem ekki hafa komið í langan tíma... endilega nýtum vel léttu æfingarnar sem eru annan hvern þriðjudag... óháð formi er með þeim alltaf hægt að mæta og ná sér í góða útiveru og spjall í einn eða tvo tíma :-)

Næsta æfing er 8 km en einföld leiðupp á Þyril... vonandi í snjóföl og tunglbjörtu
svo endilega mæta líka þá þeir sem eru að koma sér í ganga því hún er á mörkunum að teljast "krefjandi" og fær þá skilgreiningu eingöngu vegna vegalengdar og slammdegisvetraraðstæðn ... bara gaman :-)

Og svo er glimrandi veðurspá fryir laugardaginn...
eigum við að fara í þriðju tindferðina í janúar eða bara út að skokka á laugardagsmorguninn?
... endilega segið ykkar skoðun á fb:
https://www.facebook.com/events/1585266878156183/

Taekwondo
Geggjað skemmtilegt og mjög fróðlegt !
Takk Ármenningar og Írunn Ketilsdóttir
fyrir að smita okkur af ástríðunni ykkar á íþrótt sem var...
...jaðaríþrótt nr. fjórtán hjá Toppförum...

Taekwondo var jaðaríþrótt janúarmánaðar...
að þessu sinni í boði Ármenninga og Írunnar Ketilsdóttur yfirþjálfara og fyrrum landsliðsþjálfara í taekwondo
og það má með sanni segja að þau hafi algerlega heillað okkur upp úr skónum...

Írunn er systir þjálfara og var beðin um að gefa okkur innsýn í íþróttina og spurði þegar þetta var pantað hvort hún ætti að láta okkur svitna aðeins eða bara horfa á... "jú, endilega láta okkur hreyfa okkur.. ekki bara standa og horfa á og hlusta í klukkutíma, fínt ef við náum smá hreyfingu út úr þessum klukkutíma..."... og já, við fengum það svo sannarlega... alvöru taekwondo-æfingu þar sem þættir eins og þol, snerpa, kraftur, liðleiki, jafnvægi og slökun voru teknir lið fyrir lið...

Strangur agi og virðing fyrir viðfangsefninu, tímanum og þjálfaranum gildir í þessari íþrótt eins og öðrum austurlenskum bardagalistum... sem einkenndi æfinguna og þýddi að óstundvísi, wc-ferðir, spjall, úrtölur, væl, að fá sér að drekka og kveðja án þess að taka í höndina á hverjum einasta manni á æfingunni er t. d. ekki í boði... heldur réttur undirbúningur, alger einbeiting, virðing fyrir stað stund og viðstöddum og sjálfsagi... menn eiga að mæta á æfingu af fullum hug og alvöru og ekki með hangandi hendi... við brutum líklega alla reglur en það var mjög fróðlegt að fá innsýn í hvernig nálgunin er á æfingunum... og maður fann hversru hollt þetta er fyrir alla... sérstaklega íslenska skólakerfið... og ræddum hvort við ættum ekki að tka upp sumt af því sem við lærðum í fjallgöngunum...

Eftir skemmtilegar golfæfingar þar sem okkur var liðskipt og við hlupum og skriðum og hoppuðum og það allt út frá röðum sem við fórum í á nákvæmlega ákveðnum stað á golfinu... var byrjað á spörkum af ýmsum gerðum... þar sem vel reyndi á kraft, snerpu, jafnvægi, liðleika og þol... og maður fann hversu hollt þetta er líkamanum... við vorum bara að vinna með eigin líkama sem er það besta...

Unnið var í tveggja manna liðum þar sem skipst var á að halda á spjaldi og hinn átti að sparka ákveðið oft og eins hratt og hægt var... þetta var virkilega erfitt... og samt bara í mjaðmarhæð til að byrja með... en við gátum þetta þó miðhratt við færum og þess vegna var það svo gaman...

Svo kom að spörkum í höfuðhæð... það er erfiðast... og þá rann svitinn í stríðum straumum... báðir fætur...
þarna reyndi verulega á jafnvægi... og þol fyrir nægilega mörg skipti... alltaf í keppni um hver er fyrstur og hver er síðastur...

og ef ekki var farið eftir skipunum þjálfara... eins og að raða sér rétt í raðir milli æfinga...
þá var refsing upp á fimm armbeygjur allra... eða ef manni mistókst í t. d. einum leiknum,
þá var refsing upp á þrjár armbeygjur... :-)

Tveir ungir menn mættu á þessa æfingu...
afabarnið hans Magnúsar, Aldar 9 ára og sonur Sóleyjar, Valdimar 8 ára...
þeir unnu vel saman þó þeir þekktust ekkert og voru mjög áhugasamir...
Aldar vildi skoða það alvarlega eftir æfinguna að fara að æfa taekwondo...
verður gaman að frétta hvoert af því verður !

Frábært fjölskylduíþrótt þar sem margir æfa með börnunum sínum því þetta er hvorki aldursskipt né kynjaskipt...
eingöngu getuskipt upp að vissu marki...

Sjá myndband af einni sparkæfingunni:
https://www.youtube.com/watch?v=mwMcmNfQJmE&feature=youtu.be

Írunn kenndi okkur góðar æfingar fyrir þá se,m eru aumir í hnjánum og sagði okkur lítillega frá heimspeki og andlegum fræðum taekwondo... um heilun með jákvæðum hugsunum... t. d. þegar um meiðsli eða eymsli er að ræða... strjúka viðkomandi líkamshluta vel og vandlega á ákveðinn hátt til að auka blóðflæði og hugsa jákvætt og af þakklæti til hans...
"takk fyrir að vera svona flottir fætur og bera mig uppi allan daginn"...

Í lok æfingarinnar mættu Ármenningarnir sem Írunn þjálfar alla þriðjudaga frá kl. 18-21:30...
afrerksmenn í taekwondo sem hafa keppt á heimsmeistarmótum og Evrópumeistaramótum...
en konan hér fremst, er taekwondokona ársins 2016
en þegar íþróttamaður ársins er valinn í lok hvers árs þá er alltaf valin ein kona og einn karl
hverrar íþróttar innan ÍSÍ... :-)

ATH Fá nöfnin á þeim öllum - vantar !

Írunn hefur farið með landsliðið mörgum sinnum erlendis þar sem þau hafa keppt á norðurlöndunum og í Evrópu.. en líka í löndum eins og Perú og Mexíkó... og einu sinni fóru þau í æfingaferð til Suður-Kóreu.... í mekka íþróttarinnar taekwondo
sem var víst magnað ævintýri...

Þar lærðu þau margt í kóreskum varnarlistum sem byggja á jin og jang sbr. taekwondo fánann...
enÍrunn útskýrði líkamstjáninguna í taekwondo lítillega... þegar menn heilsa með hnefann kreistan hægra megin og lófann utan um vinstra megin þýðir það "ég kem í friði"... lófinn utan um hnefann táknar vörn... hnefinn táknar árás... taekwondo byrjar alltaf vinstra megin... þar sem lófinn er... þar sem þú byrjar alltaf í vörn... þú ræðst aldrei á nokkurn mann af fyrra bragði heldur nýtir íþróttina eingöngu til varnar enda er taekwondo varnaríþrótt en ekki árásaríþrótt... og því er aldrei byrjað á hægri hendi, þ.e. hnefanum... en æfingarnar enda hins vegar allar á hnefanum... sem táknar að þú sigraðir andstæðinginn... :-)

Eftir að hafa farið í gegnum stöður og æfingar og teygjur og slökun...
var auðveldara að skilja hvað liggur að baki þeim árangri sem Ármenningarnir hafa mörg hver náð...
já, þetta er meira en að segja það...

Hvert og eitt þeirra best á sínu sviði og það var áhrifamikið að sjá þau sýna listir sínar...

Fróðleikurinn á bak við íþróttina er mjög áhugaverður... þeir sem æfa taekwondo þurfa að læra heilmargt í kóresku...
t. d. er alltaf talið á kóresku á æfingum, ekki íslensku... allar æfingar hafa kóresk nöfn og þeir sem ná svarta beltinu? þurfa að sýna fram á þekkingu í kóreskum fræðum og tungumáli... líklega fyrr - ath !

Smá hópmynd hérna af xxx sem hefur náð lengst í að sparka svona upp.. þetta kallast xxx
og það liggur 8 ára þrotlaus vinna á bak við þessa stöðu...

Afhverju í ósköpunum eru ekki svona einstaklingar í íþróttafréttunum... krakkar sem hafa æft árum saman... mæta alltaf hálftíma fyrir æfingu til að æfa meira... sem taka morgunæfingar á eigin vegum á hverjum degi eldsnemma... sem gefa hjarta sitt og sál í íþróttina sína og ná jafnvel alls kyns titlum hérlendis og erlendis en komast sjaldan eða aldrei í blöðin og þá bara smá klausa innan um tvær opnur um einn leik í einni umferð í íslenska fótboltanu... þjálfarar elskar fótbolta en þetta er samt ósanngjarnt!...

Já, synd því þau eru án efa miklar fyrirmyndir og gætu smitað svo marga með sér ef þau fengju einhvern tíma smá sviðsljós sem nánast alltaf beinist að boltahópíþróttunum... og veldur m.a. því að meira að segja úthlutun úr afrekssjóði ÍSÍ fer að mestu til fjársterkustu íþróttasambandanna... þar sem úthlutinin upp á milljónir eru samt bara dropi í haf peningasjóða þeirra... á meðan álíka úthlutun myndi gjörbylta aðstæðum í íþróttum sem fá minna vægi og athygli fjölmiðlamanna...

Bára, Svavar, Magnús, Örn, Súsanna, Gunnar, María, Sóley, Jóhanna Fríða... og Ármenningar
Aldar og valdimar fremstir ótrúlega flottir strákar sem koma vonandi í fjallgöngu einhvern tíma....
og hey, Ármenningar eru sannarlega velkomnir í göngu einhvern þriðjudaginn
grípum spennandi leið í góðu veðri í vor !

Í Íslandi eru hundruðir ef ekki þúsundir þjálfara sem starfa eingöngu af einskærri hugsjón fyrir íþróttinni sinni... af óbilandi ástríðu þar sem þeir gefa hug sinn og hjarta í þjálfunina... einsog Írunn (þó ritari sé systir hennar og því ekki hlutlaus þá er þetta einfaldlega satt)... og uppskera ómetanlegu ánægjuna af því að já einstaklinga sigra sjálfan sig aftur og aftur.... og ná jafnvel árangri á heimsvísu... þrátt fyrir að komast aldrei í fréttirnar með afreksfólkið sitt...

Hjartansþakkir Ármenningar og Írunn fyrir magnaða innsýn í taekwondo !

------------

Klifurhúsið var janúarjaðaríþróttin í fyrra og það var líka geggjað gaman...
við höldum þessu áfram og prófum einhverja inni-íþrótt í janúar árið 2018 og alltaf eina í hverjum mánuði...
af því þetta er svo ótrúlega skemmtilegt...
og þetta gefur manni skilning og aðra innsýn í íþróttir sem maður áður vissi jafnvel ekkert um...
og maður hefur þar með miklu meiri ánægju af því að sjá...
þá sjaldan þær rata í fréttirnar... :-)

Kyngimagnað myrkur
í ísþoku, ferskum snjó og stjörnubjörtu
á Drottningu og Stóra Kóngsfelli
þar sem töfrar myrkurgangnanna komu berlega í ljós

Þriðjudagskvöldið 10. janúar fór Örninn einsamall með 18 Toppfara
á Eldborg... Drottningu og Stóra Kóngsfell við Bláfjöll...

... í brakandi ferskum snjó... bítandi frosti... algeru logni (nema golan á tindunum)
og dimmri ísþoku til að byrja með...

Gengin var hefðbundin leið upp á Eldborg fyrst og þrætt með gígbarmi hennar að Drottningu...

... en þar sem ísþokan var svo þétt var erfitt að sjá brekkuna sem liggur milli tveggja tinda Drottningarinnar...

... var farið nokkurn veginn upp hefðbundna leið en endað beint á nyrðri tindinum
í stað þess að enda uppi í skarðinu...

... og gekk bara vel en brekkan sú er ansi þétt og þéttari en sú sem liggur um skarðið...

Gengið var á báða tinda Drottningarinnar og farið niður hinum megin eða vestan megin...

... þar sem fara þurfti yfir úfið hraunið sem getur verið varasamt þar sem gjótur liggja þar þvers og kruss...

... og á uppleiðinni sunnan megin komst hópurinn á endanum á stíginn sem annars var vandfundinn í þessu færi og veðri
enda gekk Örninn eftir gps-punktum frá könnunarleiðangri þjálfara árið 2007... já, það eru komin tíu ár síðan við heilluðumst af þessum stað eins og svo mörgum öðrum þegar fyrstu skrefin voru stigin á fjöldamörg fjöll í nágrenni Reykjavíkur í undirbúningi fyrir Toppfaragöngur sem við vissum ekkert hvernig myndu ganga... :-)

Þetta var áttunda ganga Toppfara á þessi fjöll... aldrei farið áður í þetta miklu skammdegi... "víðsjárverðasta" vetrargangan á kóngafólkið var farin í mars árið... þar sem endað var í myrkri... en annars höfum við verið að þvælast þarna að sumri, vori og hausti...

Á Stóra Kóngsfelli var smá andvari eins og á Drottningunni... og þokan grúfði yfir öllu ennþá...

Höfuðljósin orðin ótrúlega sterk til samanburðar við þau sem við gengum fyrst með árið 2007...
Jóhannes hér með rautt ljós sem var ansi jólalegt... hvar varstu í desember Jói ? :-)

Það er eitthvað við þessar myrkurgöngur.. dulúðin, töfrarnir, friðsældin, kyrrðin... ferskleikinn... orkan... við myndum aldrei vilja vera án þess að upplifa þetta í svartasta skammdeginu... og á án efa sinn þátt í því að maður tekur varla eftir því hvað skammdegið getur verið dimmt og drungalegt...

Mættir voru 19 manns: Arna, Björn Matt., Erna, Guðmundur Jón, Jóhann Ísfeld, Jóhannes, Jónas Orri, Karen Rut, Katrín Kj., Magnús, Olga, Ólafur Vignir, Rósa, Sóley, Steingrímur, Svavar og Örn... og svo mættu tvær nýjar sem vildu prófa göngu með kúbbnum... Anna og Hrafnhildur... og svo voru Batman, Bónó, Moli og Tara með !

... og spurðu eðlilega hvort þetta teldist "létt" hjá Toppförum... en, nei, þessi ganga var miðlungs erfið..., mitt á milli léttrar og krefjandi eins og við skilgreinum þriðjudagsgöngurnar hér með... sumar falla þarna á milli og eru stundum nær erfiða flokknum og stundum nær þeim létta og fá þá skilgreiningu.... nema við endum með að hafa líka "miðlungs"... en þá enda bara flestar þar höldum við og þess vegna vildum við hafa þetta aðskilið... spáum í þetta saman ! :-)

Þegar farið var niður af Stóra Kóngsfelli... sömu leið og farið var upp... því miður ekki hægt að fara bröttu brekkuna austan megin eins og við vorum farin að gera þar sem skyggni og færi var ekki gott... hvarf þokan og heiðskíran tók við með stjörnum sínum öllum, nánast fullu tungli og töfrum skammdegisgangnanna eins og þær gerast bestar...

... og er þá ónefnd samveran og spjallið sem einatt verður á fjöllum og er algerlega ómetanlegt...

Síðasta kaflann var haldið framhjá Drottningu þegar hópurinn var allur búinn að skila sér ofan af Kónginum
og meðfram Eldborginni aftur í bílana... birtan ótrúlega mikil ef það er heiðskírt... snjór yfir öllu... tunglið á lofti... og stjörnurnar...

... og ljósin í fjarska í Bláfjöllum... sjá tunglið ofan við þau... en nokkrir náðu flottum myndum af litabaugnum sem umlukti það þetta kvöld... að hugsa sér alla fegurðina sem við missum af lokuð inni í borginni kvöld eftir kvöld...

Alls 5,6 km á 2:23 klst. upp í 521 m á Drottningu og 605 á Stóra kóngsfelli
með alls hækkun upp á 371 m miðað við 433 m upphafshæð.

Alger forréttindi að fá að upplifa svona kvöld... svo einfalt er það !
.,.. ritari er gráti næst af hryggð að hafa verið að vinna og misst af þessu öllu saman...

Vonandi er slæmt veður næsta þriðjudag... því þá ætlum við í jaðaríþrótt nr. 14 og þá fyrstu af tólf á árinu... taekwondo í Ármannsheimilinu... það verður forvitnileg kynning á þessari kóresku bardagaíþrótt þar sem við verðum víst látin svitna og hreyfa okkur almennilega :-)

í seilingarfjarlægð
frá stjörnum, tungli og norðurljósum
og fjallstindana allt um kring hvíslandi "takk fyrir síðast"...
Á Blákolli í Hafnardal

Þriðjudaginn 3. janúar var skyndilega spáð frosti eftir endalausra rigningar síðustu vikur...
jú, reyndar snjókomu og frosti inni á milli en alltaf aftur þessi hlýindi...
og þjálfarar sáu strax eftir því að hafa sett Blákoll á dagskrána í byrjun ársins...
þegar dimmast er og harðneskulegast um leið og eitthvað er að veðri...
en í bríeríi sumarveðursins sem ríkti þegar vinnsla dagskrárinnar var fullunnin í lok nóvember...
eftir söguleg hlýindi það sem af var ári og vetri...
hljómaði þetta afskaplega spennandi byrjun á árinu...
Blákollur í Hafnarfjalli þriðja dag ársins 2017...
en við létum okkur hafa það og mættum að fjallsrótum í von um að þetta myndi sleppa...
því veðurspáin gat ekki verið betri... logn og blíða...

Ljósaskiptim skreyttu leiðina út úr bænum... máninn rísandi og síðustu leifar af birtu sólar farnir þegar við lentum við fjallsrætur Blákolls... en ef rýnt er í þessa mynd má sjá móta fyrir mynni Hafnardals þar sem Blákollur rís brattur hægra megin og Hafnarfjallsöxl syðri vinstra megin... fjöll sem Toppfarar eiga nokkrar sögulega stundir á í fortíðinni... fyrir utan alla hina tindana sem þarna rísa innar í dalnum og geyma líka sögulegar slóðir klúbbsins...

Færið var gott til að byrja með í talsverðu klöngri upp fyrsta hlutann... slóðinn nokkuð skýr enda eflaust mikið nýtt fjall frá ungmennastarfinu í Ölveri þaðan sem við lögðum af stað... Jóhann Ísfeld og sonur hans Jónas Orri... sem báðir tóku tvö síðustu plássin á hæsta tind Mont Blanc í júní komandi... komu aðeins á eftir okkur en Bónó og Moli þefuðu uppi leiðina í myrkrinu... það var ekki einfalt að finna rétta leið í þessu algera myrkri sem þarna var... jarðvegurinn auður og ekki snjór ofan á... snjóskaflar smám saman eftir því sem ofar dró en ekki fyrr en við vorum að verða hálfnuð...

Gengið var meðfram brúnunum upp fjallið og bæjarljós sveitarinnar urðu sífellt fjarlægari eftir því sem ofar dró en kyrrðin var slík að þetta var áþreifanleg friðsæld og nálægir fjallstindar einhvern veginn svo nálægir í húminu... algerlega einstakt að upplifa þetta og etithvað sem eingöngu dimmasti tími ársins gefur manni... og maður hreinlega saknar ef maður upplifir ekki í einhvern tíma... og viknar yfir að fegurð þegar maður upplifir eftir svolítið hlé...

Þetta var mjög krefjandi ganga... eiginlega of mikið á dimmu janúar kveldi... já, líklega erfiðasta kvöldgangan á þessum árstíma í sögunni... við vildum greinilega gera vel á afmælisárinu við gerð dagskrárinnar... en þjálfarar voru sammála um það eftir á að þetta hefði kannski verið of aðeins of hátt skotið í dagskrárgerð... alveg á mörkunum að vera nægilega öruggt í efstu hlíðum þar sem fannbreiðurnar renna niður Hafnardalinn og það er nánast ekki pláss fyrir fleiri en tvo á tindinum...

... en þeir sem mættu voru himinlifandi með þetta og nutu hvers augnabliks... þetta var einmitt stemningin sem einkenndi fyrstu ár klúbbsins... þegar við vorum stanslaust að ögra okkur og öðrum... og komast að því að það væri alveg hægt að ganga í myrkri að vetri til með höfuðljós þó alls kyns "sérfræðingar" segðu okkur annað... reyndum að sannfæra efasemdarraddirnar um hversu magnað þetta væri... nálægðin við fjöllin í myrkrinu... töfrandi ljósin í byggð lengst niðri í dimmunni... og uppgötvuðum smám saman keðjubroddana sem ekki voru til á Íslandi þegar við byrjuðum... bara teygjugormarnir sem dugðu ekki nægilega vel og svo jöklabroddarnir sjálfir sem hentuðu alls ekki í saklausum hálkubreiðum innan um grjótið...

Þegar við vorum hálfnuð sneru Soffía Jóna og Bára við enda of mikið færst í fang í fyrstu göngu eftir langt hlé hjá Soffíu :-)
... en samt hörkuganga þá að baki... og þar sem við sátum tvær með slökkt á höfuðljósunum í 488 m hæð og borðuðum nestið var yfirþyrmandi að upplifa fjallakyrrðina í myrkrinu... með mánann vaðandi í skýjaslæðunni... stjörnurnar að kíkja framhjá hnoðrunum og norðuljósin að myndast við að birtast... lognið var algert þetta kvöld sem hefði verið fullkomið ef snjóföl hefði legið yfir öllu því þá hefði landslagði allt birst okkur svo fallega og skýrt...

En svo því sé haldið til haga þá kom reyndar gjólan þegar leið á úr suðaustri en það var á niðurleiðinni sem koma ekki að sök...

Arna, Bára, Gerður Jens., Guðmundur Jón, Gunnar, Jóhann Ísfeld, Jónas Orri, Karen Rut, Katrín Kj., Magnús,
Ólafur Vignir, Rósa, Soffía Jóna, Sóley, Steingrímur og Örn mættu og fengu ígildi tindferðar á þessu kvöldi
enda fór glaður hópur heim tæplega tíu um kvöldið...

Á niðurleiðinni féll Rósa við þegar hún steig niður smá klettahjalla og rann til en lenti á grjóti og sakaði ekki... Örninn þá uggandi um færið sem var heldur varasamt því menn voru eingöngu á keðjubroddum og þó þetta væru stöku skaflar af og til þá voru þeir glerharðir og miserfitt að fóta sig á þeim... líklegast hefði Báran verið búin að draga úr því að fara alla leið upp í þessu færi... svo hvað það varðar voru menn heppnir ef svo má segja að ná tindinum :-)

Alls 6,1 km á 3:50 klst. upp í 728 m hæð með alls hækkun upp á 685 m miðað við 75 m upphafshæð.

Afrek að ná þessu enda hörkufólk á ferð og flestir búnir að mæta vel allt síðasta árið
en þó var Jónas Orri 24ra ára að mæta í annað sinn og á greinilega fullt erindi á Mont Blanc...
hvílíkir snillinga segir ritari nú bara og tekur ofan fyrir félögum sínum :-)

Mont Blanc Tind-farar og Hring-farar eru flestir búnir að vera duglegir að æfa síðustu vikur og mánuði
og munu leika sér að Þeim Hvíta í sumar... :-)